Μυκηναϊκό ίδρυμα: Η βίλα και η περίφραξη στον αρχαιολογικό χώρο, που προκαλούν το κοινό αίσθημα 

Ένα φιλόδοξο και διαχρονικό εγχείρημα, που ξεκίνησε με πολλές προσδοκίες για την ανάδειξη του αρχαιολογικού χώρου, αλλά και της ευρύτερης περιοχής των Μυκηνών, κινδυνεύει να γίνει πηγή προβλημάτων και αιτία διχασμού στις Μυκήνες, καθώς ήδη οι διαφορές ανάμεσα στα συγκρουόμενα μέρη έχουν πάρει για τα καλά το δρόμο των δικαστηρίων!

Πρόκειται για το Μυκηναϊκό Ίδρυμα (Mycenaean Foundation), που εμφανίστηκε στην περιοχή στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και ενώ για δεκαετίες είχε αρμονική συνύπαρξη και συνεργασία με τους εκεί κατοίκους και τους φορείς, την τελευταία διετία και όσο περνά ο καιρός, φαίνεται να προκαλεί εντάσεις και τριβές, που ξεφεύγουν από κάθε όριο.

Παρότι οι προηγούμενες ηγεσίες του Ιδρύματος δεν είχαν κανένα πρόβλημα να διαχειριστούν την κατάσταση δημιουργικά και να εμφανίσουν σημαντικό έργο με τις διάφορες δραστηριότητες, ο τελευταίος πρόεδρός του Χριστοφίλης Μαγγίδης είναι μονίμως σε κόντρα με κατοίκους, κάτι που έχει οδηγήσει σε συνεχείς δικαστικές αντιπαραθέσεις.

Σε έναν από τους σπουδαιότερους αρχαιολογικούς τόπους της χώρας, στις Μυκήνες, επιστημονική κοινότητα, αρχαιολόγοι, καθηγητές και κάτοικοι συνυπήρχαν για πολλά χρόνια αρμονικά, βοηθώντας και στηρίζοντας, ο ένας τον άλλον. Τα τελευταία όμως χρόνια, η κατάσταση, σε αυτή την μικρή, αλλά μεγάλου αρχαιολογικού ενδιαφέροντος περιοχή, έχει οδηγήσει κατοίκους και Μυκηναϊκό ίδρυμα, σε μια άνευ προηγουμένου διαμάχη, με αγωγές και μηνύσεις.

Το Mycenaean Foundation εδρεύει στη Πενσυλβάνια. Μεταξύ 1967 και 1970 αγόρασε κοντά στον αρχαιολογικό χώρο των Μυκηνών οικόπεδα και έκτισε το «Μυκηναίων Μέλαθρον» για να χρησιμεύσει ως έδρα των ερευνών. Διευθυντής των ανασκαφών το 1967 ήταν ο αείμνηστος καθηγητής και ακαδημαϊκός Γεώργιος Μυλωνάς και μετά τον θάνατό του τον διαδέχθηκε ο επίσης ακαδημαϊκός καθηγητής Σπύρος Ιακωβίδης.

Μέχρι και το 2017, όπως αναφέρουν οι κάτοικοι της περιοχής, οι σχέσεις τους με το ίδρυμα ήταν υποδειγματική. Ο ένας στήριζε τον άλλον. Μάλιστα για πολλά χρόνια οι χώροι του ιδρύματος χρησιμοποιούνταν από τους κατοίκους, ενώ ήταν ελεύθερη η πρόσβασή τους σε αυτόν τον «παράδεισο» όπως τον αποκαλούσαν.

Τα προβλήματα, λένε οι κάτοικοι, άρχισαν με τον τρόπο που αποφάσισε ο κ. Μαγγίδης να ανακαινίσει τους χώρους του ιδρύματος, για να έρχονται, όπως ο ίδιος δήλωνε, φοιτητές από όλο τον κόσμο. Ωστόσο, όπως καταγγέλλουν, ο καθηγητής, έκανε το Ίδρυμα μια «οικογενειακή υπόθεση».

«Αρχικά, αλίμονο, όταν μάθαμε ότι θα κάνει ένα μίνι κολέγιο δίπλα στο σπίτι μας, φυσικά χαρήκαμε. Θα αναβαθμιζόταν και η δικιά μας περιουσία», λέει στο «protothema.gr», η κυρία Αλεξία Πετροπούλου, το σπίτι της οποίας συνορεύει με το Ίδρυμα. Όμως τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως αναμενόταν.

Όλα άρχισαν, όπως λέει η κυρία Πετροπούλου, όταν ο κ. Μαγγίδης, αποφάσισε να περιφράξει έναν κοινόχρηστο χώρο που χρησιμοποιούσαν οι κάτοικοι της περιοχής, μπροστά από το Ίδρυμα. Ο κ. Μαγγίδης υποστηρίζει ότι ο χώρος αυτός ανήκει στο Ίδρυμα και έτσι άλλαξε όσα ίσχυαν στην πράξη μέχρι τότε.

Σε αγωγή που έχουν κάνει 88 κάτοικοι των Μυκηνών κατά του Ιδρύματος και του προέδρου του σημειώνουν ότι έχει γίνει περίφραξη κοινόχρηστου δρόμου. Οι κάτοικοι καλούν τον κ. Μαγγίδη, «να απομακρύνει άμεσα τα κιγκλιδώματα και την μεταλλική πύλη που μας εμποδίζει να χρησιμοποιούμε την κοινόχρηστη δημοτική οδό» - και κείνος από την πλευρά του έχει επίσης  καταθέσει αγωγές εναντίον κατοίκων, ισχυριζόμενος ότι τον συκοφαντούν.

«Εκτός του ότι έχει περιφράξει έναν κοινόχρηστο χώρο», όπως καταγγείλει η κυρία Πετροπούλου, ο κ. Μαγγίδης, έχει κλείσει την κύρια είσοδο του σπιτιού της με κάγκελα!!!

«Μου καγκέλωσε το σπίτι. Μου έχει βάλει κάγκελα γύρω από το σπίτι μου. Το έχει κάνει Αλκατράζ. Μου το έχει κάνει φυλακή και μου έχει φάει και ενάμιση μέτρο. Νόμιζε ότι θα φοβηθούμε. Έχει κλείσει μαζί με τον κοινόχρηστο δρόμο, την κύρια είσοδο του σπιτιού μου. Μας έχει χαλάσει τη ζωή. Είναι ένας πολύ κακός γείτονας που μας ασκεί και ψυχικό εκβιασμό», λέει στο «prrotothema.gr», αγανακτισμένη.

«Όλη η συμπεριφορά του είναι κακή. Εμείς δεν πολεμήσαμε το κτίριο. Ήταν μια δωρεά την δεκαετία του 60΄από τον καθηγητή Μυλωνά και ήταν κοινόχρηστος χώρος. Γύρω - γύρω είχε κήπο. Ήταν ένας παράδεισος, γιατί δεν έκαναν τέτοια πράγματα οι προηγούμενοι καθηγητές. Κάθε πανεπιστήμιο που κάνει μια επένδυση θα πρέπει να λειτουργεί ως προς την αναβάθμιση της περιοχής, με καλές σχέσεις με τους κατοίκους και όχι αυτές τις επιβολές της ιδιοκτησίας», αναφέρει η κυρία Πετροπούλου.

«Εκείνος με τερτίπια έχει κάνει το ίδρυμα μια οικογενειακή υπόθεση. Όλη η συμπεριφορά του, είναι λες και είναι η βίλα του», καταγγέλλει.

Μάλιστα, όπως μαρτυρούν και οι φωτογραφίες από το επίσημο site του Ιδρύματος, ένα μέρος του κτηρίου παραπέμπει πράγματι σε βίλα, με πολυτέλειες, που προκαλούν απορίες για το τι μπορεί να χρησιμεύουν σε ένα επιστημονικό φορέα: Μεγάλοι χώροι, σιντριβάνια, αίθρια, βιβλιοθήκες και πολυτελείς κατοικίες που έχουν ακόμα και αιώρες, δημιουργούν μια αίσθηση πουπουλένιας καλοπέρασης.