Oταν ο μεσιέ Βενιζέλος «συνάντησε» τον Σαρκοζί (και την έπεσε στον Τσίπρα)

Ως γνωστόν του Μπένι δεν του αρέσει να τον στήνουν. Ειδικά σε ραντεβού και σε δημόσιες εμφανίσεις, όπου έχει συνηθίσει να καταφθάνει αυτός τελευταίος κλέβοντας την παράσταση. To ξεχωριστό ενσταντανέ συνέβη χτες το βράδυ, λίγο πριν από τα εγκαίνια της 5^ης Διεθνούς Εκθεσης Βιβλίου στη Θεσσαλονίκη, όταν ο Βαγγέλης Βενιζέλος βρέθηκε μόνος του στο πάνελ να περιμένει, για μία περίπου ώρα, τον περίφημο διευθυντή της εφημερίδας «Le Monde», Eric Fottorino, σε κοινή ομιλία που είχαν για την «Πολιτική και το βιβλίο». Ο διευθυντής είχε μπερδέψει τους δρόμους και τα ξενοδοχεία -άντε να καταλάβει ο Γάλλος τη διαφορά της Εγναντίας από την Τσιμισκή- και έτσι έφτασε καθυστερημένος στη συνάντηση που είχαν με τον μεσιέ Βανζέλ Βενιζέλ, δίνοντάς του την ευκαιρία να «σολάρει». «Τα πάντα είναι πολιτική» -έλεγε και ξανάλεγε- πετώντας «μπηχτές» εναντίον του Γιωργάκη, του Τσίπρα και όλων τους διάσημων εκφραστών της αντι-βενιζελικής φράξιας, κάνοντας κυριολεκτικά τα δημοσιογραφικά μολύβια να πάρουν φωτιά.

Και δεν ήταν μόνος του. Παρέα του ήταν όλα τα κανάλια, δημοσιογράφοι από Θεσσαλονίκη και Αθήνα αλλά και ο συντονιστής της συζήτησης, συγγραφέας κ. Γιώργος Σκαμπαρδώνης, ο οποίος προσπερνούσε ακαδημαϊκά τις πολιτικές αιχμές Βενιζέλου και το ξανάριχνε στη θεωρία. Οταν μάλιστα η κουβέντα έφτασε στον Σαρκοζί -για τον οποίο μίλησε εκτενέστατα ο διευθυντής της «Le Monde»- ο Βανζέλ συναίνεσε σιωπηρά με τον Σκαμπαρδώνη, ο οποίος τον αποκάλεσε Σαλονικιό (ο δικός μας Χρήστος Ράπτης τώρα δικαιώνεται που έγραψε κοτζάμ βιβλίο για τον Σαλονικιό Νικολά Σαρκοζί). Οσο για τον κ. Αλέξη Τσίπρα και την Αριστερά, ο κ. Βενιζέλος ήταν κατηγορηματικός: «η Αριστερά είναι συντηρητική, αφού δείχνει να μην ακολουθεί τις εξελίξεις. Αρνείται να αφουγκραστεί τις ευρωπαϊκές κατακτήσεις, τα μεγάλα συστήματα και τους υπάρχοντες θεσμούς. Δεν μπορούμε να συμφωνούμε με αναχρονιστικά συστήματα που δεν ακολουθούν τα σημεία των καιρών». Προφανώς ο κ. Βενιζέλος δεν δείχνει να συμμερίζεται την άποψη του κ. Πάγκαλου για συνεργασία με τον Συνασπισμό, αφού, όπως είπε, «οι αγκυλώσεις της ελληνικής Αριστεράς δεν αφήνουν περιθώρια για πολλές κινήσεις». Και κατέληξε πώς «αντί να μιλάμε αντιδραστικά για δήθεν ανατροπές θα πρέπει να κοιτάξουμε πώς να εξασφαλίσουμε μια σωστή διαχείριση κρίσεων - δεν αρκεί η κοινωνία των πολιτών», ρίχνοντας κατευθείαν τα βέλη ενάντια στον Γιωργάκη. «Εκεί κρίνεται η ικανότητα της πολιτικής και των κυβερνήσεων», επεσήμανε.

Εννοείται ότι ο κ. Βενιζέλος ως γαλλομαθής πέταξε τα γαλλικούλια του -μιλώντας χαρακτηριστικά για τη δύναμη του marche αντί της αγοράς και βοηθώντας τον διευθυντή της «Le Monde» να καταλάβει τον κ. Σκαμπαρδώνη. Η αλήθεια είναι ότι όσο κι αν διαφωνείς με τον κ. Βενιζέλο δεν μπορεί να μη θαυμάσεις το ρητορικό του σθένος - αν και η κάπως ελαφρά αμηχανία της φωνής του μάλλον οφειλόταν στην υπερβολική κούραση. Προφανώς και ο ίδιος θα περίμενε -όπως και εμείς- το νυχτερινό τσιμπούσι. Κάτι ξέρουν από αυτά οι Θεσσαλονικείς…