«Μαμά, πότε θα ξαναγυρίσεις στη ζωή σου;» Η αμείλικτη ερώτηση εξάχρονου στη μητέρα του που τραυματίσθηκε στο Μάτι

Απαντήσεις στα ερωτήματα του εξάχρονου γιου της, που όπως και η ίδια, αλλά και τα πεθερικά της, υπέστησαν εγκαύματα κατά τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι ζήτησε η κ. Κάλη Αναγνώστου, μιλώντας στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Σκάι.

Η κ. Αναγνώστου είπε: «Το πλημμέλημα δεν το δικαιολογώ. Νομίζει κανείς ότι αυτή τη στιγμή είμαστε υγιείς; Ζωντανοί νεκροί είμαστε όλοι μας. Για μένα που επί επτά μήνες δεν μπορώ να κοιμηθώ αν δεν πάρω ηρεμιστικά και μια σωρεία από χάπια, δεν μου λέει τίποτα. Για μένα που το παιδί μου, κάθε βράδυ που το κάνουμε μπάνιο φωνάζει στον πατέρα του και σε μένα, σταματήστε, δεν μπορείτε να με πονάτε άλλο έτσι. Η πρώτη φωνή που είναι πάντα στο κεφάλι μου είναι η φωνή του παιδιού μου, την ώρα που τρέχουμε και μου φωνάζει «καίγονται τα πόδια μου, μαμά θα πεθάνω». Και γω το μόνο που μπορούσα να πω εκείνην την ώρα ήταν «τρέξε». δεν μπορούσα να αφήσω τον πανικό να με κυριεύσει. Να πονέσουν όπως πονέσαμε. Όσοι φέρουν ευθύνες να πληρώσουν πολύ άσχημα». 

Περιγράφει ότι εκείνη καταλαβαίνει τον πόνο και ξέρει, για παράδειγμα, ότι δεν πρέπει να ξύσει τα σημάδια. «Το παιδί όμως, δεν το καταλαβαίνει και το κάνει συνεχώς με αποτέλεσμα να κόβει κομμάτια. Δεν μπορώ να έχω ζήσει όλα αυτά και να ακούω το περιβόητο ότι όλα τα έκαναν σωστά και θα τα ξανάκαναν. Βέβαια, δεν μπορώ να ζητήσω οι υπεύθυνοι να καούν, εννοείται. Νιώθω ακόμη και τύψεις, για το παιδί μου, που δεν το προστάτευσα, για μένα, επειδή κάηκαν άλλοι...»

Η κ.Αναγνώστου μίλησε στον τηλεοπτικό σταθμό με αφορμή τις ποινικές διώξεις σε βάρος είκοσι προσώπων που κρίθηκε ότι έχουν ευθύνες για τη φονική πυρκαγιά και τον τρόπο που αντέδρασε η κρατική μηχανή.

Τα ερωτήματα του εξάχρονου παιδιού, όπως τα μετέφερε η μητέρα του, απαντώντας σε σχετική ερώτηση, είναι αφοπλιστικά απλά στη διατύπωσή τους, αλλά ταυτόχρονα θα μπορούσαν να είχαν γίνει από τον αυστηρότερο εισαγγελέα:

«- Γιατί μαμά ο κύριος άναψε φωτιά τη μέρα που φυσούσε τόσο; (σ.σ. αφορά τον ηλικιωμένο που άναψε φωτιά το μοιραίο απόγευμα) -Γιατί δεν ήρθαν τα πυροσβεστικά; -Γιατί δεν μας είπαν να φύγουμε; -Μαμά, πότε θα ξαναγυρίσεις στη ζωή σου;»

Η κ.Αναγνώστου που φέρει εμφανή στο πρόσωπό της τα σημάδια από τη φωτιά, ήταν απολύτως ψύχραιμη και χωρίς λυρισμούς στις διατυπώσεις της, ακόμη κι όταν περιέγραφε τις στιγμές που τη λύγισαν στο διάστημα της νοσηλείας της και κατά τις πρώτες ώρες που είχε μεταφερθεί στο νοσοκομείο: «Από τους φορείς του υπουργείου Υγείας, υπήρξε καθυστέρηση. Ισως γιατί δεν είχαν ξανασυναντήσει κάτι τέτοιο. Πήρε περίπου 10 λεπτά για να καεί το 40% του σώματός μου με εγκαύματα τετάρτου και τρίτου βαθμού. Στο νοσοκομείο με πήγε ένας ιδιώτης. Το παιδί μου το παρέλαβε ασθενοφόρο, μαζί με τον πεθερό μου. Για αρκετές ώρες είχα στο μυαλό μου την εικόνα του παιδιού μου να φεύγει και να μου φωνάζει μαμά. Το παιδί μου είναι αυτό που τώρα με στηρίζει. Αυτή η τραγωδία θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί. Και το λέω για τους επόμενους», είπε.


Στην ερώτηση αν πήρε την οφειλόμενη «συγγνώμη» για τον εφιάλτη που έζησε απάντησε: «Δεν πήρα. Δεν μου αρκεί η συγγνώμη και δεν θα βοηθούσε και σε τίποτα. Δεν έχει κανένα νόημα. Το θέμα είναι η έμπρακτη συγγνώμη», είπε. 

Η κ. Αναγνώστου είπε: «Το πλημμέλημα δεν το δικαιολογώ. Νομίζει κανείς ότι αυτή τη στιγμή είμαστε υγιείς; Ζωντανοί νεκροί είμαστε όλοι μας. Για μένα που επί επτά μήνες δεν μπορώ να κοιμηθώ αν δεν πάρω ηρεμιστικά και μια σωρεία από χάπια, δεν μου λέει τίποτα. Για μένα που το παιδί μου, κάθε βράδυ που το κάνουμε μπάνιο φωνάζει στον πατέρα του και σε μένα, σταματήστε, δεν μπορείτε να με πονάτε άλλο έτσι. Η πρώτη φωνή που είναι πάντα στο κεφάλι μου είναι η φωνή του παιδιού μου, την ώρα που τρέχουμε και μου φωνάζει «καίγονται τα πόδια μου, μαμά θα πεθάνω». Και γω το μόνο που μπορούσα να πω εκείνην την ώρα ήταν «τρέξε». δεν μπορούσα να αφήσω τον πανικό να με κυριεύσει. Να πονέσουν όπως πονέσαμε».