Στο δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων η 43χρονη για το τροχαίο με τη μοτοσικλέτα

Καρέ καρέ περιγράφει η 43χρόνη Ελένη Σταυρουλάκη τα τραγικά δευτερόλεπτα που βίωσε όταν το αριστερό  της χέρι ήταν κάτω από τροχό της νταλίκας των  18,5 μέτρων και το σώμα της  σερνόταν στο οδόστρωμα, κατά την διάρκεια του τροχαίου που έγινε στην  αερογέφυρα  της Πέτρου Ράλλη.
Παράλληλα, η άτυχη Ελένη Σταυρουλάκη, μιλώντας στο protothema.gr , δίνει μια άλλη διάσταση του τροχαίου που έγινε το πρωί της 6ης Μάιου 2009, από αυτή που περιγράφουν οι αρεοπαγίτες στην απόφασή τους, με την οποία της καταλογίζουν ευθύνες για το τροχαίο, ενώ απαλλάσσουν τον οδηγό της νταλίκας από κάθε ευθύνη. Ήδη έχει προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Τον Άρειο Πάγο τον απασχόλησε η περίπτωση της Ελένης Σταυρουλάκη, αποκλειστικής νοσοκόμας στο επάγγελμα. Σύμφωνα με την αρεοπαγιτική απόφαση   η κυρία Σταυρουλάκη σε ηλικία 35 ετών οδηγώντας  μηχανή    επί της διαχωριστικής γραμμής του δρόμου,  επιχείρησε να   περάσει  μεταξύ αυτοκίνητου και νταλίκας 18,5 μέτρων, με αποτέλεσμα να σφηνωθεί, να εγκλωβιστεί  και να πέσει στο οδόστρωμα, όπου της πάτησε το αριστερό χέρι η νταλίκα.
Οι αρεοπαγίτες αποφάνθηκαν ότι «αποκλειστικά υπαίτια του   ατυχήματος και της   πρόκλησης του σοβαρού τραυματισμού της» ήταν η ίδια, καθώς πορευόταν όχι μέσα στις διακεκομμένες διαχωριστικές λωρίδες κυκλοφορίας που ήταν διαγραμμισμένες στο οδόστρωμα, αλλά στο μικρό κενό που δημιουργείται κατά την κυκλοφορία των οχημάτων μεταξύ  των λωρίδων κυκλοφορίας (σφήνα).

Ακόμη, ο Άρειος Πάγος σημειώνει ότι κατά παράβαση του ΚΟΚ, «επιχείρησε να διενεργήσει παράνομα, αντικανονικά και ανέλεγκτα προσπέραση επί της διακεκομμένης διαχωριστικής γραμμής των λωρίδων κυκλοφορίας, δεν εκινείτο μέσα στα όρια μιας λωρίδας κυκλοφορίας».
Τώρα, η   κυρία Σταυρουλάκη, αφού έβαλε το κράνος της και το δερμάτινο μπουφάν,  ξεκίνησε με την μηχανή της από  τον Κορυδαλλό που έμενε για να πάει στο νοσοκομείο στο οποίο εργαζόταν στην Αθήνα.
Όταν έφτασε στην αερογέφυρα της Π. Ράλλη (μονής κυκλοφορίας), όπου υπάρχουν 4 λωρίδες κυκλοφορίες, συνάντησε μποτιλιάρισμα. Τα αυτοκίνητα κινιόντουσαν με πολύ μικρή ταχύτητα. Στο σημείο της  κατωφέρειας, δηλαδή προς το τέλος της αερογέφυρας και  ενώ η μηχανή της ήταν μέσα στην μια λωρίδα  κυκλοφορίας και εκινήτω  με πολύ μικρή ταχύτητα, ο οδηγός της νταλίκας η οποία ήταν στην αριστερή λωρίδα,  έκοψε ξαφνικά το τιμόνι δεξιά προκειμένου  να αλλάξει λωρίδα.

Με το που έστριψε δεξιά ο οδηγός της νταλίκας, το αριστερό μέρος του τιμονιού της μηχανής μπήκε σε μια εισδοχή της καρότσας της νταλίκας και παρέσυρε όλη τη μηχανή, ενώ η οδηγός της έπεσε στο οδόστρωμα, κάτω από το φορτηγό.
Όμως, το αριστερό χέρι της άτυχης νοσοκόμας βρέθηκε κάτω από το  πίσω τροχο της νταλίκας. Εκείνη τη στιγμή ο οδηγός της νταλίκας αντιλαμβάνεται από τον καθρέφτη  τη μηχανή   σφηνωμένη μεταξύ της   καρότσας και του οδοστρώματος. Αμέσως, «κοκαλώνει» την νταλίκα, τα λάστιχα της οποίας σύρθηκαν στην  άσφαλτο. Δυστυχώς, μαζί με τα λάστιχα σερνόταν πάνω στο δρόμο το χέρι της άτυχης κοπέλας, που ήταν κάτω από τον τροχό της νταλίκας και μαζί σερνόταν όλο το  σώμα της.

Όπως η ιδία περιγράφει 8 χρόνια μετά, η νταλίκα έσερνε το χέρι της που ήταν κάτω από τον τροχό τη στιγμή του φρεναρίσματος, όπως έσερνε μαζί  και όλο το σώμα της για περίπου 8 μέτρα.

Μέχρι να έρθει η Αστυνομία και το ΕΚΑΒ, η μηχανή της, όπως ισχυρίζεται,  μεταφέρθηκε σε παρακείμενο πρατήριο βενζίνης και η νταλίκα στάθμευσε στην δεξιά πλευρά του δρόμου, ενώ ήταν στην δεύτερη από αριστερά λωρίδα.
Από το σημείο αυτό και μετά αρχίζει ένας Γολγοθάς για την νοσοκόμα. Ο αγκώνας του αριστερού χεριού της καταστράφηκε. Υποβλήθηκε σε 17 χειρουργικές επεμβάσεις, ενώ από το πόδι και τα πλευρά  της οι γιατροί πήραν κομμάτια δέρμα και τοποθέτησαν στο χέρι της. Ο οργανισμός της όμως δεν δέχθηκε τις μεταμοσχεύσεις και το δέρμα που τοποθετήθηκε   μαύριζε και υποβλήθηκε σε καθαρισμούς με νέες χειρουργικές-πλαστικές  επεμβάσεις.

Στο χέρι της έχουν τοποθετηθεί 3 λάμες, οι οποίες σπάνε το κόκκαλο δημιουργώντας νέα προβλήματα, ενώ όλο το χέρι έχει παραμορφωθεί φρυκτά και υπολειτουργεί. Οι επιτροπές του ΙΚΑ καθόρισαν το ποσοστό αναπηρίας της στο 70%, όπως η  ίδια ισχυρίζεται.
Όποιες οικονομίες   είχε μαζέψει από τη δουλεία της, καθώς είχε προγραμματίσει να αγοράσει ένα μικρό σπίτι, έφυγαν στους γιατρούς και τους δικηγόρους. Έτσι, το 2011 μη έχοντας κανένα εισόδημα, πάρα μόνο την αναπηρική σύνταξη των 340 ευρώ, επέστρεψε στο πατρικό της σπίτι έξω από το Ρέθυμνο της Κρήτης και εκεί πλέον ζει μαζί με την μητέρα της.

Τελεσίδικα, αφού άλλαξε δύο δικηγόρους, έχασε τις δίκες στο Εφετείο του Πειραιά και τον  Άρειο Πάγο για την καταβολή αποζημίωσης 450.000 ευρώ που διεκδικούσε. Τώρα έχει προσφύγει, με άλλο δικηγόρο, στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, διεκδικώντας αποζημίωση προκειμένου να μπορέσει να σώσει το χέρι της.