Η Παναγία των Παρισίων καιγόταν και τα ελληνικά κανάλια έδειχναν ριάλιτι και σαπουνόπερες

Την ώρα που η «Παναγία των Παρισίων» παραδιδόταν στις φλόγες, στον κόσμο της ελληνικής ιδιωτικής και δημόσιας τηλεόρασης επικρατούσε απόλυτη ηρεμία. Τίποτε, ούτε καν η καταστροφή ενός παγκόσμιου πολιτιστικού μνημείου, δεν κατάφερε τα ταράξει τα λιμνάζοντα τηλεοπτικά νερά.

Την ώρα που οι εικόνες από την κατάρρευση της στέγης του ανεκτίμητου μνημείου έκαναν τον γύρο του κόσμου, οι Ελληνες τηλεθεατές συνέχιζαν ατάραχοι να παρακολουθούν τις μαγειρικές περιπέτειες του «Κρατς» στο Star, τις αψιμαχίες των γιαλαντζί Survivors στον Αγιο Δομίνικο, τις εξελίξεις στις ελληνικές σαπουνόπερες και κωμωδίες στον ΑΝΤ1 και στον Alpha, το θέατρο της Δευτέρας κι ένα απαξιωμένο δελτίο ειδήσεων στην ΕΡΤ.

Η είδηση πέρασε στα ψιλά. Πέρασε και δεν ακούμπησε την καθημερινή ροή του προγράμματος, σα να μη συνέβη το παραμικρό. Ελάχιστες αναφορές και περιγραφές και φυσικά ούτε σκέψη για διακοπή των ριάλιτι και των σίριαλ.

Η ΕΡΤ3 στο προγραμματισμένο δελτίο της ασχολήθηκε με το γεγονός και μετέδωσε ανταπόκριση από την γαλλική πρωτεύουσα με προχειρότητα και έλλειψη ετοιμότητας και οργάνωσης.

Δυστυχώς, το παγκόσμιο σοκ και η θλίψη μπροστά στις εικόνες της Παναγίας των Παρισίων παραδομένης στις φλόγες δεν κατάφεραν να βγάλουν την «Φριτέζα» από το λάδι, τις ποδιές από τους ριάλιτι σεφ, δεν μπόρεσαν να σβήσουν έστω και προσωρινά τα «Τατουάζ» του μελοδράματος και της υπερβολής, τις εικόνες από τις λασπομαχίες του τούρκικου στίβου μάχης. Ούτε καν τα νεοσύστατα κανάλια δεν εκμεταλλεύτηκαν την απουσία του ανταγωνισμού προκειμένου να αδράξουν την ευκαιρία και να βγουν μπροστά με εικόνα και δημοσιογραφική κάλυψη. Αφέθηκαν και τούτα στις περιπέτειες του Ράσελ Κρόου…

Τουλάχιστον ντροπιαστική η απουσία αντανακλαστικών της ενημέρωσης μπροστά στον παγκόσμιο όλεθρο. Ισως και επικίνδυνη. Γιατί το να υποβαθμίζεις, το να αποσιωπάς μία τόσο σημαντική είδηση θεωρώντας σημαντικότερη την «ακεραιότητα» της ελαφράς ψυχαγωγίας είναι κίνηση βαθιά αντιδημοκρατική. Δεν είναι αυτός ο σκοπός της τηλεόρασης δεν είναι αυτός ο ρόλος των αδειοδοτημένων τηλεοπτικών σταθμών.

Τα κοινωνικά δίκτυα, με κυρίαρχο το twitter θριάμβευσαν. Βίντεο, συνεχείς ανταποκρίσεις των μεγάλων ειδησεογραφικών πρακτορείων, εικόνες, σχόλια, άρθρα. Ποιος τη χρειάζεται την τηλεόραση τέτοιες ώρες; Το ίδιο και οι ενημερωτικές ιστοσελίδες ι οποίες έδωσαν χώρο και πληροφορίες για το συγκλονιστικό αυτό συμβάν.

Η τηλεοπτική ενημέρωση «κάηκε» σε μία νύχτα, για μία ακόμη φορά. Μόνο που αυτή «κάηκε» από τις φλόγες της υποκουλτούρας. Και αυτά τα συντρίμμια κανείς δε θα θελήσει να τα μαζέψει.