Ο σπαραγμός της μάνας του Βαγγέλη: «Πού σε πάνε αγόρι μου;»

Σε κλίμα οδύνης οδηγήθηκε το μεσημέρι της Τρίτης, στην τελευταία του κατοικία στο Σελλί Ρεθύμνου, εκεί από όπου κατάγεται ο πατέρας του, ο Βαγγέλης Γιακουμάκης, που τόσο άδικα χάθηκε από τη ζωή.

Το πρωί της Τρίτης πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε στο λιμάνι της Σούδας για να υποδεχθεί τον Βαγγέλη και να τον οδηγήσει στον τελευταίο τόπο κατοικίας του. Λίγο αργότερα, το χωριό Σελλί πλημμύρισε από κόσμο. Συγγενείς, συγχωριανοί, φίλοι, συμφοιτητές του 20χρονου από τα Ιωάννινα και άνθρωποι που δεν γνώριζαν τον άτυχο νέο, πολλοί κρατώντας λευκά τριαντάφυλλα και φορώντας λευκές κορδέλες, είπαν αντίο στον σπουδαστή, που αγνοείτο 38 μέρες και βρέθηκε νεκρός 800 μέτρα από τη σχολή όπου φοιτούσε, στα Ιωάννινα. 

Αμέσως μετά διαδραματίστηκε η τελευταία πράξη του δράματος για τον άτυχο φοιτητή στο Σελλί, όπου πριν από λίγη ώρα ο Βαγγέλης μεταφέρθηκε με μπαλωθιές στο κοιμητήριο. Εκτός από την κηδεία, τελέστηκε ταυτόχρονα και το 40ήμερο μνημόσυνο, στη μνήμη του άτυχου 20χρονου, ενώ στη νεκρώσιμο ακολουθία χοροστάτησε ο Μητροπολίτης Ρεθύμνου κ. Ευγένιος. 

Επίσης, παρόντες στην εξόδιο ακολουθία ήταν, μεταξύ άλλων, ο περιφερειάρχης Ρεθύμνης Σταύρος Αρναουτάκης, η περιφερειάρχης Μαίρη Λιόνη και ο βουλευτής της ΝΔ, Κωστής Χατζηδάκης, ενώ στεφάνι έστειλε ο υπουργός Παιδείας, Αριστείδης Μπαλτάς. 

Ταγικές φιγούρες οι γονείς, η αδερφή και οι συγγενείς του Βαγγέλη, που αδυνατούν να πιστέψουν ότι το παιδί τους βρέθηκε τελικά νεκρό. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της μεταφοράς του Βαγγέλη στο κοιμητήριο η μητέρα του, μην αντέχοντας τον πόνο και τη συγκίνηση, λύγισε και λιποθύμησε.

«Πού σε πάνε αγόρι μου; Πού σε πάνω καρδούλα μου», φώναζε λίγη ώρα αργότερα, στην κηδεία του γιου της.

Το χωριό από το πρωί της Κυριακής που έγινε γνωστή η τραγική εξέλιξη στην υπόθεση της εξαφάνισης, βιώνει ένα βαρύτατο πένθος, ενώ με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου η σημερινή ημέρα κηρύχθηκε ημέρα δημοσίου πένθους και όλες οι δημόσιες υπηρεσίες όπως και τα σχολεία παραμένουν κλειστά και οι σημαίες κυματίζουν μεσίστιες.  

Δεν υπάρχουν λέξεις να περιγράψεις τον πόνο των γονιών  του αδικοχαμένου Βαγγέλη




Η τελευταία πράξη του δράματος που συγκλόνισε το πανελλήνιο










Το στεφάνι της Αγγελικής Νικολούλη που παρακολούθησε την τραγωδία απο την πρώτη στιγμή




Ανείπωτη η θλίψη για τους συγγενείς του Βαγγέλη  





Ο πόνος εχει κυριεύσει του γονείς του Βαγγέλη 


Στη νεκρώσιμο ακολουθία χοροστατεί  ο Μητροπολίτης Ρεθύμνου κ. Ευγένιος.


Οι μπαλωθιές  σκεπάζουν την σιωπή



Ο θείος του άτυχου Βαγγέλη που επωμίστηκε και το ψυχικό βάρος της αναγνώρισης του ανιψιού του






Πάνω απο δυο χιλιάδες άτομα στην κηδεία του Βαγγέλη 










Νωρίτερα, στο Σελλί, οι τραγικοί γονείς λύγισαν με το που αντίκρισαν τη σορό του παιδιού τους. Η μητέρα του σπάραξε: «Παιδί μου, άγγελέ μου, σπλάχνο μου. Για ποιο ταξίδι κίνησες;», έλεγε με λυγμούς. «Γιε μου, παλικάρι μου, πάει το παιδί μου», φώναζε ο πατέρας του, ενώ η αδελφή του αγκάλιασε το φέρετρο του αδερφού της ψελλίζοντας: «αδελφούλη μου».

Οι  φίλοι του Βαγγέλη δεν μπορούν να πιστέψουν το μέγεθος της τραγωδίας




Λιμάνι Πειραιά. Ώρα οκτώ το βράδυ της Δευτέρας. Το πλοίο που θα μεταφέρει τη σορό του 20χρονου Βαγγέλη Γιακουμάκη είναι περικυκλωμένο από συγγενείς και φίλους του άτυχου νέου. Εκεί τον περιμένουν όλοι για να συνοδεύσουν στο χωριό του, τους Αρμένους, το δικό τους παιδί που χάθηκε τόσο άδικα. Εκεί που ο Βαγγέλης γεννήθηκε πριν από 20 χρόνια. Εκεί που έπαιξε μικρός, εκεί που έτρεξε στις γειτονιές ανέμελος με τους φίλους του, εκεί που ονειρεύτηκε ως έφηβος τη ζωή του, εκεί που η παιδική του αθωότητα αντάμωσε με την εφηβεία και του έδωσε τα εφόδια και τη σκυτάλη να κυνηγήσει το δικό του όνειρο.







Η Κρήτη πάντα για εκείνον και ας φύγει αναγκαστικά για σπουδές στη Γαλακτοκομική Σχολή Ιωαννίνων -ήταν πάντα το σημείο αναφοράς του. Τα παιδικά του χρόνια, η οικογένειά του, οι φίλοι του.





Γεμάτος καλοσύνη, πάντα ήσυχος, ευγενικός, σχεδόν ντροπαλός, ο άτυχος νέος αποτελούσε σε κάθε περίπτωση υπόδειγμα παιδιού με σεβασμό στους γονείς του αλλά και τους συγγενείς του με τους οποίους τους ένωναν ισχυροί δεσμοί αγάπης.  Δεν ήθελε και δεν προβλημάτισε ποτέ και κανέναν. Και ας ξεκινούσε για εκείνον πέρσι στην αρχή της πρώτης εκπαιδευτικής χρονιάς στη Γαλακτοκομική Σχολή -όπου φοιτούσε- ένας κύκλος δύσκολος με διαπιστωμένα προβλήματα με κάποιους συμφοιτητές του.

Κανείς ούτε και ο ίδιος θα μπορούσε τότε να φανταστεί ότι θα ξεκινούσε μια εφιαλτική περίοδος που θα του δημιουργούσε σωρεία προβλημάτων και θα καθιστούσε σχεδόν ανυπόφορη την καθημερινότητά του στη σχολή.

Ξαφνικά το σκηνικό αλλάζει μετά από λίγο καιρό...

Ο μέχρι πρότινος διευθυντής της σχολής, όπως θα αποκαλύψει πριν λίγο καιρό, ενημερώνει με σχετική επιστολή την οικογένεια και τους αρμοδίους ότι υπάρχουν υπόνοιες ότι ο Βαγγέλης αντιμετωπίζει προβλήματα με κάποιους συμφοιτητές του.



Τον καλούν για να μιλήσει. Εκείνος επιλέγει τη σιωπή. Φόβος; Ελπίδα ότι αυτό που βιώνει θα το ξεπεράσει μόνος του; Κανείς δεν θα μάθει. Γίνονται κάποιες παρεμβάσεις εσωτερικής σημασίας -αλλάζει δωμάτιο με την ελπίδα ότι θα ηρεμήσει η κατάσταση. Όπως και γίνεται μόνο που αυτό θα κρατήσει για λίγο διάστημα. Το δεύτερο έτος στη σχολή θα αποτελέσει την αρχή ενός φρικτού εφιάλτη για εκείνον. Καθημερινά καψόνια, χλευασμοί εμπαιγμός ψυχολογικός πόλεμος θα συντελέσουν στο να εξαφανιστεί μια μέρα εντελώς ξαφνικά από τη σχολή αφήνοντας πίσω όλα τα προσωπικά του στοιχεία, από χρήματα μέχρι την ταυτότητα και το κινητό του.

Είναι 6 Φλεβάρη και μόλις ξεκινά το θρίλερ της μυστηριώδους εξαφάνισής του. Οι πληροφορίες αρχικά πολλές και αντιφατικές. Αστυνομικοί «χτενίζουν» την περιοχή, ιδιωτικοί ερευνητές σαρώνουν τη σχολή και φτάνουν να ψάχνουν για τα ίχνη του μέχρι την Αθήνα και τον Πειραιά. 

Η ελπίδα τους να θέλει ο ίδιος να βρει ίσως ηρεμία από όλους και όλα φουντώνει τις ελπίδες της οικογένειας να είναι σε κάποιο μοναστήρι. Δυστυχώς όμως τίποτα δεν επιβεβαιώνει αυτό το σενάριο. Τα στόματα ερμητικά κλειστά. Μαρτυρίες, ανακρίσεις, ναι μεν αλλά, και η αστυνομία συνεχίζει να ερευνά παντού -μέσα και περιμετρικά της σχολής.

Και ξαφνικά τα ξημερώματα της Κυριακής το πτώμα του Βαγγέλη εντοπίζεται λίγα μέτρα μακριά από τη σχολή σε ένα ρέμα. Το πτώμα αναγνωρίζει ο θείος του Γιώργος Βιδιαδάκης που καταρρέει. Ακολουθεί η ιατροδικαστική εξέταση και το πόρισμα που θα δείξει αυτοχειρία.

Η είδηση κάνει το γύρο του διαδικτύου με εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους να στέλνουν μηνύματα συμπαράστασης στην οικογένεια. Με παράλληλες συγκεντρώσεις σε Αθήνα και Ρέθυμνο. 

Η σορός του νεαρού έφτασε στον Πειραιά λίγο πριν τις οκτώ το βράδυ της Δευτέρας. Στο λιμάνι το κλίμα βαρύ. Άνθρωποι που δεν τον γνωρίζουν του λένε «αντίο». Το πλοίο απομακρύνεται και φεύγει λίγο μετά τις 9 το βράδυ. Είναι το τελευταίο ταξίδι του Βαγγέλη...

Θρήνος στους Αρμένους

Τώρα, το μέχρι πριν από λίγες μέρες ήσυχο και παραδομένο στους δικούς του ρυθμούς χωριό Αρμένοι, λίγο έξω από το Ρέθυμνο, όπου βρίσκεται το πατρικό σπίτι του Βαγγέλη Γιακουμάκη, είναι βυθισμένο στον πόνο. Το χωριό έμελλε την Τρίτη να «πλημμυρίσει» από ανθρώπους όχι μόνο από κάθε γωνιά της Κρήτης, αλλά και από άλλες περιοχές της Ελλάδας για να θρηνήσουν και να αποχαιρετήσουν τον αδικοχαμένο νεαρό.

Με ένα λουλούδι στο χέρι από πολύ νωρίς πηγαίνουν εκεί που είναι η σορός του Βαγγέλη να ανάψουν ένα κεράκι στη μνήμη του να του πουν με το δικό τους τροπο αντιο. 

Δάκρυα, θλίψη, πόνος. Η γειτονιά του Βαγγέλη που μέχρι χθες έσφιζε από ζωή θαρρείς σήμερα αποφάσισε να σιωπησει, να παγώσει, να διαμαρτυρηθει με ένα δικό της ιδιότυπο νέκρωμα και μάτωμα ψυχής για τον Βαγγέλη. Το σπίτι που γέμιζε απο τις φωνές, τα γέλια και την ανεμελιά της νιότης του νεαρού φοιτητή βυθισμένο στο πιο φρικτό σκοτάδι πόνου και θλιψης. 

Η μάνα του, ο πατέρας του, η αδελφή του, οι συγγενείς και οι φίλοι του. Μοιάζουν να έχουν παγιδευτεί στο χρόνο, στη μέχρι πριν λίγες ώρες ελπίδα ότι μετά από σχεδόν 40 μέρες αναζήτησης θα βρουν το αγνοούμενο παιδί τους. Το ξημέρωμα της Κυριακής θα ήταν για όλους η πιο φρικτή και αποκαλυπτική στιγμή ενός παρατεταμένου εφιάλτη, αφού οι αστυνομικοί θα ενημέρωναν ότι το άψυχο σώμα του Βαγγέλη είχε βρεθεί πολύ κοντά στη Γαλακτοκομική Σχολή. Όλα είχαν τελειώσει. Η καμπάνα του χωριού χτυπά στον πιο πένθιμο σκοπό και το συγκεντρωμενο πλήθος δεν μπορεί να συγκρατήσει τον χείμαρρο δακρύων και τη λυπη του για το τραγικό τέλος του Βαγγέλη. Όλοι προσεύχονται για εκείνον και ελπίζουν πως αυτοί που ευθύνονται για ό,τι συνέβη θα πληρώσουν, καθώς ξεκινά τις επόμενες ημέρες η νομική διαδικασία προκειμένου, όπως διαμηνύει η οικογένεια, να δοθεί φως στην υποθεση και να απονεμηθεί Δικαιοσύνη.