Μητέρα Ραφαέλας: Από ώρα σε ώρα, από λεπτό σε λεπτό... το νιώθω... «μυρίζει» θάνατος

Ήταν το μεσημέρι της περασμένης Τετάρτης, 8 Μαρτίου του 2017 όταν η κυρία Αντιγόνη Γάτου, η μητέρα που εδώ και τρία χρόνια καταβάλλει υπεράνθρωπες προσπάθειες προκειμένου να δει το παιδί της ξανά καλά, κοινοποιούσε σε φίλους και γνωστούς την άσχημη τροπή που έλαβε η υγεία της τρίχρονης σήμερα κόρης της Ραφαέλας: 

«Χάνω το παιδί μου... Πλήρης ανεπάρκεια οργάνων... οξεία παγκρεατίτιδα, νεφρική ανεπάρκεια, η καρδιά με υποστήριξη φαρμάκων σταματάει να κάνει συσπάσεις, η μόλυνση προχώρησε στους πνεύμονες θα τοποθετήσουν καθετήρες...τοποθετήθηκε ήδη χίκμαν...Την κατάσταση τη χαρακτήρισαν εξαιρετικά βαριά κ μη χειρουργήσιμη.... Εκλιπαρώ μη μου γράφετε ίνμποξ, μόνο ένα κεράκι ζητάω....ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ.... ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΤΗ ΔΟΥΛΗ ΣΟΥ ΡΑΦΑΕΛΑ.... Ο,τι πει ο Κύριος....», έγραψε στην προσωπική της σελίδα στο Facebook ικετεύοντας για ένα θαύμα και μια προσευχή. 



Η Ραφαέλα, παλεύει σκληρά για τη ζωή της από τον Οκτώβριο του 2014 όταν τραυματίστηκε βαρύτητα σε τροχαίο, υπέστη σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και υποβλήθηκε σε μια σειρά χειρουργικών επεμβάσεων. Δίπλα της, όλο αυτό το διάστημα, πάλεψε σκληρά και η μητέρα της, Αντιγόνη, όχι μόνο με τον πόνο και την ελπίδα αλλά και μ΄ ένα ανάπηρο κρατικό σύστημα που εμπόδιζε με κάθε τρόπο τις ελπίδες για την σωτηρία του παιδιού της. Σήμερα, η μικρή Ραφαέλα η οποία όλο αυτό το διάστημα νοσηλευόταν σε κέντρο αποκατάστασης στη Γερμανία, μοιάζει να κουράστηκε, “κλέβοντας” τις ελπίδες της ηρωικής Αντιγόνης η οποία πριν από λίγη ώρα έγραψε στην προσωπική της σελίδα στο facebook τα παρακάτω λόγια: 

«Είναι τρομερό...είναι απίστευτο.... να κρέμεσαι απο ενα μόνιτορ, να δεις έστω κάτι καλό.... Και μέσα σου ξέρεις...... Ξέρεις ότι μετράς αντίστροφα, ότι είναι οι τελευταίες στιγμές σου μαζί της, με το σπλάχνο σου!!!.... Τι έχουν δει αυτοί οι τοίχοι????.... Τι έχουν ακούσει????... Πόσα κρυφά ουρλιαχτά, σφίγγεις τα δόντια και πνίγεσαι... Το βουητό από τα μηχανήματα, τα φωτάκια και οι συναγερμοί οι μόνοι σύντροφοι...Το βλέμμα λύπησης από τους γιατρούς και τους νοσηλευτές σου ξεσκίζει τα σωθικά ακόμη πιο πολύ... απλώνουν το χέρι τους και σε χαϊδεύουν...και καταλαβαίνεις ότι το χάδι του γιατρού έρχεται όταν πλησιαζει το τέλος..... Ναι...από ώρα σε ώρα, από λεπτό σε λεπτό....το νιώθω....μυριζει θάνατος....
Παλεψε....παλεψα....παλεψαμε.....σας ειμαι ευγνώμων, τωρα ας προσευχηθουμε να ξεκουραστεί...» 



Τα λόγια της μοιάζουν με αποχαιρετιστήριο μήνυμα. Με σκληρό “αντίο”, απόρροια του προαισθήματος μιας μάνας που όλο αυτό το διάστημα γονάτισε μπροστά σε υπουργούς, εξέθεσε τον πόνο της στο αδηφάγο βλέμμα του τηλεοπτικού κοινού, πάλεψε, αγωνίστηκε, φώναξε, ικέτεψε, ευχαρίστησε, αναθάρρησε, μάτωσε κι έκανε το αδύνατο δυνατό για το παιδί της. Σήμερα, κρεμασμένη από ένα μόνιτορ με την ελπίδα να αντικρίσει το θαύμα ξεθωριασμένη, μοιάζει να πνίγεται από το άδικο της προσωπικής της μοίρας, από τον ερχομό του τέλους. Δεν φαίνεται να έχει πλέον ελπίδες. Ούτε να ζητάει θαύματα μέσα από παρακάλια και προσευχές. Η μάνα που συγκλόνισε όλα αυτά τα χρόνια το Πανελλήνιο με τα τεράστια αποθέματα αγάπης, υπομονής και επιμονής της προσεύχεται πλέον για να “ξεκουραστεί” η μικρή Ραφαέλα. Και το ίδιο ζητάει κι από τους ανθρώπους που στάθηκαν δίπλα της κι ας μην την γνώρισαν ποτέ...