H εφημερίδα που ανεβάζει τη λίμπιντο

Αγοράζοντας μια εφημερίδα προσδοκάς στη σύγχρονη αναζήτηση ενός έντυπου λόγου που έχει σκοπό την ενημέρωση, την καλή πληροφόρηση, τον προβληματισμό, αλλά και τη διασκέδαση. Οταν μάλιστα αγοράζεις μια κυριακάτικη εφημερίδα, τότε αισθάνεσαι ότι παίρνεις μια πλούσια ύλη που περιέχει τα πάντα, σου κρατά συντροφιά μέχρι την επόμενη Κυριακή και την απολαμβάνεις στο κρεβάτι σου, στο γραφείο σου και στο σαλόνι, αλλά κυρίως στο μπάνιο σου!
 
Πρέπει να σας ομολογήσω ότι τις πιο ενδιαφέρουσες ειδήσεις τις διαβάζω μέσα στην τουαλέτα μου. Είναι ο χώρος όπου ο χρόνος μού επιτρέπει «να ταξιδέψω» ρουφώντας την ύλη που μου προσφέρει η εφημερίδα. Και νομίζω ότι το «Πρώτο Θέμα» περιέχει όλα αυτά τα στοιχεία που με κάνουν όταν το διαβάζω να ξεχνάω ακόμη και τη φωνή της γυναίκας μου που μου φωνάζει: «Θάνο, ακόμα μέσα στο μπάνιο είσαι;». Κι όμως, έχω ξεχαστεί!

Συνειδητοποιώ ότι έχουν περάσει τα 30 λεπτά που με έχουν παρασύρει κυριολεκτικά γυρίζοντας τις σελίδες της συγκεκριμένης εφημερίδας, μελετώντας από το πιο σοβαρό πολιτικό θέμα μέχρι το ελαφρύ καθημερινό και καλλιτεχνικό δρώμενο της κοινωνίας μας. Χωρίς να αισθάνομαι ότι μπαίνω στη ζωή της κλειδαρότρυπας αυτών που αναφέρονται στο φύλλο, καταλαβαίνω ότι με αρκετή ζωντάνια ζω το πολύ έξυπνο χιουμοριστικό και ζωηρό κείμενο των αρθρογράφων, που χωρίς να θέλω να τους κολακεύσω (άλλωστε δεν τους γνωρίζω προσωπικά) με κάνουν να αισθάνομαι ότι συμμετέχω νοητικά και συναισθηματικά στα αναφερόμενα δρώμενα. Το «Πρώτο Θέμα», πέραν των έξυπνων κειμένων του, έχει πλούσιες εικόνες που σε κάνουν να προσέξεις το εικονογραφημένο χρώμα, χωρίς να χάνεσαι σε μεγάλα κείμενα, παντρεύοντας την εικόνα και τον λόγο σε μια συνδετική αφήγηση.

«Big fish» και «people»

Τα χέρια μου ψάχνουν και το «thema people», άλλο ένα ένθετο της εφημερίδας (συν το «business stories»), στο οποίο άλλωστε κι εγώ κάπου βρίσκομαι, διαβάζοντας με αγωνία το άρθρο μου και σκεπτόμενος πόσοι θα συμφωνήσουν ή και θα διαφωνήσουν μαζί μου, αφού η ύλη της στήλης μου κινείται στα ψυχολογικά, κοινωνικά αλλά και οργανικά προβλήματα της ανθρώπινης σεξουαλικότητας. Χωρίς αμφιβολία, ενδιαφέρον έχει και το περιοδικό «Big Fish», που με την ποιοτική του εκτύπωση διαβάζεται άνετα. Το ωραίο όμως περιτύλιγμα δίνει την αρχοντιά της Σταχτοπούτας που αφήνει το γοβάκι της για το όμορφο και ερωτευμένο Πριγκιπόπουλο που την ψάχνει απεγνωσμένα…  

Μια εφημερίδα με τόσο μεγάλη κυκλοφορία, διατηρώντας επάξια την πρωτιά για πολύ μεγάλο διάστημα στον κυριακάτικο Τύπο, δεν θα μπορούσε να μη χρεωθεί την ερωτική της διάσταση, που ουσιαστικά τη χαρακτηρίζει σε δύο πλάνα: το χιούμορ, που μπόλικο και άπλετο ξεχειλίζει μέσα στη θεματολογία με ιδιαίτερο τρόπο και σε βάζει και εσένα ως αναγνώστη να συμμετέχεις σχολιάζοντας νοερά αυτά που διαβάζεις, η οξυδέρκεια και η νοηματική καυστικότητα των κειμένων, που με αποκαλυπτικό και ρεαλιστικό τρόπο θίγουν τα κακώς κείμενα της πολιτικής και προσώπων που εμπλέκονται μέσα στην πολύπαθη και πλούσια δημοσιογραφικού ενδιαφέροντος δημόσια ζωή μας.

Αισθησιακό

Το «Πρώτο Θέμα» θαυμάζει το ωραίο, προβάλλει το αισθησιακό και εκθειάζει το εντυπωσιακό της ανθρώπινης εικόνας. Ομορφες φιγούρες, ανδρικές και γυναικείες, παρελαύνουν μέσα από τις σελίδες του, αφήνοντας μια έντονη αισθητική πρόκληση ευχαρίστησης στον αναγνώστη, που μπορεί να φαντασιώσει ρόλους και συμπεριφορές μεταξύ του υποθετικού και του πραγματικού, που αποτελεί και τη μεγάλη επιτυχία του.

Είναι σημαντικό μια εφημερίδα ειδικά την Κυριακή, που είσαι αγουροξυπνημένος από ένα καλό ή κακό Σαββατόβραδο, να σε κάνει να την αγοράσεις γιατί μέσα της θα βρεις και ενδιαφέροντα του γύρω περιβάλλοντός σου, αλλά και θα συναντήσεις ήρωες της «διπλανής πόρτας», που άλλοτε θα τους θαυμάσεις, άλλοτε θα τους βρίσεις και άλλοτε θα τους ζηλέψεις βλέποντας τον εαυτό σου μέσα από αυτούς. Το ατού του «Πρώτου Θέματος» ως πολύ πετυχημένου φύλλου είναι ότι σε ξυπνάει και σε βάζει μέσα στις σελίδες του, αφομοιώνοντας μια ύλη με πολλά πρόσωπά της οποίας ταυτίζεσαι και ταξιδεύεις μαζί τους, ευχάριστα αλλά και προβληματισμένα, για όλα όσα ουσιαστικά είσαι εσύ, τα ζεις εσύ και θα ήθελες να τα αλλάξεις εσύ! Το αν μπορείς είναι μια άλλη ιστορία και ένας άλλος δρόμος, όπως έγραψε και τραγούδησε ο Μάνος Λοΐζος.

Κυρίαρχο ρόλο παίζουν αναμφίβολα και τα μουσικά CD που πραγματικά τα απολαμβάνω στο αυτοκίνητό μου. Δεν ξέρω ποιος τα επιλέγει, ξέρω όμως ότι ακούγονται ευχάριστα και περιέχουν σημαντικές ελληνικές και ξένες επιτυχίες από το χθες έως το σήμερα. Μάλιστα θα έλεγα ότι είναι αρκούντως ερωτικά, δίνοντας περαιτέρω έμφαση στον ερωτισμό της εφημερίδας. 

Είμαστε ολοι «πρώτο θέμα»

Τέλος, αυτό που αξίζει να σχολιάσει κανείς είναι τα ένθετα που βάζει η εφημερίδα. Μάλιστα το εισπράττω και εγώ, από τα  δικά μας μικρά βιβλία που φιλοξενήθηκαν ως ένθετα με θέμα την ανθρώπινη σεξουαλικότητα, ζωντανεύοντάς τα λόγω της μεγάλης κυκλοφορίας που διαθέτει. 
Θα ήθελα κλείνοντας να σχολιάσω τον τίτλο της εφημερίδας. Εξυπνος, άμεσος και οριοθετημένος με δύο λέξεις που δείχνουν την ανθρώπινη ζωή. Είμαστε όλοι μας ένα «πρώτο θέμα», αφού η ζωή μας κινείται στον χώρο και στον χρόνο, στην προβολή και στην πρόκληση της κοινωνικής κανέστρας, με πρωταγωνιστές τον έρωτα, την απογοήτευση, τον ενθουσιασμό και τη θλίψη. Οπως λέει και ο Σαρτρ, «η ζωή μας κινείται και πάλλεται σε ανάγκες, πόθους, συγκρούσεις και συμβιβασμούς, καταπίνοντας τον χρόνο», κάνοντας την ανθρώπινη ύπαρξή μας απλή και δύσκολη στον τρόπο που ζούμε, υπάρχουμε και σκεπτόμαστε…

Ετσι, λοιπόν, δεν ξέρω αν σας έπεισα και καλώς διαβάζετε το «Πρώτο Θέμα» και αν συμφωνείτε σε όλα τα παραπάνω, η πρόθεσή μου όμως δεν είναι αυτή. Απλά στα 10 χρόνια ζωής της εφημερίδας, που κατάφερε να χωθεί ανάμεσα σε καταξιωμένα και παγιωμένα φύλλα του κυριακάτικου Τύπου όταν ξεκίνησε την έκδοσή της, οφείλω να αναγνωρίσω την πρωτιά της που δεν ήρθε τυχαία, κατά τη γνώμη μου, έχοντας τρία φανερά μυστικά: α) την αμεσότητα του κειμένου, β) τη σημαντική πληροφόρηση και την εγκυρότητα, και γ) το χρώμα που επικοινωνεί μέσα από τις σελίδες και τα ένθετά της. 

Ως σταθερός κυριακάτικος αναγνώστης, της δίνω ραντεβού στο περίπτερο της γειτονιάς μου και την παίρνω αγκαλιά, ελπίζοντας ότι θα εξακολουθήσω να το κάνω για πολλά χρόνια ακόμα…