«Ρούντολφ το ελεφάκι», τραγουδάει ο Λούκας μπροστά στην τηλεοπτική κάμερα. Τραγουδάει το «Ρούντολφ το ελεφάκι», γράφει το μήνυμα δίπλα στο μικρό παιδί για να μας μεταφράσει αυό που τραγουδάει στα ελληνικά ο Λούκας, ένα παιδί μεταναστών που κανένας δεν θα μπορούσε να καταλάβει ότι δεν έχει γεννηθεί από Έλληνες γονείς χωρίς το πανέξυπνο διαφημιστικό εύρημα που θέλει να μας δείξει ότι πολλές φορές χωρίζουμε τους ανθρώπους όχι γι' αυτό που είναι αλλά γι' αυτό που νομίζουμε ότι είναι.
«Με λένε Μαρία - Κατερίνα και πάω δευτέρα τάξη», λέει ένα κοριτσάκι.
Λες και χρειαζόμαστε υπότιτλους για να καταλάβουμε τι μας λέει, την ίδια ώρα το μήνυμα γράφει: «Λέει ότι τη λένε Μαρία-Κατερίνα και ότι πάει δευτέρα τάξη».
Δεν μ' αρέσει καθόλου το σπανακόρυζο, μας αποκαλύπτει ένα άλλο κοριτσάκι. «Λέει ότι δεν της αρέσει καθόλου το σπανακόρυζο», πέφτει το μήνυμα στους υπότιτλους.
Τι χρειάζονται οι υπότιτλοι όταν έχουμε ακούσει αυτό που διαβάζουμε; Τι αποδείξεις θέλουμε ότι τα παιδιά των μεταναστών δεν είναι ελληνόπουλα όταν λαμβάνουν την ελληνική παιδεία; Γιατί αυτά τα παιδιά - που σε τίποτα δεν διαφέρουν από τα δικά μας- πρέπει να αποδείξουν ότι αξίζουν να αποκτήσουν την ελληνική ιθαγένεια;
Ισως μόνο από τα ονόματά τους μπορεί κάποιος να «υποψιαστεί» ότι οι γονείς τους δεν είναι Έλληνες.
Ο Σάμπα, η Λόλα, η Σίτμι, η Νέτμι, ο Λούκας, η Μαρία Κατερίνα και η Άννα Μαρία, που δεν διαφέρουν σε τίποτα από τα παιδιά που έχουν γεννηθεί από Έλληνες γονείς.
