Πώς γράφτηκε το τραγούδι - ύμνος στην ελπίδα που αφιέρωσε στους Ιταλούς ο Τσιόδρας

«Rinascerò, rinascerai» - «Θα ξαναγεννηθώ, θα ξαναγεννηθούμε»: Το τραγούδι – σύμβολο της σκληρής μάχης της Ιταλίας με τον κορωνοϊό, οι στίχοι του οποίου απευθύνουν ένα ηχηρό μήνυμα ελπίδας σε ολόκληρο τον κόσμο, αφιέρωσε ο Σωτήρης Τσιόδρας στον σκληρά δοκιμαζόμενο ιταλικό λαό.

«Θα ξαναγεννηθούμε όλοι μαζί μέσα από αυτήν την επώδυνη εμπειρία» είπε με νόημα ο καθηγητής λοιμωξιολογίας κατά την διάρκεια της χθεσινής επίσημης ενημέρωσής του σχετικά με την εξέλιξη του κορωνοϊού τόσο στην Ελλάδα όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο, αποδεικνύοντας, για μία ακόμη φορά, δημοσίως, την ευαισθησία και την ανθρωπιά του.

Πώς γεννήθηκε όμως αυτό το τραγούδι, ποιοι είναι οι δημιουργοί του, κάτω από ποιες συνθήκες ηχογραφήθηκε και πώς κατάφερε να γίνει ο διεθνής ύμνος της ελπίδας ενάντια στον κορωνοιό;

Το τραγούδι γράφτηκε από τον Ιταλό συνθέτη και τραγουδιστή Robby Facchinetti και τον επίσης Ιταλό στιχουργό Stefano D’Orazio ως μια ένδειξη συμπαράστασης και αλληλεγγύης στους συμπατριώτες τους και με στόχο τα έσοδά του να διατεθούν στο πολύπαθο νοσοκομείο του Μπέργκαμο. Η πραγματικότητα, ωστόσο, ξεπέρασε και τις πιο αισιόδοξες προσδοκίες τους καθώς μέσα σε λίγες μόλις ημέρες από την επίσημη κυκλοφορία του, στις 27 Μαρτίου, το βίντεο κλιπ του έχουν παρακολουθήσει στο youtube σχεδόν 10 εκατομμύρια άνθρωποι!

«Δεν είχαμε φανταστεί πως θα μπορούσε να υπάρξει τόσο μεγάλη ανταπόκριση. Σχεδιάζαμε να γράψουμε ένα τραγούδι το οποίο να προσφέρει ελπίδα και να βοηθά τον κόσμο να μετατοπίσει την σκέψη του από την κρίση, έστω και για λίγα λεπτά, αλλά ποτέ δεν πιστεύαμε ότι θα έπιανε αυτά τα εκπληκτικά νούμερα» δήλωσε πριν λίγες ημέρες στο Billborad ο ερμηνευτής του τραγουδιού Robby Facchinetti, ο οποίος έχει γεννηθεί και μεγαλώσει στο Μπέργκαμο και συμπλήρωσε: «Έχουμε λάβει μηνύματα από ασθενείς που νοσηλεύονται οι οποίοι μάς λένε πως ακούνε το τραγούδι και κλαίνε και πως αυτό ήταν το φάρμακο που χρειάζονταν!»

Όπως διηγείται ο Ιταλός τραγουδοποιός όλα ξεκίνησαν την ημέρα που είδε τα στρατιωτικά οχήματα να κουβαλούν δεκάδες φέρετρα με τις σορούς θυμάτων του κορωνοϊού. Ανάμεσά τους ήταν και δύο συγγενείς του…Ήταν μια από τις πιο σκληρές εικόνες που είχε δει σε ολόκληρη τη ζωή του και προκειμένου να αποφορτιστεί κάθισε στο πιάνο, που πάντα υπήρξε για εκείνον καταφύγιο αλλά και παρηγοριά στις δύσκολες στιγμές. Κι ενώ έπαιξε, έτσι απλά για να ξεφύγει, λίγο, προέκυψαν, εντελώς αυθόρμητα, οι μελωδίες του τραγουδιού. Ήταν μια από εκείνες τις μαγικές στιγμές που τα συναισθήματα του καλλιτέχνη μεταμορφώνονται σε ήχο και μελωδίες,

Μόλις ολοκλήρωσε τη σύνθεσή του τηλεφώνησε στον επί σειρά ετών φίλο και συνεργάτη του, τον Stefano D’Orazio. «Έχω στο μυαλό μου μόνο δύο λέξεις: «Θα ξαναγεννηθώ, θα ξαναγεννηθείς». Μπορείς να γράψεις του υπόλοιπους στίχους;» τον ρώτησε. Λίγες μόλις ώρες αργότερα οι στίχοι ήταν έτοιμοι.

Το δύσκολο κομμάτι της ιστορίας βεβαίως ήταν η ηχογράφηση και η παραγωγή καθώς κανείς δεν μπορούσε να βγει από το σπίτι του λόγω των αυστηρών περιοριστικών μέτρων. Ο κάθε μουσικός που συμμετείχε στο τραγούδι, ακόμη και η χορωδία που ακούγεται να τραγουδά κάποια στιγμή ηχογράφησε το δικό του μέρος ξεχωριστά, στο σπίτι του. Κι όμως το αποτέλεσμα βγήκε τόσο συλλογικό ίσως γιατί το μυαλό και οι καρδιές όλων ήταν συντονισμένες ακριβώς στα ίδια συναισθήματα, την λύπη αλλά και την ανάγκη για ελπίδα…

Στο βίντεο κλιπ του τραγουδιού, πρωταγωνιστές είναι οι γιατροί και οι νοσηλευτές του νοσοκομείου του Μπέργκαμο – η σύζυγος του τραγουδιστή εργάζεται εκεί ως εθελόντρια – οι οποίοι κρατούν ένα σεντόνι που γράφει τη φράση «Θα ξεναγεννηθώ, θα ξαναγεννηθούμε» ενώ παρεμβάλλονται εικόνες από την όμορφη αλλά και βαθιά λαβωμένη αυτή την περίοδο πόλη του Μπέργκαμο.

Η επιρροή του τραγουδιού δεν έμεινε στα στενά όρια της Ιταλίας. Αντιθέτως μεταφράστηκε σε διάφορες γλώσσες και ταξίδεψε, σε χρόνο – ρεκόρ, σε ολόκληρο τον κόσμο, όπου υπάρχουν άνθρωποι που δίνουν τη μάχη με τον κορωνοϊό, τον αόρατο αυτό εχθρό που εισέβαλε αιφνιδιαστικά στις ζωές μας και τις άλλαξε ριζικά χωρίζοντας, μια για πάντα πλέον, την σύγχρονη εποχή σε προ και μετά πανδημίας.

Οι ελπίδες όλων μας, πάντως, ταυτίζονται με δύο από τους στίχους του: «Όταν όλο αυτό τελειώσει, θα δούμε τ΄αστέρια ξανά»…!