Συγκλονισμένος ο Νίκος Κοκλώνης με τις σπαρακτικές εικόνες παιδιών στην Ουκρανία: «Έσπασε η καρδιά μου»

Από χθες τα βλέμματα όλων είναι στραμμένα στις εξελίξεις στην Ουκρανία μετά τη ρωσική εισβολή. Οι αιματηρές μάχες έξω από το Κίεβο μαίνονταν και σήμερα τα ρωσικά στρατεύματα μπήκαν στην πρωτεύουσα της Ουκρανίας, με τις εικόνες αμάχων από τα καταφύγια να κάνουν το γύρο του κόσμου. Μια από τις πιο χαρακτηριστικές, ένα μικρό κοριτσάκι σε βίντεο που δημοσίευσε στο twitter το Bloomberg Quicktake και ακούγεται να λέει φοβισμένο ‘δεν θέλω να πεθάνω’.



«Έσπασε η καρδιά μου με αυτή την μικρούλα που μέσα στην παιδική αθωότητα, την αγνότητα της ηλικίας της λέει μόνο την αλήθεια της: «Δεν θέλω να πεθάνω». Κ αυτό που όλοι προσευχόμαστε «θέλω να τελειώσει αυτό όσο πιο γρήγορα γίνεται»», έγραψε ο Νίκος Κοκλώνης, ιδιοκτήτης της Barking Well στο τουίτερ συγκλονισμένος με τη φράση του μικρού κοριτσιού, συνεχίζοντας «Κ η Δύση απλά κοιτάζει… σχεδόν παγωμένη κ μάλλον μη ικανή να σταματήσει τον άνθρωπο που ένα χρόνο πριν έγραφε ότι δεν υπάρχει ιστορική βάση για έναν ουκρανικό λαό ξεχωριστό από τον ρωσικό».



Ο παραγωγός και παρουσιαστής αναφέρθηκε σε λεγόμενα του Πούτιν πριν από ένα περίπου χρόνο, όταν έγραφε πως ιστορικά ο ουκρανικός λαός δεν είναι ξεχωριστός από τον ρωσικό. Τοποθέτηση που ο Ρώσος πρόεδρος επανέλαβε και στην ομιλία που έκανε τη Δευτέρα, ανακοινώνοντας την αναγνώριση των "Λαϊκών Δημοκρατιών” του Ντόνετσκ και του Λουγκάνσκ, μιλώντας για την Ουκρανία ως "ένα αναπόσπαστο μέρος της δικής μας ιστορίας, πολιτισμού και πνευματικού χώρου μας” και αναφερόμενος στη δημιουργία μιας Σοβιετικής Ουκρανικής δημοκρατίας από τον Λένιν, ως "την απομάκρυνση από τη Ρωσία ενός μέρους των δικών της ιστορικών εδαφών”.

Θέλοντας να στείλει ένα μήνυμα σε όλους για αυτές τις δύσκολες ώρες, ο Νίκος Κοκλώνης μοιράστηκε τις σκέψεις του, υπενθυμίζοντας πως «Η ζωή είναι μια ενωθείτε! Αφήστε τον Κόσμο να ζήσει! Όχι όλα για το εγώ μας και το χρήμα!»

Όπως άλλωστε είπε λίγες ώρες μετά την εισβολή «Λυπάμαι που 2022 τα πράγματα «δημιουργούνται» ή «λύνονται» με τα όπλα και τον θάνατο. Λυπάμαι…»- μια σκέψη που αγγίζει το κοινό αίσθημα αυτές τις δύσκολες ώρες.