Η γνωριμία, οι παρενοχλήσεις και η καταγγελία: Η Δροσάκη περιγράφει όσα έζησε με τον Πέτρο Φιλιππίδη

Μια κατάθεση που δεν είναι απλώς μια αφήγηση γεγονότων, αλλά μια μαρτυρία φόβου, καταπίεσης και σιωπής που διήρκεσε χρόνια. Η καταγγελία της Λένας Δροσάκη εις βάρος του Πέτρου Φιλιππίδη, αποκαλύπτει – με κάθε της γραμμή – την επώδυνη διαδρομή μιας νέας γυναίκας στον χώρο του θεάτρου, που βίωσε ψυχολογική πίεση, επαγγελματικό εκβιασμό και, όπως περιγράφει, σεξουαλική παρενόχληση. Η καταγγελία που έκανε η ηθοποιός και περιλαμβάνεται στην ογκώδη δικογραφία κατατέθηκε στο Πειθαρχικό Συμβούλιο του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών στις αρχές Φεβρουαρίου 2021.

Η ιστορία ξεκινά το 2007. Η Λένα Δροσάκη είναι τότε 24 ετών και φοιτά στο προκαταρκτικό έτος της δραματικής σχολής «Νέο Ελληνικό Θέατρο Γιώργου Αρμένη». Το όνειρό της είναι να ολοκληρώσει επιτυχώς τις εξετάσεις του Υπουργείου Πολιτισμού και να προχωρήσει στο κανονικό πρόγραμμα σπουδών. Στο πλαίσιο των μαθημάτων της σχολής, πραγματοποιούνται επισκέψεις στα γυρίσματα της τηλεοπτικής σειράς «Λάκης ο Γλυκούλης». Εκεί γνωρίζει τον Πέτρο Φιλιππίδη, που τότε βρίσκεται στο απόγειο της δημοφιλίας του, πρωταγωνιστώντας σε μία από τις μεγαλύτερες τηλεοπτικές επιτυχίες της εποχής. Από την πρώτη στιγμή, εκείνος δείχνει να την προσέχει ιδιαίτερα. Η προσέγγισή του μοιάζει φιλική, καλοπροαίρετη. Όμως σύντομα, τα πράγματα αλλάζουν. Σύμφωνα με την καταγγελία της, η συμπεριφορά του αρχίζει να γίνεται ανάρμοστη – στην αρχή πιο συγκαλυμμένα και στη συνέχεια ανοιχτά. Η Δροσάκη περιγράφει τηλεφωνικές κλήσεις κατά τις οποίες ο Φιλιππίδης αυτοϊκανοποιούνταν, της μιλούσε χυδαία και την πίεζε επανειλημμένα να ενδώσει στις επιθυμίες του. «Πότε θα μου κάτσεις;», την ρωτούσε, με επίμονο τρόπο.

Η ίδια προσπαθεί να τον απομακρύνει με ευγένεια, χωρίς όμως να τον προκαλέσει. Φοβάται – όπως λέει – τις συνέπειες μιας ευθείας άρνησης. Ο φόβος αυτός εντείνεται, όταν ο ηθοποιός την απειλεί ευθέως: αν δεν του ενδώσει, θα φροντίσει να αποτύχει στις εξετάσεις του υπουργείου.

Η καταγγελία κορυφώνεται με την περιγραφή της ημέρας των εξετάσεων. Η Λένα περιμένει έξω από το Θέατρο Τέχνης, στην οδό Φρυνίχου, όταν εμφανίζεται μπροστά της ο Πέτρος Φιλιππίδης. Για ακόμη μια φορά, την κοιτάζει και την ρωτάει – σχεδόν προκλητικά: «Θα μου κάτσεις;». Εκείνη παγώνει. Η ταραχή της είναι τέτοια που δυσκολεύεται να συγκεντρωθεί. Όταν ανεβαίνει στη σκηνή για την ακρόαση, τον βλέπει να εισέρχεται στο θέατρο και να προσεγγίζει εγκάρδια την εξεταστική επιτροπή. Μόλις τα μέλη της επιτροπής της γυρίζουν την πλάτη για να εστιάσουν σ’ εκείνη, ο Φιλιππίδης κάνει μια κίνηση που δεν θα ξεχάσει ποτέ: φέρνει το δάχτυλο στον κρόταφό του, κάνοντάς της νόημα «είδες που στα ’λεγα».

Η Δροσάκη δεν περνά τις εξετάσεις. Όπως αναφέρει στην καταγγελία της, δεν μπορεί να γνωρίζει με βεβαιότητα αν αυτό συνέβη λόγω της δικής του παρέμβασης ή αν η απόδοσή της επηρεάστηκε τόσο πολύ από την ένταση και τον φόβο, που δεν κατάφερε να αποδώσει. «Υποθέτω πως είναι κάτι που δεν θα το μάθω ποτέ», λέει χαρακτηριστικά.

Η ζωή προχωρά. Η Λένα Δροσάκη εξελίσσεται, καθιερώνεται, βραβεύεται με το «Μελίνα Μερκούρη» και σταδιακά αφήνει πίσω της αυτή τη σκοτεινή ανάμνηση. Μέχρι που, το 2019, η τύχη της επιφυλάσσει ξανά μια συνάντηση με τον άνθρωπο που – όπως λέει – τη στιγμάτισε. Η Κάτια Δανδουλάκη, με την οποία διατηρεί σχέση βαθύτατου σεβασμού, της προτείνει να συμμετάσχει στην παράσταση «Έγκλημα στο Οριάν Εξπρές». Όταν η Δροσάκη πληροφορείται πως σκηνοθέτης θα είναι ο Φιλιππίδης, αρνείται ευγενικά, επικαλούμενη προσωπικές δυσκολίες. Η Δανδουλάκη επιμένει και την καλεί στο σπίτι της. Εκεί, η Δροσάκη κάνει μια νύξη, χωρίς να αποκαλύψει πλήρως τι έχει προηγηθεί. Ρωτά αν ο σκηνοθέτης θα είναι παρών και στην παράσταση, ή μόνο στις πρόβες.

Η διαβεβαίωση είναι σαφής: θα συμμετέχει μόνο στη διαδικασία των προβών, δεν θα εμφανίζεται επί σκηνής. Η παραγωγή είναι μεγάλη, το έργο καλλιτεχνικά ενδιαφέρον, και η ηθοποιός αποφασίζει τελικά να συμμετάσχει. Οι πρώτες μέρες είναι ήσυχες. Ο Φιλιππίδης συμπεριφέρεται κόσμια. Η Δροσάκη αρχίζει να πιστεύει πως ίσως ο χρόνος έχει αλλάξει κάτι. Όμως, όπως αποδεικνύεται, η ηρεμία ήταν πρόσκαιρη.

Η καταγγελία περιγράφει την επανάληψη ενός μοτίβου που η ίδια νόμιζε πως είχε αφήσει στο παρελθόν. Πρώτα έρχονται τα σχόλια. Μετά οι σκηνές ζήλιας. Στη συνέχεια, οι ταπεινωτικές επιθέσεις, τα ξεσπάσματα και οι προσβολές – μπροστά σε όλους ή και κατ’ ιδίαν. Ο θίασος, βέβαια, αγνοεί τι έχει προηγηθεί. Η πίεση κορυφώνεται όταν, μια ημέρα, ο Φιλιππίδης – χωρίς κανέναν εμφανή λόγο – εξαπολύει λεκτική επίθεση εναντίον της και του συναδέλφου της, Λευτέρη Ζαμπετάκη. Θεωρεί, κατά την ίδια, πως διατηρούν ερωτική σχέση, κάτι που δεν ισχύει.

Η πρόβα σταματά. Εκείνο το βράδυ, η Δροσάκη πηγαίνει στην Κάτια Δανδουλάκη και της αποκαλύπτει όλη την αλήθεια. Της λέει πως δεν αντέχει άλλο, πως η πίεση είναι αφόρητη, πως η παραμονή της στην παράσταση είναι αδύνατη. Όπως λέει, δεν ήταν η μόνη. Ούτε ο Ζαμπετάκης, ούτε ο Άγγελος Μπούρας – επίσης μέλος του θιάσου – άντεξαν. Αποχώρησαν. Και τότε ήρθε η απόφαση: η Κάτια Δανδουλάκη ανακοίνωσε στον Πέτρο Φιλιππίδη ότι δεν θα συνεχίσει ως σκηνοθέτης στην παράσταση.

Η Δροσάκη κλείνει την καταγγελία της ευχαριστώντας δημόσια την κυρία Δανδουλάκη. «Είναι κάτι για το οποίο θα είμαι πάντοτε ευγνώμων», γράφει. «Διότι η αλήθεια είναι πως δεν συνηθίζεται στον χώρο μας – και ίσως σε κανέναν επαγγελματικό χώρο – να αποχωρεί ο ισχυρός και να παραμένει ο αδύναμος».