Στους συγγενείς 46χρόνου πυροσβέστη επιδικάστηκε αποζημίωση καθώς έχασε την ζωή του από μαρκίζα

Το Συμβούλιο της  Επικρατείας επικύρωσε την υποχρέωση του Ελληνικού Δημοσίου να καταβάλλει στην οικογένεια πυροσβέστη (επιπυραγού στο βαθμό) του Πυροσβεστικού Σώματος το ποσό των 600.000 ευρώ περίπου (μαζί με τους νόμιμους τόκους), καθώς έχασε τη ζωή  σε ηλικία 46 ετών κατά την διάρκεια της  υπηρεσίας  του  με ευθύνη των οργάνων της Ελληνικής Αστυνομίας.
       
Ειδικότερα,  τον Αύγουστο του  2005  εκδηλώθηκε πυρκαγιά σε παλαιά ακατοίκητη διώροφη κατοικία στο νομό Ηλείας. Η κατοικία αυτή    από το 1993 είχε  χαρακτηριστεί από την Πολεοδομία (μετά από σχετική αυτοψία) επικίνδυνα ετοιμόρροπη και  είχε εκδοθεί πρωτόκολλο κατεδάφισης το οποίο είχε διαβαστεί στο τοπικό Αστυνομικό Τμήμα.
         
Όμως, κατά την διάρκεια της κατάσβεσης της πυρκαγιάς και ενώ ο 46χρόνος επιπυραγός ήταν σε απόσταση 3,5 μέτρων από το φλεγόμενο κτίριο, αποκολλήθηκε η μαρκίζα του κτιρίου και ένα κομμάτι της περίπου ενός μέτρου  έπεσε πάνω στο κράνος του κεφαλιού του. Ο άτυχος επιπυραγός μεταφέρθηκε σε κρατικό νοσοκομείο όπου και διαπιστώθηκε ο θάνατος του, λόγω κακώσεων στο κεφάλι και συγκεκριμένα λόγω πολτοποίησης-σύνθλιψης της εγκεφαλικής ουσίας.
         
Η σύζυγος του ηλικίας 43 ετών, τα δυο  ανήλικα παιδιά του ηλικίας 13 και 5 ετών, ο πατέρας του και τα δύο αδέλφια του προσέφυγαν στα Διοικητικά Δικαστήρια διεκδικώντας αποζημίωση για την ηθική βλάβη λόγω της ψυχικής οδύνης που υπέστησαν από τον θάνατο του πυροσβέστη. Επιπρόσθετα, η σύζυγος και τα δυο παιδιά διεκδίκησαν   και εφάπαξ  αποζημίωση διατροφής. 
         
Οι διοικητικοί δικαστές αποφάνθηκαν ότι ο θάνατος του επιπυραγού οφειλόταν σε παράνομη παράλειψη των αστυνομικών οργάνων, τα οποία ήταν αποκλειστικά αρμόδια όχι για την κατεδάφιση της επικινδύνως ετοιμόρροπης κατοικίας, αλλά επειδή έπρεπε από το έτος 1993 να είχαν μεριμνήσει  για την εκτέλεση του πρωτοκόλλου κατεδάφισης   που είχε εκδοθεί και είχε επιδοθεί στο τοπικό Αστυνομικό Τμήμα.
         
Το Διοικητικό Εφετείο απέρριψε το αίτημα της συζύγου και των δύο παιδιών για διατροφή, καθώς τους είχε απονεμηθεί σύνταξη η οποία υπολογίσθηκε στο βαθμό του αντιπυράρχου και επίδομα χηρείας, καθώς ο θάνατος του επήλθε εν ώρα υπηρεσίας.
         

Αντίθετα, οι διοικητικοί εφέτες έκαναν δεκτό το αίτημα  της συζύγου, των δύο ανήλικων παιδιών, του πατέρα του άτυχου επιπυραγού και των αδελφών του για καταβολή αποζημίωσης προς αποκατάσταση της ψυχικής οδύνης που υπέστησαν από το θάνατο εν υπηρεσία του επιπυραγού. Το ύψος της συνολικής αποζημίωσης  για όλα τα συγγενικά πρόσωπα, μαζί με τους νόμιμους τόκους, ανέρχεται περίπου στις 600.000 ευρώ.
         
Το Ελληνικό Δημόσιο άσκησε  αναίρεση στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά της απόφασης του Διοικητικού Εφετείου, η οποία όμως με απόφαση του Α΄  Τμήματος του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου απορρίφθηκε.