Προκαλεί ο Ρουπακιάς για τη δολοφονία Φύσσα: Ήταν μια απλή ανθρωποκτονία!

Ξεκίνησε στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων η απολογία του Γιώργου Ρουπακιά  ο οποίος περιέγραψε στιγμή προς στιγμή τι έκανε το απόγευμα της 17ης Σεπτεμβρίου, δηλαδή τότε που, όπως έχει ομολογήσει, αφαίρεσε τη ζωή του Παύλου Φύσσα.

Ο Γιώργος Ρουπακιάς περιέγραψε τις τραγικές εκείνες στιγμές που έχασε τη ζωή του ο Φύσσας, ενώ προσπάθησε να εμπλέξει και άλλους.

Πάντως στη δικαστική αίθουσα δεν ήταν η Μάγδα Φύσσα.

Αρχικά ο καθ’ ομολογίαν δολοφόνος του Παύλου Φύσσα, ο Γιώργος Ρουπακιάς ανάφερε: «Πήγα στις πέντε το απόγευμα στα γραφεία. Μου λέει ο Πατέλης γύρω στις 8 παρά το βράδυ να πάω να πάρω κάτι τρικάκια από το Περιστέρι γιατί θα μιλούσε την Πέμπτη ο Μιχαλολιάκος. Εμείς ξέραμε ότι θα μιλήσει ο Λαγός μέχρι εκείνη την ώρα. Εγώ πήγα κάπου στην πλατεία Μπουρναζίου. Έμεινα εκεί περίπου 1,5 ώρα γιατί δεν τα είχε έτοιμα. Έφυγα γύρω στις 22.30». Ωστόσο δεν ανάφερε σε ποιο τυπογραφείο πήγε το επίμαχο απόγευμα.

Στη συνέχεια ανέφερε ότι έφτασε στην τοπική 11 παρά το βράδυ και επειδή είχαν «πεσίματα», έπειτα από εντολή Πατέλη πήγε δυο στενά πιο κάτω να τα παραδώσει.

«Φτάνοντας στις 12 παρά κοντά στο ραντεβού ήταν ο Καζαντζόγλου με ένα μαύρο αυτοκίνητο για να του δώσω τρικάκια. Χτύπησε το τηλέφωνό του εκείνη την ώρα και κάτι του είπαν. Το έβγαλε πίσω στο τσαντάκι του, που το είχε κάπου στον ουρανό του αυτοκινήτου. Φορούσε άσπρη φόρμα» ανέφερε ο κατηγορούμενος και συμπλήρωσε ότι λίγο νωρίτερα τον είχε καλέσει ο Δήμου, ο οποίος του ανέφερε ότι υπάρχει μήνυμα που τους καλεί όλους στην τοπική.

«Εμένα το μυαλό μου πήγε στο κακό με το μήνυμα. Σκέφτηκα μήπως μας έχουν πετάξει καμία μολότοφ ή έχουν σπάσει την είσοδο της πολυκατοικίας. Παλαιότερα μας είχε πει ο Πατέλης ότι όσοι μένουμε κοντά, όταν μας χρειάζεται να τρέχουμε. Εγώ προσπάθησα να βρω Πατέλη και Καζαντζόγλου αλλά δεν τα κατάφερα» εξήγησε σχετικά με το μήνυμα που καλούσε μέλη της οργάνωσης στην τοπική. «Είπα στον Δήμου να πάει και ότι έρχομαι κι εγώ. Κατευθύνομαι στην τοπική, δεν βλέπω κανέναν απ’ έξω και συνεχίζω προς το ραντεβού μου με τον Καζαντζόγλου».


O Γιώργος Ρουπακιάς, περιγράφει τη σκηνή της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, δείχνοντας πώς τον χτύπησε με το μαχαίρι. 

Σε ερώτηση της προέδρου για το εάν ρώτησε τελικά τον Καζαντζόγλου για το μήνυμα, ο κατηγορούμενος είπε πως όχι, με την πρόεδρο να ρωτά έκπληκτη «μα λίγα λεπτά νωρίτερα τον ψάχνετε για να μάθετε και, όταν τον είδατε μπροστά, σας δεν είπατε τίποτα;».

Μετά το ραντεβού ο κατηγορούμενος είπε ότι κατευθύνθηκε πάλι προς την τοπική. Στο σημείο είδε Κομιανό, Σταμπέλο, Δήμου και Σκαλκο. Στη δήλωση Ρουπακιά, ο Κομιανός πετάχτηκε από το εδώλιο λέγοντας «εμένα ρε; Εμένα;».

«Ήταν όλοι με αναμμένες μηχανές. Ήταν 8-10 μηχανές και κάποιες είχαν 2 άτομα. Κάνεις δε σήκωσε κράνος. Εγώ από το σωματότυπο κατάλαβα κάποιους» είπε ο Γιώργος Ρουπακιάς με την Πρόεδρο να του απαντά όχι είχε τοποθετήσει και τον Πατέλη στο σημείο σε κάποια από τις απολογίες του. «Ήμουν φορτισμένος και ταραγμένος κι έφτιαξα μια ιστορία από το μυαλό μου» απάντησε.

Όταν ο Γιώργος Ρουπακιάς έφτασε στην τοπική είπε ότι εκείνοι έφευγαν και τοτε ρώτησε «τι έγινε ρε παιδιά;», μου είπαν «την έπεσαν σε δικό μας στο Κερατσίνι και πάμε να την απεγκλωβίσουμε». «Τους ακολούθησα με το αμάξι. Στη μέση της διαδρομής βρήκαμε και το Τζόρβα. Φτάσαμε στο Κοράλλι, την καφετέρια. Βλέπω τον Παύλο Φύσσα και καμία εικοσαριά άτομα. Είχε τελειώσει ο αγώνας και δεν ξέρω αν ήταν παρέα του όλοι αυτοί ή απλώς τελείωσε ο αγώνας. Ήταν όλοι σταμάτημενοι μπροστά από την καφετέρια. Όλα έγιναν πολύ γρήγορα» περιέγραψε στο δικαστήριο, υποστηρίζοντας πως δεν τον ήξερε καθόλου μέχρι εκείνη τη στιγμή.

Αυτή του η φράση εξόργισε τον πατέρα του Παύλου Φύσσα που φώναξε «Είσαι ψεύτης!» από το σημείο που καθόταν.

«Ήταν ο Φύσσας με καμία εικοσαριά άτομα. Έκοψαν μετά οι μηχανές, έκοψα κι εγώ και με κατάλαβε ο Φύσσας και μου φώναξε "γαμώ το σπίτι σου". Ήταν μικρό το στενό, έκοψαν οι μηχανές, έκοψα κι εγώ. Δεν του απάντησα και άνοιξα την πόρτα για να κατέβω. Εκείνη τη στιγμή έρχεται ένα της ομάδας ΔΙΑΣ και μου χτυπάει το καπό και μου λέει "έλα, έλα", σαν να μου λέει φύγε. Έφυγα πήγα λίγο πιο κάτω και άφησα το αυτοκίνητο αλλά ήταν το μισό απ' έξω. Βλέπω στο αντίθετο ρεύμα της Παναγή Τσαλδάρη μια θέση. Περίμενα να περάσουν 2 αυτοκίνητα και πήγα στο αντίθετο ρεύμα για να μπω να παρκάρω».

Πρόεδρος: Οι αστυνομικοί είπαν ότι υπήρχαν άνθρωποι με κοντάρια και λοστούς.
Ρουπακιάς: Δεν υπήρχε τέτοιο πράγμα
Πρόεδρος: Γιατί να το πουν αυτό οι αστυνομικοί;
Ρουπακιάς: Δεν ξέρω, αλλά δεν ήταν λογικό.
Πρόεδρος: Άρα είναι αναληθής αναφορά των αστυνομικών;
Ρουπακιάς: Έχει κάνει πολλές αναληθείς αναφορές. Το ξέρετε.

Και συνεχίζει:

«Μόλις άφησα το αυτοκίνητο, βλέπω στο δρόμο τον Φύσσα με 3-4 άτομα ακόμα. Είναι 2-3 μέτρα πιο πίσω του τα άτομα. Είναι μια παρέα. Φωνές άκουγα αλλά δεν ξέρω από που. Διασταυρώθηκαν τα βλέμματα μας. Είχαμε απόσταση 4 μέτρα. Έγιναν όλα σε δευτερόλεπτα. Μάλλον με θυμήθηκε και μου λέει "τι είναι ρε;" κι έρχεται κατά πάνω μου. Ανοίγω την πόρτα του αυτοκινήτου, τράβηξα χειρόφρενο και τράβηξα ένα μαχαίρι που είχα..» περιγράφει ο Ρουπακιάς με την Πρόεδρο να τον σταματά.

Πρόεδρος: Μισό λεπτό. Γιατί πήρατε μαχαίρι; Ήσασταν στο αμάξι.
Ρουπακιάς: Τι να έκανα; Να έκλεινα τις ασφάλειες; Είχα ανοιχτά παράθυρα.
Πρόεδρος: Σήμερα αυτό θα κάνατε;
Ρουπακιάς: Ε τι θα έκανα;
Πρόεδρος: Είχατε την ευχέρεια να φύγετε. Όπου σας βγάλει ο δρόμος
Ρουπακιάς: Πώς να φύγω; Είχε κίνηση.
Πρόεδρος: Να κλείνατε ασφάλειες και παράθυρα. Κρατούσε μαχαίρι ή κάτι;
Ρουπακιάς: Όχι, δεν κρατούσε. Αλλά ήταν ένα δευτερόλεπτο μακριά και είχε και 3-4 άτομα μαζί.
Πρόεδρος: Εσείς πήγατε να βοηθήσετε κάποιον στο Κερατσίνι υποτίθεται. Γιατί σταματήσατε εκεί;
Ρουπακιάς: Όχι, δεν τον ήξερα. Ήξερα ότι θα τους κυνηγήσουν; Ότι θα πέσω πάνω του την ώρα που παρκάρω; Αυτός σκέφτηκε προφανώς ότι πάμε να τον κυκλώσουμε, όχι ότι εγώ πάω να παρκάρω. Υπέθεσα ότι τους κυνήγησαν οι Χρυσαυγίτες και, όταν με είδε μπροστά του, σκέφτηκε ότι πάμε να τους κυκλώσουμε.

Στην συνέχεια ο μάρτυρας περιέγραψε τα κρίσιμα δευτερόλεπτα. «Στο αυτοκίνητο είχα ένα μαχαίρι. Και άνοιξα την πόρτα. Αν δεν είχα το μαχαίρι, θα άνοιγα να φύγω πεζός. Θα ήταν η τελευταία λύση γιατί θα με έφταναν. Είχα το μαχαίρι. Βγαίνω έξω, κάνω ένα βήμα στο πεζοδρόμιο κι αρχίζει να με χτυπάει με γροθιές. Κρατώντας το μαχαίρι έκανα τα χέρια μου προς τα πάνω για να προστατευθώ. Ήταν πιο ψηλός από εμένα. Τα σήκωσα για να προστατέψω το κεφάλι μου. Του έριξα στα πόδια για να κάνει πίσω. Όπως πήγα για τη δεύτερη είχε πέσει και τον πέτυχα στην καρδιά.

Πρόεδρος: Ο ιατροδικαστής βρήκε χτυπήματα; Έχετε δει την έκθεση;
Ρουπακιάς: Έχω μαλακό τριχωτό κεφαλής και μου βρήκε κάποιες εκδορές. Στην έκθεση δεν αναφέρεται τίποτα.
Πρόεδρος: Η διαφορά ύψους με τον Φύσσα ποια ήταν;
Ρουπακιάς: Ένα κεφάλι περίπου...
Πρόεδρος: Την πρώτη φορά πού τον χτυπήσατε;
Ρουπακιάς: Στο πόδι. 
Πρόεδρος: Όταν σκοπός κάποιου δεν είναι να σκοτώσει, επιλέγει μέρη που δεν είναι ζωτικά και τον αποδυναμώνει. Η συνέχεια γιατί χρειαζόταν;
Ρουπακιάς: Δεν έχω απασχολήσει ποτέ εγώ. Ούτε γήπεδο ούτε πουθενά. Το μόνο που θέλεις εκείνη την ώρα είναι να φύγεις από το χέρια του.
Πρόεδρος: Τα χέρια ενός ανθρώπου που, σύμφωνα με τον ιατροδικαστή, δεν σας έχει καταφέρει πλήγμα.
Ρουπακιάς: Ούτε να τον τραυματισω ήθελα.
Πρόεδρος: Βρέθηκαν χτυπήματα στο θώρακα κι την καρδιά.
Ρουπακιάς: Όταν σε βαράει ο άλλος κι είσαι σκυμμένος, πάνω στην ταραχή και την τρέλα δεν καταλαβαίνεις. Την ώρα που τρως ξύλο...
Πρόεδρος: Ναι, που ξύλο βέβαια δεν προκύπτει.
Ρουπακιάς: Έχει γίνει μια απλή ανθρωποκτονία και... το έκαναν
Πρόεδρος: Δεν μπορείτε ποτέ να λέτε απλή άνθρωποκτονια.