Η καθαρίστρια που έγινε πρωτοσέλιδο στους New York Times

Φωτεινή Νικηταρά. Ετών 45. Μητέρα τριών παιδιών. Επάγγελμα καθαρίστρια. Τη ζωή της τη φανταζόταν κλασσική, με όνειρο την οικογένεια, έναν καλό σύζυγο, τα παιδιά της και τη δουλειά της. Η πραγματικότητα που βιώνει το τελευταίο χρονικό διάστημα την έκανε να αναθεωρήσει πολλά. Η συντηρητική νοικοκυρά μεταμορφώθηκε σε θηλυκό αγωνιστή, ενώ είναι η ηγετική μορφή των αγωνιζομένων καθαριστριών και σήμερα μας συστήνεται ως... ο θηλυκός «Ταρζάν».



Είναι από τις γυναίκες που τους τελευταίους μήνες έχει αλλάξει ριζικά τη ζωή της και έκανε σπίτι της τη σκηνή που διαμένει έξω από το υπουργείο Οικονομικών μαζί με τις υπόλοιπες συναδέλφους της που έχασαν τη δουλειά τους. Δυναμική, ετοιμόλογη, αγωνιστική μορφή που ξεχώρισε αυτούς τους μήνες για τον τρόπο με τον οποίο μπήκε μπροστά πολλές φορές για να προστατέψει -όπως η ίδια λέει- άλλες γυναίκες οι οποίες συμμετείχαν στον αγώνα των καθαριστριών και ήρθαν αντιμέτωπες γιατί βλέπουν πως στη ζούγκλα που ζούμε καθημερινά «ήμουν αυτή που θεώρησα αυτονόητο να σταθώ μπροστά και απέναντι σε όποιον προσπαθήσει με τον ένα ή άλλο τρόπο να πειράξει τις άλλες καθαρίστριες. Είναι γυναίκες πάνω από πενήντα, κάποιες αρκετά αδύναμες και εξασθενημένες μετά από τόσες ημέρες και μήνες αγώνων και κινητοποίησης. Έπρεπε να πάρω τα ηνία, έπρεπε να είμαι εγώ ο άνθρωπος που θα μπαίνει μπροστά και τις τρώω νομίζω αν όχι όλες τις φορές τις περισσότερες».

Έχει να συναντήσει τα παιδιά της πολλές μέρες, μιλάνε συνεχώς στο τηλέφωνο, τη στηρίζουν  και της λένε πως είναι περήφανα για εκείνη. Η σκληροτράχηλη θηλυκή «Ταρζάν» σημειώνει πως συγκινείται με τη συμπαράσταση των παιδιών της, ενώ υπογραμμίζει πως δύναμη για να συνεχίσει παίρνει και από τον σύντροφό της τον οποίο και γνωρίσαμε με μάλλον ανορθόδοξο τρόπο την Πέμπτη όταν μπήκε στην πρώτη γραμμή για να σταθεί απέναντι στον αστυνομικό κλοιό. Είναι ο Σταμάτης ο οποίος δεν είναι σίγουρα καθαρίστρια, είναι όμως παρών στο πλευρό της… «Ταρζάν» αλλά και των υπολοίπων γυναικών. Στο περιθώριο της κινητοποίησης ο έρωτας, η αφοσίωση, η συντροφικότητα έχουν το δικό τους καθοριστικό ρόλο, όπως θα πει η Φωτεινή.



«Ο Σταμάτης ο σύντροφός μου, που με στηρίζει και είναι κάθε μέρα εδώ δεν είχε καμία σχέση με όλα αυτά. Είναι ένας άντρας κλασικός, υδραυλικός, ηλεκτρολόγος, παντός τύπου και παντός καιρού. Είναι η έμπνευσή μου, ο εκπαιδευτής μου αν θέλετε. Ναι μου έμαθε να αμύνομαι εξάσκησα το δεξί μου και πια έχει προοπτική και έμαθα και μυστικά άμυνας ποτέ δε ξέρεις αν θα σου χρειαστούν σε μία τέτοια κατάσταση όπου παλεύεις κάθε μέρα και πιθανόν να συγκρουστείς για να επιβιώσεις», τονίζει.



Ο Σταμάτης είναι ο τύπος με το ξυρισμένο κεφάλι, το χαρακτηριστικό μπλουζάκι χωρίς μανίκια και τα μαύρα γυαλιά μηχανόβιου που την Πέμπτη ήταν στην πρώτη  γραμμή και έμεινε εκεί για να τρέξει, να στηρίξει, να βοηθήσει τις γυναίκες που τραυματίστηκαν από τις συγκρούσεις με την αστυνομία. Στο μυαλό του βέβαια η μία και μοναδική γυναίκα είναι η Φωτεινή, η έμπνευσή του, όπως ο ίδιος λέει.



«Μάλλον είμαι προνομιούχος, η καρδιά μου βέβαια ανήκει στη Φωτεινή αλλά όλες οι καθαρίστριες με θεωρούν τον δικό τους άντρα, τον άντρα της υπαίθριας σκηνής. Φροντίζω για τα πάντα. Για τα πανό, για οτιδήποτε σχετίζεται με την παροχή βοήθειας σε κάποιες καθαρίστριες που θα χρειαστούν από μία ασπιρίνη μέχρι ένα μπουκαλάκι νερό και προσπαθώ να μη λείπω παρά λίγες ώρες για πρακτικούς λόγους ελέω δουλειάς», σημειώνει.



«Στα μάτια του Σταμάτη βρήκα τη δύναμη να πιστέψω πως αν δεν παλέψεις δε θα καταφέρεις ποτέ κάτι», καταλήγει η Φωτεινή.
Στα «χαρακώματα» του πολέμου για διεκδίκηση της δουλειά τους οι γυναίκες καθαρίστριες του υπουργείου οικονομικών έχουν τις δικές τους προσωπικές ιστορίες. Σενάρια ζωής που ο έρωτας, η αγάπη, η ανθρωπιά έχουν ένα ξεχωριστό και κατά περιπτώσεις συγκινητικό ρόλο.