Πόλα Ρούπα στο ΘΕΜΑ: «Για το κρατικό έγκλημα στη Μάνδρα θα πληρώσει κανείς;»

Η σύντροφος του Νίκου Μαζιώτη και μέλος του «Επαναστατικού Αγώνα» Πόλα Ρούπα μιλάει στο «ΘΕΜΑ» μέσα από τον Κορυδαλλό. Χαρακτηρίζει «μνημονιακή και υπόδουλη» την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛ., αναφέρει ότι έχει καταφέρει «τη μεγαλύτερη εξαπάτηση ενός λαού στην Ιστορία», ενώ τονίζει ότι η έξοδος από την κρίση και την επιτήρηση είναι το νέο παραμύθι αυτής της κυβέρνησης.


Εδώ και 15 ημέρες το μέλος του ένοπλου αντάρτικου πόλης Πόλα Ρούπα υποβάλλει τον εαυτό της στην οριακή δοκιμασία της απεργίας πείνας. Εκτίοντας από την αρχή του χρόνου, όταν και συνελήφθη, ποινή κάθειρξης 45 χρόνων για τη συμμετοχή και τη δράση της στην οργάνωση «Επαναστατικός Αγώνας», έχει καταφύγει σε αυτό το έσχατο μέσο αγώνα για την πραγμάτωση των αιτημάτων της. Διεκδικεί βελτίωση της εξοργιστικής κατάστασης που επικρατεί στις φυλακές, την απόσυρση διατάξεων του νέου σωφρονιστικού κώδικα και την έξοδο από την ήδη πεντάμηνη απομόνωση του επίσης φυλακισμένου συντρόφου της Νίκου Μαζιώτη. Πίσω από τα κάγκελα των Φυλακών Κορυδαλλού κριτικάρει τον νόμο Παρασκευόπουλου, σχολιάζει την πρόσφατη άδεια του ισοβίτη Δημήτρη Κουφοντίνα, στηλιτεύει την κυβερνητική διαχείριση και κορυφώνει την κραυγή αγωνίας της για την τύχη του εξάχρονου γιου της.   
      
- Ποιοι λόγοι σας ώθησαν να ξεκινήσετε απεργία πείνας;

Ξεκινήσαμε, ο Νίκος Μαζιώτης κι εγώ, απεργία πείνας από τις 11/11/2017 ζητώντας να αποσυρθεί το άρθρο 11, παράγραφος 6, σημείωση Ε και παράγραφος 4 του νέου Σωφρονιστικού Κώδικα. Αυτή η διάταξη επαναφέρει τις φυλακές τύπου Γ’ και την κράτηση στα αστυνομικά τμήματα για ειδικές κατηγορίες κρατουμένων που μετάγονται για δικονομικούς λόγους.

Η σημείωση Ε’ του άρθρου, που θέλουμε να αποσυρθεί, αναφέρει ότι σε ειδικές συνθήκες κράτησης, ακόμα και απομόνωσης, θα μπαίνουν όσοι έχουν καταδικαστεί για οργάνωση απόδρασης. Είναι, καταρχάς, φωτογραφική και μας «δείχνει» ως πρώτη περίπτωση.

Φυσικά και δεν αφορά μόνο εμάς. Ενώ λοιπόν η απόδραση μέχρι τώρα αντιμετωπιζόταν με επιείκεια λόγω της αναγνώρισης της έμφυτης τάσης του ανθρώπου προς την ελευθερία, η διάταξη αυτή την καθιστά ιδιαιτέρως κολάσιμη τάση. Η ίδια διάταξη αναφέρεται και σε περιπτώσεις κατάδικων με βάση τα άρθρα 187 ΑΠΚ (αντιτρομοκρατικός) και 187 ΠΚ (εγκληματική οργάνωση) για πράξεις που γίνονται εντός των φυλακών. Κατ’ επέκταση, πολιτικοί κρατούμενοι υπάγονται σε αυτή την κατηγορία αν κριθεί ότι συνεχίζουν εντός της φυλακής τη δράση τους. Μπορούν, επίσης, να μπουν στην ίδια κατηγορία όσοι κριθούν ότι διαπράττουν αδίκημα με βάση την 187 εντός της φυλακής. Οι νόμοι αυτοί είναι εντελώς ασαφείς και μπορεί με πλείστες αφορμές να καταδικάζονται άνθρωποι και να πέφτουν στις απομονώσεις.

Το επόμενο αίτημά μας είναι να βγει ο Μαζιώτης από την απομόνωση, όπου κρατείται από τον περασμένο Ιούλιο. Το τρίτο είναι να προβλέπεται η δυνατότητα διεύρυνσης του ωραρίου των επισκεπτηρίων για όσους δεν έχουν τακτικά ή καθόλου επισκεπτήρια. Εμείς δεν έχουμε καθόλου επισκεπτήρια πλην του παιδιού μας, το οποίο μας επισκέπτεται μία φορά τον μήνα. Ζητάμε το επισκεπτήριο μαζί του να διαρκεί τουλάχιστον τρεις ώρες. Οσο για τον νέο σωφρονιστικό κώδικα, είναι συνολικά προς την κατεύθυνση εκφασισμού του καθεστώτος στις φυλακές: νομιμοποιείται για πρώτη φορά η άσκηση βίας υπαλλήλων σε κρατούμενους, καταργούνται άδειες για πολλούς, καθολικοποιείται το βραχιολάκι, υπονομεύεται η υφ’ όρων απόλυση, εισάγεται έλεγχος και περιορισμός επικοινωνιών, οι κρατούμενοι γονείς θα περνούν από δικαστήρια ανηλίκων για να αποφασίζεται ποιος θα τα αναλαμβάνει. Αν περάσουν όσα προβλέπονται, οι φυλακές θα γίνουν στρατόπεδα συγκέντρωσης. 

- Πώς είναι η κατάσταση σήμερα στις φυλακές;

Δεν περιγράφεται σε λίγες λέξεις. Χιλιάδες κρατούμενοι σε μικρούς και ακατάλληλους χώρους. Προαύλια από μπετόν σύμφωνα με τη σύγχρονη κατασταλτική αρχιτεκτονική. Απουσία ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης ή ελλιπής εγκληματική αντιμετώπιση άρρωστων κρατουμένων, όπως η περίπτωση της Σταθοπούλου, που πέθανε πρόσφατα από καρκίνο αφού για δύο μήνες δεν την πήγαιναν στο νοσοκομείο ενώ βρισκόταν σε άθλια κατάσταση. Φυλακές χωρίς θέρμανση και ζεστό νερό. Ταπεινωτική συμπεριφορά υπαλλήλων. Πειθαρχικά και απομονώσεις. Κράτηση νεοεισερχόμενων σε συνθήκες απαράδεκτες. Μεταγωγές πολύωρες, με τους κρατούμενους να κάνουν την ανάγκη τους στις κλούβες. Χιλιάδες άποροι κρατούμενοι που δεν έχουν τίποτα και δεν τους παρέχεται τίποτα. Ανθρωποι που ψάχνουν στα σκουπίδια για γόπες. Οσο για τα μωρά στη Θήβα, αυτά ζουν μονίμως υπό κίνδυνο, καθώς ένα ατύχημα ή μια αρρώστια δεν αντιμετωπίζεται. Πολλές περιπτώσεις παιδιών άρρωστων δεν βγαίνουν σε νοσοκομείο. Η περίπτωση μητέρας που είχε σπάσει το παιδί της το χέρι του ζητούσε να πάει μαζί του στο νοσοκομείο και τελικά την πήγαν μετά από 30 περίπου ώρες.

Οι μωρομάνες θα έπρεπε να βρίσκονται εντός αστικού κέντρου και να έχουν άμεση πρόσβαση σε γιατρούς και νοσοκομεία. Η αντιμετώπιση, όμως, για τα παιδιά είναι εγκληματική.
Κυρίαρχο ζήτημα είναι ο φόβος. Η διεκδίκηση οποιουδήποτε δικαιώματος ή η διαμαρτυρία για κάποια αδικία ματαιώνεται λόγω του φόβου. Στην ουσία οι κρατούμενοι δεν μπορούν να έχουν φωνή.

- Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή που έχετε αντιμετωπίσει έως σήμερα μέσα στη φυλακή;

Η πιο δύσκολη ή, πιο σωστά, η πιο εξοργιστική ήταν κατά τη σύλληψή μου η αντιμετώπιση που είχε το παιδί μας. Δεν περίμενα ποτέ ότι θα πέσουν τόσο χαμηλά και θα στραφούν ενάντια σε ένα 6χρονο παιδί μόνο και μόνο επειδή είναι παιδί της Ρούπα και του Μαζιώτη. Το πήραν από μένα, το κράτησαν στη ΓΑΔΑ και τη Διεύθυνση Αντιμετώπισης Ειδικών Εγκλημάτων Βίας (ΔΑΕΕΒ) για ώρες, δεν έλεγαν σε κανέναν πού το έχουν, το ανέκριναν, το πέρασαν από τη Σήμανση σαν κατηγορούμενο. Το αιχμαλώτισαν με εισαγγελική εντολή σε κλειστή ψυχιατρική πτέρυγα, ένα καθ’ όλα υγιέστατο παιδί, και απαγόρευσαν σε οποιονδήποτε να έρθει σε επαφή μαζί του. Πληροφορηθήκαμε ότι βρίσκεται στο ψυχιατρείο από δημοσιογραφική διαρροή και μετά από πίεση της αδελφής μου κατάφερε να το δουν η ίδια και η μητέρα μου.

Η απεργία πείνας και δίψας που κάναμε και η κοινωνική κατακραυγή εξανάγκασαν την κυβέρνηση να κάνει πίσω και να δώσουν το παιδί στους συγγενείς μας. Το παιδί καμίας ποινικής κρατούμενης δεν έχουν αντιμετωπίσει με τέτοιον τρόπο. Ο πρώτος στόχος του τρίτου κατασταλτικού χτυπήματος εναντίον του «Επαναστατικού Αγώνα» ήταν το παιδί μας και σκόπευαν να το κρατήσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα στο ψυχιατρείο. Το είχε δηλώσει η Εισαγγελία Πρωτοδικών με ανακοίνωση: «Η διαδικασία θα είναι χρονοβόρα». Το αποτέλεσμα αυτού του σχεδίου θα ήταν ένα παιδί με ψυχολογικές διαταραχές. Αυτό ήθελαν να κάνουν και να λένε μετά «Να τι έκανε η Ρούπα στο παιδί της». Ομως δεν τα κατάφεραν. Τώρα αναμένουμε την απόφαση του δικαστηρίου, από το οποίο ζητάμε να μη μας αφαιρεθεί η επιμέλεια, να δοθεί η φροντίδα στη θεία του και τη γιαγιά του και να μην του επιβάλουν τους περιοριστικούς όρους της παρακολούθησης από παιδοψυχίατρους και από κοινωνική υπηρεσία, όπως ζητά η Εισαγγελία Πρωτοδικών Καλαμάτας με αίτησή της. Οι όροι που θέλει να επιβάλει στο παιδί μας είναι εγκληματικοί και απειλούν την ψυχική του υγεία και την κοινωνική του ισορροπία.
- Επικοινωνείτε με τον σύντροφό σας Νίκο Μαζιώτη; Επικοινωνούμε τηλεφωνικά και έχουμε μία φορά την εβδομάδα επισκεπτήριο μεταξύ μας για μία ώρα. Δεδομένου ότι δεν έχουμε καθόλου επισκεπτήρια, ένα από τα αιτήματά μας είναι να διαρκεί η συνάντησή μας δύο ώρες.

- Εχετε τη δυνατότητα να δείτε το παιδί σας; Πώς βιώνει εκείνο την απουσία των γονιών του;

Το παιδί μας το συναντάμε μία φορά τον μήνα λόγω της απόστασης, αφού μένει στην Καλαμάτα. Δυνατότητα για πιο συχνά επισκεπτήρια δεν υπάρχει. Η φυλακή μάς επιβάλλει το επισκεπτήριο αυτό να διαρκεί μία ώρα. Είναι εξοργιστικό να μπορείς να βλέπεις μία φορά τον μήνα το παιδί σου -κάποιες φορές και περισσότερο- και να θέλουν να μένεις μαζί του μία ώρα. Αυτή η συνθήκη ματαιώνει και καθιστά ανούσιο το επισκεπτήριο. Η ανάγκη του παιδιού να μας συναντά και να μένει μαζί μας για λίγες ώρες είναι μεγάλη. Με την απεργία πείνας ζητάμε το επισκεπτήριο να διαρκεί τουλάχιστον τρεις ώρες. Είναι ο ελάχιστος χρόνος για να καλυφθεί η ανάγκη για άμεση επικοινωνία, κυρίως, του ίδιου του παιδιού μαζί μας.

Σίγουρα είναι ένα σοβαρό έλλειμμα για το παιδί, το οποίο προσπαθούμε να καλύψουμε μέσω της τηλεφωνικής επικοινωνίας και με τον αγώνα μας να επεκταθεί χρονικά το επισκεπτήριο μαζί του. Είναι ζωτικής σημασίας για το ίδιο το παιδί να μπορούμε να έχουμε έναν ικανοποιητικό χρόνο μαζί του. Η διάρκεια των συναντήσεων ορίζει την ουσιαστική επικοινωνία μας.
Οσο για μας, είναι άκρως υπονομευτική αυτή η συνθήκη για τη σχέση μας με το παιδί και συνεπώς και για το ίδιο.

Το παιδί μας έχει εφόδια για να μπορεί να στέκεται, να είναι αυτόνομο. Εχει αυτοπεποίθηση, αυτοσεβασμό και σεβασμό προς τους άλλους, είναι πολύ κοινωνικό, χαρούμενο και έχει αρκετά ανεπτυγμένη κρίση για ό,τι συμβαίνει γύρω του. Τα στοιχεία του αυτά τα οφείλει στη ζωή που έκανε μαζί μας και κυρίως μαζί μου, αφού ζούσαμε οι δυο μας για 2,5 χρόνια. Ο χαρακτήρας που δόμησε το προφύλαξε από τη δοκιμασία που πέρασε κατά τη σύλληψή μου και δεν επέτρεψε να κλονιστεί η εμπιστοσύνη του στους ανθρώπους, πράγμα που θα μπορούσε να είχε συμβεί με όσα του έκαναν. Αυτά τα στοιχεία το βοηθούν και θα το βοηθούν.
Ωστόσο, η ουσιαστική επικοινωνία μαζί μας είναι αναγκαία για να τα διατηρήσει και να τα εξελίξει για τη δική του αυτοπροστασία.

«Αφήνουν βιαστές και παιδεραστές» 

- Συμφωνείτε ότι ο νόμος Παρασκευόπουλου για την αποσυμφόρηση των καταστημάτων κράτησης οδήγησε εκτός φυλακής και κάποιους κρατούμενους που ενδεχομένως να μη δικαιούνταν την ελευθερία;

Κατ’ αρχάς, δεν πιστεύω ότι αυξάνοντας τον χρόνο φυλάκισης επιτυγχάνεται η μη επιστροφή στο έγκλημα, όπως ισχυρίζονται οι καθεστωτικοί πολιτικοί και τα ΜΜΕ. Οι μακροχρόνιες φυλακίσεις είναι λογικό να εξαγριώνουν περισσότερο τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος δεν είναι εκ φύσεως εγκληματίας. Οι κοινωνικές συνθήκες γεννούν το έγκλημα και αυτές τις διαμορφώνουν οι πολιτικές που επιβάλλουν το οικονομικό και πολιτικό καθεστώς. Η κοινωνία μας σαπίζει από τις πολιτικές που επιβάλλονται για να βγει το σύστημα από την κρίση. Αυτές είναι που σκοτώνουν την κοινωνική αλληλεγγύη και στρέφουν τους αδύναμους τον έναν ενάντια στον άλλον. Και όσο αυξάνεται η βία της κυριαρχίας πάνω στην κοινωνία, καθώς δεν υπάρχει διέξοδος πολιτικής αντίστασης και ανατροπής του καθεστώτος, η βία αυτή θα ανακυκλώνεται στην κοινωνική βάση αποκτώντας όλο και πιο κτηνώδες πρόσωπο.

Ο άκρατος ατομικισμός είναι αποτέλεσμα της αρχής του καπιταλισμού που θέλει οι άνθρωποι να είναι ελεύθεροι να δρουν για το συμφέρον τους. Σε αυτή τη βάση είναι δομημένη η σύγχρονη κοινωνία και από αυτή την αξία γεννιέται το έγκλημα. Σχετικά με το ποιοι δικαιούνται ή όχι την ελευθερία τους, γνωρίζω π.χ. πλείστες περιπτώσεις βιαστών και παιδεραστών, ασχέτως του νόμου Παρασκευόπουλου, που κρατούνται ελάχιστα στις φυλακές -αν καταδικαστούν- και με ποινές αναντίστοιχα μικρότερες από άλλες περιπτώσεις.

Αλήθεια, για το κρατικό έγκλημα στη Μάνδρα θα πληρώσει κανείς;

- Φεβρουάριος 2016. Νοικιάζετε ελικόπτερο από την περιοχή της Ερμιονίδας και ζητάτε από τον πιλότο να κατευθυνθεί στον Κορυδαλλό για να απελευθερώσετε τον Μαζιώτη και άλλους 20 κρατούμενους. Δεν φοβηθήκατε;

Οχι. Τέτοια εγχειρήματα δεν τα επιχειρεί κανείς αν δεν γνωρίζει τον εαυτό του και τα όριά του, τα οποία καθορίζονται από την πίστη στην πολιτική ορθότητα των επιλογών αγώνα που κάνει.

«Ημουν ψύχραιμη»

- Νωρίτερα είχατε διαπράξει τη ληστεία σε υποκατάστημα τράπεζας στο «Σωτηρία». Δεδομένου ότι είστε μητέρα ενός μικρού παιδιού, δεν σας πέρασε από το μυαλό ότι ενδεχομένως να στράβωνε κάτι με απρόβλεπτες συνέπειες;

Κατ’ αρχάς δεν μιλάω για ληστεία, αλλά για απαλλοτρίωση μιας τράπεζας. Αυτή η λέξη είναι η κατάλληλη για ενέργειες χρηματοδότησης επαναστατικών οργανώσεων και δράσεων. 
Η πιθανότητα να μην υπάρξει η επιθυμητή έκβαση σε μια τέτοια ενέργεια πάντα υπάρχει. Ο σωστός σχεδιασμός, το σωστό κριτήριο και η ψυχραιμία μπορεί, όμως, να ελαχιστοποιήσουν τις πιθανότητες αποτυχίας. 

Η αναφορά στο παιδί όταν μιλάμε για τις επιλογές αγώνα που έχω κάνει ως παράγοντα που μάλλον θα έπρεπε να με αποτρέπει να τις κάνω είναι λάθος. Να επισημάνω ότι ήμουν στην παρανομία επικηρυγμένη με 1 εκατ. ευρώ και υπό αυτές τις συνθήκες δεν είχα άλλον τρόπο να ζήσω εγώ και το παιδί μου. Εκτός από την οργάνωση της απόδρασης, υπήρχε και το ζήτημα της επιβίωσης. Αν έμενα χωρίς χρήματα, ούτε σε πρόνοιες, συσσίτια και κοινωνικά παντοπωλεία δεν θα μπορούσα να έχω πρόσβαση, ούτε καν σε δωρεάν περίθαλψη. Συνεπώς, μέρος των χρημάτων ήταν και για το παιδί μου και τις ανάγκες του. 

Πόσες είναι οι μητέρες που δουλεύουν για το καθεστώς και ρισκάρουν τη ζωή τους; Κανένας, όμως, δεν λέει γιατί έκαναν αυτή την επιλογή ενώ έχουν παιδί. Για να μην αναφέρω τις γυναίκες μισθοφόρους, π.χ., του αμερικανικού κράτους που συμμετέχουν σε πολέμους και βομβαρδισμούς άλλων χωρών για τα συμφέροντα των οικονομικά και πολιτικά ισχυρών που υπηρετούν. Πολλές από αυτές σκοτώνονται, κανείς όμως δεν τις μέμφεται γιατί αφήνουν πίσω τους ορφανά για την επικυριαρχία του κράτους τους σε άλλες χώρες. Αντιθέτως, τις τιμούν ως ηρωίδες στις χώρες τους και εκπαιδεύουν τα παιδιά τους να είναι περήφανα γι’ αυτές.
 
- Ευελπιστείτε ότι κάποια στιγμή θα σας δοθεί η ευκαιρία να λάβετε άδεια από τις φυλακές, όπως πήρε και ο ισοβίτης Δημήτρης Κουφοντίνας;

Αναμένω ότι το καθεστώς στις φυλακές θα γίνεται όλο και πιο εξοντωτικό για τους πολιτικούς κρατούμενους. Απέναντι σε αυτή την εξέλιξη αγωνιζόμαστε με την απεργία πείνας. Δεν γνωρίζω αν και πότε θα μπορέσω να πάρω άδεια, δεδομένης και μιας ιδιαίτερα εκδικητικής στάσης που δείχνουν το καθεστώς και η κυβέρνηση απέναντι στον «Επαναστατικό Αγώνα» κι εμάς προσωπικά. Εξάλλου, με τον νέο σωφρονιστικό κώδικα η προοπτική της άδειας γίνεται όλο και πιο αβέβαιη υπόθεση για χιλιάδες κρατούμενους, ενώ εισάγεται διάταξη με την οποία ίσως να μην παίρνουν ποτέ άδεια όσοι έχουν καταδικαστεί για πράξεις βίας σε ποινές άνω των 15 ετών, μεταξύ των οποίων και όσοι βρίσκονται στη φυλακή για την αντικαθεστωτική τους δράση. 

(άρθρο 53 παρ. 2 σημ. δ) 

- Αν σας έλεγαν να αποκηρύξετε τις θέσεις σας με δέλεαρ ολιγοήμερες άδειες από τη φυλακή, θα το κάνατε;

Ενδεχομένως και για χάρη του παιδιού σας; Οχι. Η αποκήρυξη των θέσεων ενός αγωνιστή είναι αποδοχή της κρατικής κατίσχυσης πάνω του. Με τις αποκηρύξεις πολεμούν οι ίδιοι οι πολιτικοί κρατούμενοι τον εαυτό τους και τις επιλογές τους, δηλώνουν υποταγή στο καθεστώς. Είναι η απόλυτη ήττα. 

Το ένοπλο κίνημα

- Φαινόμενο νεοτρομοκρατία: σε τι διαφέρει ο «Επαναστατικός Αγώνας» από τις νέες ομάδες που έχουν εμφανιστεί στον χάρτη;
Ο όρος «νεοτρομοκρατία» είναι καθεστωτικό ιδεολογικό κατασκεύασμα για να προσβάλει την ένοπλη δράση και να την αποπολιτικοποιήσει. Να την προβάλει ως αποϊδεολογικοποιημένη, αντικοινωνική και εγκληματική. 

Οι ένοπλες οργανώσεις φυσικά και έχουν διαφορές μεταξύ τους, που αποτυπώνονται στον λόγο τους, στις επιλογές και στις μεθόδους δράσεις, στην πολιτική προοπτική που θέτουν στην κοινωνία. Δεν θα μιλήσω γι’ αυτές τις διαφορές. Θα μιλήσω για τον «Επαναστατικό Αγώνα». 

Η οργάνωση δημιουργήθηκε για να παλέψει ενάντια στο οικονομικοπολιτικό σύστημα που έχει γίνει απολυταρχικό, με τις κεφαλαιαγορές να ασκούν μια παγκόσμια δικτατορία. Αυτή είναι η σύγχρονη εξέλιξη του καπιταλισμού, αποτέλεσμα της δυναμικής του ίδιου του συστήματος.  Υπερεθνικοί πολιτικοί και οικονομικοί οργανισμοί όπως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η ΕΚΤ, την οποία χτύπησε ο «Επαναστατικός Αγώνας» το 2014, και ο ESM υπηρετούν την εν λόγω δικτατορία, τα συμφέροντα μιας οικονομικά πανίσχυρης αισχρής μειοψηφίας που διαφεντεύει τον πλανήτη. Οι κυβερνήσεις είναι εργαλεία επιβολής των πολιτικών διαιώνισης και αναπαραγωγής αυτού του συστήματος. 

Ο «Επαναστατικός Αγώνας» έχει τη θέση που είναι αναγκαία η πολιτική και κοινωνική αντίσταση σε αυτό το καθεστώς όχι για να βελτιωθεί, αφού κάτι τέτοιο είναι αδύνατον, αλλά για να ανατραπεί. Αυτό πλέον είναι προϋπόθεση για την ίδια την επιβίωση της κοινωνικής βάσης που πεθαίνει στο περιθώριο. 

Ο «Επαναστατικός Αγώνας» αγωνιζόταν πάντα και προτάσσει την κοινωνική επανάσταση ως απάντηση στο υπάρχον δολοφονικό, εγκληματικό, τρομοκρατικό καθεστώς που αναπαράγεται μέσω της βίας και της οικονομικής τρομοκρατίας. Που θυσιάζει εκατομμύρια ανθρώπους για το ξεπέρασμα της κρίσης του. Οι άνθρωποι αξίζουν και έχουν το δικαίωμα να ζουν ελεύθεροι και ίσοι, χωρίς οικονομική εκμετάλλευση, βία και καταπίεση. Ισότητα και ελευθερία δεν νοείται, όμως, όσο υπάρχει συγκέντρωση οικονομικής δύναμης και πολιτικής εξουσίας στα χέρια μειοψηφιών. 

Η επανάσταση προϋποθέτει την ανατροπή αυτών των εξουσιών, την κατάργηση του κράτους και του κεφαλαίου. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την ύπαρξη ενός διευρυμένου κοινωνικού ένοπλου κινήματος. Η κοινωνική οργάνωση που διασφαλίζει τα παραπάνω είναι η ομοσπονδιακή: λαϊκές συνελεύσεις σε χωριά και πόλεις, εργατικά συμβούλια σε απαλλοτριωμένα από τους εργάτες εργοστάσια που θα έχουν δικαιοδοσία να λαμβάνουν αποφάσεις σε τοπικό επίπεδο για οτιδήποτε αφορά την οικονομική οργάνωση και παραγωγή, για την οργάνωση της κοινωνικής ζωής με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες. Σύνδεση αυτών σε ομοσπονδίες και σύνδεση των ομοσπονδιών σε μια εθνική συνομοσπονδία που θα αναλαμβάνει να εκτελεί σε εθνικό επίπεδο τις αποφάσεις των περιφερειών. Αυτή η οργάνωση συνιστά την πραγματική δημοκρατία και μόνο έτσι διασφαλίζονται η ισότητα και η ελευθερία για όλους. Μια τέτοια κοινωνία είναι ο θρίαμβος της κοινωνικής αλληλεγγύης. Προφανώς και οι οικονομικά και πολιτικά ισχυροί θα πολεμούσαν εναντίον της αφού θα καταργούνταν τα προνόμιά τους. 

Η εξαπάτηση

- Διανύουμε τον τρίτο χρόνο της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛ. Πώς σχολιάζετε τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα αυτής της πολιτικής συνεργασίας;

 Στην προκήρυξη του «Επαναστατικού Αγώνα» για την επίθεση εναντίον της ΤτΕ και του ΔΝΤ το 2014 υπήρχε εκτενής αναφορά στο αδιέξοδο που θα βρισκόταν ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση αν επιχειρούσε να μπλοκάρει κάποια δανειακή σύμβαση. Οτι ακόμα και η αντίσταση σε ένα μόνο από τα μέτρα που ήθελαν να επιβάλουν οι θεσμοί θα σήμαινε πόλεμο με τους δανειστές και την υπερεθνική ελίτ και ότι σκίσιμο των μνημονίων και διαγραφή του χρέους μόνο με επανάσταση μπορούσαν και μπορούν να εφαρμοστούν. Καθώς καμία κυβέρνηση δεν θέλει συγκρούσεις με την οικονομική ελίτ και επαναστάσεις, η αποδοχή των μνημονίων, των μέτρων εξόντωσης και της κοινωνικής γενοκτονίας τμημάτων του πληθυσμού για το ξεπέρασμα της συστημικής κρίσης και το καθεστώς επιτήρησης για πολλά χρόνια είναι μονόδρομος. 

Η συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛ. συστήθηκε ως αντιμνημονιακή και ως τέτοια πήρε την εξουσία. Αποδείχτηκε, όμως, μία ακραιφνώς μνημονιακή και υπόδουλη κυβέρνηση, όπως οι προηγούμενες. Ομως είναι αυτή που έχει καταφέρει τη μεγαλύτερη εξαπάτηση ενός λαού στην Ιστορία, ενώ έχει καταφέρει να εμπεδώσει την ηττοπάθεια και την παραίτηση στην κοινωνία, η οποία έχει πάψει να αντιστέκεται. 

Αυτό που ανέδειξε αυτή η κυβέρνηση είναι ότι είναι ψευδαίσθηση και ματαιότητα η όποια πολιτική θέση μιλάει για βελτίωση του συστήματος και αντίστασης εκ των έσω στις «ακραίες εκφάνσεις» του καπιταλισμού. Με αυτή την κυβέρνηση χρεοκόπησε η ρεφορμιστική πολιτική.
Η έξοδος από την κρίση και την επιτήρηση είναι το νέο παραμύθι της κυβέρνησης. Η Ελλάδα εξακολουθεί να βρίσκεται σε δεινή θέση ενώ η χρηματιστικοποίηση του χρέους της και η κερδοσκοπία των αγορών πάνω σε αυτό είναι η κύρια πολιτική για την «επιτυχία του ελληνικού προγράμματος». 

Η χρηματιστικοποίηση του κρατικού χρέους είναι κεντρική πολιτική της ΕΚΤ και του ESM, που έχουν δημιουργήσει μια πυραμίδα χρέους η οποία κάποια στιγμή θα καταρρεύσει. Και τότε θα καλεστούν πάλι οι λαοί να πληρώσουν το τίμημα σε μια νέα κρίση πολύ μεγαλύτερη από του 2008. 

Η δικηγόρος της Πόλας Ρούπα 

«Παρατηρείται ένα σκληρό πρόσωπο της Πολιτείας εντελώς επιλεκτικά στην Πόλα Ρούπα», αναφέρει η δικηγόρος της Μαριζάννα Κίκιρη, και συνεχίζει: «Το ίδιο  απαράδεκτα της φέρθηκε και όταν συνελήφθη και το ανήλικο 6χρονο παιδί της. κυριολεκτικά απήχθη από τους αστυνομικούς της Αντιτρομοκρατικής, με αποτέλεσμα  να περιπλανηθεί στους ορόφους της ΓΑΔΑ για παραπάνω από ένα 24ωρο, ως μέσον πίεσης. Πρωτοφανής για τα ελληνικά χρονικά αυτή η συμπεριφορά σε κρατούμενη μητέρα. Μόνο η Ρούπα είναι επικίνδυνη και όλοι οι άλλοι κρατούμενοι για βαριά ποινικά αδικήματα δεν είναι;».