Ποιοι κρύβονται πίσω από το γκράφιτι του Πολυτεχνείου;

Καλλιτέχνες ή βάνδαλοι; Δημιουργοί ή καταστροφείς; Όπως κι αν “τιτλοφορήσει” κανείς τους γκραφιτάδες που κάλυψαν μέσα σε μια νύχτα το Πολυτεχνείο με “μαύρο πέπλο”, το μόνο βέβαιο είναι ότι η δράση τους “γέννησε” στο αθηναϊκό γίγνεσθαι τις πλέον αντικρουόμενες απόψεις γύρω από το έργο τους κι έναν μύθο γύρω από το πρόσωπό τους.

Σύμφωνα με πληροφορίες του Πρώτου Θέματος η ταυτότητα των street artists -με ή χωρίς εισαγωγικά- που έδρασαν κάτω από τη μύτη αστυνομίας και Πρυτανικών Αρχών, ανήκει σε δύο νεαρούς οι οποίοι δραστηριοποιούνται εδώ και χρόνια στην τέχνη του δρόμου, κάτι απόλυτα λογικό αν αναλογιστεί κανείς την ταχύτητα με την οποία κατάφεραν να αλλάξουν την όψη του ιστορικού κτηρίου.

Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ωστόσο ότι οι δύο νεαροί δεν ήταν μόνοι αλλά υποστηρίζονταν από μία ομάδα τεσσάρων τουλάχιστον ατόμων που βρίσκονταν στα πέριξ του Πολυτεχνείου κρατώντας τις απαραίτητες «τσίλιες». Οι “καλλιτέχνες” ήταν μάλιστα καμουφλαρισμένοι -φορούσαν ρούχα τα οποία έμοιαζαν κατά πολύ με εκείνα που φορούν οι καθαριστές του Δήμου Αθηναίων-, ώστε να μην κινήσουν την παραμικρή υποψία στους όποιους περαστικούς.

Ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών, Ηλίας Ζαγοραίος, έχει ήδη διατάξει κατεπείγουσα έρευνα ώστε να διερευνηθεί αν έχει διαπραχθεί το αδίκημα της διακεκριμένης φθοράς αντικειμένου που χρησιμεύει για το κοινό όφελος, ενώ τα μέλη του προεδρείου της συνόδου πρυτάνεων ΑΕΙ τονίζουν σε ανακοίνωσή τους: «Οι βανδαλισμοί των πανεπιστημιακών εγκαταστάσεων τείνουν να γίνουν δυστυχώς μέρος της καθημερινότητάς τους. Η θλιβερή εικόνα του ιστορικού κτιρίου του ΕΜΠ αποτελεί την αποκορύφωση των απαράδεκτων αυτών πράξεων. Οι δράστες βεβήλωσαν ένα ιστορικό κτίριο, μνημείο της νεότερης Ελληνικής Ιστορίας και των δημοκρατικών αγώνων αυτού του τόπου. Δείχνοντας έλλειψη πολιτισμού και σεβασμού στην Ιστορία, πλήττουν με τις πράξεις τους ηθελημένα και συνειδητά το Ελληνικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο». 

Σύμφωνα πάλι με πληροφορίες, οι “δράστες” θεωρούνται αρκετά γνωστοί στο χώρο των γκραφιτάδων με τα ασπρόμαυρα σχέδιά τους να έχουν κατακλύσει αρκετές γωνιές των Αθηνών ενώ πρόσωπο που τους γνωρίζει καλά αναφέρει μεταξύ άλλων ότι αυτοχαρακτηρίζονται συνεχιστές της βερολινέζικης σχολής γκράφιτι: «Έχουν ταξιδέψει και στο εξωτερικό, και πάντα δρουν σαν ένα χέρι. Πολλές φορές καμουφλάρονται για να μην κινούν υποψίες, ενώ όταν βρουν το στόχο τους προετοιμάζονται αρκετά 24ωρα πριν επιχειρήσουν το γκράφιτι». Όπως εξηγεί στο “ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ” ο Ιγνάτιος, που ασχολείται με το γκράφιτι, «έβαψαν το Πολυτεχνείο για να στείλουν στην πολιτική εξουσία το μήνυμα πως εμείς είμαστε ελεύθεροι και κάνουμε ό,τι θέλουμε. Εγώ δεν θα το έκανα γιατί δεν υπάρχει λόγος να το τραβήξουμε στα άκρα. Πάντως είναι εντυπωσιακό!».

Από την πλευρά του ο Λεωνίδας Γιαννάκοπουλος που επίσης κάνει γκράφιτι εξηγεί: «Μου άρεσε η δουλειά που έγινε χωρίς να μπορώ να πάρω θέση για το αν είναι σωστό ή λάθος. Αυτό ωστόσο που πρέπει να γνωρίζετε είναι ότι το γκράφιτι έχει μια συγκεκριμένη αρχή: δε ζητάει χώρο, τον καταλαμβάνει. Όχι. Δεν μπορώ να μιλήσω με σιγουριά για το συμβολισμό του γκράφιτι στο Πολυτεχνείο. Κατά την άποψή μου είναι μια αφαιρετική ζωγραφική που αντικατοπτρίζει την αστική ζούγκλα...»