Μία Ελληνίδα μαθαίνει στις Κινέζες να μαγειρεύουν με ελαιόλαδο

Τι γίνεται όταν το ελληνικό ελαιόλαδο εισχωρεί σε μία από τις πιο διάσημες κουζίνες του κόσμου, την κινεζική; Αυτό θέλησε να διαπιστώσει μία δραστήρια Ελληνίδα, η οποία τα τελευταία χρόνια ζει στο Πεκίνο. Η κυρία Κατερίνα Στάη, φιλόλογος, παιδαγωγός και… εξπέρ στην κουζίνα θέλησε να εκμεταλλευτεί το ταλέντο της αλλά και το γεγονός ότι όλο και περισσότεροι Κινέζοι θέλουν να γνωρίσουν τους καρπούς της ελληνικής γης. Το ελληνικό ελαιόλαδο στη μακρινή Κίνα θεωρείται το καλύτερο λάδι του κόσμου και η κυρία Στάη φόρεσε ποδιά και… άρχισε τα μαθήματα. Μέσα από μαθήματα προς Κινέζες μαγείρισσες, τη δική της ιστοσελίδα αλλά και το πρώτο της βιβλίο, προωθεί την «κουλτούρα του ελαιολάδου» όπως δηλώνει στο protothema.gr και φτιάχνει διάσημες κινεζικές συνταγές όπως τα «dumplings» και τα «mooncakes» με… πινελιές Ελλάδας! Το εγχείρημά της προκάλεσε το ενδιαφέρον κινεζικών ΜΜE με αποτέλεσμα η ελληνική κουζίνα να γίνει θέμα σε πολλά περιοδικά και εφημερίδες… Ακολουθεί η συνέντευξη της κυρίας Στάη στο protothema.gr.



Πόσα χρόνια ζείτε στο Πεκίνο;

Zω στο Πεκίνο από το 2009, κι ακόμα θυμάμαι ότι δεν πέταξα από τη χαρά μου όταν έμαθα ότι θα ήταν το επόμενο πόστο μας (σ.σ. είναι σύζυγος διπλωμάτη) αλλά τώρα, έπειτα από τέσσερα χρόνια εδώ, έχω αναθεωρήσει και μάλιστα θεωρώ τυχερό τον εαυτό μου που είχα την ευκαιρία να βρεθώ και να ζήσω σ’αυτή τη χώρα που μου αρέσει κιόλας πάρα πολύ. Για μένα το να ζω στην Κίνα είναι μια μεγάλη εμπειρία!

Πώς ήταν η προσαρμογή;

Η προσαρμογή ήταν πολύ δύσκολη τους πρώτους μήνες, ίσως ολόκληρο τον πρώτο χρόνο… Πέρα από το πρόβλημα της γλώσσας και συνεπώς της επικοινωνίας, όλα ήταν τόσο διαφορετικά… Παράλληλα, ήμουν πολύ μόνη γιατί ο γιος μου ξεκίνησε εδώ για πρώτη φορά το σχολείο (ήταν τεσσάρων χρονών μόλις φτάσαμε), ο σύζυγός μου δουλεύει πολλές ώρες κι ακόμα δεν είχα γνωριστεί με πολύ κόσμο. Είμαι καθηγήτρια ελληνικής φιλολογίας, κι εδώ στο Πεκίνο δεν ξέρω και πολλούς να θέλουν να μάθουν ελληνικά, άρα δεν είχα πολλές επιλογές για κάποια απασχόληση… Όλο αυτό λοιπόν, μου βγήκε δημιουργικά… Άρχισα να σκέφτομαι με τι θα μπορούσα να ασχοληθώ και να μου αρέσει κιόλας.



Αυτό λοιπόν σας οδήγησε στην… κουζίνα;

Η μαγειρική πάντα μου άρεσε κι ιδιαίτερα από τον καιρό που παντρεύτηκα και μπήκα στα βαθιά άρχισα να ασχολούμαι ολοένα και πιο «επαγγελματικά» μαζί της… Για μένα η μαγειρική είναι αγάπη και υγεία! Επίσης είναι Τέχνη, θέλει ελευθερία και φαντασία. Αυτό θέλησα να αξιοποιήσω δημιουργικά μιας και είχα άπλετο ελεύθερο χρόνο όταν ήρθα εδώ.

Δεν μείνατε όμως μόνο στην κουζίνα; Θελήσατε να γνωρίσετε τα ελληνικά προϊόντα στους Κινέζους…

Ναι, μου ήρθε στο μυαλό η ιδέα να καλλιεργήσω – γιατί όχι – την «κουλτούρα του ελαιολάδου» στην Κίνα αντίστοιχη με την «κουλτούρα του τσαγιού» που ήδη υπάρχει και προβάλλεται εδώ. Ξεκίνησα λοιπόν την δημιουργία της ιστοσελίδας μου (www.oliveoil-culture.com) με σκοπό να προβάλλω μέσα από αυτήν το ελληνικό ελαιόλαδο, ώστε να παγιωθεί στην κινεζική συνείδηση ως «όπλο» μοναδικό για τη διατήρηση της καλής υγείας που χαρίζει μακροζωία. Παράλληλα, κάποιες Κινέζες φίλες μου ενδιαφέρθηκαν να μάθουν να χρησιμοποιούν το ελαιόλαδο, κι έτσι ξεκινήσαμε μαθήματα ελληνικής και μεσογειακής κουζίνας. Αυτό βοήθησε στο να τους παρασύρω σ’έναν υγιεινότερο τρόπο ζωής προτείνοντάς τους συγχρόνως ένα γευστικότερο μενού για την οικογένειά τους. Προσπάθησα  να τους δείξω πώς χρησιμοποιείται μέσα στις ελληνικές συνταγές αλλά και μέσα σε συνταγές δικές τους, κινέζικες. Αυτή μου η κίνηση, συγκέντρωσε αναμφισβήτητα το ενδιαφέρον του κινεζικού καταναλωτικού κοινού. Ολοένα και πλήθαιναν οι φίλες που ήθελαν να συμμετέχουν στα μαθήματα μαγειρικής μου. Άλλωστε είναι γνωστό ότι το ελαιόλαδο συμβάλλει καθοριστικά όχι μόνο στη σωστή υγιεινή διατροφή αλλά έχει ευεργετικές ιδιότητες και στην ανάπτυξη των παιδιών και συνιστά αναπόσπαστο μέρος της ιδανικής διατροφής τους. Το αποτέλεσμα συγκέντρωσε τον θαυμασμό και τον έπαινο από την οικογένειά τους.



Ποιες διάσημες κινεζικές συνταγές φτιάχνετε με ελαιόλαδο;

Όλες αυτές τις συνταγές που κάνω στα μαθήματα, κάθισα και τις έγραψα σε ένα βιβλίο ελληνικών παραδοσιακών συνταγών - προσπάθησα να βρω τις  συνταγές που ταιριάζουν περισσότερο στο γούστο των Κινέζων – συμπεριέλαβα και δύο δικές τους παραδοσιακές συνταγές τα “Dumplings”και τα “Mooncakes”, τις οποίες πρώτα τις διδάχθηκα κι έπειτα έκανα τις δικές μου παραλλαγές, με το ελαιόλαδο φυσικά. Επιθυμία μου ήταν να δείξω στους Κινέζους φίλους (κι όχι μόνο) μέσω των συνταγών  μου τον τρόπο που μαγειρεύουμε στην Ελλάδα χρησιμοποιώντας πάντα το ελαιόλαδο με σκοπό να τον υιοθετήσουν, αλλά και να αποδείξω ότι το ελαιόλαδο έχει θέση στην καθημερινότητά τους. Συγκεκριμένα στα ‘mooncakes’ συνδύασα τη συνταγή της γιαγιάς μου για τα μυκονιάτικα σπιτικά αμυγδαλωτά και το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό. Και στα ‘dumplings’ το ελαιόλαδο πρόσθεσε γεύση και χρώμα. Όσοι Κινέζοι φίλοι τα δοκίμασαν, πραγματικά ξαφνιάστηκαν ευχάριστα, τα λάτρεψαν! Το εγχείρημά μου προκάλεσε το ενδιαφέρον κινεζικών ΜΜE, τηλεοπτικών σταθμών όπως το ΒΤV, HUNAN TV, CCTV/english+french, περιοδικών όπως το ‘Women of China’, ‘LADY’, ‘Beijing Today’ ‘DIPLOMAT’ κ.α. μερικά των οποίων έχουν τιράζ 800.000 τεύχη μηνιαίως. Το βιβλίο μου είναι έτοιμο και θα κυκλοφορήσει μέσω της Πολιτιστικής Επιθεώρησης  «ε π ι Κ ο Ι  ν ω Ν ί Α» του Γραφείου Τύπου της Ελληνικής Πρεσβείας στο Πεκίνο στο τέλος Δεκεμβρίου. Με αυτό τον τρόπο, σκέφθηκα, ότι ίσως βοηθούσα και τη χώρα μου στην εξαγωγή του Νο 1 εθνικού μας προϊόντος, του ελαιολάδου.
 
Πώς φαίνεται η ελληνική κουζίνα στους Κινέζους;

Στους Κινέζους αρέσει η ελληνική κουζίνα σε γενικές γραμμές. Τους αρέσει η ελληνική σαλάτα, το τζατζίκι (λόγω ίσως του σκόρδου που λατρεύουν), τρελαίνονται για τη σπανακόπιτα και τον μουσακά… Δεν αγαπούν ιδιαίτερα τη ζάχαρη στα γλυκά (π.χ. σιροπιαστά γλυκά που εμείς συνηθίζουμε, γι’αυτό και σε αρκετές συνταγές εχω «κόψει» την κανονική ποσότητα της ζάχαρης), δεν τους αρέσει πολύ η έντονη γεύση του λεμονιού στο φαγητό και δεν αγαπούν ιδιαίτερα το γάλα και τα τυριά, τα οποία τώρα έχουν αρχίσει να γνωρίζουν σιγά σιγά, και μάλιστα οι πιο εύρωστοι οικονομικά, καθώς τα τυριά είναι αρκετά ακριβά εδώ. Συγκεκριμένα μια φίλη, μου ζήτησε να πάμε μαζί στο σούπερμακετ να της υποδείξω ποια τυριά να αγοράσει για την κόρη της μόλις έγινε 1 έτους διότι ήθελε να την «εκπαιδεύσει» να τα γνωρίσει, να τα τρώει, να τα συνηθίσει…



Είχατε ποτέ περίεργες αντιδράσεις από φίλους Κινέζους όσον αφορά τα ελληνικά προϊόντα;

Ένα σχετικά αστείο περιστατικό που μου συνέβη στις αρχές, είναι όταν δώρισα ένα μπουκάλι ελαιόλαδο σε μία φίλη – συνηθίζω να κάνω δώρο μπουκάλια ελληνικό ελαιόλαδο, για να το γνωρίζουν – και μου λέει « Α, ωραία, σ’ευχαριστώ πολύ, για το πρόσωπο ε;». Η ιδέα που έχουν για το ελαιόλαδο, είναι να το βάζουν στο πρόσωπο για να τους χαρίσει ωραίο δέρμα ή να το πιουν σε μικρό ποτηράκι ή με το κουτάλι σαν φάρμακο!

Κινούνται τα ελληνικά προϊόντα στην κινεζική αγορά; Υπάρχει σχετικό ενδιαφέρον;

Τα ελληνικά προϊόντα προωθούνται στην Κίνα ολοένα και περισσότερο. Όταν είχα πρωτοέρθει έβρισκα κάποια στα ράφια των σουπερμάρκετ (υπάρχουν κάποιες αλυσίδες σουπερμάρκετ στα οποία μπορείς να βρεις δυτικά προϊόντα) δειλά δειλά… λάδι και κρασί κυρίως. Τώρα, έπειτα από τέσσερα χρόνια, μπορούμε να βρούμε όλο και περισσότερα, όπως π.χ. τυριά, γιαούρτια, φρυγανιές, ζυμαρικά, ελιές, φύλλο για πίτες αλλά και έτοιμες πίτες κλπ. και νομίζω πως πάνε καλά στην κινέζικη αγορά… Αυτό που λείπει, κατά τη γνώμη μου, είναι το αγνό παρθένο μέλι (τα μέλια που έχουν είναι πολύ αραιά κι είναι πολύ κακής ποιότητας, σαν σιρόπια). Και βέβαια ένα καλύτερο μάρκετινγκ σε συνδυασμό με μια διαφημιστική προβολή κάθε προϊόντος ως ελληνικού, π.χ. ‘Ελληνικό ελαιόλαδο: ποιοτικό και υγιεινό’, ‘Ελληνικό κρασί : το νέκταρ των 12 Θεών του Ολύμπου’  κλπ.