Πάιατ: Σημαντική η πρόσκληση Μητσοτάκη στις ΗΠΑ - Η συμφωνία Λιβύης - Τουρκίας δεν βοηθά τη σταθερότητα

Κάθε συμφωνία πρεπει να βασίζεται στο διεθνές δίκαιο. Αν και δεν έχουμε δει το κείμενο συμφωνίας Λιβύης - Τουρκίας υπάρχει ξεκάθαρη υποχώρηση από την κατάστηση σταθερότητας δήλωσε ο αμερικανός πρέσβης στην Ελλάδα Τζέφρι Πάιατ στο περιθώριο συνεδρίου του Ελληνο-Αμερικανικού Επιμελητηρίου..

«Θα ήθελα να δώσω έμφαση στην μεγάλη σημασία της πρόσκλησης του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον στις 7 Ιανουαρίου και την φανταστική ευκαιρία που προσφέρει για αναδειχτεί το πόσο έχει αλλάξει η Ελλάδα τους τελευταίους μήνες και για την αμερικανική δέσμευση να κάνουμε ό,τι είναι δυνατό ώστε να διασφαλίσουμε ότι η Ελλάδα θα πάει μπροστά στους τομείς της οικονομίας, των επενδύσεων αλλά και της δημιουργίας θέσεων εργασίας» είπε ο κ. Πάιατ, και συμπλήρωσε:

«Αλλά και για να υπογραμμίσουν οι ΗΠΑ τη δέσμευσή τους στο όραμα της Ελλάδας ως πυλώνα σταθερότητας στην περιοχή. Μια χώρα που είναι εποικοδομητικός “παίκτης” σε μια ευρεία περιοχή, που εκτείνεται από την Ανατολική Μεσόγειο μέχρι τα Βαλκάνια και τη Μαύρη Θάλασσα. Μια χώρα που μοιράζεται τις ίδιες αξίες μαζί μας και μια χώρα που μετά από μια πολύ δύσκολη δεκαετία κινείται και πάλι προς τα εμπρός σε οικονομικό επίπεδο, με έναν τρόπο που είναι καλό για την Ελλάδα αλλά και για τις ΗΠΑ».

Απαντώντας σε ερώτημα δημοσιογράφου για την τουρκική προκλητικότητα, ο κ. Πάιατ στάθηκε σε τρία σημεία.

«Πρώτον, η Ελλάδα και οι ΗΠΑ έχουν κοινό, ισχυρό συμφέρον να παραμείνει η Τουρκία “δεμένη” με τη Δύση. Δεμένη με τη Δύση, δεμένη στο ΝΑΤΟ, δεσμευμένη στην ευρωατλαντική συμμαχία. Δεύτερον, έχουμε επανειλημμένα εκφράσει την εκτίμησή μας για τα βήματα τα οποία έχει κάνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του για να εξασφαλίσουν ότι τα κανάλια επικοινωνίας μεταξύ της Αθήνας και της Άγκυρας είναι ανοιχτά και για να καταστήσει σαφές ότι η Ελλάδα δεν αναζητά κλιμάκωση ούτε εντάσεις. Τέλος θέλω να σημειώσω αναφορικά με αυτό το μνημόνιο συνεργασίας μεταξύ της Τουρκίας και της Λιβύης ότι δεν έχουμε δει ακόμη το κείμενο».