«Βέλη» του δημοσιογράφου Γκαζμέντ Καπλάνι κατά Τσίπρα για την υπόθεση του Αμίρ

Με μία αιχμηρή ανάρτηση μέσω του λογαριασμού του στο facebook απευθύνθηκε ο γνωστός δημοσιογράφος Γκαζμέντ Καπλάνι στον πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα σχετικά με την πρόσφατη συνάντησή του με τον μικρό Αμίρ.

Ο αρθρογράφος των «Νέων» και του «Βήματος» έχει πλέον μεταναστεύσει στις ΗΠΑ καθώς δεν μπορούσε να εξασφαλίσει την ελληνική υπηκοότητα.

Ολόκληρη η ανάρτηση

«Aγαπητέ Αλέξη, είδα πως υποδέχτηκες τον Αμίρ και του έδωσες την Ελληνική σημαία. Συγχαρητήρια.

Βλέποντας τις εικόνες θυμήθηκα ένα προσωπικό συμβάν που αφορά εμάς τους δυο. Τότε που θα κατέβαινες για Δήμαρχος της Αθήνας και με κάλεσες να συναντηθούμε στον Ιανό. «Θέλω να είσαι στον δικό μου συνδυασμό» μου είπες. Ξέρεις, εγώ τότε ήμουν κάτι σαν τον εκπολιτισμένο βάρβαρο μετανάστη που έγραφε άρθρα σε μεγάλες εφημερίδες (ο μόνος μετανάστης, απο τότε, δεν υπάρχει άλλος – για να καταλάβεις και το βάθος του προβλήματος). Και εσύ νομίζω έχεις αυτό το μεγάλο ταλέντο που έχουν και τα μέλη του πολιτμπιρό, ξέρεις τι πουλάει πολιτικά. Σου είπα τότε ότι δεν θέλω να ανακατεύομαι με την πολιτική γιατί είμαι δημοσιογράφος αλλά και να το ήθελα δεν μπορώ γιατί δεν έχω την ελληνική υπηκοότητα. Εσύ έδειξες συγκλονισμένος, πολύ αγανακτισμένος.

«Απαράδεκτο αυτό που συμβαίνει» είπες.

Καλό θέμα για αντιπολίτευση, σκέφτηκες τότε.

Μετά έγινες εσύ πρωθυπουργός και οι ομοίοι σου. Εγώ ακόμα δεν έχω ελληνική υπηκοότητα. Δέκα χρόνια η αίτηση. Όπου και αν πάω για παρουσιάσεις βιβλίων στην Ευρώπη και στην Αμερική οι άνθρωποι μένουν άναυδοι όταν τους το λέω. Μα δεν ντρέπονται; με ρωτούν. Όχι δεν ντρέπονται, τους απαντάω.

Έχουν καταπατήσει οι αρχές κάθε έννοια και προθεσμία του νόμου. Έχουν διαπράξει κανονική ληστεία - κλέβοντάς με 1500 ευρώ ως παράβολο (για να μην μιλάμε για 25 χρόνια δουλειάς και ζωής σε μια χώρα, λεηλατημένα με το έτσι θέλω) και δείχοντας με την απόλυτη εχθρότητα και περιφρόνησή τους. Από την άλλη έχουν ορκιστεί και οι δικοί σου ότι θα με τσακίσουν γιατί δεν είμαι δικός σας και μιλάω ελεύθερα και δεν κάθομαι φρόνιμα (πως τολμά ένας βάρβαρος μετανάστης να μιλαει ελληνικά άφοβα, να διεκδικεί άφοβα αυτάου δικαιούται κ να μην κάθεται φρόνιμα; Θα σου δείξουμε εμείς, κωλοαλβανέ, κωλοξένε, για να πάρουν το μήνυμα κ οι άλλοι!)

Και εσύ βέβαια είμαι σίγουρος ούτε που θα θυμάσαι εκείνη την συνάντηση όπου αγανάκτησες επειδή δεν είχα ελληνική υπηκοότητα. Επειδή απλά κορόιδευες. Εγώ νιώθω όμως τώρα το μεγάλο κορόιδο που αντί να είχα φύγει από τότε από την χώρα που εσύ κυβερνάς σήμερα, έπαιρνα στα σοβαρά ανθρώπους σαν και σένα. Μεγαλωμένος σε δικτατορία ο ίδιος, σκεφτόμουν με αφέλεια ότι δεν μπορεί, άνθρωποι που μεγάλωσαν σε ομαλές συνθήκες, με ευημερία και ελευθερία, δεν μπορεί να είναι απατεώνες, θα εννοούν αυτά που λένε.

Αυτό είναι το κράτος που έχετε φτιάξει Αλέξη. Με τέτοιο ύφος και τέτοιο ήθος. Εκτός από σένα έχω συναντήσει έναν Πρόεδρο δημοκρατίας και δυο αρχηγούς κομμάτων που έχουν αγανακτήσει ακριβώς σαν και σένα για το γεγονός που ένας άνθρωπος σαν και μένα δεν έχει την υπηκοότητα. Κορόιδευαν προφανώς και εκείνοι. Και αυτό το κράτος, λυπάμαι που θα το πω, θα παράγει συνέχεια, όλο και περισσότερο, εθνικισμό και ρατσισμό. Γιατί παράγει σάπιους θεσμούς που ποδοπατούν οι ίδιοι πρώτα δημοκρατικά δικαιώματα και υποχρεώσεις, που κάνουν και τους ντόπιους ακόμα να νιώθουν ξένοι στην δική τους χώρα. Πως μπορούν πολίτες που δεν έχουν κανένα σεβασμό για την δική τους χώρα, καμία εμπιστοσύνη στους δικούς τους θεσμούς, να σέβονται τους άλλους; Ο ρατσισμός και ο εθνικισμός είναι δίδυμα "αδέρφια" του ναρκισσιστικού μηδενισμού.

Στην ουσία άνθρωποι σαν και σένα, Αλέξη, δεν πιστεύουν σε τίποτα. Μπορούν να κοροιδεύουν τους πάντες αρκεί να βγει κάτι που θα εξυπηρετεί εκείνη την στιγμή τα σχέδιά τους για εξουσία. Το ίδιο έκανε και ο Σαμαράς με τον Γιάννη. Το ίδιο θα κάνει και ο Κυριάκος όταν έρθει στην εξουσία με κάποιον άλλον Άμοιρο. Αλλά το καρναβάλι θα συνεχίζεται, το πελατειακό κράτος θα συνεχίζεται και μαζί με αυτό το κορόιδεμα κ το τσάκισμα των κορόιδων, ειδικά των πιο αδύναμων, ειδικά των πιο τίμιων, όσων δεν κάθονται φρόνιμα κ δεν συμβιβάζονται με την σαπίλα, και εκείνων που έχουν την αφέλεια, σαν και μένα, να σας πάρουν στα σοβαρά.

Θα σου γράψω και άλλα μάλλον τις επόμενες μέρες. Τώρα όμως πρέπει να παω να κάνω γυμναστική, κολύμπι και τρέξιμο. Είναι η ασπίδα μου ενάντια στην κατάθλιψη όλα αυτά τα χρόνια, εδώ στη νέα χώρα που με εξανάγκασαν να (ξανα)μεταναστεύσω εσύ και οι ομοίοι σου.

(υγ. ελπίζω, σοβαρά αυτή την φορά, αυτό να είναι το τελευταίο μου σημείωμα στα ελληνικά - όσον αφορά τουλάχιστον τα πολιτικά - για πολύ καιρό. Σχολιάστε, διαφωνήσετε και κοινοποιήσετε ελεύθερα).»