Φραγκούλης Φράγκος: Πόσο... τρελός είναι ο στρατηγός

«Η Μακεδονία είναι και παραμένει ελληνική», είπε από μικροφώνου ο Φραγκούλης Φράγκος την ώρα που εκστασιασμένοι διαδηλωτές κραύγαζαν ρυθμικά τη γηπεδική ιαχή: «Είναι τρελός, είναι τρελός ο στρατηγός!». Μια παρέα που εκείνη την ώρα χαζολογούσε δέχτηκε έντονες επιπλήξεις από το πλήθος. Για την πλειονότητα των παρισταμένων, άλλωστε, η εμφάνιση του πρώην αρχηγού ΓΕΣ λειτούργησε ως πρόσταγμα «προσοχής». Εν μέσω βροχής και οχλαγωγίας πάλευαν να μη χάσουν ούτε μία κουβέντα του ανθρώπου που, αν και γενικά δεν του αρέσουν τα συλλαλητήρια, ήταν χωρίς αμφιβολία ο απόλυτος πρωταγωνιστής του συγκεκριμένου.

Eνας λαοφιλής στρατηγός αποτελεί εξαρχής αντίφαση, τουλάχιστον για τα ελληνικά δεδομένα. Αυτό, όμως, είναι και ο ίδιος: ένας τσεχοφικός χαρακτήρας, γεμάτος αντιφάσεις που διαπλέκονται μεταξύ τους, κατακτώντας μία ιδιόρρυθμη συνοχή. Σε αντίθεση, όμως, με τον Τσέχοφ, που εκτός από τις αντιθέσεις προσδίδει και ραθυμία στους χαρακτήρες του, ο Φράγκος διακατέχεται από έναν ζήλο με ό,τι και αν καταπιάνεται. Αυτό το χαρακτηριστικό είναι, ίσως, που τον έχει καταστήσει ένα είδος ροκ σταρ των Ενόπλων Δυνάμεων - και όχι μόνο. Οι οπαδοί του φτάνουν να τον θεωρούν μέχρι και «κομμάτι της εθνικής μας εφεδρείας». Η Λιάνα Κανέλλη τον είχε αποκαλέσει «μούσα του ελληνικού λαού».

Ακόμα και μετά την αποστρατεία του, ηγείται της παρελάσεως της 25ης Μαρτίου στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ φτάνει μέχρι και το Τορόντο ως επίτιμος καλεσμένος της Ομογένειας. Παρουσίες, φωτογραφίες, τηλεοπτικές εμφανίσεις, κοπή πίτας, βραβεία, ομιλίες και πολλά ακόμα. Αρχετυπικός επαναστάτης του 20ού αιώνα για τους φίλους και θαυμαστές του. Επικίνδυνος ή γραφικός για τους ακόμα πιο φανατικούς πολέμιούς του, που στο άκουσμα και μόνο του ονόματός του αναφωνούν: «Αλλος Παπάγος μάς βρήκε».

Αριβίστας, διανοούμενος, λεκτικά ανυποχώρητος, χειμαρρώδης, πραγματιστής, εύθικτος, ονειροπόλος, καραβανάς, αδίστακτος, απόλυτος και άτρωτος είναι κάποιοι από τους χαρακτηρισμούς που κατά καιρούς τον συνοδεύουν. Θα μπορούσε να προσθέσει κάποιος και ευάλωτος, αν κρίνει από τη σύσπαση του προσώπου του κατά τη διάρκεια της επίμαχης ομιλίας του. Ενας επικαλυμμένος λυγμός μαρτύρησε την υποφώσκουσα ψυχολογική ένταση και συγκίνηση ενώπιον του γιγαντιαίου πλήθους.

Η βράβευση του Φραγκούλη Φράγκου από τον νυν υφυπουργό Υγείας (τότε δήμαρχο Σφακίων) Παύλο Πολάκη

Ενας Μακεδόνας με ρίζες στα Σφακιά 

Γεννήθηκε στην Κομοτηνή και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της παιδικής του ηλικίας στο Αμύνταιο και στον Αγιο Παντελεήμονα. Φοίτησε στο σχολείο της περιοχής, όπου, όπως έχει δηλώσει ο ίδιος, «είχα δάσκαλο απόγονο Μακεδονομάχου, τον Παπαπέτρου». Ο επίτιμος αρχηγός Στρατού ακόμα και σήμερα διατηρεί ιδιαίτερα καλές σχέσεις με την Ημαθία, ενώ στη Μονή της Καλλίπετρας έχει εναποθέσει τα οστά των γονέων του «ώστε να μνημονεύονται καθημερινά».

Ο πατέρας του, Στέργιος, γεννημένος το 1914 στη Χαριούπολη της Ανατολικής Θράκης, από πατέρα Σφακιανό και μάνα Ανατολικοθρακιώτισσα, του εμφύσησε την αγάπη για την πατρίδα, περιγράφοντας στα παραμύθια που του έλεγε έναν τόπο λατρευτό και ευλογημένο. «Αλλά έξω από τον κόσμο του παιδικού ονείρου, αιωρούνταν ερωτηματικά εάν θα πρέπει να συνεχίσω κι εγώ να τον αγαπώ. Ηθελα να διαπιστώσω ο ίδιος αν, μετά τον ξεριζωμό της Μικρασιατικής Καταστροφής, υπήρχαν ακόμα ψήγματα των Ελλήνων και των λαών της Μικράς Ασίας, ή αν είχαν απομείνει μόνο τα σπασμένα μάρμαρα».


Η αναζήτηση αυτή θα σφράγιζε τη μετέπειτα ακαδημαϊκή πορεία του. Εκτός από τις νομικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, τις μεταπτυχιακές στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο και τις Διεθνείς και Ευρωπαϊκές Σπουδές στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, είναι και διδάκτωρ Γεωπολιτικής του Ιονίου Πανεπιστημίου. Η διατριβή του μάλιστα έχει να κάνει με τα πατρικά παραμύθια που τον στοίχειωσαν και μετατράπηκαν σε βαθιά γνώση της σύγχρονης Τουρκίας - δημοσιεύτηκε πρόσφατα σε βιβλίο με τον τίτλο: «Ποια Τουρκία; Ποιοι Τούρκοι». Εκεί ανέπτυσσε την ιδέα ότι πολλοί Τούρκοι είναι εξισλαμισμένοι Βυζαντινοί. Εισήλθε πρώτος το 1970 στη Σχολή Ευελπίδων, από την οποία αποφοίτησε το 1973, επίσης πρώτος, με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού. Είναι κάτι για το οποίο ο ίδιος αισθάνεται ιδιαίτερα περήφανος, αν και συχνά πυκνά χρησιμοποιείται ως τεκμήριο για πιθανές σχέσεις με τη χούντα. Οι φίλοι του επιμένουν ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο βαθιά δημοκράτη, με ευαισθησίες και ιδιαίτερο σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα. Μιλάει τρεις ξένες γλώσσες: αγγλικά, ρωσικά και τουρκικά.

Ψηλός και με σωματική δομή καταδρομέα, υπηρέτησε στις Ειδικές Δυνάμεις. Υπήρξε μάχιμος ως καταδρομέας και θεωρείται από τους καλύτερους αλεξιπτωτιστές που έχουν περάσει, σύμφωνα με μαρτυρίες συναδέλφων του. Μόνο μετά από ένα σοβαρό ατύχημα αναγκάστηκε να περιορίσει τις καταδρομικές ασκήσεις και τις πτώσεις με αλεξίπτωτο.

Υπηρέτησε ως στρατιωτικός ακόλουθος στην Αγκυρα (1991-1994). «Ηταν μια χειμωνιάτικη μέρα του Νοεμβρίου του 1991, όταν, αντισυνταγματάρχης, έφτασα στην Αγκυρα με την ιδιότητα του Στρατιωτικού Ακολούθου της ελληνικής πρεσβείας», διηγείται. Εμεινε τρία χρόνια και το καλοκαίρι του 1998 επανήλθε στην Αγκυρα ως Ακόλουθος Αμυνας.

Ως αρχηγός ΓΕΣ με τον τότε υπουργό Εθνικής Αμυνας Πάνο Μπεγλίτη


Το 2002 ορίστηκε διοικητής της 32ης Ταξιαρχίας Πεζοναυτών. Το 2004 προήχθη σε υποστράτηγο και το 2007 σε αντιστράτηγο, αναλαμβάνοντας τη διοίκηση του Β’ Σώματος Στρατού. Το 2009 διορίστηκε Γενικός Επιθεωρητής Στρατού και το καλοκαίρι του ίδιου έτους ανέλαβε Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού (ΓΕΣ) μετά από απόφαση του τότε υπουργού Αμυνας Βαγγέλη Μεϊμαράκη, με τη σύμφωνη γνώμη του τότε πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή. Στη θέση εκείνη παρέμεινε μέχρι την 1η Νοεμβρίου του 2011.

Ως αρχηγός ΓΕΣ είχε αποκτήσει μεγάλη επιρροή στον Στρατό Ξηράς, αφενός λόγω του κύρους του, αφετέρου επειδή -λένε- είχε φροντίσει να τοποθετήσει ανθρώπους της εμπιστοσύνης του σε θέσεις-κλειδιά. Ως ανώτατος αξιωματικός είχε την τάση να διατηρεί σχετικά υψηλό βαθμό αυτονομίας από τους πολιτικούς προϊσταμένους του με το επιχείρημα ότι έτσι μπορούσε να ανταποκριθεί πληρέστερα στα καθήκοντά του.

Η σύγκρουση με τον Τόσκα 

Τεταμένες ήταν οι σχέσεις του με τον τότε υπουργό Αμυνας Πάνο Μπεγλίτη και τον υποστράτηγο Νίκο Τόσκα, που τότε ήταν επικεφαλής του υπουργικού γραφείου. Σύμφωνα με πληροφορίες, η κακή σχέση των δύο αξιωματικών πάει πολύ πιο πίσω, τότε που και οι δύο φοιτούσαν στη Σχολή Ευελπίδων. Οποια και αν είναι η αλήθεια, η κόντρα αυτή ήταν που οδήγησε και στην αποστρατεία του. Τα βασικά σημεία τριβής τους ήταν το σχέδιο που υπέβαλε ο Τόσκας τον Νοέμβριο του 2009 για την αναδιάρθρωση της Δομής Δυνάμεων, το οποίο και περιλάμβανε μεταξύ άλλων μείωση των «περιττών», όπως χαρακτηρίζονταν, μονάδων.

Καταργούνταν η Στρατιά στη Λάρισα, οι περισσότερες μονάδες στη Μακεδονία και διατηρούνταν σχεδόν όλες οι μονάδες και τα κέντρα εκπαίδευσης στη Νότια Ελλάδα. Οταν ο Φράγκος αντέδρασε, ο Τόσκας τον κατηγόρησε, όπως και τον Ευάγγελο Βενιζέλο που είχε υποστηρίξει τον αρχηγό ΓΕΣ, ότι εκκινούσαν από μικροπολιτικές σκοπιμότητες λόγω της σχέσης του με τη Βόρεια Ελλάδα.

Τον Δεκέμβριο του 2011 ο στρατηγός Φράγκος κατέθεσε υπέρ των 39 ανδρών της Μονάδας Υποβρυχίων Καταστροφών του Λιμενικού Σώματος στο δικαστήριο, όπου δικάζονταν για τα συνθήματα που είχαν φωνάξει εναντίον μεταναστών στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου 2010 στην Αθήνα. Από τότε η μοίρα του είχε καθοριστεί. Το όνομα του Φράγκου μάλιστα επιχειρήθηκε να συνδεθεί με ένα υποτιθέμενο πραξικόπημα, για το οποίο άφησε υπαινιγμούς η ίδια η τότε κυβέρνηση. Από την πλευρά της, η ηγεσία της ΕΥΠ διέψευσε οποιαδήποτε τέτοια υποψία. 

Οπως και να έχει, διπλωματικές πηγές αναφέρουν ότι η Αγκυρα, έχοντας εγκαίρως διαγνώσει την αποχώρηση Φράγκου, ανέβασε το θερμόμετρο στο Αιγαίο, επιδιώκοντας να δοκιμάσει την κατάσταση των ελληνικών Ειδικών Δυνάμεων. Μετά την αποστρατεία του, συχνά δημοσιεύματα εμφάνιζαν τον πρώην αρχηγό ΓΕΣ να ιδρύει ή να συμμετέχει σε νέο εθνικιστικό κόμμα. Μάλιστα είχαν κυκλοφορήσει και σενάρια ότι θα είναι υποψήφιος δήμαρχος Θεσσαλονίκης απέναντι στον Γιάννη Μπουτάρη, με τον οποίο τον χωρίζει ιδεολογικό χάος.

Οποιος τον γνωρίζει ξέρει ότι απεχθάνεται τον πολιτικαντισμό και ότι δεν τρέφει εκτίμηση για τους σημερινούς πολιτικούς, τους οποίους σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις χαρακτηρίζει «κατώτερους των περιστάσεων». Ο ίδιος άλλωστε δεν διακρίνεται για τη διπλωματική γλώσσα του.


Παροιμιώδης έχει μείνει η δημόσια λεκτική επίθεσή του στον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ με αφορμή τον θάνατο των τριών αξιωματικών στην Κίναρο. Mιλώντας ενώπιον κοινού είχε πει: «Βούλωσ'το, μωρή αδελφή». «Δεν θέλω να μπλέξω μ’ αυτούς. Θα μου πουν τίποτα και θα τους πάρει ο διάολος», λέει κάθε φορά που τον ρωτάνε γιατί δεν κατεβαίνει στην πολιτική. Η αλήθεια είναι ότι έχει κατά καιρούς δεχτεί προτάσεις από όλα σχεδόν τα κόμματα. Ο Αντώνης Σαμαράς, μάλιστα, όχι απλά τον βολιδοσκόπησε για επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας της Ν.Δ., αλλά του έριξε στα πόδια ως δώρο και το υπουργείο Αμυνας. Ο στρατηγός δεν ανταποκρίθηκε.

Η μοναδική εμπλοκή του με την πολιτική έγινε με τη διαμεσολάβηση του πρέσβη  Κωνσταντίνου Μπίτσιου, πρώην διπλωματικού συμβούλου του πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή και πρώην διευθυντή του ιδιαιτέρου γραφείου του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια. Μέσα από τη σχέση φιλίας και εμπιστοσύνης που διατηρούσε μαζί του, από την εποχή που και οι δύο υπηρετούσαν στην Αγκυρα, δέχτηκε να συναντηθεί με τον Παπούλια, τον οποίο επίσης συμπαθούσε.

Αυτός ήταν που τον έπεισε να αναλάβει το υπουργείο Αμυνας της υπηρεσιακής κυβέρνησης του Παναγιώτη Πικραμμένου που ορκίστηκε στις 17 Μαΐου 2012. Λέγεται, μάλιστα, ότι ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας επικαλέστηκε το εθνικό συμφέρον και την επιτακτική ανάγκη διαφύλαξης των ανοιχτών εθνικών μετώπων για να τον πείσει. Την περίοδο εκείνη, πάντως, του είχαν χρεώσει μία χειραψία με το Νίκο Μιχαλολιάκο. Ο αρχηγός της Χρυσής Αυγής είχε σπεύσει από τα πίσω έδρανα της Βουλής, είχε προσεγγίσει τα υπουργικά έδρανα μόνο και μόνο για να χαιρετήσει τον στρατηγό. Αμέσως μετά τη σύντομη θητεία του, παρέμεινε ένα εμβληματικό πρόσωπο για τον χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά και σημείο αναφοράς για τον λεγόμενο «πατριωτικό χώρο». Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στην κοπή της πίτας του Συνδέσμου Αποστράτων Αξιωματικών έδωσε συνέντευξη σε γνωστή εφημερίδα της Κομοτηνής.

Μεταξύ άλλων, του τέθηκε το ερώτημα για το σύνθημα «Οπου τελειώνει η λογική, αρχίζει ο Στρατός». Τον ρώτησαν πώς αισθάνεται όταν το ακούει. «Αισθάνομαι πάρα πολύ καλά γιατί ξέρω ότι ο Στρατός διοικείται διά της λογικής και δεν είναι άλογος. Βέβαια η απόλυτη πειθαρχία και η τάξις πολλές φορές προβληματίζουν τους νέους μας και εκεί που ήταν τα παιδιά του φραπόγαλου ξαφνικά είναι συγκροτημένες προσωπικότητες, έτοιμες να αναλάβουν πρωτοβουλίες και ευθύνες. Αρα, δεν υπάρχει αυτό το σύνθημα παρά μόνο ως ένας μύθος που καλά υπάρχει και ανδρώνεται, διότι έτσι είναι πιο προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες».

«Τρελός» ΠΑΟΚτζής

Ο στρατηγός εκτός από την πατρίδα και την οικογένειά του (τη σύζυγο και τα δύο του παιδιά) έχει μια ακόμα μεγάλη αδυναμία, τον ΠΑΟΚ. Μάλιστα όσοι υπηρέτησαν τη στρατιωτική θητεία δίπλα του, θυμούνται ακόμα να τους ρωτάει επιμόνως: «Τι ομάδα είσαι;». Αν η απάντηση ήταν Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός τότε η άδεια δινόταν με μισή καρδιά. Στην περίπτωση όμως που απαντούσαν ΠΑΟΚ, η άδεια διευρυνόταν! Η αγάπη για την ομάδα του τον έχει μετατρέψει σε αθλητικό σχολιαστή σε ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές της συμπρωτεύουσας. Ο πρώην αρχηγός ΓΕΣ τοποθετείται μετά από αγώνες, έχει άποψη για τις μεταγραφές και το νέο γήπεδο, ενώ δεν διστάζει να «κράξει» και τους παίκτες μετά από έναν κακό αγώνα. Μέχρι που πρότεινε στον μεγαλομέτοχο του ΠΑΟΚ Ιβάν Σαββίδη να αναλάβει και την ομάδα μπάσκετ.

Ο στρατηγός διατηρεί σχέσεις με τον Πόντιο επιχειρηματία. Σύμφωνα με τον Φραγκούλη Φράγκο, γνωρίστηκαν το 2008 στη γιορτή της Παναγίας Σουμελά. Από το 2013 και μετά, μάλιστα, έχει παρέμβει αρκετές φορές μιλώντας με θετικά λόγια γι’ αυτόν. Πολλές φορές δε συνδυάζει τις τοποθετήσεις του για τον ΠΑΟΚ με τις δημόσιες πολιτικο-κοινωνικές παρεμβάσεις του. Ενδεικτικό παράδειγμα, η εμφάνισή του στην εκπομπή του βετεράνου ποδοσφαιριστή του ΠΑΟΚ Αχιλλέα Ασλανίδη, στον ραδιοφωνικό σταθμό Μετρόπολις της Θεσσαλονίκης. Εκεί ήταν που μίλησε για «γαϊδού­ρια» και «εθνομηδενιστές», καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι η Ελλάδα έχει ανάγκη από πατριώτες. «Ντροπή τους! Να πλένουν το στόμα τους όλα αυτά τα γαϊδούρια, τα γαϊδούρια, που βρίζουν τον Ελληνισμό και τον Ποντιακό Ελληνι­σμό», είπε με τον γνωστό θυελλώδη τρόπο του.

Αυτή δεν ήταν η μοναδική δημόσια παρέμβασή του κατά τη διάρκεια της αποστρατείας του. Σε ερώτη­ση για το τι θα έλεγε εάν είχε μπροστά του τον υπουργό Εθνικής Αμυνας, Πάνο Καμμένο, είπε: «Τι θα του έλεγα; Να γίνει υπουργός Εθνικής Αμυνας»! Οταν φίλοι, γνωστοί και θαυμαστές του τού λένε ότι «κάτι πρέπει να κάνουμε», ο στρατηγός απαντάει με νόημα ότι «αυτό που θα κάνουμε, πρέ­πει να το κάνουμε όλοι μαζί». Στενός φίλος του είναι ο Χρήστος Μανωλάς, επίσης απόστρατος αρχηγός ΓΕΣ. Αν και ο ένας είναι φανατικός ΠΑΟΚτζής και ο άλλος ΑΕΚτζής, πάνε συχνά μαζί στο γήπεδο της Τούμπας. Οι κακές γλώσσες τους θέλουν να συσπειρώνουν γύρω τους πολλούς απόστρατους. Αν και έχει δηλώσει αντιμνημονιακός, λέγοντας ότι δεν του αρέσει να κάνουν κουμάντο οι ξένοι στην Ελλάδα, στο δημοψήφισμα του 2015 τάχθηκε δημόσια υπέρ του «Ναι». «Επιβάλλεται όσο ποτέ άλλοτε οι Ελληνες να αποφασίσουν με σύνεση και ψυχραιμία για την επιβίωσή μας ως έθνους μέσα στην Ευρώπη με ένα ηχηρό “Ναι” την Κυριακή», είχε δηλώσει.

Με τούτα και με τα άλλα, η εμφάνισή του στο συλλαλητήριο αναζωπύρωσε τα σενάρια περί εμπλοκής του στην πολιτική μέσω της ίδρυσης δικού του κόμματος. Κάποιοι, μάλιστα, ισχυρίζονται ότι κάτι τέτοιο είναι ήδη στα σκαριά. Ενώ άλλοι  αφήνουν να εννοηθεί πως ο ίδιος έχει πει στον στενό κύκλο του ότι «αν υπήρχε η απαραίτητη χρηματοδότηση, θα προχωρούσα σήμερα κιόλας». Ο ίδιος μέχρι στιγμής το αρνείται, παρότι η αποκωδικοποίηση της ομιλίας του δείχνει καθαρά το ιδεολογικό του πλαίσιο, που συμπυκνώνεται στο δόγμα «Πατρίδα, Ορθοδοξία, Ενοπλες Δυνάμεις και Οικογένεια». Φίλοι του ισχυρίζονται ότι δεν έχει πολιτικές βλέψεις, παρά τις φήμες για το αντίθετο. Αρκείται να λειτουργεί αποτρεπτικά. Ξέρει ότι το όνομά του και μόνο ασκεί επιρροή και ότι οι παρεμβάσεις του επηρεάζουν το κλίμα. Κάποια κόμματα, δε, αναγκάζονται να μετατοπίζονται σε εθνικά ζητήματα για να μην έρθουν σε αντίθεση με τους ψηφοφόρους τους.

...και Η πατριώτισσα κόρη του στρατηγού

Η Ευτυχία Φράγκου δημοσιογράφος, παρουσιάστρια, με θεατρικές σπουδές στη Νέα Υόρκη και μόνιμη κάτοικος Λονδίνου από το 2015, μπορεί να αλλάζει συνέχεια τόπο, αλλά ποτέ τις πατριωτικές πεποιθήσεις της ως άξια κόρη ενός στρατηγού, «του άρχοντα της καρδιάς μου, του ήρωά μου» 

Η κόρη του στρατηγού φαίνεται ότι ποτέ δεν έθεσε εν αμφιβόλω τα πατρικά πατριωτικά φρονήματα, ούτε ποτέ ένιωσε την ανάγκη να σηκώσει την παντιέρα ξεστρατίζοντας σε αντίθετα μονοπάτια. Αντιθέτως, από την τηλεοπτική διαδρομή της στα ελληνικά media μέχρι την αναχώρησή της πριν από δύο χρόνια για το Λονδίνο, κυνηγώντας το όνειρό της, η προσωπικότητα του πατέρα της και, κυρίως, τα φρονήματά του έγιναν ο δικός της φάρος, η δική της κοσμοθεωρία: «Χρόνια πολλά στον Απόλυτο Αρχηγό της καρδιάς μου...Εσύ ο ήρωάς μου και εγώ που θα γυρνάω πάντα στην αγκαλιά σου». Η λεζάντα αυτή, δια χειρός της νεαρής Φράγκου, σε μια τρυφερή φωτογραφία μπαμπά και κόρης συμπυκνώνει την άρρηκτη μεταξύ τους σχέση. 

Στο Γαρδίκι Τρικάλων για τα γυρίσματα της εκπομπής «Κυριακή στο χωριό»


Η Θεσσαλονίκη αποτελεί το σημείο αναφοράς της οικογένειας Φράγκου αλλά και την αφετηρία της ζωής της Ευτυχίας, καθώς από την ηλικία των μόλις 3 ετών αναγκάστηκε να προσαρμοστεί στη στρατιωτική ζωή του πατέρα της με τις συνεχείς μετακινήσεις σε μονάδες της ελληνικής επικράτειας και σε υπηρεσίες του εξωτερικού. Τα πλούσια ερεθίσματα από τις εναλλαγές πόλεων, σχολείων και σπιτιών συνθέτουν το παζλ της παιδικής ηλικίας της λειτουργώντας καθοριστικά στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς της.

Οπως η ίδια θυμάται τον εαυτό της, απολάμβανε τον ρόλο της ως μοναχοκόρης που συνήθιζε σχεδόν εμμονικά να κρατά πάντα ένα σημειωματάριο στο χέρι, καταγράφοντας οτιδήποτε της τραβούσε την προσοχή, ακόμα και τις πινακίδες οχημάτων όσων οδηγούσαν χωρίς ζώνη και κράνος. Τα ευαίσθητα χρόνια της εφηβείας της περνούν στην Αγκυρα λόγω της μετάθεσης του πατέρα της ως ακόλουθου Αμυνας στην τουρκική πρωτεύουσα.




Μια πόλη που δεν της αρέσει καθόλου - μπολιασμένη ίσως από τις ιστορίες του ξεριζωμού που άκουγε από μικρή γύρω από το οικογενειακό τραπέζι για τον πρόσφυγα παππού της από τα μέρη της Ανατολικής Θράκης και για τον προπάππου της που δεν κατάφερε να επιβιώσει στα τάγματα εργασίας των Τούρκων. 

Η υπηρεσιακή εξέλιξη του Φραγκούλη Φράγκου επηρεάζει την ψυχοσύνθεση των παιδιών του. Στα 18 χρόνια της η Ευτυχία έχει αποφασίσει μέσα της ότι δεν θέλει να μετακομίσει ξανά. Μέχρι να συνηθίσει τον έναν τόπο φεύγει για κάποιον άλλον. Ονειρεύεται πλέον μια σταθερή βάση για την οικογένειά της. Ή έτσι τουλάχιστον τη φανταζόταν τότε, αφού οι μετέπειτα επιλογές της στο ταξίδι της ζωής δείχνουν ότι οι εναλλαγές παραστάσεων έχουν εγγραφεί ανεξίτηλα στο DNA της. Παίρνει το πτυχίο της από το Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου και μαζί με αυτό δίπλωμα οδήγησης αποκτώντας εμπειρία στο τιμόνι του παλιότερου αυτοκινήτου της οικογένειας. «Ηταν ένα Golfάκι, εκατό χρόνων, εκείνο με τα στρογγυλά φώτα. Το πρώτο μου αυτοκίνητο». Το όνομά του, «μαύρη θύελλα»! Στο ίδιο αυτοκίνητο είχαν εκπαιδευτεί η μητέρα της και ο αδερφός της Στέλιος. «Η πρώτη φορά που οδηγείς χωρίς συνοδηγό είναι όπως η πρώτη φορά που κάνεις ποδήλατο χωρίς βοηθητικές ρόδες, το πρώτο φιλί που έδωσες. Αξέχαστη, όπως κάθε πρώτη», έχει περιγράψει η ίδια. 

H εμπειρία της Νέας Υόρκης 

Ακολουθούν θεατρικές σπουδές στη Νέα Υόρκη, που ολοκληρώνονται με το μεταπτυχιακό στη Σχολή Καλών Τεχνών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Παρά τη συντηρητική θεώρηση των πραγμάτων, η οποία συνήθως διακρίνει τους υψηλόβαθμους στρατιωτικούς, ο Φραγκούλης Φράγκος ενισχύει τον επαγγελματικό προσανατολισμό της κόρης του στον κόσμο των τεχνών. Η ίδια τον περιγράφει ως ιδιαίτερα ανοιχτόμυαλο άνθρωπο που ούτε υπήρξε αυστηρός μαζί της, ούτε την απέτρεψε στο ελάχιστο να ασχοληθεί με την υποκριτική, στηρίζοντας σταθερά τις προσπάθειές της.

Η κουλτούρα της Νέας Υόρκης, οι θεατρικές σπουδές της και οι εμπειρίες που αποκομίζει από την καθημερινότητά της σε μια μητρόπολη την επηρεάζουν σφόδρα. Η ζωή της οριοθετείται από το πριν και το μετά την Αμερική και επιστρέφοντας στην Ελλάδα, το επίμονο φλερτ της με τον τηλεοπτικό φακό καταλήγει σε γάμο. Στα 26 της χρόνια, το 2009, επιμελείται και παρουσιάζει στην ΕΤ3 το «Balkan Express», μια εκπομπή-οδοιπορικό στα Βαλκάνια. Σερβία, Μαυροβούνιο, Σλοβενία, Βουλγαρία, Ρουμανία και Κροατία είναι οι σταθμοί της περιπλάνησής της. Η μεταπήδησή της την επόμενη χρονιά στην ΕΡΤ1 για την παρουσίαση της κοινωνικής εκπομπής «Εικόνα σου είμαι» προκαλεί σχόλια και συζητήσεις τόσο για το κόστος παραγωγής όσο, κυρίως, για τη θέση του πατέρα της το ίδιο διάστημα στην ηγεσία του στρατεύματος, γεγονός που τη στοχοποιεί. Είναι η εποχή που η κόρη του αρχηγού του ΓΕΣ καταθέτει μήνυση για απειλές κατά της ζωής της, τις οποίες, όπως υποστηρίζει, δέχεται μέσω Διαδικτύου, λόγω της θέσης του πατέρα της και της τηλεοπτικής παρουσίας της. 

Οπως σημείωνε στη μηνυτήρια αναφορά, η νεαρή τότε παρουσιάστρια: «Δεν πρόκειται απλώς και μόνο για απειλή κατά της ζωής μου, αλλά και για ευθεία προτροπή σε δολοφονία μου, αφού με εξομοιώνει με τους αλλοδαπούς δολοφόνους ενός αδικοχαμένου Ελληνα οικογενειάρχη πατέρα δύο παιδιών, η οποία και δικαίως έχει αναστατώσει την ελληνική κοινωνία. Παράλληλα ανεπίτρεπτα και με προσβλητικό τρόπο, αναφέρθηκε στον πατέρα μου, Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Στρατού, αντιστράτηγο Φραγκούλη Φράγκο, ο οποίος τελευταία έχει γίνει στόχος συντονισμένων επιθέσεων, από ύποπτα συμφέροντα, που υποκινούν σε βάρος του ανώνυμα δημοσιεύματα, από δήθεν παλληκαράδες, ψευτοπατριώτες, οι οποίοι φορούν τα παντελόνια απλά και μόνο για να μην κρυώνουν».

Με την εκπομπή «Επιστροφή στο χωριό», το 2014, από τη συχνότητα του ALPHA η Ευτυχία Φράγκου δοκιμάζει τις δυνάμεις της και στην ιδιωτική τηλεόραση. Πρόκειται για μια εκπομπή με αντικείμενο τα ήθη και έθιμα της ελληνικής περιφέρειας, ένα ταξίδι επιστροφής στις ρίζες μας. Είναι Ιούλιος του 2015, παραμονές του δημοψηφίσματος, όταν στο site laosnews.gr εμφανίζεται άρθρο της με τίτλο «Με ό,τι ψυχή έχει απομείνει ας είμαστε μαζί» όπου παραθέτοντας τσιτάτο του Κολοκοτρώνη εκφράζει την αγωνία της για τις διαπραγματεύσεις της χώρας μας με την τρόικα. «Είμαστε όλοι στο ίδιο καράβι. Είτε είσαι στο κατάστρωμα είτε στην Α’ θέση, αν βουλιάξουμε δεν μας σώζει η θέση, θα βουλιάξουμε παρέα... Με ό,τι ψυχή έχει απομείνει ας είμαστε μαζί. Τίποτα άλλο. Η ανηφόρα και η κατηφόρα θέλουν παρέα. Για να μην πέσει κανείς. “Εισαι Ελληνας; Τι προσκυνάς; Σήκω πάνω. Εμείς και στους Θεούς Ορθοί μιλούμε” - Θεόδωρος Κολοκοτρώνης». 

Ιστορική αναφορά είχε και η επόμενη δημόσια τοποθέτηση της κόρης του κ. Φράγκου ζητώντας την παραίτηση του πρώην υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη για τις δηλώσεις που είχε κάνει αναφορικά με τη Γενοκτονία των Ποντίων: «Κύριοι, έχετε μπερδευτεί. Η ευγένεια και η ανοχή μας δεν σημαίνει ότι μπορείτε να τα σαρώσετε όλα. Θα μας βρείτε απέναντι... Με εθνικά θέματα, με θέματα που άπτονται της Ιστορίας μας, με γενοκτονίες, με σφαγές, λεηλασίες, αιχμαλωσίες, δολοφονίες, αγριότητες, θηριωδίες, απώλειες και πόνο, πολύ πόνο των Ποντίων και όχι μόνο, με τον πόνο των Ελλήνων δεν θα παίξετε ούτε εσείς ούτε κανένας», θα γράψει συμπληρώνοντας: «Και μεταξύ τυρού και αχλαδίου, με μπλαζέ και καλά απολιτίκ και σικέ επιστημοσύνη που δείχνει το μέγεθος της βλακείας και της επικινδυνότητάς σας, σε τηλεοπτικά στούντιο που ακκίζεστε, δεν σας επιτρέπεται, δεν σας επιτρέπουμε εμείς να παίζετε με τεράστια εθνικά θέματα. Και άμα σας αρέσει...Αμα δεν σας αρέσει, γεια σας και στο καλό».

Στο Λονδίνο με τραχανά, φακές και χλωρίνη Klinex

Στο μεταξύ, ένα καινούριο ταξίδι για την Ευτυχία Φράγκου ξεκίνησε στις 23 Σεπτεμβρίου 2015, όταν εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Λονδίνο προσπαθώντας να κάνει το επόμενο βήμα στα επαγγελματικά της στον χώρο της επικοινωνίας ως κειμενογράφος-σεναριογράφος και παραγωγός. Στη βρετανική πρωτεύουσα δημιουργεί την ιστοσελίδα wearewhatwedo.gr.com, ένα δίγλωσσο blog εμπειριών για τα ταξίδια, τις ανθρώπινες ιστορίες, τα κρυμμένα μυστικά, τη μουσική, τη μόδα. Με μία τσάντα 23 κιλών στο χέρι και «τα μάτια μου να τρέχουν ποτάμι πίσω από τα μαύρα γυαλιά μου», περιγράφει η ίδια την αναχώρησή της με γλαφυρό τρόπο στον ιστότοπό της. «Πρώτα να βρούμε δουλειά, να βρούμε σπίτι, να φέρουμε τα πράγματα από την Ελλάδα. Και έγιναν όλα. Και πάντα γίνονται όλα. Για όποιον θέλει να παλέψει. Σε αγώνα μακρύ και τίμιο. Και άρχισα σιγά-σιγά να βρίσκω τα δικά μου αγαπημένα. Αυτή είναι η μόνη μικρή συμβουλή που δίνω σε όποιον κάνει αλλαγή βάσης».

Οταν πάτησε το πόδι της στο Λονδίνο, την είχαν προετοιμάσει για το τραυματισμένο brand name της Ελλάδας. «Να είσαι δυνατή, μου έλεγαν, σε κυνικές ατάκες και μικρές ειρωνείες. Δεν χρειάστηκε. Μόλις με ρωτούν από πού είμαι, κάνω βλεμματική επαφή, λέω “I’m Greek”, και χτυπάω το κάπα με ένταση, για να μην αφήσω κανένα περιθώριο για να μην υπάρχει καμία παρανόηση. Γι’ αυτό το ακριβό, περήφανό μου Greek», αναφέρει, ενώ στη συνέχεια αποθεώνει την Ελληνίδα μάνα: «Η μαμά βρήκε ένα φορτηγό που μεταφέρει οικοσκευές από Ελλάδα και στέλνει τα πιο απίθανα πακέτα. Με τραχανά (που τόσο μου έλειπε), αμύγδαλα από την Αμυγδαλή, φακές, κρόκο Κοζάνης, τσάι του βουνού... μέχρι και χλωρίνη Klinex. Γιατί σαν την Klinex δεν έχει... Μα πώς γίνεται η υπέροχη μαμά να φέρνει κάθε φορά την Ελλάδα σπίτι μας; Και αυτά τα πακέτα είναι οι ενέσεις ευτυχίας μας και τα ανοίγουμε, όπως ανοίγουν τα μικρά παιδιά τα δώρα των Χριστουγέννων».