Δικαιωμένοι και ηθικά ικανοποιημένοι αισθάνονται η μητέρα και ο αδερφός της Λίας Τρικαλιώτη, της 26χρονης καθηγήτριας μουσικής από την
Κέρκυρα η οποία τον Νοέμβριο του 1997 είχε βρεθεί νεκρή σε μια χαράδρα βάθους 250 μέτρων. Οι γονείς και ο αδερφός της κοπέλας φώναζαν από την αρχή ότι η αγαπημένη τους Λία έπεσε θύμα εγκληματικής ενέργειας, τη στιγμή που οι αστυνομικές αρχές τότε είχαν αποδώσει το θάνατό της σε αυτοκτονία.
Η άδικη ετυμηγορία των αρχών ήταν αυτή που σύμφωνα με τους συγγενείς της Λίας Τρικαλίώτη οδήγησαν και στο θάνατο τον αγαπημένο της πατέρα που δεν άντεξε από τη στεναχώρια του και έφυγε από τη ζωή με τον καημό της δικαίωσης για την κόρη του.
Οι αγαπημένοι της 26χρονης καθηγήτριας μουσικής είχαν προσφύγει κατά του Ελληνικού Δημοσίου στα διοικητικά δικαστήρια, θεωρώντας ότι οι αστυνομικές Αρχές δεν έκαναν τις απαραίτητες ενέργειες έτσι ώστε να διαπιστωθεί ο τρόπος με τον οποίο πέθανε η κόρη τους.
Είκοσι δύο χρόνια μετά το Διοικητικό Εφετείο Ιωαννίνων επιδίκασε χρηματικά ποσά για τα μέλη της οικογένειας της άτυχης κοπέλας που κατ’ εκτίμηση μαζί με τους τόκους ανέρχονται στις 350.000 ευρώ.
Ο δικηγόρος της οικογένειας Σπύρος Βλάχος έκανε λόγο για κακό χειρισμό στα όσα προβλέπεται να ακολουθήσουν οι αστυνομικές αρχές ώστε να φθάσει στην εξιχνίαση της υπόθεσης με αποτέλεσμα ο δράστης να μην συλληφθεί ποτέ αλλά και να μην οδηγηθεί στο Δικαστηρίο μιας και έχουν περάσει πάνω από 20 χρόνια.
«Εκδόθηκε μια απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Ιωαννίνων με την οποία επιδικάστηκαν κάποια χρηματικά ποσά στην οικογένεια της Λίας Τρικαλιώτη, η οποία σε εκείνο το χρόνο που τελέστηκε η πράξη φέρεται ως αυτοκτονία. Με βάση τα πραγματικά περιστατικά τα οποία συγκροτούν την ίδια την υπόθεση, προκύπτει ότι δεν πρόκειται για αυτοκτονία αλλά για ανθρωποκτονία και μάλιστα με πρόθεση. Υπάρχουν πλείστα στοιχεία αποδεικτικά μέσα στη δικογραφία τα οποία αξιολόγησε η δικαστής και εξέδωσε την απόφαση» είπε ο ο κ. Σπύρος Βλάχου και συνέχισε:
«Αξιολογώ ότι υπήρξε μια κακή εφαρμογή των όσων επιβάλλεται η αστυνομία να κάνει. Δεν ανακαλύφθηκε ποτέ ο δράστης αυτής της υπόθεσης, υπήρξε ένα μεγάλο κενό που διήρκησε για πάρα πολλά χρόνια με την αγωνία της οικογένειας και τον πόνο που είχε. Με αυτή την υπόθεση η οικογένεια δικαιώνεται, όμως, έχοντας εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη τόσα χρόνια, πραγματικά έδιναν στοιχεία ώστε να έρθει η σημερινή απόφαση και να υπάρξει αυτό για το οποίο πίστευαν εξαρχής, ότι το παιδί τους δεν αυτοκτόνησε αλλά το σκότωσαν, και αυτό είναι το σημαντικό σε αυτή την υπόθεση.
Αναφορικά με την ποινική αντιμετώπιση αυτής της υπόθεσης, έχει παραγραφεί η ποινικά άδικη πράξη, άρα λοιπόν ποτέ δεν θα εμφανιστεί ο δράστης απέναντι στην ποινική δικαιοσύνη γιατί έχει παρέλθει εικοσαετία από το χρόνο αυτής της πράξης» είπε ο δικηγόρος της άτυχης Λίας Τρικαλιώτη.
Το χρονικό της υπόθεσης
Τα ίχνη της Λίας Τρικαλιώτη είχαν χαθεί μυστηριωδώς τον Νοέμβριο του 1997 και τρία εικοσιτετράωρα μετά βρέθηκε το πτώμα της σε μια απότομη χαράδρα στο βόρειο τμήμα του νησιού, κάτω από το φρούριο του Αγγελόκαστρου.
Η Αστυνομία τότε είχε συμπεράνει πως πιθανότερη αιτία θανάτου ήταν η αυτοχειρία κι όλα έδειχναν ότι ο θάνατος της άτυχης κοπέλας προκλήθηκε από πτώση από μεγάλο ύψος.
Οι γονείς και ο αδερφός της 26χρονης καθηγήτριας μουσικής δεν δέχτηκαν ποτέ αυτή την εκδοχή, εκθέτοντας το επιχείρημα ότι το σώμα της κόρης τους είχε ελαφριά κατάγματα και εκδορές που δεν μαρτυρούσαν μία πτώση από τόσο μεγάλο ύψος και μάλιστα επέμεναν για χρόνια ότι η αγαπημένη τους Λία δολοφονήθηκε.
Δύο χρόνια μετά, και συγκεκριμένα το 1999, με τη σύμφωνη γνώμη του εισαγγελέα Κέρκυρας έγινε εκταφή του πτώματος της άτυχης δασκάλας προκειμένου οι ιατροδικαστές, τους οποίους όρισε η οικογένεια, να διενεργήσουν νεκροτομή.
Μάλιστα, για να εξαγάγουν πιο ασφαλή συμπεράσματα, είχαν ρίξει ένα κέρινο ομοίωμα από το σημείο όπου υποτίθεται ότι είχε πέσει η Τρικαλιώτη για να αποφανθούν πως τελικά «το ενδεχόμενο της αυτοκτονίας ουδόλως ευσταθεί», λέγοντας ότι το σώμα της Λίας δεν έφερε τα τραύματα που θα δικαιολογούσαν μια πτώση από 250 μέτρα ύψος.
Έτσι λοιπόν η οικογένεια προσέφυγε κατά του Ελληνικού Δημοσίου στα Διοικητικά Δικαστήρια, θεωρώντας ότι η αστυνομία δεν προέβη στις αρμόζουσες ανακριτικές διαδικασίες που όφειλε να προβεί για τη διαπίστωση των αιτιών θανάτου της άτυχης Λίας και είκοσι δύο χρόνια αργότερα η οικογένειά της δικαιώνεται.
