Μιχάλης Ιγνατίου: Respect στον ΔΟΛ - Στο Mega είμαστε «κότες», δειλοί, καλοπερασάκηδες

Ένα κείμενο - ξέσπασμα για την κατάσταση τόσο γενικά στο χώρο του Τύπου όσο και ειδικά στο Μέγκα, ανέβασε στην προσωπική του ιστοσελίδα ο δημοσιογράφος και επί χρόνια ανταποκριτής του Μεγάλου Καναλιού στις ΗΠΑ Μιχάλης Ιγνατίου. 

Με σκληρά λόγια, ο Μιχάλης Ιγνατίου σημειώνει την διαφορά μεταξύ των συναδέλφων του στο κανάλι και εκείνων που εργάζονται στον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη και οι οποίοι αποφάσισαν, αν και ο εκδότης ήδη έχει ανακοινώσει πως πρόκειται να ανασταλεί η έκδοση τόσο του Βήματος, όσο και των Νέων, να συνεχίσουν να εργάζονται και να τις τυπώνουν «όσο έχουν χαρτί».

«Εμείς στο Mega είμαστε “κότες”, δειλοί, καλοπερασάκηδες», γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου και στοχεύει στους συναδέλφους του μεγαλοδημοσιογράφους, που όπως τονίζει «συνήθισαν στα μεγαλεία και δεν κάνουν απολύτως τίποτα για να αλλάξει η τύχη τους». «Έμαθαν να έρχονται να τους βρίσκουν τα λεφτά -και ήταν και πολλά που δεν δικαιολογούσαν οι ικανότητές τους», υπογραμμίζει στο κείμενό του και αναφέρει: «Έπρεπε να τα βάλλουν με το σύστημα για να αλλάξει η τύχη τους, να είναι κύριοι του εαυτού τους, και τότε δεν θα παρακαλούσαν γονατιστοί σαν ζητιάνοι για τα φράγκα του κάθε ιδιοκτήτη».

Ο Μιχάλης Ιγνατίου αναφέρεται με σεβασμό, όπως λέει στην προσπάθεια των συναδέλφων του ΔΟΛ, η οποία δεν γνωρίζουμε τι κατάληξη θα έχει: «Μπορεί να μην αντέξουν και να καταρρεύσουν. Αλλά θα έχουν το μέτωπο καθαρό, ότι προσπάθησαν. Έκαναν την πολύ όμορφη προσπάθειά τους, που για μένα θα παραμείνει στις πιο λαμπρές στιγμές του ελληνικού συνδικαλιστικού κινήματος. Μην ξεχνάτε ότι βιώνουν την απόλυτη εγκατάλειψη». 

Ολόκληρο το κείμενο του Μιχάλη Ιγνατίου, όπως αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα mignatiou.com

Respect… Οι εργαζόμενοι του ΔΟΛ συνεχίζουν όσο έχουν χαρτί: Οι του Mega στην κοσμάρα τους…

Διάβασα την είδηση και εκφράστηκα μεγαλοφώνως: “Κοίταξε ρε μαγκιά οι συνάδελφοι”… Και εντελώς ασυναίσθητα σηκώθηκα και έβγαλα το καπέλο που φορούσα για να με προστατεύει από το κρύο. 
Ναι, έχουν τον απόλυτο σεβασμό και την απόλυτη εκτίμηση μου οι συνάδελφοι των ΝΕΩΝ, οι οποίοι απλήρωτοι -όπως και εμείς του Mega που τρώγαμε με τα χρυσά κουτάλια- επιμένουν να κτυπούν τη γροθιά στο κοφτερό μαχαίρι της ανεργίας, να αντιστέκονται και -άκουσον, άκουσον- να συνεχίζουν να βγάζουν και το φύλλο της ιστορικής εφημερίδας. Μαζεύτηκαν όλοι χθες, ενωμένοι παρακαλώ και με πίστη στο δίκαιο του αγώνα τους, και αποφάσισαν να συνεχίσουν. Να συνεχίσουν τι; Να τυπώνουν και να έχουν την εφημερίδα στο περίπτερο, όσο τους δίνουν χαρτί. Είναι ηρωικός ο αγώνας τους, είναι αγώνας για όλους τους ανέργους εργαζομένους στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Τι ζητούν; Να τους αφήσουν να κάνουν αυτό που ξέρουν… 

Οι συνάδελφοι των Νέων θα συνεχίσουν να διεκδικούν την τροπολογία για ενδιάμεση χρηματοδότηση μέχρι να οριστεί εκκαθαριστής της εταιρείας, που ανδρώθηκε για δεκαετίες από την οικογένεια Λαμπράκη και κατέρρευσε από την οικογένεια του Σταύρου Ψυχάρη. Κρίμα. Διότι έπρεπε να είναι διαφορετικά τα πράγματα… 

Πολλοί άνθρωποι στην Ελλάδα, ανάμεσα τους δυστυχώς και δημοσιογράφοι, χαίρονται για την κατάρρευση του ΔΟΛ. Ντροπή. Διότι ο ΔΟΛ δεν είναι μόνο τα αφεντικά του. Είναι και οι εκατοντάδες συνάδελφοί μας. Που πάλευαν σε αντίξοες συνθήκες για την δεοντολογία. Ναι, δεν θα διαφωνήσω για τα παιγνίδια των αφεντικών. Γνωστά πράγματα, ποιος δεν τα ξέρει… Ναι, δεν θα διαφωνήσω για τα παιγνίδια και μερικών, λίγων ευτυχώς, συναδέλφων. Όλοι ξέρανε… Αλλά, έχουμε να κάνουμε με εκατοντάδες ανθρώπους του Τύπου, που εργάστηκαν με εντιμότητα στον ΔΟΛ και δεν έβαλαν ποτέ νερό στο κρασί τους. 

Και ακριβώς αυτό δείχνει ο αγώνας τους τώρα, για να κρατήσουν στη ζωή τα ΝΕΑ: Εντιμότητα και ακεραιότητα και ανθρωπιά και αγάπη και έρωτα για τη δεοντολογία, δείχνει ο αγώνας τους. Διότι δεν ελπίζουν σε τίποτα. Τους πήραν αυτό το δικαίωμα… Πρέπει να παραμείνω ειλικρινής για να συνεχίσουν να με πιστεύουν οι άνθρωποι. Για την κατάρρευση του ΔΟΛ ευθύνεται απόλυτα το κατεστημένο που αποτελούν οι ιδιοκτήτες, οι τραπεζίτες και οι εκάστοτε κυβερνώντες. Άλλοι έκλειναν τα μάτια στις όποιες παρανομίες, και άλλοι ξαφνικά θυμήθηκαν το καθήκον τους και ότι ο λαός τους εξέλεξε για να επικρατήσει η δικαιοσύνη και να καταπολεμηθεί η διαφθορά. 

Τα θύματα είναι οι εργαζόμενοι και κανείς άλλος… ΛΟΙΠΟΝ: Είναι από τη μια μερι οι εργαζόμενοι στα ΝΕΑ, οι οποίοι αντιστέκονται στην ίδια τη μοίρα τους. Και επιθυμώ διακαώς να τα καταφέρουν, να είναι νικητές. Αν ήμουν πρωθυπουργός στη θέση του Αλέξη Τσίπρα, θα τους έδινα δημόσια συγχαρητήρια. Και θα τους βοηθούσα… 

Αλλά είναι, ας πούμε, και αυτή η περίπτωση του Μεγάλου Καναλιού. Οι τράπεζες έχουν μαζέψει υπερ-τετραπλάσια από αυτά που τους χρωστούν οι μέτοχοι, οι τελευταίοι -χωρίς να κουνήσουν το δακτυλάκι τους- πλήρωσαν τα μισά και πλέον χρέη τους, και οι μαλάκες οι εργαζόμενοι -και με ευθύνη τους παρακαλώ- κάθονται και περιμένουν να έρθει ο …Θεός να τους πληρώσει. Δεν έχω ξαναδεί στα 59 μου χρόνια ποτέ εργαζόμενους να αφήνουν την τύχη τους σε άλλους. Είναι οι μοναδικοί αυτοί του Μέγκα, οι οποίοι συνήθισαν στα μεγαλεία, έμαθαν να έρχονται να τους βρίσκουν τα λεφτά -και ήταν και πολλά που δεν δικαιολογούσαν οι ικανότητές τους- οι οποίοι δεν κάνουν απολύτως τίποτα για να αλλάξει η τύχη τους. 

Είμαστε καμιά 30αρια άνθρωποι που το παλεύουμε ακόμα, είναι και οι ήρωες, όπως τους χαρακτήρισα των “κάτω ορόφων”, και απουσιάζουν οι μεγαλόσχημοι του Μεγάλου Καναλιού. 

Εξαφανίστηκαν σαν να έπεσε ακρίδα. Δεν ντρέπεστε μωρέ και μιλάτε και από πάνω; 

Τι θα έκαναν, θα μου πείτε… Ότι και οι συνάδελφοι των ΝΕΩΝ. Αυτό έπρεπε να κάνουν. Να ανοίξουν το κανάλι, να προσφέρουν την καλή δημοσιογραφία που γνωρίζουν, και να τα βάλουν με το σύστημα. Θα ήταν οι κύριοι του εαυτού τους, και δεν θα παρακαλούσαν γονατιστοί σαν ζητιάνοι για τα φράγκα του κάθε ιδιοκτήτη. Θα το έκαναν, αν θέλετε, για την τιμή των όπλων. Όπως και οι συνάδελφοι των ΝΕΩΝ. 

Δεν γνωρίζω το τελικό αποτέλεσμα των προσπαθειών των εργαζομένων στα ΝΕΑ. Μπορεί να μην αντέξουν και να καταρρεύσουν. Αλλά θα έχουν το μέτωπο καθαρό, ότι προσπάθησαν. Έκαναν την πολύ όμορφη προσπάθειά τους, που για μένα θα παραμείνει στις πιο λαμπρές στιγμές του ελληνικού συνδικαλιστικού κινήματος. Μην ξεχνάτε ότι βιώνουν την απόλυτη εγκατάλειψη. 

Εμείς στο Mega είμαστε “κότες”, δειλοί, καλοπερασάκηδες. Πάντα άλλοι τα είχαν έτοιμα για εμάς. Χωρίς να κουνήσουμε το δακτυλάκι μας. Λένε τώρα μαλαγανιές, και φωνάζουν για τους μετόχους. Αλλά μέχρι τον περασμένο Μάρτιο ήταν απόλυτα συνεπείς στις υποχρεώσεις τους. Αυτό το ξεχνάτε; Ελεγα, λοιπόν… Δεν βρέθηκε, π.χ., ένας άνθρωπος να εισηγηθεί αυτό που εύχονται όλοι: Να ανοίξει το κανάλι ως πρωτοβουλία των εργαζομένων μέχρις ότου τα βρουν μέτοχοι, τραπεζίτες και κυβέρνηση… Μα κανένας; 

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ Ι: Στους συναδέλφους των ΝΕΩΝ εύχομαι πολλά πολλά φύλλα της εφημερίδας στα περίπτερα. Στους εργαζομένους του Mega, βασικά στους καλοπληρωμένους δημοσιογράφους απευθύνομαι διότι όλοι οι υπόλοιποι είναι στις επάλξεις, να μιμηθούν τους συναδέλφους των ΝΕΩΝ… ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΙΙ: Με ρώτησαν… Και τι θα πράξεις εσύ στην περίπτωση, μετά από τόσες προσπάθειες, “ανοίξει” το Mega; 

Πιθανότατα θα πάω σπίτι μου, τους απάντησα… Πώς να είσαι στον ίδιο χώρο με αυτούς που πολέμησαν κάθε προσπάθεια επαναλειτουργίας του Mega… 

Μιχάλης Ιγνατίου, 31 Ιανουαρίου 2017

Πηγή