Χρυσοχοΐδης στο ΘΕΜΑ: Αστυνομικές περιπολίες ανά δεκάλεπτο σε κάθε γειτονιά

Δημοσίως το ομολογώ. Δεν έχω λόγο να το κρύβω. Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, η συμπάθειά μου. Μπας και έγινα λάτρης του «Law and Order»; Μπας και μέσα μου κρύβω έναν Μάκη Βορίδη; Μπας και είμαι καραδεξιός και δεν το έχω συνειδητοποιήσει; Τρία πράγματα έχω να πω. Οι μπαχαλάκηδες ουδεμία σχέση με πολίτες του μόχθου. Με τους μεροκαματιάρηδες. Με το προλεταριάτο. Το πρώτο. Το μπάχαλο που προκαλούν βολεύει, ενθαρρύνει και αναπτύσσει μεθόδους αστυνομικής καταστολής. Το ένα χέρι νίβει τ’ άλλο και τα δύο μαζί το ίδιο πρόσωπο. Αυτό είναι το δεύτερο. Και το τρίτο ότι πίσω από άφθονες πράξεις ανομίας, ιδιαίτερα Εξαρχείων και καταλήψεων, κρύβονται δεκάδες όψεις παραβατικότητας. Ναρκωτικών, λαθραίων τσιγάρων, πορνείας, αφορολόγητου λιανικού εμπορίου, όπλων και πάει λέγοντας.

Με απλά λόγια. Μπάχαλο, καταλήψεις, ναρκωτικά, λαθρεμπόριο, ουδεμία σχέση με κάθε εκδοχή, με κάθε ιδεολογία που επαγγέλλεται πρόοδο, ανθρωπισμό, ατομικά δικαιώματα. Τουτέστιν οι μπαχαλάκηδες και όλα τα «συμπαρομαρτούντα» συκοφαντούν, διασύρουν, διακορεύουν κοινωνικούς αγώνες και δημοκρατικά δικαιώματα. Τουτέστιν καπηλεύονται συνθήματα. Καπηλεύονται αγωνιστικές, αληθινές, περγαμηνές και ασελγούν πάνω στη μνήμη των «αγίων» προγόνων! Για έναν ακόμα λόγο ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης είναι η συμπάθειά μου. Οπως λέει και ο ίδιος, «είμαι άνθρωπος λαχανιασμένος, τρέχω σε μια διαρκή, ασταμάτητη ανηφόρα».

«Οποιος δεν λαχανιάζει, παρακμάζει»

Το προσυπογράφω. Γιατί με εκφράζει. Επειδή είναι ο βασικός όρος ύπαρξης κάθε προκομμένου, κάθε βιοπαλαιστή, κάθε ανήσυχου, κάθε ασταμάτητου πλάσματος σε κάθε σημείο του πλανήτη. Οποιες κοινωνίες δεν λαχανιάζουν, δεν τρέχουν και δεν πορεύονται σε μια ασταμάτητη ανηφορά, είναι αναγκασμένες να κατρακυλήσουν στον κατήφορο.

Πράγμα που συνέβη εν Ελλάδι για μια ολόκληρη δεκαετία. Δεν τρέχεις; Δεν λαχανιάζεις; Δεν επινοείς; Ε, τότε σκάσε και κολύμπα. Το «λαχάνιασμα» βασική, πρωταρχική προϋπόθεση ανάπτυξης, προόδου, ευημερίας.

«Ξέρετε από που κληρονόμησα αυτό το λαχάνιασμα; Από τον μακαρίτη τον πατέρα μου. Αν και δεν ήταν κομμουνιστής, στη ζωή του είχε υιοθετήσει την παρομοιώδη εργατικότητα του Σταχάνοφ».

Παρένθεση: Ο 29χρονος ανθρακωρύχος Αλεξέι Γκριγκόριεβιτς Σταχάνοφ, Σοβιετικός προλετάριος και μέλος του κόμματος, στις 30 Αυγούστου του 1935, στις 10 το βράδυ, μπαίνει στις στοές του ορυχείου στο Ντόνμπας της ανατολικής Ουκρανίας, όπου εργάζεται, μαζί με τρεις συναδέλφους του, τον γραμματέα της τοπικής οργάνωσης του Κομμουνιστικού Κόμματος και έναν δημοσιογράφο της περιοχής. Εξι ώρες αργότερα βγαίνουν με βήμα θριαμβευτικό έχοντας εξορύξει 102 τόνους άνθρακα, μια ποσότητα που ξεπερνά τη μέχρι τότε νόρμα κατά 14 φορές!

Από τα 13 στη βιοπάλη

Πάμε παρακάτω. Από πού κληρονόμησε ο πατέρας Χρυσοχοΐδης τόση εργασιομανία; Από ανάγκη. Από το ξερίζωμα. Από τη μετανάστευση. Από τη βιωματική γνώση πως χωρίς κόπο, ιδρώτα και συστηματική ανελέητη εργασία δεν υπάρχει φως. Τίποτα δεν γίνεται.

«Είναι το οικογενειακό DNA. Κατάγομαι από μεσαία αγροτική οικογένεια προσφύγων. Ο πατέρας μου από τον Πόντο. Η μητέρα μου από Σμύρνη. Φαντάσου την εξής εικόνα: πάνω στην αποξηραμένη λίμνη των Γιαννιτσών, με ανηφόρες, κατηφόρες και τόσα εμπόδια, ο πατέρας μου καλλιεργούσε, νυχθημερόν, στα δικά του χωράφια. Ετσι έμαθα από μικρός πως χωρίς κόπο τίποτα δεν γίνεται. Ετσι μπήκα στη βιοπάλη από 13 ετών, πρώτα στην αγροτική δουλειά και ύστερα ως μεταφορέας φρούτων. Η δουλειά, η ασταμάτητη δουλειά στροφάρει τον εγκέφαλο. Και οι πολλές στροφές πυροδοτούν αρετές όπως επινοητικότητα και εφευρετικότητα».

Ηταν Πέμπτη, η περασμένη Πέμπτη, 11 το μεσημέρι. Ηταν το πανύψηλο οικοδόμημα του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη. Ασχημο και καταπιεστικό στην όψη. Και ήταν το γραφείο του υπουργού στον 7ο όροφο. Προτού δρασκελίσεις το κατώφλι, πάνω από την πόρτα έγραφε «Γιώργος Βασιλάκης». Ο υπασπιστής του Χρυσοχοΐδη. Που τον Ιούνιο του 2010 άνοιξε δέμα και ανατινάχθηκε σε χίλια κομμάτια. Ηταν πατέρας. Ηταν οικογενειάρχης. Ηταν ένας απλός πολίτης. Και αν το ίδιο είχε συμβεί στον πατέρα κάποιου μπαχαλάκη, θα είχε ξεσηκωθεί το σύμπαν, θα είχαν ορμήσει να κατασπαράξουν τους «μπάτσους» και κάθε χρόνο στη μνήμη του, όπως με τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, θα καιγόταν η Αθήνα.

«Κάθε δέκα λεπτά θα βλέπουμε αστυνομικούς»

Είσαι μπάτσος; Ε, τότε, ten feet under. Δεν είσαι; Ε, τότε, ιερομάρτυρας. Ε, λοιπόν, δεν συμφωνώ. Και ο Βασιλάκης και ο Γρηγορόπουλος θύματα της ίδιας τυφλής βίας. Η αξία κάθε ανθρώπινης ζωής είναι ίδια. Είτε από εδώ, είτε από εκεί. Πάει τελείωσε. Για να μην σας τρώω τον χρόνο, σημασία έχει ένα πράγμα. Οπως λέει και ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης:

«Μετά την ορκωμοσία 1.500 αστυνομικών, κάπου στα μέσα του ερχόμενου Ιανουαρίου, κάθε δέκα λεπτά, αστυνομικές δυνάμεις ΔΙ.ΑΣ. θα περιπολούν κάθε γειτονιά επί 24ώρου βάσεως. Κάθε δέκα λεπτά οι πολίτες θα βλέπουν αστυνομικούς. Πάει τελείωσε».

- Σίγουρο;

«Σίγουρο. Ηδη εκπαιδεύονται».

Η δεύτερη είδηση, ακόμα πιο τολμηρή. Αν συμβεί αυτό, το υπουργείο θα θωρακιστεί με διαφανείς δημοκρατικές διαδικασίες.

«Είκοσι ημέρες μετά την ανάληψη των καθηκόντων μου κάλεσα στο γραφείο μου τον Συνήγορο του Πολίτη Ανδρέα Ποττάκη καθώς και τον Νίκο Αλιβιζάτο, τακτικό καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθήνας. Παρεμπιπτόντως πρέπει να σου πω ότι επί ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με τα στοιχεία του Συνήγορου του Πολίτη, είχαν καταγραφεί, με συγκεκριμένες καταγγελίες, 321 περιστατικά αστυνομικής βίας και κατάχρησης εξουσίας».

Μηχανισμός ελέγχου αστυνομικής βίας

Αριστερής βίας. Οταν είμαστε αντιπολίτευση στηλιτεύουμε τη βία. Οταν είμαστε κυβέρνηση φλερτάρουμε μαζί της. Περίφημα. Η συνέχεια ακόμα πιο ενδιαφέρουσα.

«Συγκρότησα λοιπόν μια επιτροπή υπό  τον κ. Αλεβιζάτο. Τα δημοκρατικά του φρονήματα και οι κοινωνικές του ευαισθησίες είναι πασίγνωστες και αδιαμφισβήτητες. Ε, λοιπόν, αυτή η επιτροπή, όπου πλειοψηφικά τα μέλη της αποτελούνται από καθηγητές, νομομαθείς, από πολίτες αλλά και αστυνομικούς, θα ελέγχει κάθε ΕΔΕ για καταγγελίες άσκησης αστυνομικής βίας. Και ακόμα πρέπει να σου πω ότι με το νέο νομοσχέδιο που πρόκειται να κατατεθεί αμέσως μετά τις γιορτές, αρχές του 2020, θα κατοχυρωθεί η λειτουργία μηχανισμού περιστατικών αστυνομικής βίας με ανακριτικές αρμοδιότητες από τον Συνήγορο του Πολίτη. Με απλά λόγια, διαφάνεια και έλεγχος. Σπάμε και αυτό το άβατο».

- Θα ελέχονται από τους έξω;

«Ακριβώς».

- Και ποιο αυτό το νομοσχέδιο;

«Θα ρυθμίζει πορείες, διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις».

- Ακούγεται σαν απαγορευτικό, σαν φραγή.

«Οποιος οργανώνει πορείες πρέπει να ενημερώνει. Αυτός ο νόμος θα ρυθμίζει, θα κανονίζει, δεν θα απαγορεύει. Με τις εξής προϋποθέσεις. Κάθε πορεία, συγκέντρωση ή διαδήλωση θα πρέπει να είναι προγραμματισμένη. Ετσι ώστε η Αστυνομία να είναι ενημερωμένη. Πρέπει επίσης η προαναγγελία να φέρει το όνομα του οργανωτή. Κάποιου υπεύθυνου. Με ονοματεπώνυμο. Και αναλόγως με τον όγκο της, είτε οι διαδηλωτές θα πορεύονται πάνω στο πεζοδρόμιο, είτε σε μια λωρίδα του δρόμου. Είτε σε περιπτώσεις μαζικών  διαδηλώσεων, όπως του Πολυτεχνείου, θα πορεύονται σε όλο το μήκος και το πλάτος του δρόμου ή της λεωφόρου. Με αυτόν τον νόμο προσδιορίζονται τα δικαιώματα, οι αρμοδιότητες και οι ευθύνες. Ακόμα, με αυτόν τον νόμο θα ορίζεται ένας αστυνομικός ως διαμεσολαβητής ανάμεσα στην Αστυνομία και τους οργανωτές. Οι πολίτες, από την άλλη, θα λαμβάνουν στα κινητά τους, μέσα από ειδική πλατφόρμα, τη διαδρομή κάθε διαδήλωσης καθώς και εναλλακτικούς δρόμους ώστε να αποφεύγουν να πέφτουν πάνω σε μποτιλιαρίσματα και σε “εμφράγματα”. Με αυτό τον νόμο θα κατοχυρώνονται τα δικαιώματα των διαδηλωτών, αλλά και των πολιτών. Και το ένα και το άλλο».

- Θα πουν ότι τους μαντρώνετε.

«Θα απαντήσω πως δεν είναι καθόλου δημοκρατικό 100, 200, ακόμα και 1.000 διαδηλωτές να κάνουν τη ζωή των άλλων, των πολλών, σκέτη κόλαση. Και οι μειοψηφίες με τα δικαιώματά τους, αλλά και η πλειοψηφία. Αυτός είναι ο πλήρης ορισμός μιας δημοκρατικής κοινωνίας».

Δεν φορούσε γραβάτα. Τίποτα πάνω του δεν «έγραφε», όπως συνήθως συμβαίνει «Είμαι υπουργός και κάμω ό, τι γουστάρω». Και δεν είχε ύφος «Εγώ είμαι και κανείς άλλος». Αντιθέτως, η πρώτη και τελευταία εντύπωση που σου αφήνει είναι η καθημερινή, η απλή, η διακριτική. Και κάτι ακόμα. Διαρκώς, με το σώμα και τον τόνο της φωνής του, αποκάλυπτε χαρακτήρα με δημιουργική ταραχή. Σαν να έχει σηκώσει τα μανίκια. Σαν να έχει σκάψει το χωράφι. Και σαν να αποζητάει από το βλέμμα σου μια επιβεβαίωση ότι όλα τα έχει κάνει όπως πρέπει. Εργασιομανής με τα όλα του.

Κάποια από αυτά είναι εντελώς ψέματα

Με υποδέχτηκε κρατώντας στα χέρια ένα μικρό laptop. Από το μικρό μεγάφωνο μια ταραγμένη φωνή. Και από τη φωνή η απαγγελία κάποιων στίχων.

«Τον αναγνώρισες; Ο Μίλτος Σαχτούρης είναι. Διαβάζει ποιήματά του. Τι φωνή! Τρελαίνομαι κάθε φορά που τον ακούω».

Η στιγμή ήταν κρίσιμη. Και το πρώτο πράγμα που του είπα ήταν σχετικό με κρούσματα αστυνομικής βίας.

- Ακούμε, μαθαίνουμε ότι αστυνομικοί κατέβασαν τα παντελόνια μιας 22χρονης φοιτήτριας και στη συνέχεια γυναίκα αστυνομικός ψαχούλευε σερβιέτα...

«Νόμιζα ότι θα μιλάμε σοβαρά. Μη συνεχίζετε».

- Πάμε παρακάτω. Περιστατικά με αστυνομικούς να τραβολογάνε κορίτσια από τα μαλλιά. Περιστατικά με αστυνομικούς να πατάνε στα κεφάλια συλληφθέντων σε κάποια ταράτσα. Αστυνομικούς να εκτοξεύουν πλαστική σφαίρα.

«Εχουν δοθεί απαντήσεις σε όλα αυτά. Κάποια από αυτά είναι εντελώς ψέματα και κάποια αλλά δεν είναι έτσι όπως τα περιγράφετε. Παρά ταύτα, όλα διερευνώνται, όπως ήδη έχουμε ανακοινώσει».

- Η γνώμη μου είναι αντικειμενική. Από τη μία όλα αυτά τα «κατειλημμένα» οικοδομήματα πρέπει να εκκενωθούν και να αποδοθούν στους ιδιοκτήτες τους. Και από την άλλη, να απαγορευτεί κάθε κατάχρηση εξουσίας. Και τα σπίτια να αδειάσουν. Και οι αστυνομικοί να συμπεριφερθούν με νόμιμο, πολιτισμένο τρόπο. Ετσι και το όνομά σου δεν θα τραυματίζεται, έτσι το κύρος της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού θα προστατευτούν και ταυτόχρονα θα αποκατασταθεί η νομιμότητα. Διαφωνείτε;

«Καθόλου. Οφείλω, όμως, να σας πω ότι δεν πρέπει να υπάρχει άκριτη αποδοχή των καταγγελιών διότι αναπαράγει την αρρωστημένη αντίληψη ότι μονίμως οι αστυνομικοί είναι ένοχοι και οι μπαχαλάκηδες αθώοι.Οπως σας είπα ήδη, με τους αξιόπιστους μηχανισμούς διερεύνησης θα ωφελούνται η αλήθεια και η νομιμότητα».

«Τι περιμένεις; Να μας υποδέχονται με γαρίφαλα;»

Η συνέχεια εντελώς διαφωτιστική. Δεν το ήξερα. Τώρα το έμαθα. Οπως κι εσείς. Μέσα στον γενικό ορυμαγδό της ημι-πληροφόρησης.

«Πώς νομίζετε πως γίνονται αυτές οι επιχειρήσεις; Ετσι γιούρια; Λάθος. Οι καταγγελίες είχαν  γίνει από προηγούμενα χρόνια. Πολλών  κυβερνήσεων. Οχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ. Οι ιδιοκτήτες αυτών  των κτιρίων, είτε ιδιωτικών είτε του Δημοσίου, είχαν  στείλει εξώδικα και είχαν ειδοποιήσει  τις εισαγγελικές αρχές. Οι εισαγγελείς ειδοποιούν την αστυνομία. Και η αστυνομία πρέπει αμέσως να σπεύσει και να αποδώσει το  κτίριο στον ιδιοκτήτη του. Η ιδιοκτησία είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη. Και μάλιστα αν  η  αστυνομία αδιαφορήσει και δεν πράξει το  καθήκον της τότε είναι υπόλογη απέναντι στη Δικαιοσύνη».

- Και η συνέχεια;

«Οι καταληψίες προειδοποιούνται να εγκαταλείψουν το κτίριο. Αυτά τα αναλαμβάνουν δικηγόροι. Με δικογραφίες και με εξώδικα. Αυτή η διαδικασία δεν έχει σχέση με την κάθε κυβέρνηση. Πρόκειται για καταπάτηση ξένης ιδιοκτησίας. Αυτή είναι η παρανομία».

- Δηλαδή η Ολγα Γεροβασίλη αγνοούσε όλη αυτή τη διαδικασία;

«Δεν είπα κάτι τέτοιο. Μάλιστα θα πρόσθετα πως η Ολγα άδειασε κάποια κτίρια. Εγιναν κάποιες εκκενώσεις. Αλλά πρέπει να τονίσω ότι αυτό το καθεστώς ανομίας άνθησε επί κυβερνήσεων όλων των αποχρώσεων. Ακόμα θα σας έλεγα ότι και κτίριο της ΕΣΗΕΑ έχουν καταπατήσει καταληψίες. Εν ολίγοις, οι εισαγγελείς πιέζονται από τους ιδιοκτήτες. Και οι εισαγγελείς στη συνέχεια προσφεύγουν στην αστυνομία. Αυτή είναι η στοιχειώδης διαδικασία. Δεν είναι δική μου, ούτε της κυβερνήσεως. Είναι το Σύνταγμα και οι νόμοι. Πρέπει επίσης να σας πως ότι στο παρελθόν πολλές φορές κώφευαν τα αρμόδια όργανα».

«Η ατιμωρησία ήταν το κίνητρό τους»

- Εντυπωσιακό. Δηλαδή κάποιοι τύποι μού έχουν αρπάξει και λεηλατήσει την περιουσία και οι Αρχές δεν κάνουν τίποτα;

«Ετσι λειτουργούσε η Ελλάδα. Και τι περιμένεις; Οι καταληψίες να υποδεχτούν την Αστυνομία και τους εισαγγελείς με γαρίφαλα;  Εκ των πραγμάτων, σε κάποιες περιπτώσεις θα υπάρξει συμπλοκή. Υπάρχει αντίσταση».

- Σιγά την αντίσταση.

«Από τον βαθμό αντίστασης θα εξαρτηθούν και οι επιχειρησιακοί μέθοδοι της αστυνομίας».

- Δράση, αντίδραση.

«Εδώ σημασία έχουν η εκπαίδευση κάθε αστυνομικού, η ψυχραιμία του, ο ρόλος των επικεφαλής και πάει λέγοντας. Ο υπουργός έχει ευθύνη απέναντι σε περιστατικά υπέρμετρης αστυνομικής βίας».

- Ποιο το προφίλ των καταληψιών;

«Διαρκώς αναρωτιέμαι. Αυτό χρήζει μεγάλης ανάλυσης και κουβέντας, που δεν είναι του παρόντος».

- Θα λέγατε ότι οι περισσότεροι είναι παιδιά της καλής κοινωνίας;

«Δεν ξέρω αν οι περισσότεροι είναι παιδιά καλής κοινωνίας, αλλά αυτό που γνωρίζω είναι ότι οι καταλήψεις λειτούργησαν ως χώροι παρανομίας και ορμητήρια παραβατικότητας. Η ενασχόληση με το μπάχαλο γίνεται συνήθεια. Γίνεται τρόπος ζωής. Και όσο παραμένεις στην ασυλία τόσο αποθρασύνεσαι. Είναι επιδημία. Κολλητική ασθένεια».

- Μα σε κάθε δυτική, δημοκρατική κοινωνία υφίσταται αυτή η ασυλία. Το Ανατολικό Λος Αντζελες είναι άβατο, το ίδιο περίπου και η περιφερειακή ζώνη στο Παρίσι.

«Καμία σχέση. Υπάρχουν αποκλεισμένες ομάδες πληθυσμού για κοινωνικούς ακόμη και φυλετικούς λόγους. Εδώ στην Ελλάδα δεν συμβαίνουν τετοια περιστατικά. Η Ελλάδα είναι διαφορετική περίπτωση. Και η όξυνση αυτής της επιδημίας οφείλεται στην ανοχή. Η ατιμωρησία είναι κίνητρο. Για παράδειγμα, η περίπτωση της ΑΣΟΕΕ. Οπου επί σειρά ετών λειτουργούσε ως κέντρο αποθήκευσης λαθραίων εμπορευμάτων, ναρκωτικών και λαθραίων τσιγάρων. Ο κύκλος της ανομίας. Κάτω από το καθεστώς του ασύλου και με το ένδυμα του ριζοσπαστισμού».

- Ετσι ο ριζοσπαστισμός διασύρεται και ταυτίζεται με μαφίες και συμμορίες.

«Κοιτάξτε μιλάμε για μια συγκεκριμένη όψη του, αυτή που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια στα Εξάρχεια και σε άλλους χώρους όπως στην ΑΣΟΕΕ που σας ανέφερα».

«Είχαν πιστέψει πως είναι αφεντικά των Εξαρχειων»

- Καθαρίστηκε η περιοχή;

«Αυτό που μπορώ να σας βεβαιώσω είναι πως πολύ σύντομα θα καθαριστεί εντελώς. Θα επανέλθει στην κανονικότητα. Θα περπατάς στα Εξάρχεια άνευ φόβου και τρόμου. Οπως σε όλες τις περιοχές. Είναι θέμα λίγου χρόνου ακόμη».

- Ολοι αυτοί έχουν ονόματα;

«Εχουν. Είναι λίγοι και γνωστοί. Είχαν μάθει και συνηθίσει να είναι αφεντικά των Εξαρχείων. Σαν η περιοχή με ό,τι περιλαμβάνει μέσα να είναι δική τους ιδιοκτησία. Αλλοδαποί, για λογαριασμό κάποιων “επιχειρηματιών” του οργανωμένου εγκλήματος διακινούσαν ναρκωτικά και λαθραία τσιγάρα. Ενας άλλος κύκλος είχε αναλάβει εργολαβικά καταλήψεις κτιρίων. Να είστε σίγουρος πως όλα αυτά θα εξαλειφθούν. Και το μπάχαλο, και οι καταλήψεις, και τα λαθραία και τα ναρκωτικά».

- Αν δεν κάνω λάθος το είχατε επιχειρήσει αυτό και το 2010 επί Γιώργου Παπανδρέου.

«Πράγματι το είχα και πράγματι δεν μπόρεσα να το ολοκληρώσω. Γιατί; Επειδή ούτε η τοπική κοινωνία με είχε στηρίξει, ούτε το κόμμα. Οχι από πρόθεση, αλλά απο κεκτημένη ταχύτητα αδιαφορίας και συνήθειας. Τώρα, όμως, οι προϋποθέσεις άλλαξαν. Τώρα ο πρωθυπουργός έχει αναγάγει τη νομιμότητα και την καταπολέμηση παρανομίας σε ένα από τα βασικά καθήκοντα. Σε όρο ύπαρξης και δικαίωσης της κυβέρνησης. Τώρα είναι αίτημα της κοινωνίας. Τώρα η συντριπτική πλειοψηφία απαιτεί επιστροφή στη νομιμότητα και την κανονικότητα».

- Και η τρομοκρατία;

«Μιλάμε για το πιο δυσάρεστο και θλιβερό φαινόμενο της μεταπολιτευτικής περιόδου,που ταλαιπώρησε πολύ τη χώρα. Το 2002 τελειώσαμε με τη δολοφονική 17Ν, δυστυχώς όμως στη συνέχεια εμφανίστηκαν επίγονοι. Η εμπειρία των διωκτικών υπηρεσιών από την εξάρθρωση της 17Ν και του ΕΛΑ έχει οδηγήσει βέβαια όλα αυτά τα χρόνια σε επιτυχίες - ήδη στις φυλακές εκτίουν ποινές δεκάδες καταδικασμένα μέλη τρομοκρατικών οργανώσεων. Η προσπάθεια θα συνεχιστεί. Για την τρομοκρατία δεν υπάρχει χώρος στη Δημοκρατία. Καμία ανοχή».

Πάμε γι’ άλλα

Το έλεγε και το εννοούσε. Ιχνος υποκρισίας.

- Σας άκουσα να μιλάτε πρόσφατα για ανοχύρωτες περιοχές στην παρανομία.

«Αμφιβάλλετε γι’ αυτό; Μήπως δεν ήταν στο έλεος της παρανομίας η Δυτική Αττική; Ανοχύρωτη περιοχή σε συμμορίες, διαρρήξεις, μικροκλοπές, στα πάντα. Πηγαίνω στον Αγιο Παντελέημονα, στα Σεπόλια, στην Κυψέλη, και οι απλοί πολίτες, ανακουφισμένοι, μου λένε: “Επιτέλους, βλέπουμε αστυνομία”. Τα αποτελέσματα των δράσεών μας είναι θεαματικά. Οι συλλήψεις παραβατών του νόμου και οι κατασχέσεις ναρκωτικών υπερβαίνουν κάθε προηγούμενο. Σε έξι μήνες έχουμε κατασχέσει 113 κιλά ηρωίνης 235 κιλά κοκαΐνης, δύο τόνους χασίς και 129 εκατομμύρια λαθραία πακέτα τσιγάρων. Ενδεικτικά αναφέρω μια περίπτωση, όπου στον Αγιο Δημήτριο δύο αλλοδαποί διακινούσαν 50 κιλά κοκαίνης. Εχουμε πολλή δουλειά ακόμη».

- Αφθονη, ατελείωτη, κυρίως σχετικά με τη διαχείριση κρίσεων.

«Η τραγωδία στο Μάτι είναι ένα αρνητικό ορόσημο. Η πολύνεκρη τραγωδία άφησε μια πικρή γεύση, έναν φόβο στον κόσμο. Οι άνθρωποι έχουν την ανάγκη να νιώσουν πως το κράτος δεν θα τους αφήσει ποτέ απροστάτευτους απέναντι στους κινδύνους - φυσικούς και, αν θέλετε, και μη. Εργαζόμαστε σκληρά σε αυτό και νομίζω ότι στο πρώτο τεστ που δώσαμε το καλοκαίρι τα πήγαμε καλά. Το τέλος εποχής σφραγίστηκε με την καταστροφή στο Μάτι. Τώρα πορευόμαστε σε μια νέα περίοδο πιο δημιουργική, με οριστικούς και σύγχρονους κανόνες. Η επιθυμία του κόσμου είναι να ακολουθήσει ένα νέο σχέδιο ζωής. Οφείλουμε οι πολιτικοί να το σεβαστούμε και εγώ σας διαβεβαιώ γι’ αυτό. Νιώθω βαθιά ανάγκη να το υπηρετήσω. Πρέπει να πάμε μπροστά και θα πάμε».
Η αισιοδοξία του θα πιστοποιηθεί από την πράξη. Ολα στην πράξη. Καθώς και η αποτελεσματική λειτουργία του μηχανισμού περιστατικών αστυνομικής βίας. Αν συντελεστούν όλες αυτές οι αλλαγές, τότε πράγματι θα μιλάμε για άλλη Ελλάδα. Η ώρα είχε περάσει. Το τηλέφωνό του χτυπούσε ανελέητα. Είχαμε σηκωθεί από τις καρέκλες μας γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι. Κι εγώ ακόμα δεν είχα ρωτήσει τη γνώμη του και τον θαυμασμό του για το άλλο φύλο. Φυσικά χαμογέλασε. Φυσικά αρνήθηκε. Και φυσικά μου μίλησε για τα πέντε παιδιά του, για το πρώτο διαζύγιό του και τη δεύτερη γυναίκα του. Ε, τι να πει; Τι άλλο; Πάντως εξ όσων είδα, παντού, από κάθε πόρτα και κάθε πόστο πλήθος θηλυκών. Με ή χωρίς στολή. Τυχερός ο Μιχάλης.