Ποιοι σκότωσαν τον Νικόλα

Ο Νίκος Κακαουνάκης πήγε τζάμπα! Από τα ολέθρια λάθη που έγιναν στον «Ευαγγελισμό». Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγουν γιατροί, συγγενείς, φίλοι και συνεργάτες του Κρητικού που τον είδαν να χάνεται μέσα από τα χέρια τους! Μπήκε στο νοσοκομείο για να αντιμετωπίσει έναν απλό πολύποδα στο παχύ έντερο -χωρίς την παραμικρή υποψία κακοήθειας- και κατέληξε να πεθάνει από πολυοργανική ανεπάρκεια των ζωτικών του οργάνων. Ολη η ιατρική κοινότητα βοά, ανεπίσημα φυσικά, ότι οι θεράποντες ιατροί του στον «Ευαγγελισμό», προτού μεταφερθεί -κι ενώ ήταν πλέον αργά- στο «Ιασώ General», υπέπεσαν σε τραγικά και παιδαριώδη λάθη. Αυτό λένε γιατροί στον «Ευαγγελισμό», τα ίδια επαναλαμβάνουν και οι γιατροί στο «Ιασώ», ανώνυμα πάντα, οι οποίοι έδωσαν μια ύστατη αλλά άνιση μάχη για να κρατήσουν τον Νίκο Κακαουνάκη στη ζωή.

Oικογένεια και φίλοι κατά των γιατρών

Με επιστολή της που δημοσιεύεται «Στο Καρφί του Σαββατοκύριακου», η οικογένεια μιλάει για «απρέπεια των γιατρών, παραβιάζοντας κάθε έννοια δεοντολογίας και το ιατρικό απόρρητο», αφού δημοσιοποίησαν ιατρικά στοιχεία «στα οποία είχαν πρόσβαση μόνο επειδή εκείνος τους εμπιστεύτηκε τη ζωή του». Επίσης, καταγγέλλουν ότι έπειτα από «λανθασμένες εκτιμήσεις και ατυχείς χειρουργικούς χειρισμούς» ακολούθησαν «παραπληροφόρηση στην οικογένειά του και διαβεβαίωση ότι όλα θα πάνε καλά», καθώς και «υπεροψία και άρνηση συνεργασίας, με απρεπή συμπεριφορά για να μην εμφανιστούν τα λάθη, για να μην πάρουν την ευθύνη».

Τα ίδια πιστεύουν και φίλοι του Νίκου. «Είναι βέβαιο», λένε όλοι εκείνοι που είναι σε θέση να γνωρίζουν, «ότι στην ΕΔΕ που θα ακολουθήσει θα φανούν τα (πρωτοφανή) λάθη που έγιναν στην 4η χειρουργική κλινική του Ευαγγελισμού».

Η υπόθεση άλλωστε προσλαμβάνει και δικαστική διάσταση, αφού τα επόμενα 24ωρα δύο στενοί φίλοι του Νίκου Κακουνάκη, ο Πανταζής Χρονόπουλος και ο Κώστας Ξυλούρης, καταθέτουν μήνυση για βαριά αμέλεια εις βάρος του χειρουργού κ. Σωτήρη Στυλογιάννη, που τον υπέβαλε σε τρεις εγχειρήσεις στον «Ευαγγελισμό». Ας δούμε όμως από τι ακριβώς έπασχε ο Κακαουνάκης και ποια λάθη λέγεται ότι διέπραξαν οι χειρουργοί στο μεγαλύτερο νοσοκομείο της χώρας. Στις αρχές Νοεμβρίου ο Κρητικός εισήλθε στον νοσοκομείο προκειμένου να διαπιστωθεί πού οφειλόταν η απώλεια σιδήρου και ο χαμηλός αιματοκρίτης που τον ταλαιπωρούσαν τον τελευταίο χρόνο. Οι γιατροί της 3ης παθολογικής κλινικής του «Ευαγγελισμού» που τον παρακολουθούσαν τον υπέβαλαν σε γαστροσκόπηση και κολονοσκόπηση προκειμένου να διαπιστωθεί αν η απώλεια αίματος προερχόταν από δυσλειτουργία του πεπτικού συστήματος, είτε από πρόβλημα στο γαστρεντολογικό. Διαπιστώθηκε ένας πολύποδας στο παχύ έντερο και ο υποδιευθυντής της 4ης χειρουργικής κλινικής Σωτήρης Στυλογιάννης του ίδιου νοσοκομείου, στον οποίο ο Νίκος Κακαουνάκης απευθύνθηκε για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, έκρινε ότι χρειαζόταν ανοιχτή εγχείρηση προκειμένου να αποκατασταθεί η λειτουργία του εντέρου. Θεώρησε ότι ο πολύποδας αυτός δεν μπορούσε να αντιμετωπιστεί με άλλη παρεμβατική μη συμβατική μέθοδο.

H σπονδυλοδεσία στη Γερμανία

O Nίκος Kακαουνάκης εμπιστευόταν εύκολα τους γιατρούς που του έδιναν την εντύπωση ότι θα τον απαλλάξουν από το εκάστοτε πρόβλημα που αντιμετώπιζε και θα επέστρεφε γρήγορα στη δουλειά του και στη ζωή του. Το μεγάλο πρόβλημα με τους αφόρητους πόνους στην πλάτη και τη μέση του τον είχε ταλαιπωρήσει πολύ, ενώ οι επιπλοκές που του προκάλεσε η σπονδυλοδεσία στη Γερμανία τον είχαν καταβάλει. Το τραγικό είναι ότι στη Γερμανία τον υπέβαλαν σε μια λάθος και χωρίς λόγο εγχείρηση στη σπονδυλική στήλη, αφού οι πόνοι προέρχονταν από την ωμοπλάτη, όπου είχε τραυματιστεί από πέσιμο, πριν από πολλά χρόνια, με τη μοτοσικλέτα του.

Τα μοιραία λάθη

Φαίνεται ότι πείστηκε από τον χειρουργό του «Ευαγγελισμού» να προχωρήσει στην αφαίρεση του πολύποδα με ανοικτή εγχείρηση, απορρίπτοντας τις ισχυρές πιέσεις φίλων του να πάρει και μια δεύτερη γνώμη. Πίστευε ακράδαντα στην αποτελεσματικότητα των κρατικών νοσοκομείων και απέρριψε, χωρίς συζήτηση, τις προτάσεις των φίλων του να μεταβεί στο εξωτερικό. Στον «Ευαγγελισμό», άλλωστε, του έκαναν λόγο για μια εγχείρηση ρουτίνας και τον διαβεβαίωσαν ότι σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα θα γύριζε στις υποχρεώσεις του, στο αγαπημένο του «Καρφί» και τη ραδιοφωνική του εκπομπή στον Flash, η οποία παρά την κούραση που του προκαλούσε τον γέμιζε χαρά για το μεγάλο comeback στα ερτζιανά.

Αυτό το comeback στο ραδιόφωνο το βίωνε σαν μια δικαίωση μετά τη μεγάλη περιπέτεια της υγείας του και τα όσα έγιναν στον τηλεοπτικό ALPHA. Φαίνεται ότι μετά την πρώτη εγχείρηση και την έξοδο από το νοσοκομείο, στα μέσα Νοεμβρίου, άρχισαν -όπως λέγεται- τα μοιραία λάθη. Γύρισε σπίτι του αλλά δύο μέρες αργότερα επέστρεψε στον «Ευαγγελισμό» με πόνους στην κοιλιά. Aπ’ ό,τι έχει γίνει έως τώρα γνωστό από ιατρικούς κύκλους, φαίνεται ότι υπήρξε διαρροή στο έντερο μετά την αναστόμωση, με αποτέλεσμα να διαχυθούν μικρόβια και μολύνσεις στην κοιλιακή χώρα. Η δεύτερη εγχείρηση ήταν μονόδρομος, αλλά οι γιατροί, υποβαθμίζοντας το στοιχειώδες «ιατρικό πρωτόκολλο» σε αντίστοιχες επιπλοκές, απέφυγαν τη δημιουργία της παρά φύση έδρας. Η προσωρινή δημιουργία παρά φύση έδρας, όπως αναφέρουν γιατροί, θα διευκόλυνε την ανάρρωση της εντερικής λειτουργίας και ταυτόχρονα θα προστάτευε τον ασθενή από τον κίνδυνο νέων μολύνσεων και άλλων πιθανών επιπλοκών που υφίστανται κλινικά για ασθενείς της ηλικίας του Νίκου Κακαουνάκη. Οι ειδικοί ισχυρίζονται ότι αυτό ήταν ένα σχεδόν παιδαριώδες λάθος που δρομολόγησε το ντόμινο επιπλοκών που τον οδήγησαν τελικά στον θάνατο. Ετσι χρειάστηκε και τρίτη εγχείρηση που προκάλεσε κολπική μαρμαρυγή στέλνοντάς τον στη ΜΕΘ του «Ευαγγελισμού».

Οι λοιμώξεις

Η μακρά παραμονή του στη ΜΕΘ προκάλεσε λοιμώξεις οι οποίες αντιμετωπίστηκαν ανεπιτυχώς, με συνέπεια να θέσουν ουσιαστικά εκτός λειτουργίας τα βασικά του όργανα.

Οταν οι συγγενείς του αποφάσισαν να τον μεταφέρουν στο «Ιασώ» ήταν πλέον πολύ αργά. Και παρόλη τη μάχη που δόθηκε εκεί -στο «Ιασώ» του έγινε και η παρά φύση έδρα ήταν πλέον πολύ αργά.

Από τις τέσσερις λοιμώξεις που κόλλησε στη ΜΕΘ του «Ευαγγελισμού», μόνο οι τρεις εντοπίστηκαν και ήταν πλέον πολύ αργά για να ανακάμψει. Την περασμένη Τετάρτη και μετά τη σύντομη βελτίωση που υπήρξε για δύο 24ωρα, έχασε τη μάχη. Κορυφαίος πολιτικός που ενημερώθηκε αρμοδίως κάνει λόγο για σωρεία λαθών που έγιναν στον «Ευαγγελισμό».

Είναι προφανές ότι η ΕΔΕ θα ρίξει φως στην υπόθεση, αφού η πίεση των ΜΜΕ θα είναι μεγάλη τόσο στο υπουργείο όσο και στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός». Το βέβαιο, όπως προαναφέραμε, είναι ότι θα υπάρξει και δικαστική εξέλιξη, αφού οι φίλοι του Νίκου Κακαουνάκη θέλουν να μάθουν τι ακριβώς έγινε εκείνες τις ημέρες στον «Ευαγγελισμό».

Υπήρξε ο Κακαουνάκης θύμα «της ιατρικής των επωνύμων» στην οποία ειδικεύονται πολλοί μεγαλογιατροί στη χώρα μας; Πιθανότατα. Θα το μάθουμε ελπίζουμε σύντομα...

«Εγώ δεν πρόκειται να γίνω παπάς και να βάλω ράσα»

Η χήρα μάνα ήταν δύσκολο να τα βγάλει πέρα με τα τρία παιδιά. Οι δυσκολίες ήταν πολλές. Αναζητούσε, όμως, τρόπους για να αλλάξει τη μοίρα. Σκέφτηκε να στείλει τον Νίκο στην Εκκλησιαστική Σχολή που λειτουργούσε στο Μοναστήρι της Αγίας Τριάδας στο Ακρωτήρι των Χανίων. «Αν θες να γίνεις άνθρωπος πρέπει να πας», είχε πει στον ζωηρό γιο της.

Αρχικώς, ο Νίκος αντέδρασε. «Εγώ δεν πρόκειται να γίνω παπάς και να βάλω ράσα», είχε πει, τότε, στη μάνα του. Το ξανασκέφτηκε όμως και συνειδητοποίησε ότι δεν είχε άλλον δρόμο. Ετσι, αποφάσισε μαζί με άλλα φτωχόπαιδα να περάσει τα γυμνασιακά του χρόνια στην Εκκλησιαστική Σχολή Κρήτης.

Ηταν χρόνια γεμάτα στερήσεις, αλλά και ανέμελα. Χρόνια που σημάδεψαν τις παιδικές ψυχές, αλλά και ενδυνάμωσαν την πίστη για μια καλύτερη ζωή. «Στο μοναστήρι ανακαλύψαμε ότι η Κρήτη βγάζει και σοκολάτες», έλεγε με το αστείρευτο χιούμορ του ο Κακαουνάκης, αναφερόμενος στα χαρούπια.

Στη διάρκεια των γυμνασιακών του χρόνων ο Νίκος φάνηκε τότε λίγο τυχερός. Η γεμάτη δύναμη και αρμονία φωνή του, το διάβασμα ενός «Απόστολου» στην εκκλησία συγκίνησαν τον τότε βουλευτή και μετέπειτα υπουργό Πολυχρόνη Πολυχρονίδη. «Ποιο είναι αυτό το παιδί που ψάλλει;» είχε ρωτήσει τον διευθυντή της Σχολής. «Είναι ορφανός από πατέρα, ονομάζεται Κακαουνάκης και είναι από το Καστέλι», απάντησε ο δάσκαλος του μικρού Νικόλα. Αυτό ήταν.

Ο Πολυχρονίδης ζητά να τον πάρει μαζί του. Οταν ο δάσκαλος μίλησε στον νεαρό Νικόλα, εκείνος έκανε σαν αγριοκάτσικο! Νόμιζε ότι του έκαναν πλάκα. «Μάλλον θέλουν να με ξεφορτωθούν», σκέφτηκε, όπως παραδεχόταν χρόνια αργότερα. Για το ορφανό χωριατόπαιδο από την Πολυρρήνια Κισσάμου άνοιγε δρόμος ελπιδοφόρος.

Ο Πολυχρονίδης ανέλαβε την προστασία και την παρακολούθηση των σπουδών του στο 1ο Γυμνάσιο Χανίων. Αφού τελειώνει τις σπουδές μπαίνει στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ενώ παράλληλα εργάζεται στο πολιτικό γραφείο του βουλευτή Χανίων.

Το καλοκαίρι του 1964 ο Πολυχρονίδης, που συνδεόταν με στενή φιλία με τον νεαρό τότε δημοσιογράφο Χρήστο Λαμπράκη, ανέθεσε στον Νίκο Κακαουνάκη να τον ξεναγήσει στο Φαράγγι της Σαμαριάς.

Οταν ανέβαινε στον Ομαλό δεν θα είχε καν περάσει από το μυαλό του ότι σε λίγες ώρες θα άλλαζε η ζωή του. Κι όμως συνέβη.

Ο Χρήστος Λαμπράκης μέσα σε λίγη ώρα είχε εντοπίσει τη χαρισματική πλευρά του χαρακτήρα του Νίκου. «Εσύ πρέπει να έρθεις στην εφημερίδα», είπε απευθυνόμενος στον Νικόλα ο Λαμπράκης. «Και τι να κάνω;» ρώτησε ο Κακαουνάκης. «Θα γίνεις πολύ καλός δημοσιογράφος», απάντησε με περισσή άνεση ο δημοσιογράφος των «Νέων». «Δεν γίνεται γιατί είμαι ανορθόγραφος».

Ο χαμός των αδερφών του

Παρά τους αρχικούς ενδοιασμούς, ο Χρήστος Λαμπράκης κατάφερε να πείσει το φτωχόπαιδο από την Πολυρρήνια. Κάπως έτσι άρχισε η πορεία του Νίκου Κακαουνάκη στη δημοσιογραφία. Στην αρχή εντάχθηκε ως βοηθός στο επαρχιακό ρεπορτάζ των «Νέων» και μέσα σε λίγο καιρό μετακόμισε στο ελεύθερο, καλύπτοντας παράλληλα και το δικαστικό. «Ετρεχα μέρα νύχτα και αυτό άρεσε στον Λαμπράκη», έλεγε ο πολύπειρος ρεπόρτερ. Τρία χρόνια αφού έχει ξεκινήσει το συναρπαστικό ταξίδι στη δημοσιογραφία, χάνει τον αδερφό του Μιχάλη από λευχαιμία. Ηταν το δεύτερο χτύπημα της μοίρας. Και εκεί που άρχισε να συνέρχεται, στα τέλη της δεκαετίας του ’60, χάνει από ατύχημα και την αδερφή του Δήμητρα. «Ετρωγα το ένα χαστούκι μετά το άλλο», υποστήριζε με παράπονο ο Νίκος Κακαουνάκης. Ομως, κάθε δυσκολία τον πείσμωνε και περισσότερο. Ετσι, τα χρόνια της δικτατορίας αρχίζει να καταγράφει τις πρώτες δημοσιογραφικές επιτυχίες. Το υλικό που συλλέγει είναι τόσο μεγάλο που μαζί με τον Ερρίκο Μπαρτζινόπουλο βγάζουν ένα βιβλίο με τον χαρακτηριστικό τίτλο: «Οι μεγάλες δίκες».

Ο Νίκος Κακαουνάκης πρωτοστάτησε ως δημοσιογράφος στον αντιβασιλικό αγώνα. «Δεν τους μπορούσα τους κερατάδες», έλεγε. Με το αμαξάκι που είχε έκανε τη δική του επανάσταση. Στη δίκη των πρωταιτίων της χούντας, καλύπτει τη διαδικασία για λογαριασμό των «Νέων». Στα διαλείμματα πιάνει κουβέντα με τους Ιωαννίδη, Παπαδόπουλο και Παττακό. «Πώς μου μιλούσαν ακόμη δεν έχω καταλάβει», υποστήριζε ενθυμούμενος τις ώρες του συγκεκριμένου ρεπορτάζ. Από τις συζητήσεις κατάφερε να συλλέξει συναρπαστικό υλικό, το οποίο εξέδωσε σε βιβλίο με τον τίτλο: «1.265 μερόνυχτα συνωμοσίας». Το εντυπωσιακό είναι ότι μέχρι και σήμερα δεν βρέθηκε ούτε ένας να αμφισβητήσει τα όσα περιέχονται σε αυτό το πόνημα.

«Ο πρώτος εργάτης της εφημερίδας»

Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 ο Χρήστος Λαμπράκης αποφασίζει να «μετακομίσει» τον Νίκο Κακαουνάκη στο «Βήμα», όπου και του αναθέτει την ευθύνη του ελεύθερου ρεπορτάζ. Την περίοδο εκείνη ακόμη πιο πολύ η φιλία με τον εκδότη του συγκροτήμα-

τος. «Του χρωστάω πολλά», παραδεχόταν ο αξέχαστος ρεπόρτερ. Πάντα ο Νικόλας είχε έναν καλό λόγο για τον Χρήστο Λαμπράκη, ενώ αντιδρούσε έντονα όταν βρισκόταν σε συζητήσεις που αμφισβητούνταν οι ικανότητες του ανθρώπου που του έδωσε το δημοσιογραφικό διαβατήριο. Παράλληλα με τη δουλειά στο «Βήμα», ο Κακαουνάκης αναπτύσσει, μέσω Πολυχρονίδη, σχέσεις και με τον Ανδρέα Παπανδρέου. Η φιλία είναι σαν το παλιό καλό κρασί. Οσο περνούν τα χρόνια δένει περισσότερο. Ο Νικόλας μιλούσε πάντα με δέος για τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ και διηγούνταν πολλές ιστορίες.

Ακόμη και πολύ προσωπικές. Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 λαμβάνει μία από τις πιο δύσκολες αποφάσεις της ζωής του. Αποχωρεί από το συγκρότημα Λαμπράκη. «Δύσκολο διαζύγιο», θα παραδεχτεί χρόνια αργότερα. Το 1986 εκδίδει την εφημερίδα «Καλάμι». Δύο χρόνια αργότερα, αναγκάζεται να βάλει λουκέτο στο πρώτο του εκδοτικό εγχείρημα. Δεν το βάζει όμως κάτω. Με παρέα λιγοστών φίλων δημοσιογράφων, ανοίγει ένα πρακτορείο ειδήσεων, που διανέμει υλικό σε επαρχιακές εφημερίδες. «Το έκανα για να μη χάσουν το ψωμί τους οι άνθρωποι που με στήριξαν», ανέφερε ύστερα από χρόνια. Ενα από τα προτερήματα του Κακαουνάκη ήταν ότι ποτέ δεν είδε τον εαυτό του ως εργοδότη. «Εγώ είμαι ο πρώτος εργάτης της εφημερίδας», υποστήριζε.

Το 1988, και έχοντας ξεκινήσει τον πόλεμο κατά του τότε αρχηγού της Ν.Δ. Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, προσλαμβάνεται στον ΣΚΑΪ. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο η ραδιοφωνική του εκπομπή «Μια στο καρφί και μια στο πέταλο» εκτινάσσεται στην κορυφή. «Εκανα φασιστικά νούμερα», παραδεχόταν. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ο Κακαουνάκης κάνει εκπομπές και στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ. Μάλιστα, επιχειρεί να παρουσιάσει και το δελτίο ειδήσεων με ένα νέο στυλ, φορώντας τιράντες. Το 1993 πρωτοστατεί με τις εκπομπές του στην πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Στο κανάλι του Φαλήρου μένει μέχρι και το 1996.

Επόμενη στέγη, ο Flash του Σωκράτη Κόκκαλη, όπου μένει μέχρι και το 2003, διατηρώντας πολύ υψηλά ποσοστά ακροαματικότητας. Το 2000 βγαίνει στα παράθυρα του ALTER, όπου κατά κοινή παραδοχή έχει το πιο αξιόπιστο ρεπορτάζ για τη «17Ν». Μετά το ALTER πηγαίνει στο MEGA όπου και αναλαμβάνει το πρωινό του σταθμού, το οποίο μέχρι τότε, όσον αφορά στην τηλεθέαση, κινούνταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Μέσα σε σύντομο διάστημα καταφέρνει να το ανεβάσει. Κάπου εκεί έρχεται η πρόταση από τον Δημήτρη Κοντομηνά, ο οποίος τον φέρνει στον ALPHA.

«Καθιέρωσα την αμοιβή των σχολιαστών», έλεγε.

Ο έρωτας με το «Καρφί»

Το Νοέμβριο του 1999 ο Νίκος Κακαουνάκης αποφασίζει να προχωρήσει στην έκδοση της εφημερίδας «Στο Καρφί». Το εγχείρημα στέφθηκε με επιτυχία τέτοιας έκτασης που δημιούργησε αισθήματα ευφορίας στον μεγάλο ρεπόρτερ. Εναν χρόνο αργότερα η κατάσταση μεταβάλλεται άρδην. Στις 12 Σεπτεμβρίου του 2000 και μετά το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους το «Καρφί» κυκλοφορεί με τον τίτλο: «Οργή Θεού». Το συγκεκριμένο πρωτοσέλιδο προκαλεί την ενόχληση των Αμερικανών. O Κακαουνάκης που δεχόταν «πόλεμο» φωνάζει τους συνεργάτες του και τους ζητά να βάλουν πλάτη, προκειμένου το «Καρφί» να συνεχίσει να εκδίδεται σε εβδομαδιαία βάση. Το στοίχημα κερδίζεται και ο Κακαουνάκης τα δίνει όλα. Το «Καρφί» ήταν η ζωή του. Ακόμη και τις ημέρες που νοσηλευόταν στον δέκατο όροφο του «Ευαγγελισμού» έκανε ρεπορτάζ με το κασετοφωνάκι του. Ως γνωστόν, ο Κακαουνάκης ηχογραφούσε τις περισσότερες από τις συνομιλίες του. Ηταν τέτοια η αγάπη που είχε στο εκδοτικό του εγχείρημα, που στα τέλη Νοεμβρίου τηλεφώνησε από το νοσοκομείο στον διευθυντή της εφημερίδας Κώστα Γιαννόπουλο και του ζήτησε να βγάλει επετειακό φύλλο για τα 10 χρόνια του «Καρφιού».

Βοηθούσε πολύ κόσμο

Οσοι γνώριζαν από κοντά τον Νίκο Κακαουνάκη ανακάλυπταν έναν εντελώς διαφορετικό άνθρωπο απ’ αυτόν που έβλεπαν στην τηλεόραση και άκουγαν στο ραδιόφωνο. Ως χαρακτήρας ήταν υπερβολικά ευαίσθητος και είχε μονίμως το βλέμμα στραμμένο στους δίπλα. «Βοηθούσε πολύ κόσμο», παραδέχεται ο Μπάμπης, που υπήρξε για χρόνια πολύ στενός του συνεργάτης. Οι μόνοι εχθροί του Κακαουνάκη ήταν οι τεμπέληδες. «Δεν μπορώ να τους βλέπω», έλεγε. Μέχρι και την τελευταία ώρα, ο ανεπανάληπτος ρεπόρτερ βρισκόταν στο πεζοδρόμιο αναζητώντας την είδηση. «Καλές είναι οι αναλύσεις, αλλά πάνω απ’ όλα είναι το ρεπορτάζ», επισήμαινε. Η μέρα του Κακαουνάκη ξεκινούσε πολύ νωρίς. Συνήθως το ρεπορτάζ ξεκινούσε από το «Da Capo» της πλατείας Κολωνακίου, όπου έπινε το καφεδάκι του συζητώντας με πολιτικούς και δημοσιογράφους. Μετά πήγαινε στο «Καρφί» δίνοντας τις βασικές οδηγίες. Το μεσημέρι είτε επέστρεφε στο Κολωνάκι για φαγητό στο «Top’s», παρέα με τους φίλους του Κωστή Ξυλούρη και Πανταζή Χρονόπουλο, είτε πήγαινε για ξεκούραση. Τα βράδια σύχναζε με φίλους στο κρητικό «Αλάτσι», ενώ πολλές φορές πήγαινε και στην ταβέρνα του «Βούργια» στο Παγκράτι, όπου σιγοτραγουδούσε με φίλους. Τα τελευταία χρόνια, σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο, κατέβαινε στη γενέτειρά του, το Καστέλι. Είχε φτιάξει μια φάρμα στη Φάλασαρνα. «Εδώ θα περάσω τα γηρατειά μου», έλεγε στους φίλους του. Από Μάιο μέχρι και Αύγουστο, ο Κακαουνάκης ήταν στην Κρήτη. Προσπαθούσε να αποτοξινωθεί, έχοντας πάντα ανά χείρας το κασετοφωνάκι του. Το περασμένο καλοκαίρι το έζησε πολύ έντονα. Γιόρτασε μέχρι και τα γενέθλια της μητέρας του. Την προηγούμενη μέρα της εισόδου του, στον «Ευαγγελισμό» στις 14 Νοεμβρίου, ο Νίκος Κακαουνάκης διασκέδαζε στο νυχτερινό κέντρο που εμφανίζεται ο Γιάννης Πάριος.

Στα χώματα της Κρήτης

Στις 6 Δεκεμβρίου, ανήμερα της ονομαστικής του εορτής, ο Νίκος Κακαουνάκης προγραμμάτιζε να κατέβει στην Κρήτη για την απόσταξη της τσικουδιάς. Τελικά, δεν τα κατάφερε, αφού βρισκόταν στην εντατική του «Ευαγγελισμού». Μάλιστα, όταν οι κόρες του Δήμητρα και Μαριάννα τού έδιναν κουράγιο, του έλεγαν ότι πολύ σύντομα θα κατέβει για την τσικουδιά στο Καστέλι. «Εγώ δύσκολα θα βγω από δω μέσα»,  απαντούσε και ζητούσε να μάθει νέα για τα εγγόνια του. Ο Κακαουνάκης, από τις αρχές Δεκεμβρίου, ευρισκόμενος στον 10ο όροφο του «Ευαγγελισμού», είχε αρχίσει να διαισθάνεται ότι τα πράγματαδεν πηγαίνουν καλά.

Οταν τον επισκέπτονταν οι φίλοι του βούρκωνε, σαν να πίστευε ότι θα ήταν η τελευταία φορά που θα τους έβλεπε. Κάτι ήξερε ο γερόλυκος. Από χθες αναπαύεται στα χώματα της αγαπημένης του Κρήτης, έχοντας πάρει μαζί του το μπλοκάκι, το στυλό, το κομπολόι και φυσικά το κασετοφωνάκι. Στο ταξίδι χωρίς γυρισμό θα τον συνοδεύει η μαντινάδα του πολυαγαπημένου φίλου του Κώστα Ξυλούρη:

«Εκεια που βγήκες δεν μπορεί
άλλος αετός να φτάσει,
γιατί δεν έχει τα φτερά
που είχες να πετάξει».