Χωρίς τον μικρό Δημήτρη Αλεξόπουλο ξεκίνησε η σχολική χρονιά στη Νέα Μάκρη

Ξεκίνησε σήμερα η νέα σχολική χρόνια για δεκάδες μαθητές όμως για τους μαθητές του Δήμου Νέας Μάκρης αυτή η χρόνια έρχεται έπειτα από ένα δύσκολο καλοκαίρι.

Η πρώτη ημερα του σχολείου σηματοδοτεί και την αρχή των υποχρεώσεων για τους μαθητές ωστόσο συνηθίζεται κάθε χρόνο τέτοια ημερα τα παιδιά να είναι χαρούμενα και ενθουσιασμένα καθώς θα δουν και πάλι, μετά από τρεις μήνες περίπου, τους φίλους και τους συμμαθητές τους.

Δεν ισχύει όμως το ίδιο για τους μαθητές τους 2ου Γυμνάσιου Νέας Μάκρης αφού φέτος η θέση στο θρανίο του 13χρονου Δημήτρη Αλεξόπουλου είναι κενή! Ο ανήλικος μαθητής έχασε τη ζωή του την 23η Ιουλίου από την πυρκαγιά που ξέσπασε στην Ανατολική Αττική και κατέκαψε το Μάτι.

Η τραγική ιστορία του είδε το φως της δημοσιότητας όταν ο πατέρας του, Αναστάσιος, αναγνώρισε τον γιο του σε μία φωτογραφία που είχε τραβηχτεί στην παραλία της «Αργυράς Ακτής» και που κυκλοφόρησε εκείνες τις ημερες στο διαδίκτυο. Οι ελπίδες έσβησαν όμως στις 28 του Ιούλη όποτε και ταυτοποιήθηκε η σορος του.

«Ήταν ένα δραματικό καλοκαίρι. Νιώσαμε όλη την παλέτα των αρνητικών συναισθημάτων, πόνο, αγωνία, θλίψη, πένθος, απόγνωση. Όλη αυτή η ασύλληπτη τραγωδία που ζήσαμε είναι ένα ψηφιδοτό και αποτελείται από μικρές τραγωδίες: αδιανόητα σπαρακτικές! Μία από αυτές τις ψηφίδες έχει πάνο το δικό του όμορφο πρόσωπο, του μαθητή μας Δημήτρη Αρίστου Αλεξόπουλου. Θα ήθελα να σας παρακαλέσω, πριν γυρίσουμε τη σελίδα και μπούμε στη νέα χρόνια να τηρήσουνε ενός λεπτού σιγή για χάρη όλων αυτών που χάθηκαν τόσο άδικα», ανέφερε μεταξύ άλλων η διευθύντρια του σχολείου στο λόγο που εκφώνησε.

Με τις μνήμες να είναι νωπές ακόμα, γονείς και μαθητές έφτασαν σήμερα στο σχολείο λίγο πριν τις εννέα το πρωί προκειμένου να παραστούν στον Αγιασμό. Κάποιοι ήταν προβληματισμένοι καθώς μπορεί να σώθηκαν από τη πύρινη λαίλαπα όμως βρίσκονται αντιμέτωποι με νέες δυσκολίες που έρχονται να προστεθούν πια στην καθημερινότητά τους. Πολλοί είναι αυτοί που δεν μένουν πλεον στα σπίτια αλλά φιλοξενούνται στις κατασκηνώσεις τους στρατού και της αεροπορίας.

«Μπορεί εμείς να είμαστε ζωντανοί όμως είναι δύσκολα: κάποιοι ήταν φίλοι των παιδιών μας. Ζήταμε από το κράτος να είναι οσο μπορεί κοντά μας. Εγω για παράδειγμα δυσκολεύομαι στη μετακίνηση, κάηκαν και τα δυο μας αυτοκίνητα. Ο μεγάλος γιος μου πηγαίνει στο Γυμνάσιο τα μικρά μου στο δημοτικό στη διασταύρωση της Ραφήνας ακόμη δεν ξέρουμε τι θα γίνει με τα σχολικά. Προς το παρων μένουμε στην αεροπορία στο Ζούμπερι, το σπίτι μας είναι «κίτρινο», έχει καταστραφεί μερικώς! Το προβλήματα συνεχίζονται και όσο χειμωνιάζει πιστευω θα είναι όλο και χειρότερα» σημείωσε η κυρία Ιωάννα Σταύρου.

«Ήρθα στο σχολείο μετά από μια μεγάλη καταστροφή», είπε ο μικρός Εφραίμ που σήμερα ξεκινα γι εκείνον μια νέα σελίδα στη ζωή του αφού πλέον θα είναι γυμνασιόπαιδο.

Το πράσινο που κάποτε αντίκριζε ο ίδιος και οι συμμαθητές του δεν υπάρχει πια αφού τη θέση τους έχουν πάρει τα καμμένα. «Προσπαθώ πλεον να προσαρμοστώ σ αυτό το περιβάλλον και να βγάλω μια καλή σχολική χρονιά. Έρχομαι με στενάχωρα συναισθήματα: Οι αναμνήσεις από τη φωτιά, που έβλεπα τις φλόγες, είναι αξέχαστες θα έχω να το λέω...».