Ένας Λούκος φέρνει την Άνοιξη;

"Η  πιο συχνή ερώτηση  που μου έκαναν όταν ανέλαβα Υπουργός Πολιτισμού είναι αν θα παραμείνει ο Λούκος" δήλωσε μόλις την περασμένη βδομάδα ο Παύλος Γερουλάνος. Κι όχι άδικα. Ο Γιώργος Λούκος παραμένει η μόνη σταθερή αξία τα τελευταία χρόνια στο χώρο του πολιτισμού κι η μόνη αισιόδοξη λέξη (και σκέψη) στη χώρα. Αφού ξεμπέρδεψε γρήγορα με τους έλληνες φωστήρες της διανόησης με αισθητική λυκειάρχη και καλλιτεχνική οπτική παπά, βάλθηκε να αποδείξει ότι δεν χρειάζεται να ταξιδεύουμε στην Ευρώπη για να δούμε μεγάλες παραστάσεις. Έφερε στην Ελλάδα τη Σαουμπίνε και το Εθνικό Θέατρο του Λονδίνου, μας έπεισε να δούμε αλλιώς τον Κάφκα (βλέπε Φούρα ντελ Μπάους) και την Κόλαση του Δάντη (Καστελούτσι) και μας έκανε να καταλάβουμε ότι το σύγχρονο θέατρο δεν χτίζεται μόνο με τις καλοκαιρινές εκδρομές της Επιδαύρου. Επιπλέον έφερε νέον αέρα στην αισθητική των χώρων-βλέπε κτήριο στην Πειραιώς και διεύρυνε το κοινό-κι όχι μόνο ηλικιακά. Όσο λοιπόν συρρικνωμένο κι αν είναι το φετινό πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών, λόγω έλλειψης χρημάτων, το σίγουρο είναι ότι διατηρεί το ίδιο ανεπιτήδευτο όραμα, την κοσμοπολίτική ματιά και την πεποίθηση ότι τελικά μερικές φορές ένας Λούκος αρκεί για να φέρει την άνοιξη.  Το θέμα είναι βέβαια τι ακριβώς θα κάνει το καλοκαίρι ο ίδιος ο Υπουργός.