Πατέρας Φουντούλη: Δεν θέλουμε πολιτικούς στην κηδεία του παιδιού μας

Συγγενείς και φίλοι με δάκρυα στα μάτια και πολύ πόνο στην καρδιά αποχαιρέτησαν το πρωί τον Μάνο Καπελώνη, ένα από τα δύο παιδιά που έπεσαν νεκρά από τα πυρά αγνώστων μπροστά από τα γραφεία της ΧΑ στο Ν. Ηράκλειο, στο Ναό της Υπαπαντής στην Αρτέμιδα.

Στις 3 το μεσημέρι στο Π. Ηράκλειο θα κηδευτεί και ο Γ. Φουντούλης, ο πατέρας του οποίου έδωσε μαθήματα ήθους και αξιοπρέπειας: Ο κ. Λάμπρος Φουντούλης, με μήνυμά του στο Facebook, εν όψει της κηδείας του γιου του, ξεκαθαρίζει ουσιαστικά ότι δεν επιθυμεί ο χαμός του παιδιού του να γίνει αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης και σπέκουλας από οποιοδήποτε κόμμα.

Έγραψε λοιπόν στη σελίδα του στο Facebook ο κ. Φουντούλης: «Την Δευτέρα 4-11-2013 θα αποχαιρετήσουμε το αγαπημένο μας παιδί Γιώργο Φουντούλη από τον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου στο Παλαιό Ηράκλειο στις 3μμ. Οι γονείς του θέλουν να παρευρεθούν όλοι οι φίλοι του Όχι σαν χρυσαυγίτες αλλά σαν φίλοι που θέλουν να τιμήσουν τον φίλο τους. Δεν θέλουμε ΑΙΜΑ το παιδί μας πότισε την άσφαλτο με το αίμα του ούτε ΤΙΜΗ γνωρίζουμε την ακεραιότητα και την εντιμότητα του παιδιού μας. Η Οικογένεια δεν επιθυμεί να παρευρεθεί ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑ ΚΟΜΜΑ. Η οικογένεια δεν επιθυμεί στεφάνια και λουλούδια και αντί για αυτό στην είσοδο του Ναού θα υπάρχει ένα κουτί που μπορεί όποιος θέλει αυτά τα χρήματα που θα έδινε για λουλούδια ή στεφάνι να τα δώσει για την ενίσχυση του ΣΙΚΙΑΡΙΔΕΙΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ στο οποίο φοιτά η ΕΙΡΗΝΗ η ΛΑΤΡΕΜΕΝΗ ΑΔΕΛΦΗ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ».



Νωρίτερα την Κυριακή, μιλώντας στον ΑΝΤ1, ο Λάμπρος Φουντούλης έβγαλε μια κραυγή απόγνωσης, διερωτώμενος: «Μας ρήμαξαν την οικογένεια... Τι κατάλαβαν; Νίκησαν το φασισμό; Νίκησαν τη Χρυσή Αυγή;».

«Σκότωσαν το παιδί μας. Ένα παιδί αθώο, το καλύτερο παιδί. Για καφέ πήγε κι ανέβηκε να ακούσει την ομιλία εκεί, γιατί είχανε μία ομιλία εκεί και κατέβαιναν τα παιδιά να φύγουν και τους γάζωσαν. Ήταν δολοφόνοι, θέλανε να σκοτώσουν το παιδί... Το σκότωσαν πισώπλατα. Έπεσε κάτω και του έριξαν τη χαριστική βολή στο κεφάλι. Ηταν επαγγελματίες δολοφόνοι αυτοί. Ποιος τους έβαλε; Το παιδί μου δεν ήταν φασίστας, ήταν ένα παιδί που αγαπούσε όλο τον κόσμο και τον αγαπούσε όλος ο κόσμος. Ήταν ένα παιδί άγιο δεν είχε πειράξει ούτε μυρμήγκι. Και μας το σκοτώσαν έτσι άνανδρα και ύπουλα... Τι έκαναν; Νίκησαν το φασισμό που σκότωσαν το παιδί μου; Νίκησαν τη Χρυσή Αυγή; Τι ήταν για τη Χρυσή Αυγή το παιδί μου; Τίποτα δεν ήταν. Ένας ψηφοφόρος απλός ήταν, ένα μέλος. Είχε γραφτεί και πήγαινε και παρακολουθούσε τις ομιλίες. Τίποτα άλλο, καμία άλλη συμμετοχή». Διαβάστε περισσότερα εδώ

Τόσο διαφορετικά, μα τόσο ίδια

Θέμος Αναστασιάδης

Ο Τζακ Νίκολσον σε μια από τις τελευταίες και πιο συγκλονιστικές ερμηνείες του σαν αρχηγός εγκληματικής συμμορίας στην ταινία «Ο Πληροφοριοδότης» λέει στον τριπλό πράκτορα Λεονάρντο Ντι Κάπριο: «Μπορεί να είσαι ο πιο εντιμός μπάτσος, μπορεί να είσαι ο πιο σκληρός και πιο βρώμικος κακοποιός. Ομως όταν σε σημαδεύει η κάννη ενός όπλου τίποτε δεν έχει σημασία και όλοι είμαστε το ίδιο». Αυτό δε σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι η σφαγή του Παύλου Φύσσα έχει τα ίδια ποιοτικά, ηθικά και πολιτικά χαρακτηριστικά με την εν ψυχρώ εκτέλεση των δύο Χρυσαυγιτών μπροστά στα γραφεία τους από «ακροαριστερούς» όπως υποθέτουν όλοι, κουκουλοφόρους τρομοκράτες. Γιατί ο γεμάτος ανθρωπιά ράπερ έχασε τζάμπα την ζωή του από ένα μανιασμένο φανατικό φασίστα χωρίς να έχει ανακατευτεί σε τίποτε. Ενώ οι δύο επίσης αδικοχαμένοι, όπως κάθε άνθρωπος που πέφτει θύμα βίας, νεαροί χρυσαυγίτες είχαν κάνει τη «συνειδητή» επιλογή να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της βίας ακόμη και μετά από όλα όσα είχαν γίνει. Γνώριζαν δηλαδή τι έκαναν και σύμφωνα με τη δική τους θεωρία όπως τη διακηρύττουν οι ίδιοι τουλάχιστον ήταν έτοιμοι να δώσουν τη ζωή τους για τις γνωστές αποκρουστικές ιδέες τους. Αλλο όμως αυτό στα λόγια ιδίως όταν τους υποβάλλονται από τους επιτήδειους «επαγγελματίες» βουλευτές-πρωτοπαλίκαρα της Χρυσής Αυγής οι οποίοι τους καθοδήγησαν σε αυτό τον δρόμο των εκατέρωθεν φονικών, κι άλλο το να γίνεται το σύνθημα «Αίμα-Τιμή-Χρυσή Αυγή» πραγματικότητα και να βρίσκονται γαζωμένοι από τρομοκράτες στα καλά καθούμενα. Μάνες έχουν και οι μεν, μάνες έχουν και οι δε, όπως είδαμε. Με δυο λόγια μπορεί η κάθε περίπτωση να είναι εντελώς διαφορετική, όπως όλοι αντιλαμβάνονται, αλλά το αποτέλεσμα μπροστά στο μαχαίρι του Ρουπακιά ή στα πιστόλια των περαστικών πιστολέρο είναι το ίδιο : ο θάνατος.

Ίδια οφείλει να είναι και η αντιμετώπιση της πολιτείας αλλά και της κοινωνίας που πρέπει να επιδείξουν την ανάλογη ενότητα και αποφασιστικότητα απέναντι στο μακροχρόνιο πρόβλημα των «γνωστών-αγνώστων» ενόπλων τρομοκρατών με εκείνη που έδειξαν στη Χρυση Αυγή. Εγκληματική οργάνωση η μια, εγκληματικές οργανώσεις και από την άλλη πλευρά: ιδού η πλατφόρμα της ομοιότητας του τρόμου στην οποία καλό θα ήταν να συγκεντρωθούν οι δυνάμεις όλου του κράτους, μπας και τελειώσουμε με αυτό το φαινόμενο. Ενώ δηλαδή χωρίς αμφιβολία δεν μπορεί να γίνει παραλληλισμός μεταξύ των θυμάτων των δύο περιπτώσεων, δεν μπορεί να γίνει ούτε και συμψηφισμός. Ένα είναι το ζητούμενο να σταματήσει να σφάζει ο ένας τον άλλο για οποιαδήποτε τρέλα κουβαλάει μέσα στο κεφάλι του. Πολιτική εκμετάλλευση υπέρ της μίας ή της άλλης ιδεολογικής κατεύθυνσης συνιστά αυτή τη στιγμή ηθική συναυτουργία σε ένα τρίτο κύκλο βεντέτας που όλοι απευχόμαστε να εμφανιστεί. Όμως αυτό δεν είναι καθόλου σίγουρο. Η μέχρι σήμερα εμπειρία μας έχει δείξει με τον πιο φρικιαστικό τρόπο ότι οι λεγόμενοι κουκουλοφόροι (διότι ακόμα κι εδώ υπάρχει διάκριση μεταξύ οργισμένων παιδιών που διαδηλώνουν με κουκούλες νομίζοντας ότι κάτι κάνουν, και εκείνων που κουβαλάνε πιστόλια μαζί με τις κουκούλες) δεν αντιμετωπίζονται το ίδιο εύκολα όπως οι οργανωμένοι ξεκουκούλωτοι προκλητικοί και συχνά θρασύδειλοι Χρυσαυγίτες, αλλά δρουν πολύ πιο συστηματικά, διαθέτουν πολύ βαρύτερο οπλισμό και όταν λένε ότι ξεκινούν για να σκοτώσουν συνήθως το πράττουν. Πριν τους δύο Χρυσαυγίτες στο Ν. Ηράκλειο είχαν δολοφονηθεί με τον πιο άγριο τρόπο, από παρόμοιους άγνωστους κουκουλοφόρους, αστυνομικοί κι όμως ούτε τους έκλαψε στα αλήθεια κανείς ούτε υπήρξαν αποτελέσματα από τις μακροχρόνιες έρευνες. Όπως λοιπόν ο δολοφόνος Ρουπακιάς έδωσε την αφορμή να εξαρθρωθεί ουσιαστικά ολόκληρη η νεοναζιστική συμμορία εντός της Χρυσής Αυγής έτσι και η εκτέλεση των μαυροντυμένων κοντοκουρεμένων παιδιών, που τους είχαν μπολιάσει το μυαλό ότι έχει πλάκα να παίζεις με τον θάνατο, πρέπει να αποτελέσει την αφετηρία για αληθινό κανονικό πόλεμο της Δημοκρατίας και εναντίον του άλλου άκρου. Να λοιπόν που αυτά είναι τα δύο άκρα, πολύ συγκεκριμένα, και κανένας πέραν αυτών όπως ευχόμαστε. Ουδείς μπορεί να κοιμάται ήσυχος από την ώρα που ξεκίνησε μια νέα περίοδος ένοπλης τρομοκρατίας και μάλιστα τόσο τυφλής που να χτυπά στην ψύχρα και μέσα στον κόσμο δύο μάλλον ασήμαντους στόχους για συμβολικούς υποτίθεται λόγους. Αντιλαμβάνεται κανείς τι είναι ικανοί να πράξουν αν βάλουν στο στόχαστρό τους κάποιον που στα ταραγμένα τους μυαλά τους φαίνεται ίσως πιο σημαντικός. Στη φάση που είναι η Ελλάδα μεταξύ τροϊκανικής οικονομικής τρομοκρατίας και κοινωνικής αποσύνθεσης λόγω φτώχειας δεν έχει την «πολυτέλεια» να αφήσει τους ακροαριστέρους πιστολέρο να φτιάξουν μία νέα, άλλου τύπου εγκληματική συμμορία ψυχοπαθών φανατικών που πιστεύουν ότι με τα όπλα αντιμετωπίζεται η αδικία, η συμφορά, ο φασισμός, ή ότι άλλο μπορεί να φαντάζονται. Όπως το είπε και ο Τζακ Νίκολσον, είτε είσαι αστυνομικός είτε είσαι μαφιόζος, είτε είσαι φασίστας είτε είσαι αναρχικός, είτε είσαι πλουτοκράτης, είτε άνεργος που έχει μπουκάρει στο σπίτι σου ο κακοποιός, νιώθεις ακριβώς το ίδιο. Τον θάνατο κατάματα.

ΥΓ: Και είτε τελειώσουμε, είτε όχι με τους τρελούς «πολιτικούς» δολοφόνους που μας σκοτώνουν, να ασχοληθούμε με κάτι πολύ σοβαρότερο: Αυτούς που μας κάνουν να ΑΥΤΟΚΤΟΝΟΥΜΕ κατά χιλιάδες.