«Μου άρπαξαν τα χρήματα και με πυροβόλησαν στο λαιμό!»

«Είσαι μόνος απέναντι σε κακοποιούς και συμμορίες». Είναι τα λόγια του δικηγόρου Γιώργου Αντωνόπουλου που βίωσε έναν εφιάλτη πριν λίγες ημέρες όταν δέχτηκε ένοπλη επίθεση έξω από το σπίτι του στην Παλιά Πεντέλη. 



Ο κ. Αντωνόπουλος δεν μπορεί να εξηγήσει τι ακριβώς συνέβη. «Μόλις βγήκα από την εξωτερική πόρτα και πλησίαζα στο αυτοκίνητό μου, άκουσα βήματα από ένα αλσύλιο που βρίσκεται ακριβώς έξω από το σπίτι μου και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα βγήκαν μέσα από τους θάμνους  δύο άνδρες, μετρίου αναστήματος, οι οποίοι οπλοφορούσαν. Και οι δύο με σημάδευαν με τα όπλα τους και με ρώτησαν πόσα χρήματα έχω επάνω μου. Εγώ απάντησα ότι δεν τα έχω μετρήσει και του έτεινα τη μικρή δερμάτινη τσάντα που κρατούσα. Μόλις το άρπαξε ο ένας εκ των δύο ανδρών , με πυροβόλησε στο λαιμό», είναι η συγκλονιστική περιγραφή του δικηγόρου τον οποίο πυροβόλησαν εν ψυχρώ οι αδίστακτοι δράστες. 

Μετά το αρχικό σοκ αναρωτιέται και ο ίδιος για το πώς ευτυχώς κατάφερε να βρει δύναμη παρά το γεγονός ότι έγινε στόχος των ληστών και αιμόφυρτος να καταφέρει να οδηγήσει για να του παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες από το πλησιέστερο νοσοκομείο στην περιοχή. Σήμερα στην πρώτη του συνέντευξη μιλά για πρώτη φορά στο protothema.gr για όλα ‘όσα συνέβησαν εκείνο το πρωινό έξω από το σπίτι του στην οδό Φειδίου στην Παλιά Πεντέλη.

Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη του κ. Αντωνόπουλου στο protothema.gr:

-Περάσατε μια πολύ μεγάλη περιπέτεια, ελπίζω να είστε καλά. Θέλω να ξεκινήσω αυτή την κουβέντα μαζί σας ρωτώντας τι ακριβώς συνέβη;

-Το πρωί της Δευτέρας, 3 Νοεμβρίου, περί ώρα 7:20 π.μ., βγήκα από το σπίτι μου, στην Παλαιά Πεντέλη, για να πάω στη δουλειά μου. Εκείνη την ημέρα είχα δύο δικαστήρια και φροντιστήριο στο Πανεπιστήμιο και, εκτός από μία μικρή δερμάτινη τσάντα χειρός με τα προσωπικά μου είδη, είχα και μία τσάντα μεγαλύτερη με δικογραφίες. Μόλις βγήκα από την εξωτερική πόρτα και πλησίαζα στο αυτοκίνητό μου, άκουσα βήματα από ένα αλσύλιο που βρίσκεται ακριβώς έξω από το σπίτι μου και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα βγήκαν μέσα από τους θάμνους  δύο άνδρες, μετρίου αναστήματος, οι οποίοι οπλοφορούσαν. Και οι δύο με σημάδευαν με τα όπλα τους και με ρώτησαν πόσα χρήματα έχω επάνω μου. Εγώ απάντησα ότι δεν τα έχω μετρήσει και του έτεινα τη μικρή δερμάτινη τσάντα που κρατούσα. Μόλις το άρπαξε ο ένας εκ των δύο ανδρών , με πυροβόλησε στο λαιμό. Εγώ έπεσα κάτω αιμόφυρτος και οι δράστες τράπηκαν αμέσως σε φυγή. Αφού είδα ένα αυτοκίνητο να περνάει και να απομακρύνεται και πίστεψα ότι έφυγαν, επιβιβάστηκα στο αυτοκίνητό μου και πήγα στο νοσοκομείο Παίδων Πεντέλης για να μου παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες, διότι αιμορραγούσα πολύ. Η ανταπόκριση του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού του Νοσοκομείου Παίδων Πεντέλης, ήταν αστραπιαία και αποτελεσματική , σταμάτησαν την αιμορραγία και μου έσωσαν τη ζωή. Στη συνέχεια διακομίστηκα με το ΕΚΑΒ στο Γενικό Κρατικό

-Τι είναι αυτό που θυμάστε πιο έντονα να συμβαίνει, να ακούτε, να βλέπετε με το που βγαίνετε από το σπίτι και κατευθύνεστε προς το αυτοκίνητο? Ακούτε κάτι συγκεκριμένο? Βλέπετε κάτι, κάποιους? Καταλαβαίνετε ότι κάτι περίεργο συμβαίνει?

-Έγιναν όλα τόσο γρήγορα, μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, που ειλικρινά δεν πρόλαβα να συνειδητοποιήσω τι έγινε, παρά μετά από μέρες! Τώρα που ανακαλώ το περιστατικό, δεν μπορώ να θυμηθώ κάτι που με παραξένεψε ή μου κίνησε το ενδιαφέρον πριν την στιγμή που είδα μπροστά μου τους δράστες.

-Εικάζω πως το να βιώνει κανείς μια τέτοιου είδους επίθεση δεν ενέχει απλά φόβο αλλά συναισθήματα περίεργα που πιθανόν να του προκαλούν όχι μόνο στιγμιαίο φόβο αλλά μία μορφή παρατεταμένου φόβου ίσως και προστασίας…

-Όταν δέχεται κανείς μία τέτοια επίθεση, το βασικό συναίσθημα είναι ότι είσαι ανήμπορος και απροστάτευτος από το κράτος , ότι είσαι μόνος απέναντι σε συμμορίες αλλά ακόμα και σε μεμονωμένους κακοποιούς . Όταν περάσει λίγος χρόνος συνειδητοποιείς ότι μία κοινωνία που δεν μπορεί να προστατεύσει στοιχειωδώς τους πολίτες της  δεν μπορεί να έχει μέλλον, δεν μπορεί να έχει ζωή.



-Μετά το αρχικό σοκ και τη συνειδητοποίηση ότι έχετε χτυπήσει πηγαίνετε μόνος σας στο νοσοκομείο … Κατανοείτε προφανώς εκείνη τη στιγμή και θα λέγαμε ότι μέσα στην ατυχία σας ήσασταν τυχερός είχατε τις αισθήσεις σας και μπορέσατε επί της ουσίας να σπεύσετε ευτυχώς έγκαιρα στις πρώτες βοήθειες…

-Το ένστικτο της επιβίωσης στον άνθρωπό είναι πολύ ισχυρό και σε ωθεί να κάνεις πράγματα που υπό άλλες συνθήκες φαίνονται αδύνατα.

-Ευτυχώς μετά την περιπέτεια αυτή επιστρέψατε και πάλι στην καθημερινότητά σας, στα καθήκοντά σας. Τι αλλάζει μετά από μια τέτοια εμπειρία?

-Κάθε εμπειρία που σε φέρνει κοντά στο θάνατο σε κάνει να επαναπροσδιορίζεις την ιεράρχηση των αξιών της ζωής.