Η επιστολή της κόρης του αυτόχειρα Δημήτρη Χριστούλα
06.04.2012
09:12
Για «συνειδητή πολιτική πράξη» και «κραυγή αφύπνισης» μιλά η κόρη του 77χρονου συνταξιούχου φαρμακοποιού που το πρωί της Τετάρτης αυτοκτόνησε
Για «συνειδητή πολιτική πράξη» και «κραυγή αφύπνισης» μιλά η κόρη του 77χρονου συνταξιούχου φαρμακοποιού που το πρωί της Τετάρτης αυτοκτόνησε στη πλατεία Συντάγματος.
Η κυρία Χριστούλα αποχαιρετά τον πατέρα της με φράσεις από τον «Επιτάφιο» του Γιάννη Ρίτσου, αναφέροντας ότι η πράξη του πατέρα της, τον οποίο περιγράφει ως έναν «αριστερό αγωνιστή και ανιδιοτελή οραματιστή», δεν αφήνει περιθώριο για παρερμηνείες.
Η επιστολή της κυρίας Χριστούλα:
«Το ιδιόχειρο σημείωμα του πατέρα μου (Δημήτρη Χριστούλα), δεν αφήνει κανένα περιθώριο για παρερμηνείες. Σε όλη τη ζωή υπήρξε ένας αριστερός αγωνιστής, ένας ανιδιοτελής οραματιστής.
Η συγκεκριμένη πράξη του τέλους, είναι μια συνειδητή πολιτική πράξη, απολύτως συνεπής με όσα πίστευε και έπραττε όσο ζούσε. Στην πατρίδα μας, στην Ελλάδα, σκοτώνουν τα αυτονόητα.
Για κάποιους, για ''τα πεισματάρικα παιδιά της χίμαιρας", σε μια τέτοια κατάσταση, η αυτοκτονία μοιάζει αυτονόητη, όχι σα φυγή αλλά σαν κραυγή αφύπνισης.
Για το λόγο αυτό προσλαμβάνει ένα άλλο περιεχόμενο, αυτό το περιεχόμενο που τραγουδήσαμε παρέα για πρώτη φορά στη συναυλία του αγαπημένου μας Μίκη το 75, που τραγουδάγαμε πάντα στις δικές μας γιορτές και για τους δικούς μας νεκρούς... Κοιμήσου πατέρα, κι εγώ τραβάω στα αδέρφια μου και παίρνω τη φωνή σου.
Η κυρία Χριστούλα αποχαιρετά τον πατέρα της με φράσεις από τον «Επιτάφιο» του Γιάννη Ρίτσου, αναφέροντας ότι η πράξη του πατέρα της, τον οποίο περιγράφει ως έναν «αριστερό αγωνιστή και ανιδιοτελή οραματιστή», δεν αφήνει περιθώριο για παρερμηνείες.
Η επιστολή της κυρίας Χριστούλα:
«Το ιδιόχειρο σημείωμα του πατέρα μου (Δημήτρη Χριστούλα), δεν αφήνει κανένα περιθώριο για παρερμηνείες. Σε όλη τη ζωή υπήρξε ένας αριστερός αγωνιστής, ένας ανιδιοτελής οραματιστής.
Η συγκεκριμένη πράξη του τέλους, είναι μια συνειδητή πολιτική πράξη, απολύτως συνεπής με όσα πίστευε και έπραττε όσο ζούσε. Στην πατρίδα μας, στην Ελλάδα, σκοτώνουν τα αυτονόητα.
Για κάποιους, για ''τα πεισματάρικα παιδιά της χίμαιρας", σε μια τέτοια κατάσταση, η αυτοκτονία μοιάζει αυτονόητη, όχι σα φυγή αλλά σαν κραυγή αφύπνισης.
Για το λόγο αυτό προσλαμβάνει ένα άλλο περιεχόμενο, αυτό το περιεχόμενο που τραγουδήσαμε παρέα για πρώτη φορά στη συναυλία του αγαπημένου μας Μίκη το 75, που τραγουδάγαμε πάντα στις δικές μας γιορτές και για τους δικούς μας νεκρούς... Κοιμήσου πατέρα, κι εγώ τραβάω στα αδέρφια μου και παίρνω τη φωνή σου.
Μόνο αυτό ονειρευόσουν για τους νέους και νομίζω τα κατάφερες.
Στο σημείο που έφυγες υπάρχει το σημείωμα, ενός νέου "To όνομα του νεκρού σήμερα είναι Δημοκρατία μα είμαστε 11 εκατομμύρια οι ζωντανοί και το όνομα μας είναι Αντίσταση".
Έμμυ Χριστούλα».
Ακολουθήστε το protothema.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Protothema.gr