Μια μεγάλη απώλεια για το ΘΕΜΑ και τη δημοσιογραφία

Tα 24ωρα περνούν και ο πόνος για την απώλεια του Θέμου Αναστασιάδη για όσους τον αγάπησαν και στάθηκαν στο πλάι του μοιάζει να μεγαλώνει. Ισως να φταίει η συνειδητοποίηση ότι δεν πρόκειται για μία από τις πλάκες του, ότι αυτή τη φορά είναι αληθινό, έφυγε.

Ωστόσο αυτές τις δύσκολες ώρες φάνηκε και το αποτύπωμα του σπουδαίου αυτού ανθρώπου. Οι συνεργάτες του τον κλαίνε σαν πατέρα, όσοι τον έζησαν έχουν να διηγηθούν τόσες ιστορίες, όχι μόνο με χιούμορ αλλά και πολλή αλήθεια και κάποιες πιο προσωπικές που κρύβουν μεγαλείο ψυχής.

Ισως όμως ακόμα πιο συγκινητικά είναι τα λόγια αγάπης που καταφτάνουν στο Πρώτο Θέμα από ανθρώπους που δεν ήταν φίλοι του, τον είχαν βάλει όμως στο σπίτι τους, τον διάβαζαν, τον πίστευαν, τον αγαπούσαν. Ανθρωποι που μέσω της παρουσίας του στην τηλεόραση ή μέσω των άρθρων του κατάλαβαν αυτό που ζησαμε όσοι είχαμε την τύχη να βρεθούμε δίπλα του: αυτό το σπάνιο, ιδιαίτερο μίγμα ευφυϊας, συστολής, καλοσύνης και μαχητικότητας που ήταν ο Θέμος.

Το παιδί από την Κυψέλη

Είναι μια συνηθισμένη μέρα του 1968, άνοιξη και ο 10χρονος τότε Θεμιστοκλής Αναστασιάδης που μεγαλώνει στην Κυψέλη επιστρέφει σπίτι του με ματωμένα γόνατα μετά τα παχνίδια με φίλους του στις αλάνες της Φαιδριάδων.

Μεγαλώνει σε μια οικογένεια μαζί με την αδερφή του Νταϊάνα, στην οποία η αγάπη περισσεύει και είναι ένας πολύ καλός μαθητής στο Δημοτικό και στην Α' Γυμνασίου.

Θα μπορούσε να φοιτά σε κάποιο καλό ιδιωτικό σχολείο της εποχής, όμως ο πατέρας του πίστευε ότι σε αυτά φοιτούν «φλώροι», είπε ο Θέμος σε μια συνέντευξή του το 2005, γι' αυτό και τον έστειλε σε δημόσιο.

Στην Β' Γυμνασίου αρχίζει η «μεταμόρφωση» του, αφού όπως έλεγε μέχρι τότε η όραση που είχε από το πρώτο θρανίο -όπου καθονταν συνήθως οι καλύτεροι μαθητές- ήταν περιορισμένη.

«Γνώρισα κάτι παλιούς, που είχαν μείνει τρεις-τέσσερις φορές στην ίδια τάξη, είχαν πάει 18-19 χρονών και ήξεραν τα κόλπα, μου εξήγησαν κάτι πράγματα και μεταφέρθηκα στην πίσω γραμμή. Και άρχισε το γλέντι...» επισήμανε στην ίδια συνέντευξη για το περιοδικό Nitro.

Και τι γλέντι ήταν αυτό που ακολούθησε τις επόμενες δεκαετίες...

Ο δημοσιογράφος

Το παιδί με τα στρογγυλά μεγάλα γυαλιά, ξεκινάει μετά τις σπουδές του μια διαδρομή στα όρια, εισβάλλοντας στην δημοσιογραφία με θράσος και με ένα κείμενο -ειδικά στις στήλες του- εμποτισμένο με δημιουργικό σαρκασμό και κριτική διάθεση κατά πάντων.

Δεν θα μείνει εκεί όμως αυτός ο ευφυής άνθρωπος που λάτρευε να οδηγεί γρήγορα αυτοκίνητα στα όρια τους, είτε μόνος του, είτε με κάποιον φίλο του, ο οποίος παρακάλαγε να τελειώσει γρήγορα αυτή η ξέφρενη βόλτα!

Θα περάσει από εφημερίδες όπως «Η Καθημερινή», «Η «Ελευθεροτυπία» και «Το Βήμα», θα κάνει ραδιόφωνο (ποιος δεν θυμάται την εκπομπή του στον Flash) και φυσικά τηλεόραση πριν εκδώσει το 2005 μαζί με τον Τάσο Καραμήτσο το «Πρώτο Θέμα».

Την εφημερίδα που αποκαλούσε σπίτι του, αυτή που κυριάρχησε στις κυκλοφορίες από την πρώτη Κυριακή που τυπώθηκε.

Η διαδρομή του ήταν πάντοτε στα όρια, μια παθιασμένη πορεία με όλα αυτά που αγάπησε βάζοντας πάνω απ΄ όλα την οικογένειά του, την Μπίλυ του όπως αποκαλούσε την σύζυγό του Βασιλική Παναγιωτοπούλου και τα τρία τους παιδιά.

Μια πορεία που τέλειωσε το βράδυ της Τρίτης, όταν ο Θέμος Αναστασιάδης «έσβησε» στα 61 του χρόνια χτυπημένος από την επάρατη νόσο, αφήνοντας πίσω του μια παρακαταθήκη που δεν θα ξεχαστεί.

Από το μπιλιάρδο και το πανεπιστήμιο στη δημοσιογραφία

Κάποιοι παλιοί συμμαθητές του δεν θα ξεχάσουν τις μάχες στο μπιλιάρδο στην ηλικία των 14 ετών, τότε που ο Θεμιστοκλής ξυπνούσε στις εφτά το πρωί και ετοιμαζόταν όχι για να πάει στο Γυμνάσιο, αλλά στο «Γουέμπλεϊ».

Επρόκειτο για μυθικό μπιλιαρδάδικο της Κυψέλης, στο οποίο ο ανήσυχος μαθητής και οι νέοι του φίλοι -τα παιδιά που είχαν μείνει τρεις-τέσσερις φορές στην Β' Γυμνασίου- έπαιζαν μπιλιάρδο από τις οχτώ μέχρι τις δέκα!

Μαζί τους ο μικρός αλλάζει σταδιακά, αρχίζει να μεγαλώνει και όταν πέφτει η Χούντα -στις τελευταίες τάξεις του Γυμνασίου- μεταμορφώνεται σε οργισμένο νιάτο.

«Η αλήθεια ήταν ότι το είχαμε παραξηλώσει» θα τονίσει στη συνέντευξη που είχε δώσει στο Nitro δεκατέσσερα χρόνια πριν επισημαίνοντας παράλληλα: «Μόλις είχε πέσει η Χούντα και όλοι είμασταν σε μια κατάσταση ελευθεριότητας, ζούσαμε το Μάη του '68 με μια καθυστέρηση δέκα ετών. Σε όλα ήμουν απαράδεκτος. Από τη συμπεριφορά μου στους καθηγητές, από τη συμπεριφορά μου απέναντι στον γυμνασιάρχη, τον οποίο κατηγορούσα ότι ήταν χαφιές της ασφάλειας (χωρίς στοιχεία), είχα μια απαράδεκτη επαναστατική συμπεριφορά η οποία οδήγησε στην δια παντός αποβολή μου από όλα τα γυμνάσια της χώρας. Εκεί έπεσαν τα μέσα, η ποινή αναβλήθηκε και μπόρεσα να πάρω το πτυχίο με τα χίλια ζόρια».

Η φυγή από την Κυψέλη για τη Θεσσαλονίκη, δεν αλλάζει και πολλά.

Ο φοιτητής του Οικονομικού πλέον Θέμος Αναστασιάδης, θα τελειώσει τις σπουδές του στην ηλικία των 25 ετών και αμέσως μετά θα ξεκινήσει αυτή τη φρενήρη πορεία του στα ελληνικά ΜΜΕ.

Το πέρασμα από την «Εξπρές» είναι μόνο η αρχή για τον νεαρό οικονομικό συντάκτη το 1982, που ξεχωρίζει από την αρχή για τα θέματα που φέρνει και μέσα σε λίγα χρόνια, παίρνει μεταγραφή για την «Καθημερινή».

Το μεγάλο του πάθος, η τρέλα του, είναι τα αυτοκίνητα. Το διαπιστώνει ο ιδιοκτήτης μιας BMW κάπου στην πλατεία Κολιάτσου, την οποία ο Θέμος «ζαχάρωνε» καθημερινά κοιτώντας την για ώρα μαζί με ένα φίλο του.

Όταν ο ιδιοκτήτης, που τους έχει μάθει πλέον, τους αφήνει να μπουν μέσα, το πρόσωπο του Θέμου αστράφτει από μια χαρά, τόση που κάποιος θα νόμιζε ότι ήταν δικό του.

Τότε μένει στο Παγκράτι, εργένης ακόμη και με την προσοχή του στραμμένη εξ' ολοκλήρου στην εφημερίδα, όπου το γράψιμό του ξεχωρίζει, ειδικά στην στήλη «Όφις» η οποία δημοσιεύεται στην τελευταία σελίδα της εφημερίδας.

Η ανέλιξή του είναι εντυπωσιακή και από αρχισυντάκτης προάγεται σε διευθυντή, λίγο πριν κλείσει τα τριάντα του χρόνια, αφού ο Αριστείδης Αλαφούζος εκτιμά τη δουλειά και τις ικανότητές του.

Η παραίτησή του τον στέλνει στην «Ελευθεροτυπία» του Κίτσου Τεγόπουλου και στην εφημερίδα όπου μεγαλουργεί με την περίφημη «Μαύρη Τρύπα» του, στην τελευταία σελίδα του φύλλου.

Όπως έλεγαν χαριτολογώντας τότε, όλοι διάβαζαν την εφημερίδα ξεκινώντας από το τέλος και όχι από την αρχή, για να απολαύσουν την καυστική πένα του.

Μια πένα, η οποία θα δημιουργήσει πολλές αντιπάθειες, δεν θα σταματήσει όμως ούτε λεπτό να γράφει, ακόμη και όταν κάποιοι θιγόμενοι εισβάλλουν στα γραφεία της εφημερίδας με άγριες διαθέσεις.

Ο Θέμος έχει απασφαλίσει και τα επόμενα χρόνια μεγαλουργεί, ίσως χωρίς να φαντάζεται ότι κάποια στιγμή θα γίνει εκδότης, τίτλος που ποτέ δεν του ήταν αρεστός.


Η τηλεόραση και ο Ολυμπιακός

Η γνωριμία του με τη δημοσιογράφο Βασιλική Παναγιωτοπούλου γεννά έναν μεγάλο έρωτα, που τον οδηγεί στα σκαλιά της εκκλησίας στις αρχές της δεκαετίας του '90.

Μαζί της είναι ένας άλλος άνθρωπος, ένας τρυφερός σύζυγος που θα γίνει μετά από λίγα χρόνια και ένας εξαιρετικός πατέρας τριών παιδιών, της Αλίκης, του Βύρωνα και της Φιλιώς.

Η διαδρομή του στη δημοσιογραφία πάει από το καλό στο καλύτερο.

Κάνει ραδιόφωνο αρχικά στον 9.84 και μετά στον Flash, όπου οι εκπομπές του γράφουν ιστορία με τις ατάκες του για όλους και για όλα, ενώ η γνωριμία του με τον Βαγγέλη Περρή θα γεννήσει το «Ολα».

Είχε ήδη πάρει το τηλεοπτικό βάπτισμα με το «Νοκ-άουτ» στον ΣΚΑΪ, όμως το «ΟΛΑ» είναι κάτι πολύ διαφορετικό.

Τα βίντεο που αποδομούν σταρ του τραγουδιού, πολιτικούς, ηθοποιούς, δημοσιογράφους και τα πρόσωπα της επικαιρότητας σε συνδυασμό με συνεντεύξεις που βγάζουν γέλιο, κάνουν την εκπομπή απίστευτα δημοφιλή.

Η συνεργασία του με τον Πέτρο Κωστόπουλο στο Nitro, θα γεννήσει κομμάτια δημοσιογραφικής έρευνας όπως αυτό για τον Ανδρέα Παπανδρέου και την Δήμητρα Λιάνη, που γράφουν άλλο ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στη δημοσιογραφική του πορεία.

Κείμενο με εικόνες στα πρότυπα της νέας δημοσιογραφίας -λάτρευε τα stories του Vanity Fair- αποκλειστικές πληροφορίες και γράψιμο που απλά δεν μπορούσες να το προσπεράσεις.

Εκτός από τα αυτοκίνητα είχε και άλλο ένα μεγάλο πάθος, τον Ολυμπιακό.

Τρελαινόταν με την ομάδα, πήγαινε σε όλα τα ντέρμπι -ειδικά αυτά με τον Παναθηναϊκό- και μαζί με τον Σωτήρη Πουλόπουλο εξέδωσαν τον «Πρωταθλητή».

Μια αθλητική εφημερίδα που σκαρφάλωσε αμέσως στις πρώτες θέσεις της κυκλοφορίας, στην οποία η διεισδυτική ματιά του Θέμου υπήρχε σε κάθε της σελίδα.


Το «Πρώτο Θέμα» και η μεγάλη περιπέτεια

Τίποτε όμως δεν προδίκαζε αυτό που ξεκίνησε το 2005, από μια χούφτα ανθρώπους στα γραφεία της οδού Αποστόλου Παύλου με τον Θέμο μπροστάρη και τον Τάσο Καραμήτσο.

Την πρώτη Κυριακή που κυκλοφορεί το «Πρώτο Θέμα» εξαντλείται από τα περίπτερα και το τηλεφωνικό κέντρο της εφημερίδας δέχεται δεκάδες τηλέφωνα από διανομείς που ζητούν κι άλλα φύλλα.

Η αισθητική του, το ύφος των κειμένων που ξεφεύγουν από τη συνηθισμένη γραφή και φυσικά η θεματολογία κάνουν το νέο φύλλο ανάρπαστο.

Τους επόμενους μήνες κι ενώ παραδοσιακά εκδοτικά συγκροτήματα δεν μπορούν να καταλάβουν πώς έχασαν την πρωτιά, ο Θέμος Αναστασιάδης και οι «Ταλιμπάν» του όπως τους αποκαλούσαν κάποιοι στην πιάτσα, σαρώνουν με κυκλοφορίες που ξεπερνάνε τα 240.000 φύλλα.

Η φιλοσοφία του ήταν απλή. Γράφουμε για όλους και για όλα, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται, με πρώτο και καλύτερο τον ίδιο που έλεγε ότι η εφημερίδα αυτή πέτυχε επειδή γράφει αυτά που δεν τολμούν να γράψουν οι άλλοι.

«Από τη φύση μου είμαι αντιεξουσιαστικός και όλες οι κυβερνήσεις μου είναι απεχθείς. Έχω περάσει από όλους τους πολιτικούς χώρους μέχρι να φτάσω εδώ, σ’ αυτό το αντιεξουσιαστικό που πιστεύω ότι πρέπει να είναι και η θέση και ο ρόλος του τύπου» είχε δηλώσει λίγους μήνες μετά τον εκδοτικό θρίαμβο που τάραξε τον χώρο για τα καλά.

«Μπορεί να φαίνομαι ότι είμαι πιο πολύ προς το ΠΑΣΟΚ ακριβώς επειδή η Νέα Δημοκρατία είναι στην κυβέρνηση. Μπορεί αν το ΠΑΣΟΚ ήταν στην κυβέρνηση να φαινόμουν πιο πολύ Νέα Δημοκρατία. Στην πραγματικότητα, είμαι ένας βολεμένος αναρχικός».

Ο ίδιος γράφει σε χειρόγραφο, με στυλό, αρνούμενος να εντρυφήσει στους υπολογιστές. Περιορίζεται στο ένα έχει ένα τάμπλετ για να σερφάρει και να βλέπει το site του «Πρώτου Θέματος».

Βαθιά μέσα του είναι ένα μεγάλο παιδί, που λατρεύει τα μικρά παιδιά.

Η λατρεία του είναι τέτοια που όταν ένας μοντέρ του στο «ΟΛΑ» του λέει για τον πυρετό της κόρης του που δεν πέφτει, τηλεφωνεί στους καλύτερους γιατρούς και τους στέλνει στο σπίτι του συνεργάτη του.

Η εκπομπή μετακομίζει το 2006 από τον Alpha στον Ant-1 και συνεχίζει απτόητη να καταγράφει υψηλές πτήσεις, ενώ το «Πρώτο Θέμα» σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο εκτοξεύοντας την κυκλοφορία του στα 320.000 φύλλα.

Ο Θέμος ζει και αναπνέει για την εφημερίδα, το «σπίτι» του όπως το αποκαλεί, κυκλοφορεί στα γραφεία των συντακτών, ξενυχτάει μαζί τους και τους επιβραβεύει όταν βγάζουν αποκλειστικά θέματα που συζητιούνται για μέρες.

Στις δύσκολες καταστάσεις οι δημοσιογράφοι είναι όλοι μαζί του, στο πλευρό του, γιατί απλά τον νιώθουν έναν δικό τους άνθρωπο και όχι τον εκδότη της εφημερίδας που δουλεύουν.

Ούτως ή άλλως συμπεριφέρεται σαν ένας από αυτούς, ενίοτε τσακώνεται με μια συντάκτρια, στην οποία μετά προσφέρει κουλούρι ή σοκολάτα, μια από τις μεγάλες αδυναμίες του.

Το μόνο που φοβόταν πάντα ήταν οι αρρώστιες, ειδικά αυτές που δεν μπορούν να νικηθούν, όσο και αν έχει προχωρήσει η Ιατρική.

Όταν αρχίζει να ακούγεται ότι είναι άρρωστος το φθινόπωρο του 2017, όλοι πιστεύουν ότι κι αυτή την φορά θα βγει πάλι νικητής.

Ο ίδιος εξακολουθεί να βλέπει όλη την εφημερίδα, ναι μιλάει καθημερινά με δημοσιογράφους και να τσεκάρει την πρώτη της σελίδα, μέχρι πριν λίγους μήνες, όταν η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε.

Όλοι όσοι τον αγαπούσαν ήλπιζαν ότι θα τα καταφέρει, όμως το βράδυ της περασμένης Τρίτης έφυγε από τη ζωή, λίγες ημέρες μετά τα εξηκοστά πρώτα γενέθλιά του.

Ένας γνωστός δημοσιογράφος είπε χθες ότι ο κόσμος, η πολιτική, η οικονομία, η επιστήμη, η δημοσιογραφία, κινούνται και πάλλονται από εγκεφαλικές λάμψεις που αφήνουν στο περάσμά τους από τη ζωή, το έντονο στίγμα τους.

Την Τρίτη το βράδυ μια από αυτές τις λάμψεις, ο Θέμος όπως τον ήξεραν όλοι, ξεπέρασε τη βαρύτητα και χάθηκε κάπου μέσα στο διάστημα μέσα σε μια «μαύρη τρύπα» που φωτίστηκε θαρρείς ολόκληρη από την αύρα του...