Ο Κανάκης γύρισε, ο Κουρής διέψευσε και η τηλεόραση γέμισε φωστήρες

Απολαμβάνω τους «κουνιοδαχτυλάκηδες». Που έχουν ανάλογο καρδιναλίου ύφος, στρογγυλοκάθονται στην πανελάρα και θεωρούν ότι με ένα δάχτυλο και μπόλικο θράσος μπορούν να λένε φράσεις που λειτουργούν οριακά και ως σανίδες σωτηρίας του έθνους. Αλήθεια τώρα; Μεταξύ μας; Που γνωριζόμαστε τόσο καλά; Σε μία τηλεόραση που απλώς ανακυκλώνονται οι ίδιοι και οι ίδιοι, ζουν ανάμεσά μας κάποιοι οι οποίοι νιώθουν Αγιοι στην τοποθεσία πλατό; Πόσο πια δεν θα μιλάμε και δεν θα απαντάμε σε όλες αυτές τις απρέπειες των τελευταίων εβδομάδων; Που στοχοποιούν συναδέλφους χρεώνοντάς τους ακόμη και στη δίνη σοβαρής αναστάτωσης, ό,τι τους φανεί. Που παίζουν με την δουλειά και την αξιοπρέπεια πολλών… Γιατί νιώθουν ότι βρίσκονται σε θέση ισχύος. Όχι για πάντα όμως. Είναι θλιβερό, σε απόλυτα ομοειδείς εκπομπές, κάποιοι να νιώθουν οι εκλεκτοί του τηλεοπτικού στερεώματος. Και ακόμη χειρότερα να νιώθουν επαναστάτες. Θα επανέλθω με λεπτομέρειες. Γιατί και η περίοδος σιωπής και αναμονής έχει ημερομηνία λήξης.

Φέτος, λοιπόν, ας πάρουμε απόφαση πως δεν χαράζουμε ιστορία. Δεν ξέρω τι θα θυμάται ο τηλεθεατής του μέλλοντος, αλλά ξέρω ότι θα θυμάται ελάχιστα. Δεν γίνονται σπουδαία πράγματα στην τηλεόραση φέτος. Στην τηλεόραση προσπαθούμε σε μεγάλο βαθμό να κάνουμε πράγματα που πουλάνε. Ακόμη κι αν αυτό είναι τι είπε ο Βασάλος (τυχαίο παράδειγμα) στο κανάλι του για την τηλεόραση, στην οποία εργάζεται όμως παρόλο που δεν δείχνει να την λατρεύει… Για όνομα του Θεού δηλαδή. Η τι απάντησε ο ένας στον άλλο. Ή ποιος τα έφτιαξε με ποιον, μέχρι να σκάσουν οι διαψεύσεις (Κουρής, Γεροντιδάκης, Ντορέττα κλπ κλπ κλπ). Ή να σε «αδειάζουν» δίχως τσίπα πρώην συνεργάτες σου για να κάνουν νούμερα. Και πάει λέγοντας…


Προχωράμε. Αυτός που δεν μασάει στην τηλεόραση είναι ο Αντώνης Κανάκης. Τα βάζει με όλους. Με την εξουσία απ’ όπου κι αν προέρχεται. Και δεν τον νοιάζει ούτε τα παρεάκι το τηλεοπτικό, ούτε να αρέσει στην πλειοψηφία, ούτε να κάνει pr με το σύστημα. Ξεκίνησε ομολογουμένως κάπως χλιαρά, όμως αυτή η εκπομπή είναι μηχανή που πρέπει να ζεσταθεί για ν’ ανεβάσει στροφές. Και θα ανεβάσει. Αλλωστε δεν είναι και λίγο να σε υποδέχονται στην πρεμιέρα σου 800 χιλιάδες τηλεθεατές.

Το πιο όμορφο βίντεο ήταν αυτό που ο μέγιστος Σταύρος Ξαρχάκος συναντά έναν πλανόδιο μουσικό, τον Μανώλη Ρακιντζή, και τον αγκαλιάζει τρυφερά. Ηταν σαν θαύμα σε μία σκοτεινή πόλη όπου θαρρείς και θέλει να βασανίζει τους πολίτες της. Είτε ήσουν παρών είτε το είδες σε βίντεο, ένιωσες συγκίνηση για κάτι απλό αλλά σπάνιο. Γιατί υπάρχει αγνό, ασμίλευτο συναίσθημα και τέχνη. Υπάρχει μεγαλείο που δεν δηλώνεται αλλά κυριαρχεί. Γιατί κανείς από τους δύο σημαντικούς πρωταγωνιστές δεν νιώθει σημαντικός και δεν τον ενδιαφέρει να το δείξει.

Σε μία ημέρα με δύο γυναίκες νεκρές από το χέρι των συντρόφων τους. Σε μία ακόμη ημέρα που η Πολιτεία ξυπνά από λήθαργο και αναρωτιέται πώς πέθαναν πέντε μωρά ξαφνικά δίχως παθολογικά αίτια. Σε μία ημέρα που ξανά και ξανά οι άνθρωποι της τηλεόρασης νιώθουν σημαντικοί επειδή τους βλέπουν οι περισσότεροι από αυτούς που έχουν ομαδοποιήσει οι διαφημιστές. Σε αυτή την χώρα αξίζει αυτή η τηλεόραση. Με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις. Με λιγοστές αναλαμπές ντομπροσύνης και «αξιόλογου». Στην τηλεόραση του «πουλάω» άρα υπάρχω.

Καληνύχτα σας.


Ειδήσεις σήμερα:

Βάσω το έκανα, έχω χτυπήσει την Δώρα» - Το τελευταίο τηλεφώνημα του 30χρονου αφού σκότωσε την 43χρονη στο Αγρίνιο

Η νέα αρχή στις επικοινωνίες Μητσοτάκη-Τραμπ και οι δίαυλοι με τον νέο Λευκό Οίκο και το Καπιτώλιο

Η πλάκα του Αντετοκούνμπο ενόχλησε τον Μπράουν: «Είναι παιδί» είπε ο γκαρντ των Σέλτικς - Η απάντηση του «Greek Freak»