Στα θρανία οι γιαγιάδες της Καλής για χάρη των εγγονών τους

Πριν από λίγους μήνες, είκοσι γιαγιάδες, από την Καλή του Δήμου Μενιήδος Πέλλας, ανταποκρίθηκαν θετικά στο κάλεσμα του Κέντρου Πρόληψης  χρήσης εξαρτησιογόνων ουσιών του νομού, για συμμετοχή σε σεμινάρια για  να βελτιώσουν τη συνεργασία με τις νύφες και τις κόρες τους, προς όφελος των παιδιών που προσέχουν καθημερινά, όσο οι γονείς λείπουν στις δουλειές τους.

"Νέες γυναίκες με παιδιά μας ζήτησαν να κάνουμε τέτοια σεμινάρια, ώστε να βρεθούν σωστοί δίαυλοι επικοινωνίας με τις μητέρες και τις πεθερές τους, προκειμένου να ακολουθούν έναν κοινό τρόπο διαπαιδαγώγησης και συμπεριφοράς απέναντι στα παιδιά", λέει στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων,   ο επιστημονικά υπεύθυνος του Κέντρου, Λάζαρος Σιάντσης.

Το "πείραμα" ξεκίνησε με επιφυλάξεις. "Μου φάνηκε περίεργο το ότι η ψυχολόγος μας ζήτησε να καθίσουμε κυκλικά για να βλεπόμαστε. Δεν το κατάλαβα τότε και δεν είχα συμφωνήσει. Στη συνέχεια, όμως, όλες αντιληφθήκαμε πόση σημασία έχει, όταν μιλάμε να κοιταζόμαστε στα μάτια. Κάτι τέτοιο έχει ακόμη μεγαλύτερη σημασία, όταν επικοινωνούμε με τα παιδιά" αναφέρει η κ. Πελαγία Γεωργίου, μεταφέροντας την προσωπική της εμπειρία από τη συμμετοχή στο σεμινάριο.

Ακολούθησαν πολλά μαθήματα, στην πλειοψηφία τους βιωματικά. Οι είκοσι γιαγιάδες κλήθηκαν να "παίξουν" ρόλους, να "μπουν" στη θέση της μητέρας, του παιδιού, της γιαγιάς, του παππού. "Παίξαμε σκετς! Εγώ έπαιζα τη γιαγιά και μια άλλη έκανε το παιδί. Το σενάριο ήταν πολύ 'πραγματικό': το παιδάκι ήθελε να καθίσει γρήγορα στο τραπέζι, αλλά η γιαγιά τού ζητούσε νωρίτερα να πλύνει τα χέρια του. Εκείνο επέμενε και αντιδρούσε συνεχώς, όμως η γιαγιά έπρεπε να εξηγήσει στο παιδί τον σωστό τρόπο, κοιτώντας το στα μάτια, μιλώντας του αργά και με επιχειρήματα. Μάθαμε μέσα από παραδείγματα να βάζουμε όρια", σημειώνει η κ. Πελαγία.

Τέτοια όρια, εξηγεί η ψυχολόγος Σοφία Συρομάχου, εφόσον εφαρμόζονται από κοινού από γονείς και παππούδες βοηθούν ιδιαίτερα τα παιδιά. Έτσι αυτά μπορούν να αναπτύξουν συνεπείς στάσεις και συμπεριφορές και να είναι υπεύθυνα, ώστε σαν ενήλικες να έχουν αυτοπεποίθηση και να μην μπουν στον πειρασμό της χρήσης ουσιών.

Μέσα από αντίστοιχα σενάρια, οι γιαγιάδες έμαθαν να μην παίρνουν θέση, την ώρα που οι γονείς μαλώνουν τα παιδιά, να συνεννοούνται με τις κόρες και τις νύφες τους σε θέματα φαγητού και διατροφής, να σταματούν το πλύσιμο των πιάτων, όταν τα εγγόνια τους ζητούν να τούς μιλήσουν, να μην προσφέρουν σοκολάτες στα παιδιά, μόλις η μητέρα κλείσει την πόρτα για να φύγει για τη δουλειά.

Και οι είκοσι γιαγιάδες ολοκλήρωσαν τα μαθήματα επιτυχώς και έλαβαν, με τιμή και καμάρι, τα "πτυχία" τους. Μετέφεραν, μάλιστα, τη γνώση και την εμπειρία που αποκόμισαν και στους παππούδες, οι οποίοι ντράπηκαν να έρθουν στο σεμινάριο, καθώς προσήλθαν σ' αυτό μόνο γυναίκες.

"Οι περισσότερες γιαγιάδες δήλωσαν ότι βελτιώθηκε η συνεργασία με τις κόρες και τις νύφες τους και παραδέχτηκαν ότι άλλαξαν γνώμη σε ορισμένα πράγματα. Άλλωστε μέσα από την αναπαράσταση ρόλων βρέθηκαν οι ίδιες στο ρόλο της κόρης και της νύφης και θυμήθηκαν τι αντιμετώπιζαν με τις δικές τους μητέρες και πεθερές", λέει η κ. Συρομάχου.

Το αποτέλεσμα αποτυπώνεται στα λόγια μίας ακόμη γιαγιάς που κάθισε στα θρανία για χάρη του εγγονού της, της Μαρίας Τσούρμα: "Χρειάζεται καθημερινός αγώνας. Για έναν μεγάλο άνθρωπο δεν είναι εύκολο να απαρνηθεί όσα έμαθε και βίωσε στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους. Πρέπει να δουλέψουμε με τον εαυτό μας, να αλλάξουμε εμείς, να βρούμε τις λύσεις. Αυτό προσπαθώ και εγώ και χαίρομαι που το εγγονάκι μου είναι πια ένα ευτυχισμένο παιδάκι, με όρια και σεβασμό προς τον εαυτό και τους γονείς του".