Εικόνες εξαθλίωσης και απόγνωσης στις λαϊκές αγορές

Εικόνες φτώχειας και εξαθλίωσης, που δεν έβλεπε ποτέ κανείς στη χώρα μας πριν από μερικά χρόνια, αντικρίζει κανείς στις λαϊκές αγορές.

Άνθρωποι της διπλανής πόρτας, οικογενειάρχες, συνταξιούχοι και άνεργοι, καταφεύγουν στις λαϊκές αγορές λίγο πριν το κλείσιμο και περιμένουν υπομονετικά και διακριτικά να μαζέψουν οι παραγωγοί τους πάγκους τους.

Πολλοί εμφανίζονται λίγα λεπτά πριν κλείσουν οι πάγκοι και διαπραγματεύονται να αγοράσουν ότι έχει απομείνει για λίγα ευρώ, ενώ κάποιοι άλλοι μαζεύουν ακόμα και από τα παραγκωνισμένα καφάσια, φρούτα και λαχανικά, που πετάνε οι παραγωγοί στο τέλος της ημέρας. Άλλοι πάλι, δεν έχουν άλλη επιλογή από το καταφύγουν ακόμα και σε κάδους.

«΄΄ Τι κάνεις χριστιανή μου στον κάδο; ΄΄, ρώτησα μια καθωσπρέπει κυρία που έψαχνε στους κάδους και μου απαντάει: αφού δεν έχω να φάω τη να κάνω; ΄΄, μου λέει…

Οδεύουμε προς την καταστροφή. Τα πράγματα στη χώρα μας αρχίζουν να αλλάζουν και θα δούμε ακόμη χειρότερες εικόνες», αναφέρει στο «protothema.gr» ο παραγωγός φρούτων κ. Τάκης Δούρος και συνεχίζει: «Είναι τόσο λυπηρό. Εκεί μας έχουν καταντήσει. Μπορεί οι επόμενοι που θα αναζητούμε την τροφή μας με αυτόν τον τρόπο, να είμαστε εγώ κι εσείς… ».

Την ώρα εκείνη τρεις κυρίες περίμεναν να αδειάσουν οι πάγκοι για προμηθευτούν φρούτα και λαχανικά που ήταν έτοιμα να πεταχτούν στα σκουπίδια. Τίποτα στην εμφάνιση τους δεν πρόδιδε, πως αντιμετώπιζαν τόσο σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης, αφού και τρεις ήταν κυρίες καθωσπρέπει. «Δεν είναι λίγοι πλέον εκείνοι που περιμένουν να πάρουν αυτά που είναι στα καφάσια για πέταμα, και μάλιστα, τρόφιμα που είναι πεταμένα σε κάδους», λέει ο κ. Δούρος.

«Οι εικόνες που βλέπουμε είναι πρωτοφανείς. Γίνονται παζάρια ακόμη και στο 1,5 ευρώ. Όσα μπορεί να εξοικονομήσει κανείς, το κάνει. Ο κόσμος πλέον έρχεται μετά τις δύο για να ψωνίσει, για να ψωνίσει φθηνά», λέει παραγωγός την ώρα που μάζευε τον πάγκο του στην Λαϊκή Αγορά της οδού Κοσμά Αιτωλού, στο Ηράκλειο Αττικής, και την ίδια στιγμή δείχνοντας ένα καφάσι με πεταμένα πεπόνια λέει: «Μόλις μαζέψω τον πάγκο θα δείτε σε λίγο κάποιες κυρίες να παίρνουν διακριτικά τα πεταμένα από τα καφάσια.».



Τα περιστατικά αυτά διαδραματίζονται πλέον σε καθημερινή βάση και έχουν ενταθεί τους τελευταίους μήνες. «Ο κόσμος ζορίζεται πολύ. Τους τελευταίους μήνες ο κόσμος, που έρχεται στις λαϊκές αγορές τα μεσημέρια, λίγο πριν οι παραγωγοί μαζέψουν τους πάγκους, έχουν αυξηθεί. Υπάρχει μείωση κατανάλωσης τις πρωινές ώρες, ενώ γύρω στις 2 το μεσημέρι, καθώς τα προϊόντα είναι φθηνότερα κατά 50%-80%, η κατανάλωση είναι πολύ μεγαλύτερη» λέει ο πρόεδρος των Λαϊκών Αγορών κ. Παντελής Μόσχος. Και πράγματι, ενώ τις πρωινές ώρες 2 κιλά ντομάτες μπορεί να κοστίζουν 2 ευρώ, λίγο πριν το κλείσιμο της Λαϊκής, μπορεί κανείς να βρει ντομάτες με 0,50 ευρώ. Την ίδια στιγμή έχουν αυξηθεί και τα φαινόμενα των διαπραγματεύσεων, του λεγόμενου παζαριού. « Οι πολίτες ζητούν να ψωνίζουν με λιγότερα και κάνουν παζάρια για να καταφέρουν καλύτερες τιμές», λέει ο κ. Μόσχος.

Η ίδια εικόνα και στη Βαρβάκειο Αγορά. «Αρχίζουμε να βλέπουμε τις τελευταίες εβδομάδες να αυξάνονται όλο ένα και περισσότερο εκείνοι οι οποίοι ψωνίζουν τα τρόφιμα τους από τη Βαρβάκειο αγορά, κυρίως γιατί στην Αγορά είναι φθηνότερα. Ο κόσμος όμως δεν παίρνει αυτά που έπαιρνε παλιότερα. Διαπιστώνουμε πως υπάρχει τρομερή δυσκολία, ειδικά στην κατηγορία των συνταξιούχων οι οποίοι ψωνίζουν πολύ διστακτικά, με μετρημένα κουκιά, ενώ εμείς βλέποντας τις δυσκολίες τους πολλές φορές τους δίνουμε αφιλοκερδώς επιπλέον προϊόντα. Υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Ο κόσμος ζει πολύ δύσκολα και ως επαγγελματίας που είμαστε προσπαθούμε να βοηθήσουμε κυρίως τους συνταξιούχους χαρίζοντας τους τρόφιμα », λέει ο πρόεδρος της Βαρβακείου αγοράς κ. Μαθιός Τσουπάκης.

Αναζητώντας τροφή στα παραγκωνισμένα καφάσια
Η ώρα είναι 2.45 το μεσημέρι της περασμένης Τετάρτης. Στην λαϊκή αγορά της οδού Κοσμά Αιτωλού στο Ηράκλειο Αττικής, η κυρία Ελένη, περιμένει καρτερικά τους παραγωγούς φρούτων και λαχανικών να μαζέψουν τους πάγκους τους. Εντοπίζει τα καφάσια, δίπλα στους πάγκους, ακουμπισμένα στο οδόστρωμα. Στα καφάσια αυτά βρίσκονται φρούτα, τα όποια οι παραγωγοί έχουν κρίνει πως είναι για πέταμα. Ξαφνικά η κ. Ελένη, σηκώνεται από το παγκάκι στο οποίο καθόταν. Κατευθύνεται προς τους πάγκους. Στις κινήσεις της φαίνεται να ντρέπεται, δεν έχει όμως άλλη επιλογή. Μαζεύει κάποια από τα φρούτα και τα λαχανικά, ενώ ένας από τους παραγωγούς την πλησιάζει και της δίνει μερικά από τα καλά του πεπόνια. Τον ευχαριστεί. Δεν θέλει να μας πει το επίθετο της. Αισθάνεται αμήχανα. Άλλωστε δεν ήταν πάντα έτσι. Ήταν όπως κι εμείς, άνθρωποι της διπλανής πόρτας. «Δεν ήρθα να κλέψω. Παίρνω από αυτά που δεν χρειάζονται οι παραγωγοί. Οι καιροί είναι δύσκολοι πια, και δύσκολα τα βγάζουμε πέρα. Δεν έχουμε όμως άλλη επιλογή, εδώ που μας έφτασαν», λέει η κυρία Ελένη.