Μετανάστες στη χώρα τους; Οι διασωθέντες της Λιβύης μιλούν στο protothema.gr

Ανθρώπινες ιστορίες, γεμάτες φόβο, αλλά και ελπίδα για ένα καλύτερο, πιο ασφαλές αύριο, μακριά από την αιματοχυσία, κρύβονται πίσω από τα κουρασμένα πρόσωπα των 186 πολιτών, Ελλήνων και ξένων, που έφτασαν σήμερα στο λιμάνι του Πειραιά με τη φρεγάτα «Σαλαμίς», έχοντας απεγκλωβιστεί από την εμπόλεμη Λιβύη, χάρη στην επέμβαση των ΟΥΚ.

Λίγο μετά τις 8, η φρεγάτα κατέπλευσε στην Ακτή Ξαβερίου, στον Πειραιά, μεταφέροντας 186 πολίτες, οι οποίοι διασώθηκαν από τη Λιβύη χάρη στην έγκαιρη και ψύχριαμη επέμβαση των ΟΥΚ, που έδρασαν με... κινηματογραφικό τρόπο.

Ανάμεσά τους βρίσκονταν:

- 87 Έλληνες (συμπεριλαμβανομένου του προσωπικού της ελληνικής πρεσβείας, που εκκενώθηκε)
- 13 Κύπριοι
- 12 Βρετανοί
- 79 Κινέζοι
- Μία Ρωσίδα
- Ένας Αλβανός

Αυτές είναι οι ιστορίες τους:

Δημήτρης Τσιώνης

Ο κ. Δημήτρης Τσιώνης αισθάνεται, όπως λέει αποκλειστικά στο protothema.gr, σε κάθε περίπτωση περισσότερο ασφαλής από τη στιγμή που πάτησε το πόδι του σε ελληνικό έδαφος. Οι δύσκολες συνθήκες εκεί τον φόβιζαν και θεώρησε μονόδρομο το να επιλέξει να έρθει στην Ελλάδα, διότι ετίθετο θέμα προσωπικής ασφάλειας.

Για τον κ. Δημήτρη η ιδέα πως ήρθε με μία βαλίτσα με ό,τι βρήκε πρόχειρο ήταν για πολλές ώρες μία σκέψη που τον πονούσε, όμως ελπίζει πως η κατάσταση θα πάει καλά και πως σύντομα θα επιστρέψει στην πατρίδα του.



Στυλιανή Λαγκαδά

Η κυρία Στυλιανή Λαγκαδά κατεβαίνει από τη φρεγάτα «Σαλαμίς». Δεν έχει μαζί της παρά δύο σάκους με ό,τι πρόχειρο κατάφερε να μαζέψει όπως-όπως, με είδη πρώτης ανάγκης για εκείνη, το σύζυγό της, Καμπάρ Μιλούντι και τα δυο τους παιδιά, Σαμπρίνα και Χάνι.

Τα μάτια της βουρκώνουν και ξεσπά σε λυγμούς, μιλώντας αποκλειστικά στο protothema.gr. Δεν μπορεί να ξεχάσει όλα όσα αφήνει αναγκαστικά πίσω της. Την ίδια της τη ζωή. Την περιουσία, το σπίτι, τα πάντα. Είναι θυμωμένη, πικραμενη, φοβισμένη. Δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς.

Έπειτα από 20 και πλέον χρόνια επιστρέφει στην Ελλάδα Αύγουστο μήνα και σίγουρα όχι για διακοπές. Μία αναγκαστική επιστροφή και ένας ξεριζωμός, όπως λέει η ίδια και η οικογένειά της, χαρακτηριστικά.



Ιωάννα Μιχαηλίδου

Η κυρία Ιωάννα είναι θυμωμένη. Βλέπει στα μάτια το σύζυγό της, Ράζια, τα παιδιά της, Μαρία και Γαβριήλ και προσπαθεί για χάρη τους, όπως λέει χαρακτηριστικά στο protothema.gr, να πάρει δύναμη. Δεν της είναι καθόλου εύκολο να το διαχειριστεί όλο αυτό που συμβαίνει.

Δεν είναι απλά ξεριζωμός από την ίδια σου την πατρίδα, είναι ακόμη πιο εφιαλτικό να έρθεις στη χώρα που γεννήθηκες και να αισθάεσαι μετανάστης, λέει χαρακτηριστικά.

Καταγγέλλει, μάλιστα, ολιγωρία, γιατί, όπως σημειώνει αυτή η κατάσταση, έδειχνε σημάδια επικινδυνότητας εδώ και πολύ καιρό, όμως κανείς δεν έκανε τίποτα απολύτως. «Δεν χρειαζόταν να φτάσουμε σε τέτοιο σημείο, κινδυνεύει η ίδια μας η ζωή, για να γίνει κινητοποίηση» υπογραμμίζει με νόημα.



Μοχάμετ

Ο νεαρός Μοχάμετ παίζει και προσπαθεί να απασχολήσει τη 2χρονη κόρη του, η οποία δείχνει να μην καταλαβαίνει τι έχει συμβεί -δεν θα μπορούσε, άλλωστε. Το μοναδικό που τον απασχολεί είναι να είναι καλά η ετοιμόγεννη γυναίκα του, η οποία δέχεται τις συμβουλές ανθρώπων του ΕΚΑΒ, καθώς έχει ταλαιπωρηθεί ήδη αρκετά στη διάρκεια του ταξιδιού και πρέπει να είναι προσεκτική, αφού σε λιγότερο από ένα μήνα θα φέρει στη ζωή ένα νέο πλάσμα.

Ο Μοχάμετ αισθάνεται άσχημα γι' αυτό που συμβαίνει, αλλά σημειώνει πως, όταν νιώθεις ότι κινδυνεύει η ζωή σου, δεν έχεις καμία άλλη σκέψη -ούτε τα χρήματα, ούτε το σπίτι, ούτε τη δουλειά, ούτε τίποτα... Φεύγεις απλά για να σωθείς εσύ και η οικογένειά σου.



Νάντια

Η Νάντια είναι σχετικά ψύχραιμη. Εδώ θεωρεί ότι τουλάχιστον θα γεννήσει με ασφάλεια. Φοβήθηκε για το πλάσμα που έχει στα σπλάχνα της, λέει στο protothema.gr, καθώς δεν υπήρχαν εκεί ούτε νοσοκομεία που να λειτουργούσαν κανονικά, λόγω της κατάστασης, ούτε κάποιος που να μπορούσε να απευθυνθεί, αν συνέβαινε κάτι με τη δύσκολή της εγκυμοσύνη.

Λίγες ημέρες πριν να φέρει στο κόσμο μία νέα ζωή είναι τόσο ανακουφισμένη, όπως μας λέει, που είναι σε μέρος ασφαλές. Τώρα οι σκέψεις για όλα αυτά που αναγκαστικά έμειναν πίσω είναι πολλές, αλλά δεν έχουν προς το παρόν σημασία. Σημασία έχει να φέρει στον κόσμο το παιδί της. Και στη Λιβύη θα κινδύνευε για πολλούς λόγους.