Thema-άποψη: Το έγκλημα που με συγκλόνισε

Ματίνα Ηρειώτου: Οι σατανιστές της Παλλήνης

Τα 26-27 τελευταία χρόνια έχω «ζήσει» πολλά εγκλήματα από κοντά. Ελάχιστα θυμάμαι με κάθε λεπτομέρεια, με όλα τα ονόματα των πρωταγωνιστών και το καθένα για διαφορετικό λόγο: Η δολοφονία της Γαβριέλας Ουσάκοβα της γυναίκας που «έγινε ιερόδουλη γιατί εγεννήθη έτσι», για την ξεχωριστή ιστορία του θύματος. Η υπόθεση Δουρή γιατί είναι συνώνυμο της φρίκης στο μυαλό μου - πατέρας βιαστής και δολοφόνος. Η υπόθεση του Άλεξ στη Βέροια γιατί τελικά η μάνα του, η Νατέλα, δεν έμαθε τί απέγινε πραγματικά το παιδί της, δεν έχει έναν τάφο να επισκέπτεται. Η δολοφονία των πέντε κυνηγών στο Αγρίνιο για την ασημαντότητα του λόγου που οδήγησε στην αφαίρεση πέντε ζωών. Μία υπόθεση ωστόσο ξεχωρίζω, όχι μόνο για το σοκ που προκάλεσε σε όλη την κοινωνία, αλλά γιατί μου έδωσε τρία σημαντικά μαθήματα. Οι σατανιστές της Παλλήνης, λοιπόν. Η υπόθεση που εξακολουθεί να με συγκλονίζει.

Τον Αύγουστο του 1992 περιέγραφα στο ρεπορτάζ μου για τη μεγάλη πυρκαγιά στο Σέσι Κορωπίου τα πιθανά κίνητρα των εμπρηστών- δεν υπήρχε αμφιβολία ότι ήταν εμπρησμός. Χρειάστηκε να περάσουν 15 μήνες για να αποκαλυφθεί ότι η φωτιά είχε μπει από τους διαβόητους σατανιστές για να καλύψουν το πρώτο τους έγκλημα: τη δολοφονία της 14χρονης Δώρας Συροπούλου. Μάθημα Πρώτο: Ποτέ τα πράγματα δεν είναι (απαραιτήτως) όπως φαίνονται.

Το Πάσχα του 1993 η αστυνομία έκανε εικασίες για την ταυτότητα του δράστη που είχε σκοτώσει την όμορφη καμαριέρα κεντρικού ξενοδοχείου της Αθήνας και μητέρα ενός αγοριού, την Γαρυφαλλιά Γιούργα. Το έγκλημα έδειχνε σεξουαλικά κίνητρα και ένα μέρος των ερευνών στράφηκε σε πιθανό γνωστό του θύματος. Αποδείχθηκε ότι ήταν το 2ο θύμα των σατανιστών της Παλλήνης. Η κοπέλα ξεψύχησε στα χέρια τους, παρακαλώντας να τη λυπηθούν για το παιδί της. Μάθημα 2ο: Μην υιοθετείς εύκολα σενάρια και μην τα αναμεταδίδεις εξίσου εύκολα.

Οταν συνελήφθησαν οι σατανιστές της Παλλήνης αποδείχθηκε ότι ήταν παιδιά της γενιάς μου- ήμουν, τότε, 2- 3 χρόνια μεγαλύτερή τους. Οι γονείς τους παραδέχθηκαν κάτι που με σημάδεψε και εν τελει με καθόρισε ως μάνα στη συνέχεια: Δεν ήξεραν με τι ασχολούνταν τα παιδιά τους, δεν ήξεραν τί διάβαζαν, δεν έμπαιναν στα δωμάτιά τους, σεβόμενοι την ιδιωτικότητά τους. Μάθημα τρίτο, μάθημα ζωής: Ανοιχτές πόρτες στο σπίτι, ανοιχτά μάτια και αυτιά, τίποτα κλειδωμένο, τίποτα που να μη μπορούμε να συζητήσουμε. Φτάνει αυτό; Ο χρόνος θα δείξει.

Ανδρέας Τζίφας: Θύτες γονείς, θύματα αθώες ψυχές

Κάθε εγκληματική πράξη είναι από μόνη της ανατριχιαστική...Βγαλμένη από τα πιο σκοτεινά σημεία της ανθρώπινης ύπαρξης. Είναι δύσκολο να μείνεις σε ένα μόνο και να αγνοήσεις άλλα... Όμως σαν πατέρας δεν μπορώ ποτέ να ξεχάσω τρία εγκλήματα με θύτες γονείς και θύματα αθώες ψυχές που εκείνοι έφεραν στη ζωή. Η μικρή Άννυ τεμαχίστηκε ζωντανή από τον ναρκωμανή πατέρα της... Ένα 12χρονο αγοράκι με νοητική υστέρηση βιάστηκε στο Άργος από τον ομοφυλόφιλο πατέρα και τον σύντροφό του και φυσικά η υπόθεση του βιαστή και παιδοκτόνου Μανώλη Δουρή, τη δεκαετία του 1990 στην Ερμιόνη...

Γιώργος Κοίλιαρης: Σοκ με τη μικρή Άννυ

Οποιοδήποτε έγκλημα εκ φύσεως θα πρέπει να μας συγκλονίζει. Ωστόσο, αν κάποιο έγκλημα με άγγιξε ιδιαίτερα είναι το πρόσφατο έγκλημα με την μικρή Άννυ. Το κοριτσάκι τεμαχίστηκε ζωντανό και σαν να μην έφτανε αυτό, έβαλαν τα τεμαχισμένα μέρη του σε μια κατσαρόλα, τα έβρασαν και τα έριξαν στην αποχέτευση.
Τέρατα "γονείς" που αποτελούν ντροπή για το ανθρώπινο είδος.

Ζωή Ψαρρά: Υπόθεση Σεργιανόπουλου. Ανελέητα φώτα σε μια «σκοτεινή» ζωή

Είκοσι μία μαχαιριές αρκούν για ένα «διάσημο» έγκλημα; Τετάρτη, 07:40 το πρωί, 4 Ιουνίου του 2008. Μετεώρων 14 στο Παγκράτι. Ο γνωστός ηθοποιός Νίκος Σεργιανόπουλος, ο απόλυτος ζεν πρεμιέ της ελληνικής τηλεόρασης, σε ηλικία 56 ετών, βρίσκεται κατακρεουργημένος μέσα στο διαμέρισμά του. Ένα από τα πιο στυγνά εγκλήματα των τελευταίων ετών είχε θύμα έναν αγαπημένο πρωταγωνιστή της μικρής οθόνης.

«Δυνατά» πρωτοσέλιδα, έκτακτα δελτία ειδήσεων, παντού «πηγαδάκια» στις γειτονιές... Οι πρώτες φήμες δεν άργησαν να κυκλοφορήσουν σαν «παγωμένος», «ψυχρός» αέρας. Και ήταν φήμες με πολλές αποχρώσεις. Είχε και πολύ κίτρινο, που στιγμές σκέπαζε και το «μαύρο».

Ο Νίκος Σεργιανόπουλος δεν κρυβόταν. Ήταν εκεί κάθε μέρα. Στα στενά γραφικά σοκάκια στο Παγκράτι. Τον έβλεπα συχνά, τον θυμάμαι ακόμη... Σοβαρός, «κλειστός», πάντα μαυροφορεμένος, με αυστηρό ύφος, δεν ήταν για πολλά στους ξένους, αλλά παρέμενε ευγενής με όλους. Περιθώρια για σταριλίκια δεν άφηνε. Αυθεντικός στη στόφα του. Ίσως και για αυτό να αγαπήθηκε τόσο πολύ από το γυναικείο φύλο ως ο «σκληρός» της ελληνικής T.V.

Οι έρευνες της εγκληματολογικής υπηρεσίας οδήγησαν σε φρικιαστικά συμπεράσματα για τον τρόπο με τον οποίο ο ηθοποιός έφυγε από τη ζωή. Βγήκαν στο φως λεπτομέρειες από την προσωπική του ζωή, τη σεξουαλικότητά του. Και το έγκλημα «πουλούσε» πολύ.

Και ιδού το ερώτημα! Πού σταματά η είδηση και πού ξεκινά η περιέργεια; Η «ανθρωποφαγία» για το κουτσομπολιό. Η υπόθεση Σεργιανόπουλου είναι ίσως η αφορμή, μιλώντας γενικά... Το παιχνίδι της δημοσιότητας και των media παίζεται μέχρι ενός σημείου σωστά, αλλά γιατί ένας αναγνωρίσιμος άνθρωπος επιβάλλεται να γίνεται έρμαιο της λεζάντας;

Αυτό το αποτρόπαιο έγκλημα με συγκλόνισε για πολλούς και διαφόρους λόγους, γιατί μου έδωσε «τροφή» για σκέψη.

Πρώτον. Για τον τραγικό θάνατο που βρήκε ένας άνθρωπος.

Δεύτερον. Για την τραγική ειρωνεία, όσον αφορά στον ίδιο τον ηθοποιό, που τόσο προβληματικά βίωνε τη σεξουαλικότητά του, θέλοντας, αλλά μη μπορώντας, τελικά να την κρατά κρυφή.

Τρίτον. Για την «λύσσα» που παρατηρείται στιγμές, στο βλέμμα και στα «σηκωμένα» αυτιά ανθρώπων να μάθουν όλο και πιο πολλά....

Πώς μπορεί ένας διάσημος άνθρωπος άραγε να προστατεύει τον ιδιωτικό του βίο και να μη τον βλέπει να ξετυλίγεται με κάθε λεπτομέρεια κάτω από φώτα; Μήπως τελικά celebrities και media πρέπει κατά βάθος να είναι «ΔΥΟ ΞΕΝΟΙ»;

Βασίλης Αναστασόπουλος: Άκουγε τις κραυγές της καθώς καιγόταν κι ούτε που γύρισε να κοιτάξει...


Φραντζής, Δουρής, Σεχίδης, Σκιαδόπουλος... Η λίστα με τα αποτρόπαια εγκλήματα που μας σόκαραν τα περασμένα χρόνια στην Ελλάδα, είναι δυστυχώς μεγάλη και το να ανασύρεις φριχτές μνήμες από υποθέσεις που συγκλόνισαν την κοινωνία, είναι σίγουρα κάτι το εξαιρετικά δυσάρεστο. Προσωπικά, θυμάμαι πιο έντονα το έγκλημα της Ξάνθης, μόλις δύο μέρες μετά τα Χριστούγεννα του 2012...

Ήταν τότε που βρέθηκε απανθρακωμένο το πτώμα της 33χρονης Ζωής Δαλακλίδου. Ο 27χρονος Χρήστος Παπάζογλου, αφού βίασε την άτυχη κοπέλα, την οποία φαίνεται ότι είχε στοχεύσει και παρακολουθούσε, στη συνέχεια την περιέλουσε με βενζίνη και την έκαψε ζωντανή, για να σβήσει τα ίχνη του. Ο αδίστακτος δολοφόνος ομολόγησε ότι άκουγε τις κραυγές της καθώς καιγόταν και ούτε που γύρισε να κοιτάξει τι άφηνε πίσω του.

Όπως έγινε γνωστό, ο «δράκος» της Ξάνθης είχε επιτεθεί και σε άλλη κοπέλα, επιχειρώντας να την βιάσει. Το δικαστήριο επέβαλε ποινή ισόβιας κάθειρξης για ανθρωποκτονία και 25 χρόνια κάθειρξης για βιασμό και εμπρησμό.

Ελένη Στεργίου: Η δολοφονία μίας ολόκληρης γενιάς


Παρότι δεν είχε συλλήψεις, παρότι δεν βρέθηκε ο serial killer, παρότι δεν υπήρχαν και πτώματα “δολοφονήθηκε” μία ολόκληρη γενιά. Είναι οι χιλιάδες Έλληνες με μισθό που πλησιάζει τα 400 ευρώ ή άνεργοι ή οικονομικοί μετανάστες. Πριν από λίγα χρόνια μιλούσαμε με οίκτο για όσους έβγαιναν στην αγορά εργασίας με “κουρεμένο” μισθό. Ήταν η “γενιά των 700 ευρώ”. “Δολοφονήθηκε” αυτή η γενιά. Χωρίς προοπτικές αναζητά μισθούς ανταποδοτικούς των ονείρων της στο εξωτερικό. Τώρα έχουμε τη “γενιά των 400 ευρώ”.

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία ο μισθός είναι καθηλωμένος στα 403 ευρώ μικτά, δηλαδή περίπου 338,52 ευρώ καθαρά, δηλαδή είναι χαμηλότερος από το επίδομα ανεργίας. Αυτός είναι ο μέσος μισθός για 527.999 εργαζόμενους μερικής απασχόλησης. Είναι κυρίως νέοι.

Και όλα αυτά πριν από την αφαίρεση … των φόρων και των εισφορών.

Nα «μοιρολογήσουμε» και τους νέους ηλικίας κάτω των 25 ετών. Εκείνοι που στις 15 Φεβρουαρίου 2012 δέχθηκαν μια κοφτερή «μαχαιριά». Mείωση του κατώτατου μισθού έως και … 32%.

Τώρα, για τους νέους αυτούς προτείνεται από τη διεθνή επιτροπή εμπειρογνωμόνων να αμείβονται με ακόμα χαμηλότερο μισθό. Ο μισθός για την απόκτηση εργασιακής εμπειρίας αντιστοιχεί τον πρώτο χρόνο στο 85% του κατώτατου των 586 ευρώ, δηλαδή 498,10 ευρώ.

Χιλιάδες «δολοφονημένοι» εργαζόμενοι στην Ελλάδα.

Νικήτας Κορωνάκης: Η δολοφονία του Μάνου Χορευτάκη στο Ρέθυμνο


Ήταν ξημερώματα Παρασκευής 16 Μαΐου του 2008. Τόπος του εγκλήματος η πόλη που μεγάλωσα και έζησα έως τα 18 μου χρόνια, το Ρέθυμνο. Θύμα ο 21χρονος τότε φοιτητής, Μάνος Χορευτάκης.

Εγώ, φοιτητής δυο χρόνια, εκτός Κρήτης. Για ακόμη μια φορά, μέσα σε μικρο χρονικό διάστημα -είχε προηγηθεί η υπόθεση των Ζωνιανών- το Ρέθυμνο είναι πάλι πρώτο θέμα στα δελτία ειδήσεων.

Αυτή την φορά ένας ανεγκέφαλος που γεννήθηκε στην Κρήτη πριν από 33 χρόνια, στερεί τη ζωή από τον 21χρονο Μάνο με μια μαχαιριά στην καρδιά για ασήμαντη αφορμή, στο κέντρο της πόλης. Στους δρόμους εκείνους που όλοι όσοι έχουμε μεγαλώσει στο Ρέθυμνο, έχουμε περπατήσει. Στη θέση του Μάνου θα μπορούσε να είναι ο κάθε ένας από εμάς...

Ο 21χρονος τριτοετής φοιτητής επέστρεφε μαζί με δύο φίλους του από τη νυχτερινή τους διασκέδαση. Στη διαδρομή πέρασε μπροστά από ένα σουβλατζίδικο.

Ένας από τους θαμώνες πέταξε στο δρόμο ένα μισοφαγωμένο σουβλάκι, το οποίο έπεσε πάνω στον φοιτητή. Εκείνος ζήτησε το λόγο με ήρεμο τρόπο. Τότε επεμβαίνει ο 33χρονος κτηνοτρόφος, Ζαχαρίας Λαγουδάκης, ο οποίος καθόταν μαζί με την παρέα από την οποία ζήτησε εξηγήσεις ο φοιτητής.

Ο Λαγουδάκης, άρχισε να τον σπρώχνει και να τον χτυπάει, ενώ κάποια στιγμή τράβηξε και μαχαίρι κι άρχισε να τον απειλεί με αυτό.

Θαμώνες συνέστησαν στον Χορευτάκη και την παρέα του να απομακρυνθούν από το σημείο, ενώ κάποιος που βρισκόταν έξω από το σουβλατζίδικο και γνώριζε τον Λαγουδάκη, είπε χαρακτηριστικά στον 21χρονο: «Σήκω και φύγε γιατί δεν ξέρεις με ποιον έχεις να κάνεις... Είναι επικίνδυνος».

Πράγματι, ο 33χρονος είχε αποφυλακιστεί μόλις 4 μήνες νωρίτερα, έχοντας εκτίσει πολυετή ποινή κάθειρξης για δολοφονία που είχε διαπράξει στο παρελθόν.

Οι τρεις φίλοι θέλοντας να βάλουν τέλος στο περιστατικό, άκουσαν τις παραινέσεις και όντως απομακρύνθηκαν από το σημείο.

Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, οι τρεις φοιτητές έβλεπαν τον 33χρονο να τρέχει εξαγριωμένος προς το μέρος τους. Όπως δήλωσε αργότερα στο δικαστήριο ένας εκ των φίλων του αδικοχαμένου φοιτητή, ο Λαγουδάκης πλησιάζοντας τον Χορευτάκη, του είπε «Θα σε φάω!».

Ο εξαγριωμένος κτηνοτρόφος επιτέθηκε με μαχαίρι στον φοιτητή. Η πρώτη μαχαιριά βρήκε τον νεαρό στο χέρι, ωστόσο η δεύτερη τον πέτυχε κατευθείαν στην καρδιά.

Ρομίνα Ξύδα: Ο συζυγοκτόνος της Χαλκιδικής 

Είναι ανήμερα των Φώτων του 2015, λίγο μετά τις έξι το απόγευμα, όταν η 41χρονη ζωγράφος Λέλα Μαυρομάτη πέφτει νεκρή από το μαχαίρι του Αλβανού συζύγου της Κλοντ Λέσι, μέσα στο σπίτι τους στην Ορμύλια Χαλκιδικής. Μάρτυρας της στυγερής δολοφονίας είναι ο εξάχρονος γιος τους Ιάσονας. Ένα μικρό παιδάκι που πέρα από την απώλεια της μητέρας του βιώνει την αρπαγή του κατά δύο έτη μικρότερου αδελφού του Φοίβου από τον πατέρα τους και την πολυήμερη εξαφάνισή τους. Τρία θύματα, τα δύο εκ των οποίων μικρά παιδιά, είναι πολλά για να μπορέσει να τα αντέξει ανθρώπινος νους και να τα σβήσει ο χρόνος.

Είναι σαν χθες, όταν αντίκρισα το «οικογενειακό συμβόλαιο», γραμμένο από παιδικά χέρια, πάνω στην πόρτα του ψυγείου: «Σ’ αυτό το σπίτι δεν ασκούμε σωματική βία ποτέ». Είναι σαν τώρα όταν ο παππούς Λάμπης και η γιαγιά Μαρία μου έδειχναν με δάκρυα στα μάτια λεκέδες αίματος πάνω στη μοκέτα κι ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο που κανείς δεν πρόλαβε να ξεστολίσει. Και είναι σαν αντίλαλος μέσα στην αιωνιότητα εκείνη η φράση του μικρού Ιάσονα: «Εδώ στο παράθυρο είμαι, γιαγιά. Περιμένω να δω τον Φοίβο να γυρίζει».

Εύα Παυλάτου

Το κάθε έγκλημα έχει τα δικά του χαρακτηριστικά, σκοτεινά μυστικά, θύματα και θύτες. Όμως, η δολοφονία της 37χρονης Ανθής Λινάρδου από τον σύζυγό της τον περασμένο Ιανουάριο στο Βελβεντό Κοζάνης, είχε για μένα ξεχωριστή σημασία. Και αυτό επειδή, προτού αποκαλυφθεί η ταυτότητα του δολοφόνου, από τις μαρτυρίες του συζύγου της και του πατέρα του αφέθηκε να εννοηθεί ότι η άτυχη γυναίκα παράτησε στο σπίτι τα τρία ανήλικα παιδιά της και βγήκε για ποτό.

Άκουσα σε παρέες τότε να γίνονται συζητήσεις ότι τάχα η γυναίκα είχε εξωσυζυγική σχέση και άλλα παρόμοια. Αν στην θέση της ήταν ένας άνδρας ποιος θα σκεφτόταν ότι «άφησε μέσα στην νύχτα σύζυγο και παιδιά για να βγει να διασκεδάσει». Όμως και όταν ο σύζυγος και δολοφόνος της 37χρονης υποστήριξε ότι την σκότωσε, επειδή εκείνη ήθελε διαζύγιο και να φύγει με τα παιδιά της για την Αθήνα, από όπου και κατάγεται, διαφαίνεται ότι στην χώρα μας για κάποιους το διαζύγιο είναι ακόμα ταμπού.

Δηλαδή, στο συγκεκριμένο έγκλημα μια γυναίκα δολοφονείται επειδή θέλει να χωρίσει και μετά ο σύζυγος και δολοφόνος της την θάβει στο χωράφι του. Θύματα και τα τρία παιδιά του ζευγαριού, που έχασαν την μητέρα τους σε μια τρυφερή ηλικία που την είχαν ανάγκη. 

Το δικαστήριο καταδίκασε τον δολοφόνο σε ισόβια κάθειρξη χωρίς κανένα ελαφρυντικό με την κατηγορία της ανθρωποκτονίας από πρόθεση, όμως, χάθηκε μια νέα γυναίκα και μητέρα και αυτό δεν αλλάζει. Ένα αγοράκι οκτώ ετών και οι δίδυμες εξάχρονες αδελφούλες του θα μεγαλώσουν με αναπάντητα ερωτηματικά και η δολοφονία της μητέρας τους από τον πατέρα τους θα στοιχειώνει τη ζωή τους.

Γράψτε μας κι εσείς την άποψη σας στη φόρμα σχολίων που ακολουθεί