Παυλόπουλος: Φάρος πνεύματος και διαχρονικός εκφραστής της ευρωπαϊκής πανεπιστημιακής παράδοσης το ΕΚΠΑ

«Το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών συμπληρώνει φέτος, αισίως, 180 χρόνια λαμπρής λειτουργίας και μέγιστης προσφοράς όχι μόνο προς την Ελλάδα αλλά και προς τον Ελληνισμό. Αισθάνομαι μεγάλη τιμή αλλά και βαθιά συγκίνηση για την συμμετοχή μου σ' αυτή την κορυφαία επέτειο, αφού με το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών με συνδέουν βαθύτατοι πνευματικοί -θα έλεγα υπαρξιακοί- δεσμοί: Στη νομική σχολή του φοίτησα, και στην ίδια σχολή, τύχη αγαθή, είχα την τιμή να διακονήσω την επιστήμη, από την θέση του διδάσκοντος, επί μακρά σειρά ετών». Με αυτά τα λόγια άρχισε την ομιλία του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος στην επίσημη τελετή του εορτασμού της 180ής επετείου από την ίδρυση του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών που πραγματοποιήθηκε σήμερα το απόγευμα στη Μεγάλη Αίθουσα του Πανεπιστημίου Αθηνών. Όπως επεσήμανε ο κ. Παυλόπουλος «το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών αποτελεί πραγματικό φάρο της πνευματικής μας ζωής στους χαλεπούς, από πολλές απόψεις, καιρούς που βιώνουμε. Η εμβληματική συνεισφορά του στην πνευματική αλλά και την γενικότερη πολιτική, οικονομική και πολιτισμική ζωή της χώρας συνίσταται στην διαχρονική υπηρέτηση του αξιακού διπτύχου της παράδοσης και της ανανέωσης».
 
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έκανε εκτενή αναφορά στην πορεία του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. «Η πορεία του νεώτερου ελληνικού κράτους είναι παράλληλη προς την ιστορία του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. To 'Αθήνησι', όπως συχνά το αποκαλούμε ακόμη και σήμερα, υπήρξε το πρώτο και το μόνο Πανεπιστήμιο της χώρας έως το 1926, οπότε ιδρύθηκε το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Ταυτοχρόνως, πορεύθηκε παράλληλα με το Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο, το οποίο ιδρύθηκε το 1836 και του οποίου η ισοτιμία με το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών αναγνωρίσθηκε το 1914. Το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, λοιπόν, αναπτύσσεται παράλληλα με το Νεώτερο Ελληνικό Κράτος, ζει τις δόξες του αλλά και τις δύσκολες στιγμές του, επηρεάζει τις πολιτικές εξελίξεις και επηρεάζεται από αυτές. Όλα τα προαναφερόμενα έχουν ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη μιας ιδιαίτερης όσμωσης μεταξύ του «Αθήνησι» και του ελληνικού κράτους, η οποία εκδηλώνεται σε πολλά επίπεδα, και πρωτίστως στα εξής:  
Πρώτον, η άμεση ή έμμεση ανάμειξη πολλών μελών του διδακτικού προσωπικού του ΕΚΠΑ στον δημόσιο βίο της χώρας αποδεικνύει την άρρηκτη σύνδεσή του με την οργάνωση και διοίκηση του κράτους μας. Αυτό συνέβη διότι το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, από την πρώτη στιγμή της λειτουργίας του, ανέλαβε, κατά μεγάλο μέρος, την διαμόρφωση του επιστημονικού-εκπαιδευτικού μηχανισμού της χώρας, στελεχώνοντας, εκτός από τον ιδιωτικό τομέα, εν πολλοίς και την δημόσια διοίκηση. Πέραν τούτου, πολλά μέλη του διδακτικού του προσωπικού διαδραμάτισαν σύντομα πολύπλευρο ηγετικό ρόλο στην πολιτική και κοινωνική ζωή του Τόπου, τάση που συνεχίζεται αδιαλείπτως έως τις μέρες μας».
     
Ο κ. Παυλόπουλος μίλησε για τον ρόλο του ΕΚΠΑ, πέραν των διδακτικών και επιστημονικών πεδίων λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «τα ιδεολογικά αλλά και, ευρύτερα, θεωρητικά ρεύματα τα οποία αφορούν τον τρόπο οργάνωσης της κοινωνίας μας, την διαμόρφωση της εθνικής μας ταυτότητας και την ευρύτερη πολιτισμική μας παρουσία στον σύγχρονο κόσμο, που ανέκαθεν αναπτύσσονται στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών -κι ενίοτε το συνταράσσουν- απηχούν και αντανακλούν τις αναζητήσεις αλλά και τις «ανάγκες» του ελληνικού έθνους, του ελληνικού κράτους αλλά και της ελληνικής κοινωνίας. Η σχέση αυτή είναι, οπωσδήποτε, αμφίδρομη και διαλεκτική, οπότε τα αποτελέσματά της αποδεικνύονται εξαιρετικά γόνιμα είτε αμέσως, είτε σε βάθος χρόνου. Για παράδειγμα, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, που υπήρξε απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, μεταρρύθμισε το 1932 την πανεπιστημιακή νομοθεσία, γεγονός το οποίο αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα εγχειρήματα εκσυγχρονισμού της κατά τον 20ο αιώνα.  
Δεύτερον, η ιστορία του φοιτητικού κινήματος, όπως αναπτύχθηκε στους κόλπους του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών αλλά και στα υπόλοιπα Ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας μας, παρακολουθεί την πορεία και ιδίως τον εκδημοκρατισμό του ελληνικού κράτους. Από την μια πλευρά, η συμβολή του φοιτητικού κινήματος-και εντός του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών- στην πτώση του δικτατορικού καθεστώτος της 21ης Απριλίου υπήρξε ορόσημο για την Μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας μας, ενώ κι η είσοδος των γυναικών στο Πανεπιστήμιο από το 1890 και μετά επέφερε μια ουσιαστική τομή, παρότι χρειάσθηκε να περάσουν αρκετά χρόνια έως ότου η ισότιμη συμμετοχή των γυναικών στην Ανώτατη Εκπαίδευση επικρατήσει ως κοινωνική αξία και απεικονισθεί ικανοποιητικώς στην αριθμητική σύνθεση του φοιτητικού πληθυσμού».
 

Ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός του ΕΚΠΑ 

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας συνέχισε την ομιλία του υπογραμμίζοντας την άμεση σχέση και το πόσο άρρηκτα είναι συνδεδεμένος ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της χώρας με την ευρωπαϊκή παράδοση και προοπτική που είχε και έχει το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών από την σύστασή του. «Χαρακτηριστικά ως προς τούτο είναι τα στοιχεία, τα οποία περιέχονται στα «λογίδρια» που εκφωνήθηκαν στις 3 Μαΐου 1837, κατά τα εγκαίνια του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, από τους πρώτους επικεφαλής του, ιδίως δε το «λογίδριο» του πρώτου Πρύτανη Κωνσταντίνου Σχινά. Από τα «λογίδρια» αυτά προκύπτει, με αδιάσειστα ιστορικά τεκμήρια, μεταξύ άλλων και ότι η κεντρική ιδέα, πάνω στην οποία βασίσθηκε η ίδρυση του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών το 1837, ήταν η κατά τον Αδαμάντιο Κοραή «μετακένωση» του ευρωπαϊκού πνεύματος στην «καθ' ημάς Ανατολή. Τα όσα προεκτέθηκαν αρκούν για να «φωτίσουν» τον ab initio ευρωπαϊκό προσανατολισμό του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Και δεν είναι μόνον ότι τα πρότυπα, βάσει των οποίων ιδρύθηκε το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, είναι το Γερμανικό -και συγκεκριμένα το Χουμπολντιανό- και το Γαλλικό, οπότε αναλόγως διαμορφώθηκαν η φυσιογνωμία και οι σκοποί του Πανεπιστημίου.