Χαρτογράφησαν το γονιδίωμα της νόσου που σκοτώνει το «διάβολο»

Για πρώτη φορά ερευνητές κατόρθωσαν να χαρτογραφήσουν το γονιδίωμα της νόσου των όγκων του προσώπου, η οποία σκοτώνει τον απειλούμενο δαίμονα της Τασμανίας. Είναι αισιόδοξοι ότι το επίτευγμά τους θα μπορούσε όχι μόνο να σώσει το ζώο από τον αφανισμό, αλλά ενδεχομένως να βοηθήσει και τον άνθρωπο αποκαλύπτοντας τον τρόπο, με τον οποίο αναπτύσσεται ο καρκίνος.

Η ασθένεια των όγκων του προσώπου, γνωστή με τα αρχικά DFTD, κατεγράφη για πρώτη φορά πριν από 16 χρόνια και έκτοτε έχει αφανίσει σε κάποιες περιοχές ακόμη και το 90% των διαβόλων της Τασμανίας. Καθώς οι όγκοι μεγαλώνουν, τα μαρσιποφόρα δυσκολεύονται να φάνε, με αποτέλεσμα να γίνονται όλο και πιο αδύναμα και τελικά να υποκύπτουν στο αναπόφευκτο.

Με βάση παλαιότερες μελέτες πάνω στο γονιδίωμα του ίδιου του δαίμονα, διεθνής ομάδα ερευνητών κατόρθωσε να αποκρυπτογραφήσει το γονιδίωμα της νόσου και τώρα είναι σε θέση να αναζητήσει «μεταλλάξεις που ενδέχεται να ευθύνονται για την ανάπτυξη του καρκίνου», όπως λέει η Ελίζαμπεθ Μέρκισον, μία εκ των ερευνητών. «Κάτι τέτοιο ίσως προσφέρει πιθανούς στόχους ή ιδέες για θεραπευτικές παρεμβάσεις που θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους διαβόλους».

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι, εάν δεν μπορέσουν σύντομα να βρουν μια λύση, ο πληθυσμός των διαβόλων που ζει στη άγρια φύση, θα εξαφανιστεί μέσα σε λίγες δεκαετίες. Όπως όμως γράφουν στην έκθεσή τους, η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση PLoS ONE, διαπίστωσαν ότι σε γενετικό επίπεδο, οι όγκοι εξελίσσονται με πολύ αργούς ρυθμούς, κάτι που ίσως τους επιτρέψει να τους μελετήσουν εκτενέστερα και - γιατί όχι- να τους εξουδετερώσουν, π.χ. με την ανάπτυξη εμβολίων.

Σύμφωνα με την επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας μάλιστα, κατά τον ίδιο τρόπο δεν αποκλείεται οι επιστήμονες να έχουν μια σπάνια ευκαιρία να μελετήσουν πώς εξελίσσονται και οι καρκίνοι στον άνθρωπο. «Επειδή ο όγκος στο δαίμονα εξελίσσεται τόσο αργά, μπορούμε να τον χρησιμοποιήσουμε ως μοντέλο μελέτης του καρκίνου στον άνθρωπο. Είναι σαν να επιβραδύνουμε την όλη διαδικασία στους ανθρώπινους καρκίνους», εξηγεί η Τζανίν Ντίκιν. «Στους ανθρώπινους καρκίνους, οι αλλαγές συντελούνται τόσο γρήγορα που δεν έχουμε την ευκαιρία να μελετήσουμε τους μηχανισμούς πίσω από αυτό, κάτι που μπορούμε να κάνουμε με το διάβολο».