Ποδηλατώντας προς τον Πόντο - Ημέρα 3η

Το protothema.gr ακολουθεί τους τέσσερις τολμηρούς ποδηλάτες από την Θεσσαλονίκη, που ξεκίνησαν στις 30  Ιουλίου από το Μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά στην Καστανιά του Βερμίου, για φτάσουν στην Τραπεζούντα του Πόντου και τη βυζαντινή μονή της Παναγίας Σουμελά διανύοντας περίπου 1890 χλμ.

Οι «4» αποτελούνται από τον Παντελή Τζερτζεβέλη, δημοσιογράφο του ειδικού τύπου, τον Παναγιώτη Σωτηριάδη, συνταξιούχο, τον Βασίλη Γιοσμά, τεχνικό και προπονητή ποδηλασίας, και τον Στέφανο Κυρατσούς.

Για την τρίτη μέρα της ποδηλατοπορείας  και την εκπλήρωση του τάματος στην Παναγία Σουμελά του Πόντου, ο Παντελής Τζερτζεβέλης, μεταδίδει :

 Σάββατο πρωί 2 Αυγούστου έγραφε στο ημερολόγιο και η μέρα μας ξημέρωσε στην πόλη της Ελευθερούπολης που ολονυχτίς βομβαρδίστηκε από μεγάλες ποσότητες νερού. Το πρωινό σήμερα ήταν διαφορετικό και περιελάμβανε μπουγάτσα με τυρί που έπρεπε να καταναλώσουμε πολύ γρήγορα καθώς η ποδηλατική ομάδα της Κύκλοτρον με επικεφαλής τον πρόεδρό της κ. Τσέλιο  είχε ήδη καταφθάσει. Η σημερινή διαδρομή μας θα κάλυπτε μία απόσταση των 115 χιλιομέτρων ,από την Ελευθερούπολη μέχρι το Φανάρι της Κομοτηνής. Η παρέα μας σήμερα είχε κέφια και τα πειράγματα έδιναν και έπαιρναν. Ο Βασίλης ο Γιοσμάς που αισθανόταν πιο «δυνατός» από όλους μας ,ξέφυγε στην ανηφόρα κερδίζοντας το σπριντ ανάβασης, για λίγο όμως ,καθώς το πελοτών που ακολουθούσε κατά πόδας τον έφτασε στην κορυφή της ανηφόρας. Η θέα της Καβάλας από «τα ψηλά» είναι φανταστική. Μια παρέα Τούρκων ταξιδευτών μας χαιρετά και φωτογραφίζεται με την ποδηλατοπαρέα όταν, μαθαίνει, πως κατευθυνόμαστε προς την πατρίδα τους. Αληθινές στιγμές  μεταξύ ανθρώπων που δεν μιλούν την ίδια γλώσσα αλλά..έχουνε πολλά κοινά στοιχεία. Αμέσως ο Κυφωνίδης τους πρόσφερε από ένα γλυκάκι που ευχαριστηθήκαν ιδιαιτέρως. Η κατηφόρα προς το λιμάνι της πόλης ήταν το κάτι άλλο. Τα παιδιά της Κύκλοτρον έγιναν για λίγο οι ξεναγοί μας στην πόλη τους ,που την ώρα εκείνη το κέντρο της έσφυζε από ζωή. Μια αναμνηστική φωτογραφία στην πινακίδα που δείχνει την απόσταση που υπολείπεται μέχρι την Κωνσταντινούπολη αποτελεί την τελευταία μας στάση στην πόλη της Καβάλας. Η άποψη της παλιά πόλης μαγνητίζει την ματιά μας καθώς απομακρυνόμαστε και ποδηλατούμε κάτω από τον γκρίζο ουρανό που απλώνονταν απειλητικά πάνω από τα κεφάλια μας. Μια απρόσμενη βλάβη στον καταγραφέα του Βασίλη μας αναγκάζει να ζητήσουμε βοήθεια στο κοντινό μαγαζί της GT στην Χρυσούπολη .Ο Λάζαρος ,ιδιοκτήτης του καταστήματος ,αφού μας πρόσφερε δροσερό νεράκι και καφέ, έπιασε δουλειά και μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα τα ποδήλατά μας ήταν και πάλι ετοιμοπόλεμα. Οι σταγόνες της βροχής χτυπούν τα κράνη μας χωρίς να μας ενοχλούνε. Μια αναπαράσταση από κάποιο χώρο στις αλησμόνητες πατρίδες μας αναγκάζει σε στάση όπου αποτυπώνουμε φωτογραφικά.  Το πέρασμα της γέφυρας του Νέστου σηματοδότησε την είσοδό μας στον νομό Ξάνθης, έναν τόπο με πολλές εναλλακτικές διαδρομές που αξίζει να επισκεπτόμαστε  όλοι μας. Από εδώ, πραγματοποιούνται  κατόπιν ραντεβού, περιηγήσεις με άλογα, ποδήλατα ,και καταβάσεις στον ποταμό με διθέσια καγιάκ .Η πόλη της Ξάνθης αποτελεί έναν θεσπέσιο προορισμό ακόμη και για ένα Σαββατοκύριακο. Μάλιστα στο τέλος του μήνα οι γιορτές της παλιάς πόλης αποτελούν έναν θαυμάσιο λόγο για να την επισκεφθείτε. Άνοιξαν  τα πόδια μας και πεταλάραμε ελεύθερα και ξεκούραστα προς την πατρίδα του ιστορικού φιλοσόφου Δημόκριτου ,τα Άβδηρα, όπου σύμφωνα με τη μυθολογία, η πόλη ιδρύθηκε από τον Ηρακλή, για να τιμηθεί η μνήμη του συντρόφου του Άβδηρου, ο οποίος κατασπαράχθηκε από τα άλογα του Διομήδη. Τιμητική υποδοχή μας επιφύλαξαν οι ποδηλάτες φίλοι από Τα σωματεία ΠΗΓΑΣΟΣ ΞΑΝΘΗΣ και ΘΡΆΚΑΣ ΙΠΠΕΑΣ της Κομοτηνής που εκτός από το να ποδηλατήσουν, μας ξενάγησαν στο μετόχι της Μέγιστης Ι.Μ. Βατοπεδίου  στο Πόρτο Λάγος. Τα τελευταία 15 χιλιόμετρα ήταν γεμάτα με αγάπη και φιλοξενία από τους ντόπιους ξεναγούς μας. Η σημερινή μας φιλοξενία έγινε με αγάπη από τον φίλο μας Κυριάκο Γκογκότση ,έναν άνθρωπο που δίνει σημασία στις ανθρώπινες αξίες της ζωής.

Μετά το γεύμα ο απογευματινός  καφές ,ήταν το κάτι άλλο. Ο ουρανός άλλαξε τόσα χρώματα που τρόμαξε τα φλαμίνγκο που αποφάσισαν να κάνουν μια χαμηλή πτήση πάνω από τα κεφάλια μας. Φεύγοντας μια ευχάριστη έκπληξη μας περίμενε στον χώρο που σταθμεύσαμε το αυτοκίνητό μας. Ο αθλητής Μόλα Χαρούν ,το πνευματικό μου παιδί ,ήρθε για να μας δει και να μας ευχηθεί καλή επιτυχία. Με τα τάματα στα χέρια, αφού χαιρετίσαμε με τους φίλους μας ,πήραμε τον ανηφορικό δρόμο για, το κατάλυμά μας που δεν ήταν πολύ μακριά,. Μια μέρα γεμάτη ήταν και η σημερινή, διαφορετική από την χθεσινή. Η συμπαράσταση του κόσμου τεράστια! Η υποστήριξή του δυναμική! Το τάμα όλων μεγάλο και βαρύ για εμάς τους μικρούς ταξιδευτές που ..πλέον κοιτάζουμε ανατολικά!