Τουρκική κατοχή στη Μάνη ελέω δασαρχείου!

Το Ελληνικό Δημόσιο λεηλατεί την απάτητη από τους Οθωμανούς Μάνη και υφαρπάζει από τους κατοίκους της τα χωράφια τους, προβάλλοντας την εξωφρενική δικαιολογία ότι είχαν δημευτεί με την ίδρυση του ελληνικού κράτους, επειδή -λέει- ανήκαν στο… τουρκικό δημόσιο! Ακόμη και το αποσυρθέν βιβλίο Ιστορίας της Γ’ Γυμνασίου αναφέρει ξεκάθαρα ότι χάρη στο ιδιότυπο καθεστώς αυτοδιοίκησης που ίσχυε στην περιοχή ούτε ένα μέτρο γης δεν ανήκε σε Τούρκους υπηκόους! Οταν, λοιπόν, το ίδιο το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους εμφανίζεται τόσο επικίνδυνα ανιστόρητο, γιατί να μην απαιτούν οι Σκοπιανοί να ονομαστούν «Μακεδόνες»;

     Για την πρωτοφανή αυτή υπόθεση αιτία είναι μια σημαντική παράλειψη του κράτους… Με το άρθρο 62 του Δασικού Κώδικα που περιλαμβάνεται στον νόμο 998/1979 είχε καθιερωθεί η ύπαρξη τεκμηρίου κυριότητας δασικών εκτάσεων υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου για όλη τη χώρα, εκτός από τις Κυκλάδες, τα Ιόνια νησιά, τα Δωδεκάνησα και την Κρήτη. Αγνωστο γιατί, η Μάνη δεν περιελήφθη στο άρθρο…

     Το 1991 το Δασαρχείο Καλαμάτας -επικαλούμενο το Βασιλικό Διάταγμα του 1833 για τη δήμευση περιουσιών που ανήκαν σε Τούρκους- εξέδωσε Πρωτόκολλο Διοικητικής Αποβολής για να πάρει τις εκτάσεις, με το αιτιολογικό ότι είναι δασικές παρ’ όλο που καλύπτονται από… πουρνάρια και σχίνα! Οποιος τύχαινε να αφήσει ακαλλιέργητο το κτήμα του και φύτρωναν θάμνοι, κινδύνευε να το χάσει για πάντα…

     Από τότε, τα Κοινοτικά Συμβούλια των περιοχών Προαστίου, Δολών, Καρυοβουνίου,  Καστανέας, Μικράς Μαντίνειας, Πλάτσας, Σωτηριανίκων, Αβίας, Καρδαμύλης, Βέργας, Σταυροπηγίου, Πηγαδίων, Λαγκάδας, Θαλαμών, Τραχήλας, Προσηλίου και Εξωχωρίου κήρυξαν τον πόλεμο στο Δασαρχείο. Εφτασαν στο σημείο να συγκεντρώσουν 3.500 υπογραφές και να συστήσουν σύλλογο («Ευνομία») που έχει κάνει ως τώρα πολλές κινητοποιήσεις για να δημοσιοποιήσει την αδικία.

      «Επί 16 ολόκληρα χρόνια και ξοδεύοντας αμύθητα ποσά σε εκατοντάδες μαραθώνιες δικαστικές περιπέτειες, οι θιγόμενοι ιδιοκτήτες αγροτικών εκτάσεων σε 23 περιοχές της Δυτικής Μάνης προσπαθούμε να αποδείξουμε το αυτονόητο: ότι η πατρίδα μας δεν ανήκε ποτέ στους Τούρκους και δεν υπαγόταν στο Οθωμανικό Δίκαιο!», λέει ο ένας εκ των μηνυτών κ. Νικόλαος Μαντάγαρης.

      Κι όμως… τα πιο επίσημα όργανα του κράτους δεν παραδέχονται την ιστορική αλήθεια! Εστω κι αν υπάρχει δικαστική ετυμηγορία…       

 Η ιστορική γκάφα

 Η αποκάλυψη ότι το ίδιο το κράτος δεν γνωρίζει την… ιστορία του έγινε όταν το Δασαρχείο άρχισε να διεκδικεί μια έκταση12,2 στρεμμάτων που ανήκει στον κ. Μαντάγαρη. Ο ιδιοκτήτης αποδείχτηκε ιδιαίτερα μαχητικός και πεισματάρης. Ασκησε αναίρεση στην απόφαση του Δασαρχείου κι αυτή οδήγησε σε μια δικαστική απόφαση- σταθμό του ειρηνοδίκη Καλαμάτας, την υπ’ αριθμό 36/1991… Σύμφωνα με το σκεπτικό του δικαστή κ Χρήστου Γιαννακούρα:

      «…Στη Μάνη, η οποία αυτοδιοικείται και δεν είχαν πατήσει πόδι οι Τούρκοι, δεν ίσχυαν οι οθωμανικοί νόμοι και δεν υπήρχαν περιουσίες που να ανήκουν σε Τούρκους υπηκόους ή στο Οθωμανικό Δημόσιο. Κατά συνέπειαν, το προδιαληφθέν ΒΔ 1833 δεν προσεπόρισε κυριότητα στο Ελληνικό Δημόσιο επί ουδενός ακινήτου ευρισκομένου στη Μάνη…». 

      Ακολούθησαν μακρόχρονες δικαστικές διαμάχες χωρίς αποτέλεσμα. Ωσπου, στις 17 Μαρτίου 2005, διά του πληρεξούσιου εκπροσώπου του κ. Παναγιώτη Δούκα, το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους κατέθεσε αγωγή κατά του ιδιοκτήτη έκτασης, στην οποία αναφέρονται τα εξής καταπληκτικά που διαστρεβλώνουν την Ιστορία:

      «…Η επίδικη έκταση αποτελεί τμήμα μεγαλύτερης που ανήκε σε Οθωμανούς και την κατέλαβα ως Ελληνικό Δημόσιο κατά τη διάρκεια του αγώνα της ανεξαρτησίας και την εδήμευσα, άλλως κατά τον χρόνο της υπογραφής των παραπάνω πρωτοκόλλων είχε εγκαταλειφθεί από τους τέως κυρίους της Οθωμανούς και δεν καταλήφθηκε από άλλους, άλλως ανήκε στο Τουρκικό Δημόσιο και την εδήμευσα ως Ελληνικό Δημόσιο. Κατά συνέπεια, σύμφωνα με τα παραπάνω, την απόκτησα κατά κυριότητα»!

      Η αμφισβητούμενη έκταση βρίσκεται μόλις ένα χιλιόμετρο από την Καρδαμύλη, τον τόπο όπου ξεκίνησε η Επανάσταση με τη συγκέντρωση των Μανιατών υπό τον Κολοκοτρώνη και την απελευθέρωση της Καλαμάτας! Και εκεί ίσχυε ιδιότυπο νομικό καθεστώς επί Τουρκοκρατίας, αφού η περιοχή διατήρησε την ανεξαρτησία της ως ηγεμονία με Ελληνα μπέη, που διοριζόταν από τον σουλτάνο και κατέβαλε απλώς ετήσιο φόρο υποτέλειας.

Το αλαλούμ των υπουργείων

 Τα όσα ανιστόρητα έγραφε στην αγωγή του ο εκπρόσωπος του κράτους προκάλεσαν θύελλα αντιδράσεων στους Μανιάτες. Η «Ευνομία» και προσωπικά ο κ. Μαντάγαρης ξεκίνησαν έναν «ανένδοτο» αγώνα, πρώτα για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας και μετά για τη δικαίωσή τους… 

 «Στείλαμε πλήθος επιστολές στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, στον πρωθυπουργό και στους υπουργούς και πιέσαμε να γίνουν ερωτήσεις στη Βουλή… Το μόνο αποτέλεσμα ήταν να αποκαλυφθεί η έλλειψη συνεργασίας και συνεννόησης μεταξύ των αρμόδιων υπηρεσιών!», λέει ο κ. Μαντάγαρης.

Παρακολουθείστε το χρονικό:

*  Στις 13 Οκτωβρίου 2005 η προϊσταμένη του Τμήματος Νομικών Υποθέσεων της αρμόδιας για το θέμα Διεύθυνσης Προστασίας Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης κυρία Μαρία Παφίλη στέλνει επιστολή στον κ. Μαντάγαρη με την οποία τον διαβεβαιώνει ότι:

 «Εχει ήδη προωθηθεί από τη διεύθυνσή μας πρόταση για νομοθετική ρύθμιση - υπαγωγή της Μάνης στο άρθρο 62 του 98/1979… Εφόσον τα ακίνητα περιήλθαν σε σας με κληρονομική διαδοχή, το θέμα καλύπτεται με τις πρόσφατες αποδοχές κληρονομιάς…».

     *  Στις 25 Νοεμβρίου 2005 ο κ. Μαντάγαρης στέλνει επιστολή στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και ζητά τη συμπαράστασή του για την υπαγωγή της Μάνης στο άρθρο 62, ενώ ταυτόχρονα τον ενημερώνει ότι με την αυθαιρεσία του Δασαρχείου «αυξήθηκε κατά 70% η περιουσία του Δημοσίου στη Μάνη».

     *  Εκ μέρους του Προέδρου απαντά ο πρέσβης κ. Κωνσταντίνος Μπίκας με επιστολή του την 1η Φεβρουαρίου 2006, ότι διαβίβασε την υπόθεση στο υπουργείο Οικονομικών…

     * Στις 14 Απριλίου 2006 η προϊσταμένη της Διεύθυνσης Δημόσιας Περιουσίας του υπουργείου Οικονομικών κυρία Αντωνία Τρίταρη διαβιβάζει την υπόθεση στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και την… επαναδιαβιβάζει στις 23 Νοεμβρίου!

     * Στις 31 Μαΐου 2006 η κυρία Μαρία Παφίλη διαβεβαιώνει και πάλι ότι πρότεινε στον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Μπασιάκο την υπαγωγή της Μάνης στο άρθρο 62.

     * Στις 22 Μαρτίου 2007 ο υπουργός Δικαιοσύνης απαντά εγγράφως ότι «το θέμα δεν εμπίπτει στις αρμοδιότητες της Δικαιοσύνης»!

                          Η απάντηση-«μνημείο» του κ. Μπασιάκου

  Στις 6 Μαρτίου πέρυσι, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ κύριοι Γρηγοράκος, Κατσιλιέρης, Νιώτης, Καρχιμάκης, Ανωμερίτης και Παπαδήμας υπέβαλαν ερώτηση στη Βουλή προς τον τότε υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης για το θέμα της υπαγωγής της Μάνης στο άρθρο 62. Και ιδού η καταπληκτική γραπτή απάντηση του κ. Ευάγγελου Μπασιάκου στις 28 Μαρτίου:

    «Το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, προκειμένου να υιοθετήσει ή μη την πρόταση για υπαγωγή της Μάνης με νομοθετική ρύθμιση στο άρθρο 62 Ν 998/1979, ζήτησε απόψεις από υπουργείο Εξωτερικών»!

     Αν είναι δυνατόν! Ελληνας υπουργός ζητά τη γνώμη του υπουργείου… Εξωτερικών για εκτάσεις που ανήκουν στην ελληνική επικράτεια! Οπως ήταν φυσικό, η κυρία Ντόρα Μπακογιάννη απέφυγε να πάρει θέση και επέστρεψε το… μπαλάκι στις 18 Μαΐου:

      «Το εν λόγω θέμα άπτεται της ελληνικής εσωτερικής νομοθεσίας περί δασών, ουσιαστικής και δικονομικής και, ως εκ τούτου, εκφεύγει της αρμοδιότητας του υπουργείου Εξωτερικών…», απάντησε.

      Τον περασμένο Ιούλιο οι ερωτώντες βουλευτές επανήλθαν με δύο ερωτήσεις στη Βουλή. Η πρώτη απευθυνόταν στους υπουργούς Εξωτερικών, Οικονομικών, Δικαιοσύνης και Αγροτικής Ανάπτυξης και μιλούσε για «πλήρη ανοργανωσιά, ανικανότητα, ανευθυνότητα και έλλειψη συντονισμού». Η δεύτερη ζητούσε από τον κ. Μπασιάκο να προσθέσει στο άρθρο 62 ένδεκα λέξεις, μεταξύ των εξαιρούμενων περιοχών:

     «…της Μάνης (από Αγίας Σιών ανατολικά όρια Καλαμάτας έως Βαλτάκι Γυθείου)…».

 Ο κ Μπασιάκος δεν απάντησε ποτέ… Βλέπετε, έρχονταν οι εκλογές και μάλλον είχε πάρει το «μήνυμα» ότι δεν θα είναι υπουργός!

Το δάσος και το σπίτι της Μαρίζας Κωχ

  Στο μεταξύ, όμως, το Δασαρχείο Καλαμάτας δεν το βάζει κάτω. Σε μια πρωτοφανή αντίδραση στην ιστορική ακρίβεια, επιμένει να διεκδικεί εκτάσεις, φέρνοντας σε απόγνωση τους ιδιοκτήτες τους. Ωστόσο, δεν ακολουθεί για όλους τους ιδιοκτήτες κτημάτων την ίδια πολιτική…

     Οι υπό αμφισβήτηση εκτάσεις βρίσκονται στο μέσον ευρύτερων περιοχών, στις οποίες έχουν χτιστεί κατοικίες ή και μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες. Κι όμως, το τοπίο είναι ομοιόμορφο! Πώς, λοιπόν, σε άλλα σημεία θεωρείται «δασική έκταση» και τη διεκδικεί το Δημόσιο και σε κάποια άλλα θεωρείται «γεωργική»;

     «Ολοι οι ιδιοκτήτες των διεκδικούμενων εκτάσεων έχουμε ζητήσει επανειλημμένα τις εκθέσεις χαρακτηρισμού των όμορων εκτάσεων, αλλά επί τρία χρόνια κάποιοι τις κρύβουν!», καταγγέλλει ο κ. Μαντάγαρης.

      Τρανταχτό παράδειγμα αποτελεί η κατοικία της γνωστής τραγουδίστριας κυρίας Μαρίζας Κωχ… Χτίστηκε το 1988 στην περιοχή Τρύπιος Σπήλιος, όπου βρίσκεται το κτήμα του κ. Μαντάγαρη. Πριν από λίγο καιρό η έκταση της κυρίας Κωχ χαρακτηρίστηκε γεωργική, ενώ του κ. Μαντάγαρη παραμένει… δασική!