Ξεχειλίζει η οργή για το πλημμέλημα στο Μάτι: «Πρέπει να τους ζητήσουμε και συγγνώμη για την ταλαιπωρία;»

Οργή νιώθουν οι συγγενείς των θυμάτων της φονικής πυρκαγιάς σε Μάτι και Νέο Βουτζά, μετά την ποινική δίωξη για πλημμέλημα εναντίον 20 προσώπων που άσκησαν οι εισαγγελικές αρχές που ερεύνησαν την υπόθεση.

Ο κ. Άρης Χερουβείμ που έχασε μάνα, αδερφή και τις δίδυμες ανιψιές του στην φονική πυργακιά του Ιουλίου: «Πραγματικά ξεχειλίζω από οργή. Ο κ. Μπουρνούς δήλωσε ότι δικαιώθηκε κι εμένα αυτό πραγματικά με εξοργίζει. Αισθάνομαι ότι πρέπει να τους ζητήσουμε και συγγνώμη που τους ταλαιπωρήσαμε. Στις φωτιές της Ηλείας, ο Νομάρχης και ο Δήμαρχος πλήρωσαν για 36 νεκρούς, 40.000 ευρώ. Δηλαδή, τους στοίχισε ο κάθε νεκρός 1.111 ευρώ και μάλιστα ζήτησαν και άτοκες δόσεις. Αυτό ακριβώς περίμενα να γίνει και εδώ. Δεν περίμενα κάτι παραπάνω, ειλικρινά.

»Το άλλο για το οποίο οργίζομαι είναι ότι σε μια απόσταση εκατό μέτρων μακριά από το σπίτι έχω εντοπίσει αμίαντο. Οι επιζήσαντες που δεν πέθαιναν από τη φωτιά, θα πεθάνουν από καρκίνο. Δυστυχώς, στο κράτος δεν λειτουργεί τίποτα» λέει στο protothema.gr ο Άρης Χερουβείμ.



Από την πλευρά του, ο δικηγόρος της οικογένειας κ. Βασίλης Ταουξής δήλωσε στο protothema.gr: «Mετά από επτά μήνες έντονων διεργασιών και εισαγγελικών ερευνών και ενώ η νομική κοινότητα περίμενε την άσκηση ποινικής δίωξης σε βαθμό κακουργήματος με τον ενδεχόμενο δόλο τουλάχιστον για το αδίκημα της έκθεσης σε κίνδυνο ζωής από το οποίο προέκυψαν εκατό και πλέον θάνατοι, τελικά τους παραπέμπουν σε βαθμό πλημμελήματος για να επιβεβαιωθεί αυτό που ο σοφός λαός λέει: "κόρακας, κοράκου μάτι δε βγάζει".

»Περιφέρεται η κυρία Ρένα Δούρου από το ένα κανάλι στο άλλο και με θαυμάσιο λόγο που θυμίζει δικηγόρο στον Άρειο Πάγο, μιλάει με περίσσια υποκρισία και λέει: "Δώστε μας λίγο χρόνο για να αποδείξουμε την αθωότητα μας". Αυτό να το πουν στις οικογένειες των εκατό νεκρών, αν και κατά πόσο θεωρούν ότι οι συγκεκριμένοι ταγοί της πολιτείας είναι αθώοι και στους χιλιάδες ανθρώπους που ταλαιπωρήθηκαν και κινδύνεψε η ζωή τους εκείνη την ημέρα της φονικής πυρκαγιάς. Οι δικαιολογίες τους ότι έφταιγαν τα αυθαίρετα ή έφταιγε ο στρατηγός άνεμος είναι φτηνές, πρόστυχες, χυδαίες και δείχνουν ανθρώπους που απλώς το μόνο που θέλουν είναι να σώσουν το τομάρι τους και την καρέκλα τους.

»Κανείς δεν παραιτήθηκε και ρίχνουν τις ευθύνες ο ένας στον άλλον. Μιλάνε για αυθαίρετη δόμηση. Ποια αυθαίρετη δόμηση? Η οικογένεια Χερουβείμ έχει κτίσει με νόμιμα έγγραφα, με άδειες της πολεοδομίας 50 μέτρα από τη Λεωφόρο Μαραθώνος. Ο δρόμος που κάηκαν δώδεκα άνθρωποι είναι καθόλα ρυμοτομημένος και τα σπίτια είναι νόμιμα. Οι δεκάδες που πνίγηκαν μέσα στη θάλασσα γιατί δεν έστελνε το Λιμεναρχείο βάρκες να περισυλλέξουν αυτούς τους ανθρώπους, έφταιγε η αυθαίρετη δόμηση; Πρέπει να ασκηθούν ποινικές διώξεις σε βαθμό κακουργήματος» είπε στο protothema.gr ο Βασίλης Ταουξής.

Συγκλονιστική ήταν η συνέντευξη του Άρη Χερουβείμ στο protothema.gr λίγα εικοσιτετράωρα μετά τη στιγμή που βρήκε τη μητέρα του, την αδερφή του και τις 5χρονες ανιψιές του, αγκαλιασμένες νεκρές: «Εκείνη τη μέρα η αδελφή μου μίλησε στο τηλέφωνο με μια φίλη της και της είπε η Βίκυ: "Πρέπει να φύγουμε, δεν ξέρω τι να κάνω". Υποθέτω ότι από τη στιγμή που μίλησε με τη φίλη της, τότε πρέπει να έφυγαν από το σπίτι για να σωθούν. Θα πρέπει σε πέντε λεπτά να είχαν καεί και οι τέσσερις. Τις βρήκα καμένες μόλις 100 μέτρα μακριά από το σπίτι τους όπου έτρεχαν για να σωθούν από τη φωτιά. Πρέπει να ήταν από τα πρώτα θύματα της φωτιάς. Δεν μπορούσα να φτάσω αμέσως στο σημείο, ήταν κλειστός ο δρόμος. Την άλλη μέρα το πρωί μπόρεσα να πλησιάσω το σπίτι και να ψάξω για τους δικούς μου ανθρώπους.

»Έφτασα έντρομος στο σπίτι το οποίο ήταν ξεκλείδωτο, δεν υπήρχε κανείς μέσα. Οι κακές σκέψεις με είχαν κυριεύσει όλο το βράδυ και παρόλο που το μυαλό μου πήγαινε στο κακό δεν ήθελα να πιστέψω ότι μπορεί και να είχαν πεθάνει. Εκατό μέτρα πιο πάνω από το σπίτι είδα αστυνομία και τους πλησίασα για να τις δηλώσω ως αγνοούμενες. Κοιτάζω κάτω και είχαν κάποια πτώματα σκεπασμένα με σεντόνι. Δυστυχώς τα πτώματα αυτά ήταν η μητέρα μου, η αδερφή μου και οι πεντάχρονες ανιψιές μου. Ήταν αναγνωρίσιμες οι τρεις από τις τέσσερις. Το ένα κοριτσάκι δεν με άφησαν να το δω γιατί ήταν πολύ καμένο. Ήταν αγκαλιασμένες και οι τέσσερις. Ήταν και η τσάντα της αδερφής μου δίπλα. Ζήτησα από τον αστυνομικό να την ανοίξουν και είχε μέσα το πορτοφόλι με την ταυτότητά της. Ήταν η πρώτη μέρα που θα έπιανε δουλειά η Βίκυ και είχε έρθει με απόσπαση στο Κέντρο Υγείας της Ραφήνας. Είχε ζητήσει να πάρει απόσπαση για μια καλύτερη ποιότητα ζωής για την ίδια και τα παιδάκια της. Πού να ήξερε όμως, ότι θα έβρισκε τραγικό θάνατο αγκαλιά με τις αγαπημένες της κόρες. Ήθελε πάρα πολύ να γίνει μητέρα, είχε αφιερώσει το 100% του εαυτού της για να αποκτήσει και να μεγαλώσει τις δίδυμες κόρες της. Και το λέω αυτό γιατί η Βίκυ είχε αποφασίσει να γίνει μητέρα και να κάνει τα παιδιά από τράπεζα σπέρματος. Ήταν μια πολύ δυναμική γυναίκα, ήταν ο πατέρας και η μητέρα αυτών των παιδιών αλλά πολύ άτυχη, τελικά» είχε πει στο protothema.gr o Άρης Χερουβείμ.