Η Ελληνίδα που άνοιξε τον δρόμο για τις μεταμοσχεύσεις ήπατος

Αφιέρωμα για τα 20 χρόνια από την πρώτη μεταμόσχευση ήπατος, η οποία έγινε στην Ελληνίδα Τασία Ντούβου έκανε η η ομογενειακή εφημερίδα «Νέος Κόσμος». Στο δημοσίευμα η εφημερίδα αναφέρει τον αγώνα της Τασίας Ντούβου, η οποία δεν είναι πια στη ζωή για την εύρεση μοσχεύματος:

«Φέτος το πρόγραμμα μεταμόσχευσης ήπατος στη Ν. Αυστραλία κλείνει 20 χρόνια. Η Τασία μπορεί να μην είναι πλέον μαζί μας -έφυγε στην ηλικία των 63 ετών, το 2004 και 12 χρόνια μετά τη μεταμόσχευση- αλλά η τόλμη της έγραψε ιστορία στα επιστημονικά δρώμενα της πολιτείας της Νότιας Αυστραλίας. Ηταν 51 ετών η Τασία, αλλά τα προηγούμενα εννέα χρόνια της ήταν εφιάλτης. Οι γιατροί της έδιναν μήνες ζωής και παρά το γεγονός ότι είχε μπει στη λίστα αναμονής για μεταμόσχευση, ήξερε ότι στην ίδια λίστα βρίσκονταν νεότεροι άνθρωποι και δεν ήλπιζε. Λαχείο ήταν το τηλεφώνημα, που έλαβε από την Μονάδα Μεταμόσχευσης Ηπατος του Νοσοκομείου Flinders. ‘Τασία είσαι η μόνη συμβατή στη λίστα αναμονής για το μόσχευμα που έχουμε και θα είσαι η πρώτη’ της είπαν. Κι εκείνη έμεινε άφωνη. Με την τύχη της, με τις φοβίες της, με την ανησυχία της. Ήξερε, όμως, ότι αυτό το λαχείο έπρεπε να το παίξει. Δεν είχε άλλες επιλογές. Έτσι έγινε.  Ο πρώτος χρόνος μετά τη μεταμόσχευση ήταν δύσκολος για την Τασία, την οικογένειά της, αλλά και την ομάδα των γιατρών, που την παρακολουθούσαν. Η επιτυχία ή η αποτυχία της μεταμόσχευσης θα έπαιζε καταλυτικό ρόλο στον τρόπο με τον οποίο θα συνέχιζε το ‘νεογέννητο’ πρόγραμμα μεταμόσχευσης ήπατος στη Νότια Αυστραλία. Η Τασία δεν απογοήτευσε κανέναν. Μπορεί να μπαινοέβγαινε στο νοσοκομείο, αλλά αυτό δεν την πτοούσε. Είχε σταθεί πάλι στα πόδια της και το πείσμα της να περπατά στη ζωή για κάμποσα χρόνια ακόμα, ανυπέρβλητο. Είδε την πρώτη εγγονή της να πηγαίνει σχολείο και νανούρισε στην αγκαλιά της δύο ακόμα εγγονάκια, την Κασσάνδρα και τη Μαρκέλλα. Ετσι πέρασαν 11 χρόνια. Η αρρώστια τη χτύπησε και πάλι. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της ήταν δύσκολα. Ο Άγγελός της είδε ότι πλησίαζε το τέλος και άφησε τη δουλειά του για να αφοσιωθεί στην Τασία. Δώδεκα χρόνια πριν, και αυτός είχε πάρει ελπίδα από εκείνη την μεταμόσχευση, αλλά τώρα ήξερε. Την έχανε. Η Τασία έφυγε τον Ιούλιο του 2004, ως ηρωίδα. Για τους δικούς της ανθρώπους, για τους γιατρούς της, που είχαν γίνει καλοί της φίλοι, αλλά και για το πρόγραμμα μεταμόσχευσης ήπατος της Νότιας Αυστραλίας».