Από το Κεφαλάρι έως την Βάρκιζα, η πόλη θυμίζει έρημο τοπίο - Ακόμη και οι άνθρωποι που μπορείς να συναντήσεις μοιάζουν με σκιές που χάνονται μέσα σε δευτερόλεπτα…
Αθήνα 2020, τρίτη ημέρα καθολικής απαγόρευσης κυκλοφορίας. Άνθρωποι αντιμέτωποι με τον τρόμο της πανδημίας του κορωνοϊού, τίποτα πλέον δεν μοιάζει αναγκαίο και απαραίτητο όσο η ίδια η ζωή. Δική μας ή των άλλων. Σε μια χρονική περίοδο όπου τα πάντα άρχισαν να μυρίζουν άνοιξη, οι δρόμοι μοιάζουν χτυπημένοι από τον πιο βίαιο χειμώνα.
Η παραλιακή άδεια, από το Παλαιό Φάληρο έως και την Βάρκιζα, δεν συναντάς αυτοκίνητα ούτε ανθρώπους να γυρεύουν διαλλείματα καραντίνας. Έχουν γίνει ένα μαζί της, η ελευθερία μοιάζει παράδοξα συμβατή με τον αναγκαστικό εγκλεισμό. Νεκρή και η Αττική οδός στο όνομα της ζωής, οι άνθρωποι κατάλαβαν ότι σ’ αυτό το παιχνίδι δεν υπάρχουν διόδια «φτου ξελευθερίας». Κέντρο, Κηφισιά, Κεφαλάρι, άδεια και αυτά, κενά από ζωή, σημάδι μιας γεμάτης θέλησης για ανάσα. Αποστάσεις χιλιομέτρων καλύπτονται πλέον από μία πρωτόγνωρη στασιμότητα για να μπορέσουμε να τις διανύσουμε ξανά, όταν το κακό τελειώσει. Για να είμαστε όλοι εδώ. Γιατί πρέπει να είμαστε όλοι εδώ…