Κύπρος: Διαμαρτυρία των γονέων Ισαάκ και Σολωμού για το άνοιγμα του «ματωμένου» οδοφράγματος της Δερύνειας

Η μητέρα του Τάσου Ισαάκ και ο πατέρας του Σολωμού Σολωμού που δολοφονήθηκαν το 1996 από Τούρκους Γκρίζους Λυκους στο οδόφραγμα της Δερύνειας, βρέθηκαν σήμερα στο σημείο που σκοτώθηκαν τα παιδιά τους διαμαρτυρόμενοι σιωπηλά για το άνοιγμα του οδοφράγματος από και προς τα κατεχόμενα.

Οι γονείς του Ισαάκ και Σολωμού ανέφεραν πως σήμερα με την διάνοιξη του οδοφράγματος δολοφονούνται για δεύτερη φορά τα παιδιά τους, αφού τα οδοφράγματα ανοίγουν, ενώ δεν έχει λυθεί το Κυπριακό και η Λευκωσία παραμένει η μοναδική διαιρεμένη πρωτεύουσα της Ευρώπης.

Υπενθυμίζεται ότι στις 12:00 το μεσημέρι της Δευτέρας άνοιξαν τα οδοφράγματα της Δερύνειας και Λεύκας-Απλικίου για διέλευση από και προς τα Κατεχόμενα.

Η Πρωτοβουλία Μνήμης Ισαάκ – Σολωμού εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία αναφέρει:

«Σήμερα συντελείται η δεύτερη δολοφονία των Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού».Τα λόγια αυτά του πατέρα του ήρωα Σολωμού Σολωμού, Σπύρου, απεικονίζουν και συγκεκριμενοποιούν τις εικόνες που παρακολούθησε τηλεοπτικά η κοινωνία από το κατοχικό οδόφραγμα της Δερύνειας. Το οποίο πια, από χώρος ανάμνησης και θυσίας, από τόπος μνήμης, ταυτότητας και συνείδησης, «μετατρέπεται» σε ένα ακόμα τουριστικό checkpoint (σημείο ελέγχου).

Εκατοντάδες περπάτησαν τον νέο δρόμο, για να περάσουν από το μπαλκόνι που στάθηκε ο Κενάν Ακίν για να πυροβολήσει τον Σολή, λίγα μέτρα μακριά από τα χώματα του Τάσου και με την Αμμόχωστο πάντα να σκεπάζει το ιερό αυτό μέρος. Εκατοντάδες μπήκαν στην κατεχόμενη και βουβή Κάτω Δερύνεια, με μια ταυτότητα στο χέρι και με τα σπίτια τους ερμητικά κλειστά, υπό τη βαρβαρότητα της ταμπέλας του κατοχικού στρατού: «Στρατιωτική ζώνη».

Η ‘Πρωτοβουλία Μνήμης Ισαάκ-Σολωμού’ εκφράζει τη θλίψη της. Η «εμπιστοσύνη», που κτίζει τάχα το άνοιγμα ενός ακόμα οδοφράγματος, κηδεύθηκε με τις εικόνες των συρματοπλεγμάτων. Η ιστορία και η συνείδηση, ο Τάσος Ισαάκ και ο Σολωμός Σολωμού, αγκαλιάζοντας τους πρόσφυγες της Αμμοχώστου, της Κάτω Δερύνειας και των χωριών, δεν συναινούν στη συμφιλίωση με την κατοχή. Η πράξη του δράματος, που παίχτηκε στη Δερύνεια, δεν απελευθερώνει τούτο το νησί.

Και, φυσικά, η κάλυψη των εγκλημάτων με νέα φυλάκια, «σύνορα» και μπάρες διέλευσης νομιμοποιούν, εν ολίγοις, ό,τι επιθυμεί ο κατοχικός στρατός:

Τη βάρβαρη δημιουργία τετελεσμένων και τη αθώωση της τουρκικής εισβολής και των δύο δολοφονιών που συγκλονίζουν ακόμα κάθε νέο αυτού του τόπου.

Η ‘Πρωτοβουλία Μνήμης Ισαάκ-Σολωμού’ θα ανταμώσει ξανά τους δύο ήρωες, οι οποίοι θα παραμείνουν στον χώρο θυσίας τους και θα καρτερούν την πραγματική ισοπέδωση των οδοφραγμάτων. Όταν αποχωρήσει και ο τελευταίος Τούρκος στρατιώτης, όταν ανοίξουν οι αυλάδες των σπιτιών στη Μόρφου, στην Κερύνεια, στην Καρπασία, στη Μεσαορία, στο Βαρώσι, στην Αμμόχωστο, στην Κάτω Δερύνεια."