Η συγκλονιστική μαρτυρία Έλληνα από το αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης

«Τρόμος, πανικός και παντού αίμα». Με αυτές τις λέξεις περιγράφει ο Λεώνιδας Μανασής, την κατάσταση που επικράτησε το βράδυ της Τρίτης στο αεροδρόμιο του Κεμάλ Ατατούρκ, στην Κωνσταντινούπολη, έπειτα από την βομβιστική επίθεση που σημειώθηκε και είχε αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 41 αθώες ψυχές και να τραυματιστούν, άλλα 239 άτομα.

Οι στιγμές που περιγράφει ο Έλληνας ναυτικός στο protothema.gr, κόβουν την ανάσα και συγκλονίζουν ακόμα και τους ποιο σκληρούς χαρακτήρες. 

«Έφτασα στην Κωνσταντινούπολη με πτήση από την Αργεντινή λίγα λεπτά μετά την έκρηξη. Από το αεροδρόμιο της Τουρκίας θα έπαιρνα στη συνέχεια άλλο αεροπλάνο για να έρθω στην Αθήνα. Όταν προσγειώθηκε το αεροπλάνο, μας ζήτησαν να παραμείνουμε μέσα σε αυτό. Περίμενα αρκετή ώρα. Κι όταν μου επιτράπει η έξοδος είδαμε σοκαριστικές σκηνές», αναφέρει ο κ. Μανασής και προσθέτει: «Είδαμε ένα βομβαρδισμένο τοπίο. Οι τουρκικές αρχές εκκένωναν εκείνη την ώρα το αεροδρόμιο, ενώ όλοι περνούσαμε από εξονυχιστικό έλεγχο. Πρέπει να διήρκεσε έως και τρεις ώρες η παραμονή μου στο αεροδρόμιο».

Η διαδρομή την οποία ακολούθησε ο κ. Μανασής, όσο κι οι υπόλοιποι επιβάτες των οποίων οι πτήσεις ακυρώθηκαν, έμοιαζε -όπως ο ίδιος αναφέρει- «σαν πεδίο μάχης».

«Παντού υπήρχαν σπασμένα τζάμια και κατεστραμμένα γραφεία. Όπου κι αν έστρεφες το βλέμμα σου θα αντίκριζες αίματα. Ο κόσμος πανικόβλητος προσπαθούσε να καταλάβει τι συνέβη, ενώ όποιον κι αν κοίταζες ήταν τρομαγμένος», τονίζει.

Στη συνέχεια οι τουρκικές αρχές άρχισαν να επιβιβάζουν τους ταξιδιώτες σε λεωφορεία και να τους οδηγούν στην πλατεία Ταξίμ. Εκεί σε συνεννόηση με τις αεροπορικές τους εταιρίες οι επιβάτες που ακυρώθηκαν οι πτήσεις τους, οδηγούνταν σε ξενοδοχεία, ενώ αρκετοί αλλοδαποί υπήκοοι έσπευδαν στις πρεσβείες τους, προκειμένου να βρουν μαι λύση για να εγκαταλείψουν άμεσα την Τουρκία. 

«Εγώ ήρθα σε επαφή με την ελληνική πρεσβεία όπως κι άλλοι συνάδερφοι ναυτικοί οι οποίοι βρεθήκαμε χθες στο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης. Μας βοήθησαν να βρούμε κατάλυμα και μας πρόσφεραν οποιαδήποτε βοήθεια χρειαζόμασταν», λέει ο Λεωνίδας Μανασής.