Λιμάνι Πειραιά: Το «βρέφος της οργής» και η ιστορία του

Μετά τη φρίκη του μικρού νεκρού Αϊλάν από τη Συρία, το νέο σύμβολο της προσφυγικής απόγνωσης είναι το «βρέφος της οργής», ένα ανύποπτο πλάσμα μόλις τεσσάρων μηνών από το Αφγανιστάν. Στα χέρια ενός εξαγριωμένου μετανάστη, το κοριτσάκι μετατράπηκε σε απειλή, σε έσχατο μέσον εκβιασμού. Αν και παραμένει «αβάπτιστο», το μωρό απέκτησε αμέσως στοιχεία ταυτότητας, θα έλεγε κάποιος ότι «βαπτίστηκε» με ανάδοχο την εξαθλίωση χιλιάδων ανθρώπων που μένουν εγκλωβισμένοι στον Πειραιά και μάρτυρες την ελληνική, ευρωπαϊκή και παγκόσμια κοινή γνώμη: Η μικρή Αφγανή είναι πλέον το πρόσωπο μιας απαράδεκτης, εξευτελιστικής για τον «πολιτισμένο» κόσμο κατάστασης. Υπό μίαν έννοια το όνομά της είναι «Ντροπή».



Όπως έγινε γνωστό μέσα από σπαράγματα πληροφοριών που αλίευσαν διάφορα ΜΜΕ από τους φερόμενους ως συγγενείς του βρέφους και ενώ η συνεννόηση είναι υποτυπώδης, πρόκειται για ένα κοριτσάκι που γεννήθηκε πριν από περίπου τέσσερις μήνες στο Αφγανιστάν. Κατάγεται από την περιοχή Γκάσνι, ένα από τα λημέρια των Ταλιμπάν, οι οποίοι κατατρομοκρατούν ή και εξολοθρεύουν τον ντόπιο πληθυσμό. Σχεδόν μέσα από την κούνια του νεογέννητου, η μικρή Αφγανή άρχισε το μακρύ ταξίδι ως τα σύνορα της Ευρώπης, φασκιωμένη μέσα στην αγκαλιά της μητέρας της. Ολόκληρη η οικογένεια του μωρού ταξίδευε επί μήνες για να δραπετεύσει από τη φρίκη των Ταλιμπάν και τη διαρκή απειλή της εκτέλεσης, συχνά με την μαρτυρική μέθοδο του διαμελισμού.

Είναι βέβαιο ότι το βρέφος δεν είδε για πρώτη φορά τον κόσμο από ψηλά καθώς βρέθηκε να αιωρείται επικίνδυνα, σαν πέτρα έτοιμη να εκτοξευτεί εναντίον των αστυνομικών στην προβλήτα Ε3, στο λιμάνι του Πειραιά. Σε κάποιο από τα πάμπολλα δύσβατα σημεία της διαδρομής τους, οι πρόσφυγες είναι αναγκασμένοι να πετάξουν τα παιδιά τους πάνω από συρματοπλέγματα και λοιπά εμπόδια κάθε είδους, προκειμένου να συνεχίσουν την πορεία προς τη λύτρωση.



Το «βρέφος της οργής» παραμένει στον Πειραιά, στα χέρια της μητέρας και της θείας του, η οποία μίλησε στα ΜΜΕ δηλώνοντας το όνομα Μαχλιέ Ναμπιθάντ. Η νεαρή αυτή γυναίκα επανέλαβε ότι η πραγματική πρόθεση του «πατέρα» του παιδιού δεν ήταν να το πετάξει στους αστυνομικούς, αλλά να το χρησιμοποιήσει για να δείξει ότι η κατάσταση στον άτυπο καταυλισμό, με τα σύνορα κλειστά, έχει φτάσει στο μη παρέκει. Εν αγνοία της η μικρή Αφγανή είναι ένα εισιτήριο ή ένα διαβατήριο προς τη λύτρωση που ονειρεύονται οι δικοί της για την ίδιαν αλλά και για τον εαυτό της. Κανένα «εισιτήριο» όμως και κανένα «διαβατήριο» τέτοιου τύπου, όσο τραγικά και εάν επιδεικνύεται με τη μορφή του μικροσκοπικού κορμιού ενός βρέφους, δυστυχώς για όλους, Αφγανούς αλλά και Έλληνες, δεν γίνεται δεκτό.