Αποχαιρετισμός για τον «προστάτη γιατρό της Μεσογαίας» Γιάννη Κωσταρέλλο

Ο λόγος δεν αφορούσε στην επέτειο του Πολυτεχνείου. Ένα πλήθος κόσμου, όλων των ηλικιών και επιπέδων, είχε συγκεντρωθεί απ’ το χάραμα στην πρωινή Λειτουργία για τον τελικό αποχαιρετισμό του πολυαγαπημένου γιατρού της πόλης, Ειδικού Καρδιολόγου/ Ειδικού Παθολόγου Γιάννη Κωσταρέλλου στην επιμνημόσυνη 40ήμερη δέηση για την ψυχή του.

“Χάσαμε τον προστάτη μας, τον πατέρα όλων μας, τον φίλο κι αδελφό μας, με την ξαφνική αυτή απώλεια του λατρεμένου γιατρού μας και είμαστε απαρηγόρητοι εδώ στα Μεσόγεια, γιατί ζούμε μια αναπάντεχη καταστροφή στην ομαλή λειτουργία της πόλης και της ζωής μας, λέει χαρακτηριστικά για τη μοναδική σχέση πολυεπίπεδης βοήθειας και στήριξης του “Γιατρού Γιάννη” προς κάθε άνθρωπο, που εξηγεί ευλόγως το μέγεθος της σημερινής συνάθροισης του εκκλησιάσματος, ένα υψηλόβαθμο μέλος της δημοτικής Αρχής του Δήμου Μεσογαίας και Μαρκοπούλου.

“Κεραυνός μας χτύπησε κατάστηθα στην καρδιά μας όταν μάθαμε ότι χάσαμε τον άγιο φίλο και άνθρωπό μας -τον πολυαγαπημένο γιατρό μας Γιάννη Κωσταρέλλο- που μας φρόντιζε όλους πλούσιους και φτωχούς, με το ελάχιστο οικονομικό τίμημα τους πρώτους και δωρεάν τους δεύτερους. Τι θα απογίνουμε τώρα;”, συμπληρώνει με ένα λυγμό μια ηλικιωμένη κυρία που συμμετέχει στο μνημόσυνο κι ακούει τη συζήτηση!

Σύμφωνα με τις πληροφορίες ιατρού καρδιολόγου και φίλου του εκλιπόντος,  στάθηκε για το γιατρό μοιραία μια φθινοπωρινή ίωση που προκαλεί περικαρδίτιδα κι η οποία έπληξε καίρια τις δυνάμεις του”!

Κι ενώ θεράπευσε τους ασθενείς του με τη μεταδιδόμενη νόσο, “...ο ίδιος υποφέροντας από χρόνια υπερκόπωση και με μόνη την φαρμακευτική αγωγή, χωρίς ανάπαυση και με συνεχή καθημερινή καταπόνηση απ’ το πολύωρο έργο του στο “Ιατρικό Κέντρο Μεσογείων”, ουσιαστικά ροκάνισε το δένδρο της ζωής του μέσα σε ενάμιση μήνα”.

 “Η κατάληξη, υπό τις συνθήκες αυτές, ήταν εξαρχής προδιαγεγραμμένη και ο Γιάννης το ήξερε πολύ καλά και μας τα έλεγε, αλλά όπως πάντα πρόσεχε όλους τους άλλους πλην του εαυτού του”, εξηγεί ο ε.τ. αρεοπαγίτης  Μιχάλης Δέτσης, επιστήθιο μέλος της στενής παρέας και του περιβάλλοντος του εκλιπόντος, ο οποίος συγκλόνισε την πόλη με το ποίημα του και με τον επικήδειο λόγο του για το φίλο του και που, όπως όλοι, μέχρι την τελευταία ώρα αγνοούσε την κρισιμότητα της κατάστασης της υγείας του.

- “Δυστυχώς, δεν ήθελε να επιβαρύνει κανένα με τις δικές του έγνοιες”,  αναφέρει σοκαρισμένη απ’ την απώλεια του πατέρα της κι απαρηγόρητη η αγαπημένη του κόρη Σουζάνα Κωσταρέλλου.

 Ως “συγκλονιστικό γεγονός” περιγράφει φίλος του γιατρού, ιερωμένος, την είδηση του θανάτου του “γιατρού προστάτη της ανατολικής Αττικής.” Και το πόσο αστραπιαία διαδόθηκε στον κόσμο μέσα σε μια ώρα την αποφράδα μέρα το θλιβερό γεγονός. Και πώς ξαφνικά το κέντρο της πόλης πλημμύρισε απ’ τους κατοίκους και των οκτώ οικισμών του Δήμου Μεσογαίας, οι οποίοι συγκεντρώθηκαν ελπίζοντας μάταια πως θα τους διαβεβαιώσει κάποιος απ’ την Εκκλησία ή απ’ την οικογένεια του ότι δεν είναι αλήθεια αυτό το κακό νέο και πως πρόκειται για μια κακή φάρσα!

 “Μεταξύ των προσερχομένων στην εκκλησία την αποφράδα μέρα της κήδευσής του, αναφέρει ο ιερέας, ήταν κι ένας μεγάλος αριθμός διακεκριμένων γιατρών της ημεδαπής και της αλλοδαπής, καθώς και πολλά μέλη γνωστών οικογενειών της πολιτικής, της οικονομικής και της ευρύτερης επιστημονικής κοινότητας της χώρας. "Ο πληθυσμός της πόλης μας στο σύνολό της είχε υποστεί σόκ, κι ακόμη δεν έχουμε συνέλθει! “Αυτή η αδιανόητη περίπτωση, είναι μια καταστροφή τρομερή για όλους μας και δεν τη δεχόμαστε”, έρχονταν και μου έλεγαν με δάκρυα στα μάτια οι κάτοικοι του Μαρκόπουλου και των γύρω περιοχών, επισημαίνει ο ιερέας, αρνούμενοι να αποδεχτούν την πραγματικότητα ως και λίγα λεπτά πριν ξεκινήσει η εξόδιος ακολουθία του εκλιπόντος στον Άγιο Ιωάννη, τη Μητρόπολη της περιοχής μας, της οποίας υπήρξε ο Dr Γιάννης Κωσταρέλλος στήριγμα κι εξέχον μέλος με την αλληλέγγυα ανθρωπιστική δράση του στα Μεσόγεια και, κυρίως, ένας γνήσιος εκπρόσωπος της πνευματικής ζωής του τόπου μας”!

  Αποχαιρετισμός

Πράγματι, κατά τη μέρα του ύστατου αποχαιρετισμού, προσήλθε στη Μητρόπολη του Αγίου Ιωάννη Μαρκοπούλου ένα καταπληκτικό πλήθος ανθρώπων πολύχρωμο κι ανάστατο, σιωπηλό κι απαρηγόρητο! Πρόσφυγες και μετανάστες κι άστεγοι, μαζί παρέα με επιστήμονες, διανοούμενους, πολιτικούς, δικαστικούς, δήμαρχους, δημοσιογράφους, έμπορους, καλλιτέχνες, αγρότες, επαγγελματίες όλων των ειδών και κατηγοριών, μαζί με νήπια, με μαθητές και φοιτητές! Όλοι έτρεξαν να τον δούν για τελευταία φορά, να τον φιλήσουν και να τον αποχαιρετήσουν!

Σε μιαν αντάμωση πηγαία ενωμένων κι αδελφωμένων ανθρώπων- από διαφορετικές φυλές, εθνότητες, θρησκείες και οικονομικές τάξεις, ουσιαστικά από διαφορετικούς κόσμους και πολιτισμούς- εκεί μπροστά στην εκκλησιά του Άη Γιάννη αποδείχθηκε πώς “ο Γιατρός Γιάννης” ήξερε και θεράπευε πρωτίστως τις διαφορές ανάμεσα στους ανθρώπους και ταυτόχρονα γιάτρευε της ψυχής και του νού τις πληγές μαζί μ’εκείνες του σώματος, μέσα απ’ τα κηρύγματα της Αγάπης του, καθώς απ’ τα μικράτα του μυήθηκε και γνώρισε απ’ τους γονείς του και τους δασκάλους του στη γενέτειρα πόλη του πολύ καλά να σπέρνει και να εξαπλώνει τους πνευματικούς καρπούς του για την αξία του ανθρώπου και για την οικουμενική ενότητα κι αδελφοσύνη των λαών!

Έτσι βρέθηκαν σήμερα και τον αποχαιρέτησαν, ενωμένοι και συνδεδεμένοι με το πνεύμα του όλοι οι φίλοι και οι συμπολίτες του, μαζί αγκαλιασμένοι ως και με τους πιο μακρινούς ασθενείς του, με τους νομάδες Ρομά και με τους ευάλωτους πρόσφυγες που τον έβλεπαν σα φιλόστοργο πατέρα και θεό τους επί γής!
Και, έτσι αυθόρμητα κι ενιαία δημιούργησαν τριγύρω του και μέσα στη λατρεμένη του πόλη μια πανίσχυρη αλυσίδα αγάπης κι ένα πολύ φωτεινό ρεύμα ενότητας και αδελφοσύνης, που είχε εξαπλωθεί απ’ τα Μεσόγεια των Αθηνών και είχε πλημμυρίσει ολόκληρη την Ανατολική Αττική!

Η ατμόσφαιρα στην, περικυκλωμένη από εκατοντάδες ανθρώπων ελλήνων και αλλοδαπών που κρατούσαν αναμμένα κεριά, πόλη της Μεσογαίας με όλα τα μαγαζιά της κλειστά και με τις καμπάνες της που θρηνούσαν ακατάπαυστα, με τα άκεφα και θλιμμένα παιδικά πρόσωπα και με όλους τους νέους ή τους μεγαλύτερους ηλικιακά παριστάμενους, γυναίκες κι άνδρες, να μη μπορούν να συγκρατήσουν τα δάκρυά τους, ήταν τόσο κατανυκτική που προσομοίαζε έντονα με εκείνη της Μεγάλης Παρασκευής, όπως εύστοχα σχολίασε ο αδελφοποιτός αρεοπαγίτης Μ. Δέτσης, φίλος του εκλιπόντος Γιάννη Κωσταρέλλου.

 “Για πρώτη φορά στις μέρες μας και μέσα στους δίσεκτους κι απάνθρωπους χρόνους που ζούμε υπήρξε τέτοιο θάμα”, αναφέρει μέλος της οικογένειας του γιατρού! “Μεγάλοι άνδρες, γυναίκες και νέα παιδιά να κλαίνε αγκαλιασμένοι μαζί μας, με αναφιλητά και λυγμούς! Άφατος είναι ο πόνος μας, μα και μεγάλο βάλσαμο για μας η άπειρη αγάπη των συνανθρώπων μας για τον άνθρωπό μας και γιατρό τους! Γιατί τέτοια συνάντηση ενωμένων κι αδελφωμένων ανθρώπων από διαφορετικούς κόσμους και πολιτισμούς, δεν έχει ξαναυπάρξει! Τόσοι φωτισμένοι επιστήμονες, διανοούμενοι και κρατικοί υπάλληλοι, με καλλιτέχνες, αγρότες, κι εμπόρους ή με επαγγελματίες, μαζί με νήπια, με μαθητές και φοιτητές, μαζί με πρόσφυγες και μετανάστες, μαζί με άνεργους και με άστεγους, μαζεμένοι όλοι εδώ, μνημονεύοντας, μιλώντας και θρηνώντας μαζί μας και ξεχωριστά καθεμία και καθένας τους “τον δικό του Ιππότη Γιατρό”, τον  μοναδικό “Ένα για όλους, Γιατρό Γιάννη” τους, δεν έχει ξαναγίνει”!

Η ζωή του

      Ο Γιάννης Κωσταρέλλος, ήταν παιδί εννεαμελούς υπερπολύτεκνης οικογένειας και γεννήθηκε στη Μεσογαία Μαρκοπούλου. Πήγε σχολείο στο δημοτικό και στο γυμνάσιο της περιοχής του και εισήχθη με την πρώτη του προσπάθεια στην Ιατρική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης. Μετά το πρώτο έτος της σχολής του και λόγω της καλής του επίδοσης έλαβε το δικαίωμα μετεγγραφής στην Αθήνα. 

Αποφοίτησε το 1970 απ’ την Ιατρική Σχολή Αθηνών κι έλαβε το πτυχίο του με υψηλή βαθμολογία. Κατά την διάρκεια των σπουδών του παράλληλα εργαζόταν στην επιχείρηση του πατέρα του, όπως από μικρό παιδί πάντοτε έκανε.

Υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στις ένοπλες δυνάμεις ως ανθυπίατρος. Ως αγροτικός γιατρός προσέφερε με αφοσίωση επί 24ώρου βάσεως συνεχή ιατρική κάλυψη σε ορεινή περιοχή του νομού Αχαΐας, όπου ο πληθυσμός τον λάτρεψε για την αυταπάρνηση και τις θυσίες του.

Ανήσυχο και διερευνητικό πνεύμα καθώς ήταν μελετούσε ακατάπαυστα και το 1973, αφού έδωσε επιτυχείς εξετάσεις κι έλαβε το πιστοποιητικό E.C.F.M.G. (Educational Council For Foreign Medical Graduates), μετά από αίτησή του προσλήφθηκε στο μεγάλο νοσοκομείο Bergen Pines County Hospital Palramus του New Jersey ως έμμισθος ειδικευόμενος ιατρός (intern και resident). Στο πλαίσιο των κλινικών ερευνών του εκεί, ασχολήθηκε εκτεταμένα και με την έρευνα του μηχανισμού γήρανσης (Aging Process). Έλαβε την πράσινη κάρτα κι εν συνεχεία , κατόπιν εξετάσεων, έλαβε από το Board If Registration In Medicine State Of Maine το πιστοποιητικό Flex με το δικαίωμα της ελεύθερης άσκησης της ιατρικής στις ΗΠΑ, όπου και διέπρεψε.

Ωστόσο, τον κέρδισε η μεγάλη αγάπη του για την πατρίδα και για την οικογένειά του, που τον έκαναν να επιστρέψει στο Μαρκόπουλο, όπου με  πυξίδα του το πανανθρώπινο κι οικουμενικό πνεύμα της ενότητας των ανθρώπων και της αδελφοσύνης των λαών προσέφερε επί 45 συναπτά έτη ως και σήμερα τις ιατρικές υπηρεσίες του πρός όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως της καταγωγής ή της θρησκείας τους, της γλώσσας και της εθνότητος τους.

Εργάστηκε κι εκπαιδεύτηκε στην Πανεπιστημιακή Κλινική του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου Αθηνών και εργάστηκε ως επιστημονικός συνεργάτης στην Α' Καρδιολογική Κλινική του Νοσοκομείου του Ελληνικού Σταυρού.

Ήταν κάτοχος δύο ιατρικών ειδικοτήτων, του ειδικού καρδιολόγου και του ειδικού παθολόγου και ασχολήθηκε κυρίως με την καρδιολογία ως ειδικός στην υπερηχοκαρδιογραφία και στη λιπιδολογία - αθηρωμάτωση.

Από το 1980 μαζί με την επίσης ιατρό σύζυγό του, κ. Καλλιόπη Αλεξανδρή - Κωσταρέλλου, μικροβιολόγο, δημιούργησαν ένα μικρό παλυιατρείο στο κέντρο του Μαρκόπουλου και το 1993 με τη βοήθεια της συζύγου του και της διαιτολόγου κόρης του Σουζάνας Κωσταρέλλου καθώς και με τη συνεργασία 15 διακεκριμένων γιατρών όλων των ειδικοτήτων, ανέπτυξαν μέσα στην πόλη ένα ολοκληρωμένο κέντρο ιατρικών υπηρεσιών το ΙΑΤΡΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΜΕΣΟΓΕΙΩΝ.

Αυτό το ιατρικό κέντρο περιγράφουν οι κάτοικοι της Ανατολικής Αττικής ως “κομμάτι του γαλανού ουρανού και ως επίγειο παράδεισο ίασης και μέριμνας των ανθρώπων”.

Ως κύρια αποστολή του ο Γιάννης Κωσταρέλλος, θεωρούσε την προσφορά βοήθειας προς τους συνανθρώπους του και διακήρυττε ότι οι πραγματικοί αθάνατοι στην ανθρώπινη ιστορία είναι όσοι ανακάλυψαν τρόπους να σωθούν δισεκατομμύρια  άνθρωποι σαν τον Fleming με την πενικιλίνη και το Γ. Παπανικολάου με το test-pap.

Μια ζωή προσφοράς

Μέσα απ’ την καθημερινή του δράση υποστήριζε ενεργά τον άνθρωπο και συνέβαλε στη θεμελίωση των θεσμών της κοινωνικής δικαιοσύνης και της δημοκρατίας, όπως και στην προαγωγή όλων των κοινωνικών παροχών στην υγεία. Προωθούσε τον πολιτισμό με κάθε τρόπο και πίστευε στη δωρεάν παιδεία όπως και στη δια βίου εκπαίδευση για όλους. Επίσης, πίστευε κι εφάρμοζε τις αρχές της αξιοκρατίας και των ίσων ευκαιριών, κι ήταν υπέρ της μικτής οικονομίας και της αξιοκρατικής ανακατανομής του πλούτου. Ο ίδιος θεωρούσε ότι η οικογένειά του αποτελούσε ενδεικτικό παράδειγμα του αγώνα για την αξιοκρατική ανακατανομή του πλούτου.
Γεννήθηκε παιδί μιας πτωχής οικογένειας, κι έγινε βοσκός προβάτων από τα έξι χρόνια του, ενώ ήταν πωλητής παγωτών από παιδάκι του δημοτικού σχολείου. Βοήθησε σκληρά σε όλες τις δουλειές της οικογένειας, κι ενώ χρήματα ποτέ δεν περίσσευαν για φροντιστήρια, αυτός πάντοτε διάβαζε ενώ συγχρόνως δούλευε. Κι όμως, παρά τις δυσκολίες του, πέρασε με την πρώτη του προσπάθεια στην Ιατρική και δούλεψε τίμια και υπερωριακά καθημερινώς, μέχρι που έκανε προκοπή.

Επίσης, κι ενώ είχε πολύ μεγάλο φόρτο εργασίας έβρισκε πάντοτε χρόνο για να ασχοληθεί με τα κοινά και με τα ζητήματα των συμπολιτών του.

Διετέλεσε πρόεδρος πολλών συλλόγων κι έδωσε πολλές διαλέξεις κατά καιρούς, ενώ έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα πάνω στα σοβαρά θέματα της εποχής μας, όπως είναι τα ναρκωτικά και το κάπνισμα.

Επιπλέον, αρθρογραφούσε και μελετούσε λύσεις για τα μεγάλα προβλήματα της ανθρωπότητας, ιδιαίτερα για τις κρίσιμες για τη ζωή ασθένειες και τα νοσήματα, για τα συστήματα υγείας και για τα κοινωνικά συστήματα των εθνών, καθώς και για όλα ζητήματα που προκαλούν οι πόλεμοι, για την προσφυγιά και τη μετανάστευση των λαών και για την εύθραυστη ισορροπία της ειρήνης μεταξύ των λαών του πλανήτη.