Το κράτος μας ξέχασε, λένε οι πυρόπληκτοι του Καλάμου

Η φωτιά που ξέσπασε τον περασμένο Αύγουστο στον Κάλαμο κατέστρεψε περιουσίες και ξεσπίτωσε οικογένειες. Τέσσερις μήνες μετά και αφού το κράτος είχε υποσχεθεί αποζημιώσεις στους πληγέντες, οι πυρόπληκτοι δεν έχουν λάβει ούτε ένα ευρώ, ενώ οι περισσότεροι φιλοξενούνται ακόμη και αυτές τις Άγιες μέρες σε σπίτια συγγενών και φίλων.

Όπως, πολλοί από τους πληγέντες, καταγγέλλουν οι αποζημιώσεις που έπρεπε να είχαν λάβει έχουν «κολλήσει» στα γρανάζια της ελληνικής γραφειοκρατίας αφήνοντάς τους στο έλεος του Θεού, των συγγενών και φίλων.

«Προσπαθώ να μαζέψω τα συντρίμμια και να ξεκινήσω να μένω και πάλι με την οικογένειά μου. Μας ξέχασαν» λέει ο κ. Λάμπρος Τόκας το σπίτι του οποίου καταστράφηκε ολοσχερώς. Το σπίτι του κ. Λάμπρου Τόκα ήταν το όμορφο μόνιμο καταφύγιό του εδώ και δεκαεφτά χρόνια. Συνταξιούχος δημοσιογράφος του οικονομικού ρεπορτάζ είδε τους κόπους μιας ζωής να γίνονται στάχτη μέσα σε λίγη ώρα. Πατέρας της Ελπίδας Τόκα, πρωταθλήτριας στίβου που βρίσκεται στην Κίνα για το παγκόσμιο φοιτητικό πρωτάθλημα, κατάφερε να σώσει την οικογένειά του, αλλά όχι και το σπίτι του. Μάλιστα το πυροσβεστικό που έφθασε εκεί μετά από μια ώρα και ενώ καιγόταν το σπίτι του ήρθε από τη Λιβαδειά! Όπως είχε πει στο protothema.gr τότε από την ώρα που ξέσπασε η φωτιά τα πρώτο πτητικό μέσο ήρθε μια ώρα μετά. «Το πρώτο ελικόπτερο ήρθε μετά από μια ώρα ένα μικρό και το δεύτερο λίγο πιο μεγάλο ήρθε μετά από δυο ώρες. Βλέπαμε τη φωτιά να έρχεται και έδιωξα τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου. Προσπαθούσα με ένα λάστιχο να βρέξω ό,τι μπορούσα. Όταν το μέτωπο της φωτιάς άρχισε να κυκλώνει πήγα να βοηθήσω κάποιους γείτονές μου. Μετά από μισή ώρα που γύρισα το σπίτι μου είχε ηδη αρπάξει φωτιά. Με έναν γείτονα προσπαθούσαμε με λάστιχα ενώ πυροσβεστικό δεν φαινόταν πουθενά. Μετά από μια ώρα που ήρθε ένα όχημα της πυροσβεστικής το σπίτι είχε λαμπαδιάσει. Το απίστευτο είναι ότι το όχημα ήρθε από τη Λιβαδειά». Λόγω της ξύλινης επένδυσης που είχε το σπίτι του κ. Τόκα η διάσωσή του ήταν αδύνατη από τους πυροσβέστες.

Από τις πλέον συγκλονιστικές ιστορίες ήταν εκείνης της Ανδρονίκης Παπαδοπούλου η οποία σώθηκε στο παρα πέντε με τον άνδρα και τη μητέρα της. Η 37χρονη γυναίκα καθηγήτρια πιάνου ήταν έγκυος στο πρώτο της παιδί και βρισκόταν μέσα στο σπίτι της στον Κάλαμο μαζί με το σύζυγό της και τη μητέρα της, όταν πυροσβέστες άρχισαν να τους φωνάζουν να το εγκαταλείψουν αφού οι φλόγες άρχιζαν να κυκλώνουν την περιοχή τους. «Ήταν η μόνιμη κατοικία μας, ήταν προκάτ που υποτίθεται ότι είναι πιο ανθεκτικό στη φωτιά αλλά κάηκαν όλα. Το δωμάτιο του μωρού με την κούνια του, τα παιχνίδια του, τα έπιπλά του όλα έγιναν στάχτη. Καινούργια πράγματα τα είχαμε αγοράσει για τον ερχομό του  πρώτου μας παιδιού και όλα καταστράφηκαν.  Ήρθε η πυροσβεστική και μας είπε να φύγουμε γρήγορα γιατί η φωτιά έρχεται προς τα σπίτια. Μπήκαμε στο αμάξι  με τον άντρα μου και τη μητέρα μου και φύγαμε χωρίς να πάρουμε τίποτα» είχε πει στο protothema.gr. Η Ανδρονίκη δυο ημέρες μετά την καταστροφική πυρκαγιά έφερε στον κόσμο ένα υγιέστατο μωράκι. Σήμερα τέσσερις μήνες μετά φιλοξενείται ακόμη σε σπίτι φίλων. Όπως είπε η καταγραφή ζημιών έγινε, αλλά οι φορολογικές ελαφρύνσεις και οι αποζημιώσεις που τους υποσχέθηκαν έχουν μείνει στα χαρτιά. Οι δεκάδες οικογένειες  που έχασαν τα σπίτια τους στις 13 Αυγούστου δεν έχουν λάβει ούτε το άμεσο βοήθημα των 586 ευρώ που δικαιούνται.  Δέκα κατοικίες στον Κάλαμο έχουν καταστραφεί ολοσχερώς και σαρανταπέντε έχουν υποστεί πολύ σοβαρές ζημιές .

Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκαν η Μαρία Ράπτη και ο σύζυγός της Χρήστος όταν οι φλόγες κύκλωναν το σπίτι τους ήταν να σώσουν τα τρία τους παιδιά. Το σπίτι τους, η μοναδική περιουσία τους, καταστράφηκε ολοσχερώς, αλλά σύμφωνα με τις δηλώσεις τότε του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα η καταστροφή ήταν «περιορισμένη». Η πολύτεκνη οικογένεια δεν έχει λάβει ούτε την αποζημίωση των 580 ευρώ. Η κυρία Ράπτη είχε καταγγείλει τότε στο protothema.gr ««Δεν ήρθε κανένας ποτέ να μας πει φύγετε να σωθείτε γιατί αν μείνετε θα καείτε ζωντανοί. Το καταλάβαμε μόνοι μας ότι η φωτιά είχε κατεύθυνση προς τα σπίτια και όταν άρχισε να μας κυκλώνει φύγαμε για να σωθούμε . Ήμουν μαζί με τον σύζυγο και τα παιδιά μέσα στο σπίτι και τους λέω γρήγορα πάρτε όσα πράγματα μπορείτε από το δωμάτιό σας και ελάτε να φύγουμε . Κλαίγαμε , φοβόμασταν. Κάηκαν όλα , δεν έμεινε τίποτα . Ήταν η μόνιμη κατοικία μου τα τελευταία πέντε χρόνια και πλήρωνα νοίκι . Κάηκαν όλα τα πράγματα, συσκευές , ρούχα , έπιπλα, τα σχολικά και τα βιβλία των παιδιών».