Ο ήλιος εχθρός της σκλήρυνσης κατά πλάκας

Όσοι έχουν εκτεθεί πολύ στον ήλιο και όσοι έχουν υψηλά επίπεδα της βιταμίνης D έχουν λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν σκλήρυνση κατά πλάκας, σύμφωνα με αυστραλιανή μελέτη.

Προηγούμενες έρευνες έδειξαν ότι εκείνοι που ζουν κοντά στον ισημερινό έχουν λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν τη νόσο σε σχέση με εκείνους που ζουν σε υψηλότερα γεωγραφικά πλάτη- μία διαφορά που μπορεί να εξηγείται από τη μεγαλύτερη έκθεση στον ήλιο και τα υψηλότερα επίπεδα βιταμίνης D.

Ο Ρόμπιν Λούκας του Εθνικού Πανεπιστημίου της Αυστραλίας και οι συνεργάτες του μελέτησαν 216 ενήλικες, οι οποίοι μόλις είχαν εμφανίσει τα πρώτα συμπτώματα της σκλήρυνσης κατά πλάκας (MS) κατά το διάστημα 2003-2006.

Τα αποτελέσματα της έρευνάς τους δημοσιεύονται στην επιθεώρηση "Neurology". Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν επίσης μία "ομάδα σύγκρισης" περίπου 400 ανθρώπων από τις ίδιες περιοχές της Αυστραλίας, οι οποίοι ταίριαζαν με τους εθελοντές υπό εξέταση στην ηλικία και στο γένος, αλλά δεν εμφάνιζαν συμπτώματα της νόσου.

Οι εθελοντές και από τις δύο ομάδες κλήθηκαν να απαντήσουν πόσο χρόνο είχαν εκτεθεί στον ήλιο και σε ποια μέρη του κόσμου είχαν ζήσει στη διάρκεια της ζωής τους.

Επίσης ελεγχθήκαν τα επίπεδα φθοράς που είχε υποστεί το δέρμα τους από τον ήλιο και το επίπεδο της βιταμίνης D στο αίμα τους.

Κατά μέσον όρο, εκείνοι που είχαν τα πρώτα συμπτώματα της νόσου είχαν εκτεθεί σε μικρότερα επίπεδα υπεριωδών ακτινών UV- με βάση τον χρόνο έκθεσής τους στον ήλιο και το πόσο κοντά στον ισημερινό είχαν ζήσει στη διάρκεια της ζωής τους.

Οι ίδιοι άνθρωποι είχαν επίσης λιγότερες από μισές πιθανότητες να έχουν υψηλά επίπεδα φθοράς στο δέρμα τους από την έκθεση στον ήλιο με τα επίπεδά τους της βιταμίνης D να είναι κατά 5 με 10% χαμηλότερα από εκείνους που δεν έπασχαν από τη νόσο.

"Η μελέτη μας είναι η πρώτη που εξετάζει τόσο την έκθεση στον ήλιο όσο και τα επίπεδα της βιταμίνης D από τα πρώτα κιόλας συμπτώματα πριν από την εκδήλωση της σκλήρυνσης κατά πλάκας", δήλωσε στο Ρόιτερς ο Λούκας.

Η έρευνα αυτή δεν αποδεικνύει ότι η πολύ μικρή έκθεση στον ήλιο ή τα πολύ χαμηλά επίπεδα της βιταμίνης D προκαλούν τη νόσο και ενώ οι συγγραφείς της μελέτης επιχείρησαν να δείξουν ότι τόσο η έκθεση στον ήλιο όσο και τα επίπεδα της βιταμίνης D επηρεάζουν από μόνα τους τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου, ορισμένοι ειδικοί το αμφισβητούν.

"Μπορεί να παίζουν ανεξάρτητα κάποιο ρόλο, αλλά στην πραγματικότητα είναι υπερβολικά δύσκολο να τα ξεχωρίσεις", λέει ο Αλμπέρτο Ασκέριο, ο οποίος μελετά τη σχέση ανάμεσα στην βιταμίνη D και τη σκλήρυνση κατά πλάκας στη Σχολή Δημόσιας Υγείας του πανεπιστημίου του Harvard, αλλά δεν συμμετείχε στη συγκεκριμένη έρευνα.

Όπως παρατήρησε ο ίδιος, οι συγγραφείς της μελέτης δεν γνώριζαν τα επίπεδα της βιταμίνης D στο αίμα των εθελοντών καθ΄όλη τη διάρκεια της ζωής τους και επιπλέον είναι πιθανό μετρώντας την έκθεση στον ήλιο κάποιου μέσα στο χρόνο να είναι ουσιαστικά ένας άλλος τρόπος μέτρησης του επιπέδου της βιταμίνης D που έχει κατά το ίδιο χρονικό διάστημα.

Καθότι η έκθεση στον ήλιο συνδέεται με τον υψηλό κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του δέρματος, δεν ενδείκνυται η μεγαλύτερη έκθεση στον ήλιο.

Εξάλλου, τα αποτελέσματα της έρευνας δεν σημαίνουν ότι θα πρέπει να λαμβάνουμε ισχυρές δόσεις βιταμίνης D, δηλώνουν ειδικοί σε θέματα υγείας.

Το κυριότερο μήνυμα της έρευνας, είπε ο Λούκας, είναι ότι "η περιορισμένη έκθεση στον ήλιο...που συμβαίνει συχνά, είναι μάλλον ενδεδειγμένη τόσο για την διατήρηση των επιπέδων της βιταμίνης D, αλλά και για άλλους λόγους υγείας".

Πηγή:ΑΠΕ-ΜΠΕ