Χριστίνα Χαλιλοπούλου: «Εγκλήματα» σε βάρος των Ελλήνων Τσιγγάνων

Η Χριστίνα Χαλιλοπούλου, Διεθνολόγος - Νομικός και η πρώτη εκλεγμένη γυναίκα τσιγγάνα στην Περιφέρεια του Νομού Ηλείας, έχοντας διατελέσει σύμβουλος πρώην πρωθυπουργών και υπουργών για τη διαμόρφωση ενταξιακής κοινωνικής πολιτικής, μιλάει στο protothema.gr για τις άστοχες και ενίοτε επικίνδυνες πολιτικές της κυβέρνησης αναφορικά με το μέλλον των Ελλήνων Τσιγγάνων «που δεν έχουν καμία σχέση με τους Ρομά»...

«Υπάρχει κίνδυνος για δημιουργία εθνικής μειονότητας»

Δεν δέχεται τον όρο Ρομά, μία «υποσημείωση που περιλαμβάνει gipsies, travelers, sinties, κ.α.» παρά μόνον εκείνον της Ελληνίδας Τσιγγάνας. Για τον τελευταίο προσδιορισμό παλεύει άλλωστε όλα αυτά τα χρόνια μέσα από διάφορα πολιτικά πόστα και ευρωπαϊκά forum, επιμένοντας να καταθέτει απόψεις και προτάσεις, σε πείσμα όλων εκείνων που αντιμετώπιζαν τον «κόσμο» της, στα δύσκολα, ως περιθώριο και, στην ανάγκη, ως δεξαμενή ψηφοφόρων.

Ξεκινάμε την κουβέντα μας με την προ ενός μηνός παραίτηση του Πρόεδρου της Εθνικής Επιτροπής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα κ. Γιώργου Σταυρόπουλου εξαιτίας της απόφασης της Κυβέρνησης να επιβάλει στη σύνθεση της Ολομέλειας επτά νέα μέλη, δύο εκ των οποίων από την κοινότητα των Ρομά: «Η κατ' εξακολούθηση λανθασμένη εφαρμογή πολιτικών από την πλευρά της Κυβέρνησης η οποία συνδιαλέγεται με φορείς που καιροσκοπούν εις βάρος των μειονοτικών τάσεων πολιτικής είναι κάτι που συνέβη και σ' αυτή την περίπτωση. Αυτή τη στιγμή, άσχετοι και ανίδεοι ασχολούνται με πολύ λεπτά εθνικά ζητήματα διαδραματίζοντας πολιτική υπέρ των μειονοτικών ομάδων. Ο όρος Ρομά δεν θα έπρεπε καν να υφίσταται στην Ελλάδα. Κι όμως. Όχι μόνο υφίσταται αλλά ενδυναμώνεται από εργαλεία όπως η επιβολή της «Ρομανί» γλώσσας για την κατάκτηση θέσεων εργασίας», λέει η κυρία Χαλιλοπούλου και συνεχίζει: «Το άρθρο 55 του Ν. 4520/2018 που αναγνωρίζει τη «Ρομανί» γλώσσα (τσιγγάνικη γλώσσα) θέτοντάς την ταυτόχρονα ως βασική προϋπόθεση για να προσληφθεί κάποιος ως διαμεσολαβητής (πρόσωπα που εξυπηρετούν τις ανάγκες των Ελλήνων Τσιγγάνων για την καταπολέμηση της σχολικής διαρροής) στα κατά τόπους Κέντρα Κοινότητας, αποτελεί ένα μεγάλο πρόβλημα για εμάς και μάλιστα διττό: Καταρχάς μιλάμε για Έλληνες πολίτες που η μητρική τους γλώσσα είναι τα ελληνικά. Με ποια λογική χρειαζόμαστε και ένα άτομο που να μιλάει την «Ρομανί» γλώσσα προκειμένου να βοηθηθούμε σε κάποια συναλλαγή με το δημόσιο; Από πότε στη χώρα μας θέλουμε και διερμηνέα για να συνεννοηθούμε; Έλληνες πολίτες είμαστε και τα ελληνικά είναι η μητρική μας γλώσσα. Αυτή η διχαστική πρακτική δεν βοηθάει στην ενσωμάτωσή μας αλλά ενισχύει τη διάσπαση μας από το κοινωνικό σύνολο.

Κατά δεύτερον με αυτόν τον τρόπο η σημερινή κυβέρνηση ανοίγει σε ευρωπαϊκούς οργανισμούς και φορείς το ενδεχόμενο να μας αντιμετωπίσουν κάποια στιγμή στο μέλλον ως εθνική μειονότητα, τη στιγμή μάλιστα που το ελληνικό Σύνταγμά δεν αναγνωρίζει μειονότητες. Ξέρετε σε τι πρόστιμο εις βάρος της Ελλάδας και της τσέπης του Έλληνα φορολογούμενου μπορεί να μεταφραστεί μία τέτοια αψυχολόγητη και αδικαιολόγητη πρακτική; Το να έχεις αναγνωρισμένη μία μειονοτική γλώσσα, όπως την Ρομανί, σε κατατάσσει αυτόματα στην κατηγορία του υποψήφιου μειονοτικού όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες όπως π.χ. Στη Ρουμανία».


«Οι Έλληνες Τσιγγάνοι ουδέποτε ήταν κακοποιά στοιχεία»

Η κουβέντα «γυρνάει» τώρα στο «παραβατικό» στοιχείο το οποίο πολλές φορές αποδίδουμε λανθασμένα στους Τσιγγάνους γενικεύοντας πρόσωπα και καταστάσεις: «Τα τελευταία 15-20 χρόνια έχουν εισέλθει στην Ελλάδα από γειτονικές χώρες, Ρομά, οι οποίοι έχουν αλλοιώσει τα δικά μας κοινωνικά χαρακτηριστικά επειδή βρήκαν εύκολη πρόσβαση στους αφύλαχτους οικισμούς-καταυλισμούς μας δημιουργώντας εντάσεις και παραβατικές συμπεριφορές, άγνωστες για τις κοινότητες των Ελλήνων τσιγγάνων. Οι Τσιγγάνοι ουδέποτε ήταν κακοποιά στοιχεία. Η παραβατικότητά περιοριζόταν στην μη κατοχή άδειας οδήγησης λόγω του αναλφαβητισμού τους και στα «παράνομα» στασίδια στις λαϊκές αγορές εξαιτίας του περιορισμένου αριθμού αδειών που ανέκαθεν δίνονταν από το κράτος, μη μπορώντας να εξυπηρετήσει τις ανάγκες και αυτής της μερίδας του ελληνικού πληθυσμού», λέει η κυρία Χαλιλοπούλου και συνεχίζει: «Από τον Νοέμβριο του 2017, σύμφωνα με απόφαση της Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, κάθε γυναίκα Ρομά που μπαίνει στη χώρα με καθεστώς ανιθαγένειας και γεννάει το παιδί της σε κάποιο δημόσιο νοσοκομείο αποκτά άμεσα την ελληνική ιθαγένεια. Είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο και μετά να αναρωτιόμαστε όλοι για την αύξηση της εγκληματικότητας των Ρομά στη χώρα μας; Ψάξτε πόσα ποσοστά Ρομά είχε πέρσι η Αλβανία και πόσα έχει φέτος και θα βρείτε εύκολα σε ποια χώρα πηγαίνουν και ποιους «απειλούν». Οι Έλληνες Τσιγγάνοι υπολογίζονται περίπου στις 700 χιλιάδες, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι οικογενειάρχες, επιστήμονες και ενεργοί πολίτες. Οι υπόλοιποι είναι Ρομά και ουδεμία σχέση έχουν με τους Έλληνες Τσιγγάνους».

Την ρωτάω για μία «τακτική» που ακούγεται να λαμβάνει χώρα σε ορισμένες περιοχές της Ελλάδας τα τελευταία δύο χρόνια κυρίως από Πακιστανούς οι οποίοι καταβάλλοντας χρηματικά ποσά σε γυναίκες Ρομά που ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες, ξεγελούν το κράτος καταφέρνοντας να αποκτήσουν την ελληνική ιθαγένεια. Δεν απαντά. Το αινιγματικό ύφος της επιβεβαιώνει ωστόσο το μπάχαλο της «μικρής» μας πολιτείας...